ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΩΝ
Είναι αλήθεια ότι ο Λένιν επανειλημμένα τονίζει ότι το βασικό ζήτημα μιας επανάστασης είναι το ζήτημα της εξουσίας. Ποια τάξη έχει την πραγματική εξουσία.
Όμως αυτό είναι το ζητούμενο. Όχι το δεδομένο ή το στοιχείο που θα μας κρατήσει μακρυά από τη συμμετοχή σε όργανα επαναστατικής αλλαγής (πχ σοβιέτ ή ανοιχτές συνελεύσεις) ή την εμπλοκή σε διαδικασίες σχηματισμού πχ ενός μετώπου δυνάμεων αλλαγής, αν κρίνουμε ότι δεν εξασφαλίζει ντεφάκτο την εξουσία το πρόγραμμά τους. Νομίζω και δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω, ότι έχει θεμελιώδη σημασία να σκεπτόμαστε τον κόσμο όχι σαν σύνολο έτοιμων πραγμάτων, αλλά σαν σύνολο διαδικασιών (Ένγκελς) και αυτό είναι που δημιουργεί τη δυνατότητα των συμβιβασμών ή ελιγμών και των πιθανών εκβάσεων μιας επανάστασης. Αυτό δείχνει και η διατύπωση του Λένιν: «Εδώ δεν πρόκειται για τα Σοβιέτ γενικά, αλλά για τον αγώνα ενάντια στη δοσμένη αντεπανάσταση και την προδοσία των δοσμένων Σοβιέτ» (Σχετικά με τα συνθήματα).
Νομίζω χαρακτηριστικό του πνεύματος του Λένιν πάνω σ αυτό το ζήτημα, είναι το άρθρο του «για τους συμβιβασμούς» που παραθέτω παρακάτω.
Υπόψη ότι όταν γράφτηκε (Σεπτέμβρης 1917), οι μπολσεβίκοι είχαν σημαντικές δυνάμεις, ο εξοπλισμός τους επίσης ήταν σημαντικός και οι μάζες αφυπνισμένες είχαν καταγράψει ήδη πολλές εκδηλώσεις της ενεργητικότητάς τους (σε αντίθεση με την περίπτωσή μας, όπου δεν έχουμε ακόμη ουσιαστική αφύπνιση μαζών). Επίσης είχε σημειωθεί η προδοσία των μενσεβίκων και εσέρων τον Ιούλη και η συμμαχία τους με την αντεπανάσταση.
http://i49.tinypic.com/9k81tt.jpg
http://i49.tinypic.com/28infit.jpg
http://i45.tinypic.com/voag7t.jpg
http://i45.tinypic.com/2vuzgr5.jpg
Επίσης χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από το άρθρο «σχετικά με τα συνθήματα»:
«Τα σοβιέτ από την ταξική τους σύνθεση ήταν όργανα του κινήματος των εργατών και των αγροτών, έτοιμη μορφή της δικτατορίας τους. Αν είχαν όλη την εξουσία, η κύρια αδυναμία των μικροαστικών στρωμάτων, το κύριο αμάρτημά τους, η ευπιστία προς τους καπιταλιστές, θα ξεπερνιόταν στην πράξη, θα υποβαλλόταν σε κριτική με την πείρα που θα αποκόμιζαν από τα ίδια τους τα μέτρα».
http://i50.tinypic.com/ncm978.jpg
Είναι αλήθεια ότι ο Λένιν επανειλημμένα τονίζει ότι το βασικό ζήτημα μιας επανάστασης είναι το ζήτημα της εξουσίας. Ποια τάξη έχει την πραγματική εξουσία.
Όμως αυτό είναι το ζητούμενο. Όχι το δεδομένο ή το στοιχείο που θα μας κρατήσει μακρυά από τη συμμετοχή σε όργανα επαναστατικής αλλαγής (πχ σοβιέτ ή ανοιχτές συνελεύσεις) ή την εμπλοκή σε διαδικασίες σχηματισμού πχ ενός μετώπου δυνάμεων αλλαγής, αν κρίνουμε ότι δεν εξασφαλίζει ντεφάκτο την εξουσία το πρόγραμμά τους. Νομίζω και δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω, ότι έχει θεμελιώδη σημασία να σκεπτόμαστε τον κόσμο όχι σαν σύνολο έτοιμων πραγμάτων, αλλά σαν σύνολο διαδικασιών (Ένγκελς) και αυτό είναι που δημιουργεί τη δυνατότητα των συμβιβασμών ή ελιγμών και των πιθανών εκβάσεων μιας επανάστασης. Αυτό δείχνει και η διατύπωση του Λένιν: «Εδώ δεν πρόκειται για τα Σοβιέτ γενικά, αλλά για τον αγώνα ενάντια στη δοσμένη αντεπανάσταση και την προδοσία των δοσμένων Σοβιέτ» (Σχετικά με τα συνθήματα).
Νομίζω χαρακτηριστικό του πνεύματος του Λένιν πάνω σ αυτό το ζήτημα, είναι το άρθρο του «για τους συμβιβασμούς» που παραθέτω παρακάτω.
Υπόψη ότι όταν γράφτηκε (Σεπτέμβρης 1917), οι μπολσεβίκοι είχαν σημαντικές δυνάμεις, ο εξοπλισμός τους επίσης ήταν σημαντικός και οι μάζες αφυπνισμένες είχαν καταγράψει ήδη πολλές εκδηλώσεις της ενεργητικότητάς τους (σε αντίθεση με την περίπτωσή μας, όπου δεν έχουμε ακόμη ουσιαστική αφύπνιση μαζών). Επίσης είχε σημειωθεί η προδοσία των μενσεβίκων και εσέρων τον Ιούλη και η συμμαχία τους με την αντεπανάσταση.
http://i49.tinypic.com/9k81tt.jpg
http://i49.tinypic.com/28infit.jpg
http://i45.tinypic.com/voag7t.jpg
http://i45.tinypic.com/2vuzgr5.jpg
Επίσης χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από το άρθρο «σχετικά με τα συνθήματα»:
«Τα σοβιέτ από την ταξική τους σύνθεση ήταν όργανα του κινήματος των εργατών και των αγροτών, έτοιμη μορφή της δικτατορίας τους. Αν είχαν όλη την εξουσία, η κύρια αδυναμία των μικροαστικών στρωμάτων, το κύριο αμάρτημά τους, η ευπιστία προς τους καπιταλιστές, θα ξεπερνιόταν στην πράξη, θα υποβαλλόταν σε κριτική με την πείρα που θα αποκόμιζαν από τα ίδια τους τα μέτρα».
http://i50.tinypic.com/ncm978.jpg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου