Κοινωνική (σχετική) και φυσική αθλιότητα.
«…Ο Κάουτσκι έδειξε ότι τα λόγια για «αύξηση της αθλιότητας κλπ» είναι σωστά όχι μόνο με την έννοια ότι χαρακτηρίζουν μια τάση, μα επίσης και με την έννοια ότι τονίζουν την αύξηση της «κοινωνικής αθλιότητας», δηλ την αύξηση της αναντιστοιχείας ανάμεσα στην κατάσταση του προλεταριάτου και στο επίπεδο ζωής της αστικής τάξης, -στο επίπεδο των κοινωνικών αναγκών, που αυξάνουν παράλληλα με την γιγάντια αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας. Τέλος, τα λόγια αυτά είναι σωστά ακόμα και με την έννοια ότι «στις παραμεθόριες περιοχές» του καπιταλισμού (δηλ στις χώρες και στους κλάδους της εθνικής οικονομίας, όπου ο καπιταλισμός μόλις εμφανίζεται και ανταμώνεται με προκεφαλαιοκρατικές καταστάσεις), η αύξηση της αθλιότητας- και μάλιστα; Όχι μόνο της «κοινωνικής» μα και της πιο φρικτής φυσικής αθλιότητας, ως το λιμό και το θάνατο από την πείνα- παίρνει μαζικές διαστάσεις…
(Λένιν, «Σχέδιο προγράμματος του κόμματός μας», τ. 4, σελ 224)
«…Ο Μάρξ μίλησε για αύξηση της αθλιότητας, της ταπείνωσης κλπ δείχνοντας ταυτόχρονα τόσο την ύπαρξη αντίρροπης τάσης, όσο και τις πραγματικές κοινωνικές δυνάμεις που μόνο αυτές μπορούν να γεννούν την τάση αυτή.
Τα λόγια του Μάρξ για την αύξηση της αθλιότητας δικαιώνονται πέρα για πέρα από την πραγματικότητα: πρώτο, βλέπουμε πραγματικά ότι ο καπιταλισμός έχει την τάση να γεννά και να μεγαλώνει την αθλιότητα που παίρνει τεράστιες διαστάσεις, όταν λείπει η παραπάνω αντίρροπη τάση. Δεύτερο, η αθλιότητα αυξάνει όχι με την φυσική αλλά με την κοινωνική έννοια, δηλ με την έννοια της αναντιστοιχίας ανάμεσα στο ανερχόμενο επίπεδο των αναγκών της αστικής τάξης και των αναγκών ολόκληρης της κοινωνίας από το ένα μέρος και στο βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων μαζών από το άλλο».
(Λένιν, «Κριτική στο βιβλίο του Κάουτσκι ο Μπερνστάϊν κλπ», τ. 4, σελ 212).
«…Ο Κάουτσκι έδειξε ότι τα λόγια για «αύξηση της αθλιότητας κλπ» είναι σωστά όχι μόνο με την έννοια ότι χαρακτηρίζουν μια τάση, μα επίσης και με την έννοια ότι τονίζουν την αύξηση της «κοινωνικής αθλιότητας», δηλ την αύξηση της αναντιστοιχείας ανάμεσα στην κατάσταση του προλεταριάτου και στο επίπεδο ζωής της αστικής τάξης, -στο επίπεδο των κοινωνικών αναγκών, που αυξάνουν παράλληλα με την γιγάντια αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας. Τέλος, τα λόγια αυτά είναι σωστά ακόμα και με την έννοια ότι «στις παραμεθόριες περιοχές» του καπιταλισμού (δηλ στις χώρες και στους κλάδους της εθνικής οικονομίας, όπου ο καπιταλισμός μόλις εμφανίζεται και ανταμώνεται με προκεφαλαιοκρατικές καταστάσεις), η αύξηση της αθλιότητας- και μάλιστα; Όχι μόνο της «κοινωνικής» μα και της πιο φρικτής φυσικής αθλιότητας, ως το λιμό και το θάνατο από την πείνα- παίρνει μαζικές διαστάσεις…
(Λένιν, «Σχέδιο προγράμματος του κόμματός μας», τ. 4, σελ 224)
«…Ο Μάρξ μίλησε για αύξηση της αθλιότητας, της ταπείνωσης κλπ δείχνοντας ταυτόχρονα τόσο την ύπαρξη αντίρροπης τάσης, όσο και τις πραγματικές κοινωνικές δυνάμεις που μόνο αυτές μπορούν να γεννούν την τάση αυτή.
Τα λόγια του Μάρξ για την αύξηση της αθλιότητας δικαιώνονται πέρα για πέρα από την πραγματικότητα: πρώτο, βλέπουμε πραγματικά ότι ο καπιταλισμός έχει την τάση να γεννά και να μεγαλώνει την αθλιότητα που παίρνει τεράστιες διαστάσεις, όταν λείπει η παραπάνω αντίρροπη τάση. Δεύτερο, η αθλιότητα αυξάνει όχι με την φυσική αλλά με την κοινωνική έννοια, δηλ με την έννοια της αναντιστοιχίας ανάμεσα στο ανερχόμενο επίπεδο των αναγκών της αστικής τάξης και των αναγκών ολόκληρης της κοινωνίας από το ένα μέρος και στο βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων μαζών από το άλλο».
(Λένιν, «Κριτική στο βιβλίο του Κάουτσκι ο Μπερνστάϊν κλπ», τ. 4, σελ 212).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου