Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2018

ΜΙΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ Ν.Ε. ΤΟΥ ΚΚΕ (ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2010)

ΠΡΟΣ: 1. «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΛΑΡΙΣΑΣ. 2. «ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΚΗΡΥΚΑ» ΛΑΡΙΣΑΣ.
Παρακαλώ να δημοσιευτεί σε απάντηση ανακοίνωσης της Ν.Ε. του ΚΚΕ, για λόγους δεοντολογίας και ολοκληρωμένης ενημέρωσης των αναγνωστών σας.


ΜΙΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ Ν.Ε. ΤΟΥ ΚΚΕ


Πως τα λέτε έτσι ώ διαλεκτικοί; Τούμπα-ανάποδα τη φέρνετε την πραγματικότητα.
Η πάλη για τους συλληφθέντες είναι πάλη γενικά μόνο, για τον τρομονόμο;
Δεν ήταν συγκεκριμένα τα παιδιά που διώκονταν; Δεν ήταν συγκεκριμένο το κατηγορητήριο; Το κατηγορητήριο αυτό δεν το σκάρωσε «το κράτος του μονοπωλιακού καπιταλισμού, που ποτέ δεν είναι ουδέτερο εργαλείο, αλλά όργανο της τάξης που κυβερνά» (όπως λέτε);
Και ήταν συγκεκριμένη και όχι γενική, η συνέντευξή σας, όπου δηλώσατε τη γενική αντίθεσή σας στον τρομονόμο και φτάσατε μέχρι τους αστυνομικούς σκύλους και το DNA, αλλά και υποδείξατε-όπως το κάνατε επανειλημμένα στο παρελθόν- να δικαστούν τα παιδιά με το κοινό ποινικό δίκαιο («να μην δικαστούν με τον τρομονόμο» όπως το διατυπώσατε);
Δηλαδή εδώ έπαψε το κράτος να «μην είναι ουδέτερο, αλλά όργανο της τάξης που κυβερνά» και έγινε δίκαιο κράτος, όπου θα έβρισκαν το δίκιο τους τα παιδιά;
Ενδιαφερθήκατε να δείτε τη δικογραφία (σας λείπουν οι δικηγόροι;), να μάθετε γιατί και πως κατηγορούνται τα παιδιά; Δεν είχατε αγωνία μήπως και υπήρχαν πράγματι στοιχεία για τρομοκρατική οργάνωση (…);
Και πώς να δικαστούν δίκαια τα παιδιά; Απ αυτούς που συνωμότησαν να τα παρουσιάσουν σαν τρομοκρατική οργάνωση, ώ εχθροί του αστικού κράτους; Σ αυτούς τα στέλνατε; Με μόνο στοιχείο τις καταθέσεις των αστυνομικών (τις ψευδομαρτυρίες των αστυνομικών συγκεκριμένα);
Μήπως είχατε βγάλει από πριν την ετυμηγορία σας και τα θεωρούσατε ενόχους; Μήπως είχατε βεβαιότητα για τις καταθέσεις των αστυνομικών κι αυτά που λέτε για «κράτος του μονοπωλιακού καπιταλισμού που ποτέ δεν είναι ουδέτερο, αλλά όργανο της τάξης που κυβερνά» είναι για να τα θυμόμαστε μόνο όταν μας συμφέρει;
Όταν για πρώτη φορά χρησιμοποιείται ο τρομονόμος για τη δίωξη διαδηλωτών ή και άσχετων πολιτών (και συγκεκριμένα των πιο αδύναμων, όπως οι ανήλικοι μαθητές), το να παλέψεις ενάντια σε μια τέτοια δίωξη είναι πάλη ενάντια γενικά στον τρομονόμο, ώ μαρξιστές;
Με ποια λογική αποκλείετε έναν φιλο-ΕΕ απ το «δικαίωμά του» να παλέψει κι αυτός ενάντια σε μια τέτοια δίωξη;
Το ότι ο συγκεκριμένος τρόπος που έγινε η δίωξη είναι εντελώς παράνομος και καταχρηστικός και το κατήγγειλε και το δημοτικό συμβούλιο και οι φορείς της πόλης με το ψήφισμά τους, δεν σας λέει τίποτε; Δεν έχετε να πείτε τίποτε γι αυτό; Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη; Δεν αξίζει να το επισημάνετε στους συμπολίτες σας;
Αντί γι αυτό εσείς μιλάτε για αστυνομικούς σκύλους, για DNA κ.ά. Μια λογική δηλαδή που θυμίζει εκείνη που όταν η κυβέρνηση καταπατούσε κατάφωρα το σύνταγμα και τη νομιμότητα, κάποιοι εκφράζανε τη διαφωνία τους με το σύνταγμα (!) και έδιναν την αφορμή ακόμη και στον Μητσοτάκη (!!!) να παρουσιαστεί σαν υπερασπιστής της δημοκρατίας και του συντάγματος (@@), ώ ακραίοι επαναστάτες.
Θεωρείτε ότι η περιφρούρησή σας, αποκλείει αύριο να διωχθεί κάποιος δικός σας με τον τρομονόμο; Τότε τι θα πείτε; Να μην διωχθεί με τις διατάξεις του τρομονόμου; Ποιοι θα τον υποστηρίξουν; Αρκούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ; Οι άλλοι αποκλείονται απ αυτό το «δικαίωμα»; Γιατί δεν θάναι αντι-ΕΕ; Ο παραλογισμός στο τετράγωνο σύντροφοι.
Ακούσατε για «καθαρό» κόμμα κι αποφασίσατε να καθαρίσετε το κίνημα.
Κι ακόμα περιμένετε να σας έρθουν «καθαροί» αγωνιστές, αποκαθαρμένοι απ όλες τις αμαρτίες και ανωριμότητες, έτοιμοι για «αγώνες που έχουν στόχο, κατεύθυνση και προσανατολισμό».
Και δεν σκέφτεστε πως και οι αγώνες και οι αγωνιστές έχουν κάποια στάδια ωρίμανσης και δεν προκύπτουν από διαδικασίες «πειραματικού σωλήνα» που φέρει τη στάμπα του ΚΚΕ.
Απ όλο τον μαζικότατο, πανελλαδικό ξεσηκωμό της νεολαίας –και όχι μόνο- εσείς συγκρατήσατε μόνο τις κουκούλες, γιατί έτσι σας είπε η καθοδήγηση και σας έδειξε η τηλεόραση. Μόνο αυτές. Αν είχατε μια στοιχειώδη ανεξαρτησία σκέψης, θα βλέπατε και το κίνημα και την εξέγερση (ή το ξέσπασμα, αν σας ενοχλούν οι λέξεις, ώ ώριμοι επαναστάτες).
Αγώνες δεν είναι μόνο οι στοχευμένοι, κατευθυνόμενοι και προσανατολισμένοι από το ΚΚΕ. Η αφύπνιση των μαζών θα δώσει μια ποικιλία μορφών και σταδίων ωρίμανσης αγωνιστών και κινημάτων, που θα πρέπει να πλησιαστούν και να βοηθηθούν και να καθοδηγηθούν. Όχι να στεκόμαστε εχθρικά και αδιάφορα απέναντί τους, αλλά με πνεύμα δημιουργικό να συγχωνευόμαστε μαζί τους και να τους βοηθάμε να δώσουν αποτελεσματικότερα τους αγώνες τους.
Λένιν (Άπαντα, τομος 34, σελ 44): «Απόλυτο χρέος του προλεταριακού κόμματος ήταν να μένει μαζί με τις μάζες και να προσπαθεί να προσδόσει στις δίκαιες εκδηλώσεις τους τον πιο ειρηνικό και οργανωμένο χαρακτήρα, να μην αποτραβιέται στο περιθώριο, να μην νύπτει σαν τον Πιλάτο τας χείρας του, ξεκινώντας από τη σχολαστική άποψη ότι η μάζα δεν είναι οργανωμένη μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο κι ότι στο κίνημά της συμβαίνουν υπερβολές (...λες και στην ιστορία έγινε έστω και ένα σοβαρό κίνημα των μαζών χωρίς υπερβολές!)».
Επειδή πιστεύεις ότι οι αγώνες σου, έχουν στόχο, κατεύθυνση και προσανατολισμό, δεν σημαίνει ότι θα καταφέρεις να τους φέρεις όλους κάτω απ τη σημαία του ΚΚΕ ή του ΠΑΜΕ ή ότι πρέπει όλους τους άλλους να τους συκοφαντείς και να τους συμπεριλαμβάνεις στις δυνάμεις της αντίδρασης. Που το βρήκατε εσείς αυτό γραμμένο; Σας τόπε ο Μάρξ, ώ ελεύθερα σκεπτόμενοι αγωνιστές;
Κρατήσατε τη σφραγίδα και τη σημαία του Λένιν, αλλά σας διέφυγε το πνεύμα του. Αυτό δεν μπορέσατε να το φυλακίσετε και να το οικειοποιηθείτε.
Γιατί; Γιατί αναζητάτε την «καθαρότητα» (ή αλλιώς, λέγε με ΔΟΓΜΑ), παντού. Τέτοιο όμως δεν θα βρείτε πουθενά στο πνεύμα του Λένιν. Γι αυτό σας διέφυγε.
Γιατί το πνεύμα του Λένιν μπόρεσε να κάνει προτάσεις (το Σεπτέμβρη του 1917(!)- ένα μήνα πριν την εξέγερση του Οκτώβρη), όπως το συμβιβασμό: «όλη η εξουσία στα Σοβιέτ, κυβέρνηση από εσέρους και μενσεβίκους («δυνάμεις φιλο-ΕΕ» να σας το πω πιο απλά-που πριν 2 μήνες μάλιστα είχαν συμμαχήσει με την αντίδραση) υπόλογη απέναντι στα Σοβιέτ» (!). Και τόκανε αυτό γιατί εκτιμούσε ότι υπήρχε η πολύ σπάνια δυνατότητα, να υπάρξει ειρηνική εξέλιξη της επανάστασης. Ρωτούσε: «Ίσως αυτό να είναι πια αδύνατο; Ίσως. Αν όμως υπήρχε δυνατότητα ακόμη κι ένα στα εκατό, τότε και πάλι θα άξιζε τον κόπο να γίνει προσπάθεια να πραγματοποιηθεί η δυνατότητα αυτή» (Λένιν, Άπαντα, τόμος 34, σελίδα 136). Αν δεν βαριέστε και δεν το θεωρείτε χάσιμο χρόνου, διαβάστε όλο τον τόμο για να καταλάβετε το γιατί.
Γιατί το πνεύμα του Λένιν ήρθε σε αντίθεση και σύγκρουση με όλη την ηγεσία των μπολσεβίκων και τη δογματικότητά τους και τους νίκησε.
Γιατί οι μπολσεβίκοι συμμετείχαν σε οργανώσεις όπως τα Σοβιέτ, όπου επικρατούσαν κατά κράτος οι εσέροι, οι μενσεβίκοι και άλλοι τέτοιοι και χειρότεροι («δυνάμεις φιλο-ΕΕ» πιο απλά για να το καταλάβετε, ώ άτεγκτοι επαναστάτες).
Οι μπολσεβίκοι από πού άντλησαν δυνάμεις, αν όχι και από δυνάμεις «φιλο-ΕΕ»; Πως άλλαξαν οι συσχετισμοί στα Σοβιέτ; Αποφεύγοντας οποιοδήποτε συναπάντημα με «δυνάμεις φιλο-ΕΕ»;
Η αντίληψη που αναζητά την «καθαρότητα» στα πράγματα, θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί και ν αναλύσει φαινόμενα όπως η διαδική εξουσία; Αν δεν ήταν το πνεύμα του Λένιν, θα περιμέναμε ακόμα ή την «καθαρή» αστική επανάσταση ή την «καθαρή» προλεταριακή επανάσταση, ώ επαναστάτες.
Δεν αμφισβητεί κανείς την αγωνιστικότητα και τη διάθεση για αγώνα του κόσμου του ΚΚΕ. Το πρόβλημα είναι η «καθαρότητα» που απαιτεί η ηγεσία του ΚΚΕ απ όσους άλλους αγωνίζονται, η κατασυκοφάντηση στην οποία επιδίδονται ενάντια σε όσους δεν συμφωνούν μαζί τους, η διάσπαση οποιασδήποτε προσπάθειας μετώπου, στο όνομα της «καθαρότητας».
Όσο για τον πολιτικό αχταρμά που λέτε: μάλλον φτύνετε εκεί που δεν μπορείτε να φτάσετε. Εκείνο που συμβαίνει στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης είναι πως κάποιοι άνθρωποι, μεταξύ αυτών και ανήκοντες σε πολιτικές οργανώσεις, αποφάσισαν να βρουν κοινά σημεία και ν αγωνιστούν για προβλήματα που καίνε και τους ίδιους και την κοινωνία, χωρίς να φιμώνεται η φωνή κανενός. Εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ότι αυτό είναι δυνατό. Το πρόβλημα είναι εκεί που δεν μπορεί να εκφραστεί μια ουσιαστικά διαφορετική άποψη και να θεωρηθεί αυτό δικαίωμα και κάτι το επιθυμητό.
Εμείς οι γονείς των παιδιών που διώχθηκαν με τον τρομονόμο και ΑΘΩΩΘΗΚΑΝ με τη λαϊκή κινητοποίηση (όπως σωστά επεσήμαναν οι Φ. Πλιάτσικας και Δ. Τσακνής), βρήκαμε στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης το στήριγμα για να σταθούμε όρθιοι και να παλέψουμε για τα παιδιά μας και την αξιοπρέπειά μας. Και λέγοντας αξιοπρέπειά μας, εννοούμε την αξιοπρέπεια ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ (και εσάς περιλαμβανομένων, έστω και αν δεν συμμετείχατε σ αυτόν τον αγώνα).
Τέλος η περιφρούρηση έχει νόημα και πρέπει να χρησιμοποιείται για να προστατέψει τους διαδηλωτές και να φέρει κι άλλους στη διαδήλωση και όχι ν αποστειρώσει τις δυνάμεις «μας» και να λειτουργήσει σαν εκβιασμός για να πάνε όλοι κάτω απ’ τη σημαία του ΠΑΜΕ, ώ σύντροφοι!
Ασφαλώς με την περιφρούρηση των εκτός ΠΑΜΕ διαδηλώσεων και οργανώσεων υπάρχει πρόβλημα. Αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε και να κάνουμε την κριτική μας και την αυτοκριτική μας (και το ΚΚΕ), γιατί αυτό σημαίνει μόνο ότι δεν έχουμε κάνει ό,τι μπορούμε για να λύσουμε το πρόβλημα. Γιατί αυτό δεν είναι λόγος να αποσύρει ο καθένας τις δυνάμεις του και να διασπάσουμε το κίνημα. Η λύση ΠΡΕΠΕΙ να βρεθεί. Και θα βρεθεί αν το πρόβλημα συζητηθεί ανοιχτά και δημόσια.
Και τέλος-τέλος πρέπει να μάθετε να δέχεστε την κριτική (και να πάψετε να τη βαφτίζετε αντικομμουνισμό) και να κάνετε και αυτοκριτική.
Κλείνοντας: Να βλογάτε τα γένεια σας όταν γυρνάτε απ τον πόλεμο. Όχι όταν πάτε.

Ένας γονιός ΑΘΩΩΘΕΙΣΑΣ μαθήτριας, που το «κράτος του μονοπωλιακού καπιταλισμού, που ποτέ δεν είναι ουδέτερο, αλλά όργανο της τάξης που κυβερνά» δεν κατάφερε να καταδικάσει (παρότι εσείς προτείνατε να δοκιμάσει), χάρη στη λαϊκή κινητοποίηση.

Για την υπογραφή
Γιώργος Παπανικολάου
Δεκέμβρης 2010

(Δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες της Λάρισας "Ελευθερία" και "Ημερήσιος Κήρυκας").


ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ: Μεγάλο το θράσος της «Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης».
Posted on Δεκεμβρίου 23, 2010 by paidis

Βολές κατά των μελών της «Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης», αλλά και των μελών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΣΥΡΙΖΑ, εξαπέλυσε χθες η ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ με αφορμή την προχθεσινή ανακοίνωση της πρωτοβουλίας για τη στάση του ΚΚΕ και του ΕΚ Λάρισας στο θέμα της δίκης των ανηλίκων. Στην ανακοίνωση της ΝΕ του ΚΚΕ αναφέρονται τα εξής:
«Πάει πολύ το θράσος των «εκφραστών της κοινωνικής δικαιοσύνης», όπως αυτοαναγορεύεται η «Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης», να εγκαλεί το ΚΚΕ με ανακοίνωσή τους στον τοπικό τύπο, για την «απουσία του από τον αγώνα» τους για τους συλληφθέντες» που «τελικά δικαιώθηκε»! Δεν μας προκαλεί έκπληξη ο αντικομμουνισμός τους. είναι γνωστός, πολύ «φορεμένος» και πλέον απροκάλυπτος. Είναι καταγραμμένο στη συλλογική συνείδηση ότι το ΚΚΕ πρωτοστατούσε και πρωτοστατεί πάντα στην οργάνωση των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων. Δε θυμόμαστε άλλωστε να τους είδαμε ποτέ, στα εργοστάσια και στις απεργιακές φρουρές, να συγκρούονται με την εργοδοσία, όπως δεν τους είδαμε στα χωριά, να προσπαθούνε να οργανώσουν την πάλη της μικρομεσαίας αγροτιάς. Δεν έχει καμιά ανάγκη να κατασκευάζει αγώνες. Νύχι κρέας με το λαϊκό κίνημα της χώρας, το απέδειξε και το αποδεικνύει με την πράξη, μέσα από τη σύγχρονη ιστορία της χώρας, μέσα από κάθε κατάκτηση, κάθε κερδισμένο με θυσίες λαϊκό δικαίωμα.
Να θυμίσουμε στον πολιτικό αχταρμά των ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΥΡΙΖΑ κ.λ.π. διαλυμένων «αριστερών» ομάδων, που αποτελούν τα κομμάτια της λεγόμενης «πρωτοβουλίας αλληλεγγύης» ότι το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα, που ευθέως αμφισβητεί τη μήτρα του τρομονόμου. Που καλούσε σε απειθαρχία, όταν αυτοί ψάχνανε να «συγκολλήσουν» τις διφορούμενες απόψεις τους και να βρουν ποιον μπορούν να εκφράσουν.
Ότι το ΚΚΕ καλεί σε απειθαρχία, σε ρήξη με την πολιτική της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε. που τον γεννά, καλεί σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και τους πολιτικούς τους εκφραστές, που φτιάχνουν τρομονόμους.
Το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια. Ο τυχοδιωκτισμός απ’ όπου κι αν προέρχεται, κι απ’ τα πολύ «αριστερά», όπως αυτοί ισχυρίζονται, είναι πάντα τέτοιος. Τυχοδιωκτισμός. Γι’ αυτό και πατήσανε πάνω στο υπαρκτό πρόβλημα των συλληφθέντων, για να μπορέσουν να προβληθούν πολιτικά.
Είναι οι ίδιοι που παρά τις τόσες αντικαπιταλιστικές αερολογίες τους, κάνουν ό,τι μπορούν για να εκτονώνεται το κίνημα, να μη βρίσκει στόχο, να μην έχει αποτέλεσμα, εκτός…από το σπάσιμο καμιάς βιτρίνας, κι αν είναι και τράπεζα, ακόμα καλύτερα γι’ αυτούς, κάνανε το καθήκον τους!
Γι’ αυτό και ονομάζουν την κουκούλα εξέγερση, γι αυτό και μια χαρά τους βολεύει η νεολαία να διαπαιδαγωγείται στο να σπάει, να μην έχει αιτήματα, να μην συμμετέχει σε συλλογικές διαδικασίες που να χτυπάνε την ίδια την καρδιά αυτής της πολιτικής.
Το καπιταλιστικό σύστημα ποτέ δεν ενοχλήθηκε από τέτοιους αγώνες, από τα σπασίματα και τις κουκούλες, αντίθετα είναι βούτυρο στο ψωμί τους. Η αστική τάξη της χώρας μας φοβάται μόνον τους αγώνες που έχουν στόχο, έχουν κατεύθυνση και προσανατολισμό. Γι’ αυτό και το ΚΚΕ, τόσα χρόνια τώρα, είναι καρφί στο μάτι του αντιπάλου, αφού προτείνει την ανατροπή του ξεπερασμένου καπιταλιστικού συστήματος. Γι’ αυτό και όλοι οι οπορτουνιστές «απ’ τα δεξιά» ή απ’ τα «αριστερά» χαϊδεύονται από το σύστημα τόσα χρόνια τώρα.
Τώρα, που ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, δεν τους πολυβγαίνει, τώρα ήρθε η σειρά του ΝΑΡ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΚΟΕ, και λοιπών…. επαναστατών!
Να τους θυμίσουμε επίσης, ότι η πρώιμη ανακάλυψη τους για «τη διάρρηξη της σχέσης του δίκαιου με την κοινωνία και τη δικαιοσύνη»(!), και για το «νέο ολοκληρωτισμό», είναι απλά το κράτος του μονοπωλιακού καπιταλισμού, που σ’ αυτή του τη φάση θα δείχνει τα δόντια του όλο και πιο συχνά. Ακριβώς επειδή το κράτος ποτέ δεν ήταν «ουδέτερο εργαλείο» αλλά όργανο της τάξης που κυβερνά, Ειδικά μάλιστα στις μέρες μας, που πρέπει να βγει όσο το δυνατό λιγότερο λαβωμένο, στην μετά την κρίση εποχή.
Είναι το «λιγότερο κράτος» του ΠΑΣΟΚ, με το οποίο συμμαχούν στο συνδικαλιστικό κίνημα, δίνοντάς του το απαραίτητο «αριστερό» άλλοθι, για να φεύγει η κακιά δεξιά! Και να χουμε το λιγότερο κακό κράτος, που ψήφισε βέβαια ό,τι προωθεί η Ε.Ε. και σε επίπεδο καταστολής.

Γι’ αυτό και σήμερα δεν φτάνει να παλεύεις για τους «συλληφθέντες», ή ενάντια γενικά στον τρομονόμο. Ο μόνος αποτελεσματικός αγώνας για πολιτικές ελευθερίες και συνδικαλιστικά δικαιώματα, για να μην εφαρμόζονται οι «τρομονόμοι» στην πράξη, είναι εκείνος που χτυπά την καρδιά του προβλήματος, το μονοπώλιο.
Με ένα τέτοιο κίνημα με τέτοιο περιεχόμενο και προσανατολισμό, οργανωμένο και περιφρουρημένο, χειραφετημένο και μαζικό, που θα εναλλάσσει δημιουργικά όλες τις μορφές πάλης- από τις πιο απλές, ως τις πιο προωθημένες- που θα αντέχει, θα ανοίγει ο δρόμος για βαθύτερες αλλαγές, θα κερδίζονται επιμέρους κατακτήσεις σήμερα.
Αυτό το κίνημα, που έχει μπροστά τους κομμουνιστές, στο μερίδιο της ευθύνης που τους αντιστοιχεί με πλατιά λαϊκή συσπείρωση, αρρωσταίνει την «πρωτοβουλία αλληλεγγύης» και τις ομάδες της, όπως αρρωσταίνει και την ίδια την αστική τάξη και τους επίσημους εκφραστές της».

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018

Has Society rights over the wealth that is produced, AND HOW MANY?


Has Society rights
over the wealth that is produced,
AND HOW MANY?


The inequality in today's society has reached absurd heights, and the process of accumulation of wealth continues accelerating. In 2017 8 people held as much wealth holds the poorest half of the population of the earth (3,6 billion people). 82% of the wealth created in 2017 at a global level, ended up in the hands of the 1% of richest people on the planet, while the poorest have not seen any increase in income. The real incomes of the poorest inhabitants of the planet have grown by just $ 3 a year for the last 25 years.
In the U.S., 2017 the 3 richest hold wealth equivalent to the poorest half of the population. In 2014, the richest 1% held 39% of the national wealth, compared with the 22% it accounted for in 1980.
In Germany, 10% of the population controls 40% of the wealth.
In Europe, with elements of 2016, 10% of the population owns 37% of the total income.
5.3 trillion dollars held by the 500 richest in the world (2017), is equivalent to the sum of the debts 120 countries of the earth.
In Africa there are huge reserves of oil, there is 98% of the world production of diamonds, and 77% of the world's gold production. Africa but (but...) plagued by hunger, poverty and utter misery.
Joseph Stiglitz, economist, Nobel prize of Economy: " Inequality and poverty among children is a moral trivialization. The right claim that poverty is the result of laziness and the wrong choices. But the kids don't choose their parents".
In America 1 in 4 children lives in poverty. In Greece, 1 in 6.

This monstrous and obscene inequality which oppresses the lives of the people, in order to be accepted, accompanied by an equally incredible propaganda of its justification, where extremely important role plays the concept of the framework of the perspective (framing). The investigation showed that the perceptions and judgments of us are influenced to a huge extent by the context in which is placed the analysis. The inequality is framed so that it seems fair or at least acceptable, or is left to be understood that the price of the restriction of the inequality, it would be heavy.
Along with the monstrous and constantly accelerated increase in the concentration of wealth, we have and a huge increase in the social (or relative) impoverishment of the people, namely the mismatch between the level of life and at the level of social needs, which increase in parallel with the gigantic increase of the productivity of labour and left unsatisfied, and that creates a huge and unaffordable problems the people of (this regardless of the utter misery, which can be reduced). We are not only talking about increasing needs in education, in housing, in health, in the ordinary sense. We have an epidemic of mental disease (in England 1 in 4 adults has been diagnosed with a mental illness - and is not the only country). The mental illness is fixed with deprivation, low income, unemployment, low education, worse physical health. Cancer patients are suffering from a disease that 90% of the harmful factors that cause, is environmental (ie. industrial, more correctly, capitalist).
The voices against this absurdity, shame, and degradation of mankind, they sound like a whisper in the river of "information" and requests who contain reach to the "Tobin tax", a "fairer" redistribution of wealth, or accept with gratitude the charity of the rich.
Has Society rights over the produced wealth and how much?
"The technology works with science and science with the technology to move forward, so it's intertwined. For a technological breakthrough is necessary theoretical knowledge from different sciences. For the scientific discovery, it is necessary technological equipment" [School textbook for Technology].
Each i.e. the inventor and the innovator, to create innovation, has been based on the huge volume of knowledge and progress that has been achieved humanity. Isaac Newton put it right and proportionate: "If I was able to sight far away from all, it is because I stood on shoulders of giants".
People i.e. like Bill Gates, for example, reached outstanding achievements, only and only because they were supported by a high level of education, scientific infrastructure, and collective institutions, which allowed them to acquire the necessary knowledge and experiment.
However, apart from these visible and traceable procedures, upon which the progress of humanity it is based, there are other, more fundamental, complex, lengthy and non-visible, for which an idea gives us Friedrich Engels:
"The concept of number is an "invention" of someone wise, only if you see it cut off from the society and its development. But it would be wise to measure, had a capacity of abstraction from all other properties of things, and retaining only the quantitative element.
This ability of the abstraction acquired humanity in a long line of thousands of years of action and reaction to nature, experience. If you look at it this way, then the concept of number appears as assimilation and abstraction of the logic of nature, by the act of man".
So when the innovators are claiming the tribute, the prices and the reward of the society, we should be thinking and that they ought TO BE SECURELY GRATEFUL THESE to the society, which gave them the possibility, by clicking on the toil and the knowledge accumulated by humanity, to express their creativity and to confirm their personality. Or let's innovate outside of society...
The narrative i.e. of the elite and those "they should be grateful mankind", is limited within the walls of a factory or a business. But mankind, in its entire extent and historicity, even to the utmost limits, always invent and create/produced and continues to invent and to create/produce. Not of course in the sense of "scientists" "economists", but in a broad sense of the contribution in the evolution of mankind. The concept of production/creation embraces every human activity and every resource of humanity, even the most extreme limits. Because, what is the evolution of the "illegitimate of the bride of Christ", born in a cave and evolved into a revolutionary leader of 1821, Georgios Karaiskakis. Or Steven Hawking, the totally paralyzed leading scientist? You can think of countless other such extreme examples. Does this type of creators, and such activities have less impact on productivity? Contribute less to the "GDP"? Let's say if they want...
Facing things with such a perspective, we can understand that the language (which is the result of cooperation, of communication, of work and of the fights of each society and never a result of the inspiration of some of the innovative or individuals) and the literate and educated people, the  carriers of the language (total, i.e. the members of the society), are the fundamental tool (or factory), on which steps and creates each inventor/innovator of the inspiration, or the private the production and his  property. These are not the "framework" for to rob and to oppress the elite people, but it is inheritance, property, and rights of mankind, that no generation may concede to individuals. On this, rests everything that is created or "produced" in society. On this is found the right of society to everything compose the wealth of mankind.
Besides, if anything has become obvious now (remember what "scientific" way they used to reduce our wages), is that the economic practice, it is not a science like physics or chemistry, but is imbued to the core of the policy. This describes and explains great, George Karabelias ("The new era of global capitalism"):
"To understand today's stock market phenomenon and the entrance in the era of the "virtual economy", we need to introduce the notion of the "social factory" and even on a planetary scale.
Large companies don't post just goodwill from specified workers, but from the entire planet, through a fabulous transfer of resources that allows the stock market and the incessant movements of capital. This posting of goodwill is not carried out through the direct employment relationship, but through the inclusion of the whole of the planet in the hegemony of capital, and indeed of the west.
We are in front a new system of posting goodwill at a national and supranational level, a system for the immediate change of society into an object of exploitation, where the financial flows, the monopoly of knowledge-information and the military power changed in a direct factor utilization of capital. The utilization of capital alters, almost directly, into a political element".

If people cease to accept as reasonable the current situation and realize their rights, the system will collapse. Because over 9/10 the sovereignty of the elite is based on propaganda and corruption, and only in the 1/10, to the power and the guns. If the propaganda collapse, will be nullified and the effectiveness of violence.
The great battle so must be given about these hidden beliefs and ideas, that no one discusses today. People need to be aware of their rights.
They'll probably blame us for "populists". Uh, yeah! We're populists. TO THE NTH DEGREE! Because we are concerned for all peoples, all over the planet. I mean, we're HUMANITARIANS! Let's blame us...

15 October 2018
George Papanikolaou


To the glory of profit


To the glory of profit ,
"the biggest single motivation of every new idea"...

The Internet (Internet), the largest and most significant technology of the 21st century, was created thanks to an initiative of the state. (The ARPANET, the ancestor of the Internet, was created from the ministry of Defence of the USA at the end of the '60s. The Internet was created in 1983 with the connection to the ARPANET of all the research networks).
The idea of the Internet was born when computer scientists wanted to share information of their research and to make available the resources of computer systems, even in the most remote user.
"Necessity is the mother of all invention", Martin Cooper, inventor of the mobile phone, an employee at MOTOROLA at the time of the invention.
The World wide Web (WWW) was created as a project of CERN (the European Center for Nuclear Research), from the scientist Tim Berners-Lee, in 1989, who created and the first navigation program on the Web. Tim Berners-Lee and his associates have not claimed any patent, but decided that the invention is not to be part of a specific company, but the acquisition of the whole world (in contrast, of course, with Bill Gates and the Windows).
Joseph Stiglitz, nobel prize winning economist, president of the Council of Economic Experts of the united states during the government of Bill Clinton:
"The Council calculated the average social performance of the state programmes of research and development, and we found that it exceeded the 50% (much higher than programmes in other sectors of investment and of research and development programmes of the private sector".

(From the Biography of the Physician George Papanicolaou, the man who discovered the innovative cytodiagnosis method, known as Pap test):
When he came back, in Greece (1910), the Pap has found that the conditions were not favorable for his future plans. Immediately after his marriage with Andromache Blackbeard, he decided to leave again for abroad, explaining to his parents that "the ideal for me, is not to get rich, nor to live happy, but to work, to act, to create, to do something worthy of a man of moral and lusty".

6 October 2018
George Papanikolaou

BONUS
Albert Einstein about Amy Nether, the great mathematician, in a farewell-thank-you letter:
“The efforts of most people consist in a struggle for daily bread, but most of those who are, either through fortune or some special gift, relieved of this struggle, absorbed to a large extent on the further improvement of their property. Under this effort, directed towards the accumulation of material goods is too frequently the illusion that this is the most important and desirable goal to achieve.
But there is, fortunately, a minority composed of those and those who recognize early in their lives, that the most beautiful and satisfying experiences available to all of humanity, are not come from the external world, but are associated with the development of feelings of thinking and action of individuals. The genuine artists, investigators and thinkers were always people of this kind. And as discretion is the life of these people, so -and despite this - the fruits of their efforts are the most precious gifts that one generation can make in the next....”



Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2018

Τι σήμαινε το "ΟΧΙ" του Μεταξά και τι σχέση είχε με τον πατριωτισμό των Ελλήνων.


Τι σήμαινε το "ΟΧΙ" του Μεταξά
και τι σχέση είχε με τον πατριωτισμό των Ελλήνων.

Ο Μεταξάς ιδεολογικά ήταν στρατευμένος στο στρατόπεδο του φασισμού και του ναζισμού: "Η Ελλάς έγινε από της 4ης Αυγούστου κράτος αντικομμουνιστικόν, κράτος αντικοινοβουλευτικόν, κράτος ολοκληρωτικόν" (Ημερολόγιον Ι. Μεταξά, τομ. Δ, σελ 553).
Σε κρίσιμες στιγμές (όπως σε πολέμους), οι επιλογές στρατοπέδου δεν γίνονται με βάση την ιδεολογία των αντιμαχόμενων ηγεσιών, αλλά με βάση τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπούν οι ηγεσίες αυτές.
Τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπούσε ο Μεταξάς, ήταν απόλυτα εξαρτημένα και διασυνδεδεμένα με την Αγγλία. Το εξωτερικό προπολεμικό χρέος της Ελλάδας αποτελούνταν κατά 67,42% από οφειλές σε αγγλικά κεφάλαια, κατά 9,88% σε κεφάλαια των ΗΠΑ και μόνο κατά 1,7% σε γερμανικά και κατά 1,65% σε ιταλικά ("Ιστορία Ελληνικού Έθνους", Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΕ, σελ 335-338).
Το μεταξικό καθεστώς όχι μόνο δεν περιόρισε, αλλά αντίθετα ενίσχυσε τις σχέσεις της χώρας με την Αγγλία.
Ο Μεταξάς σε συνέντευξή του το Μάη του 1940 στην εφημερίδα "Ντέϊλι Τέλεγκραφ" έλεγε: "Είμεθα ουδέτεροι εφ όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτε δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης".
Κάτι ανάλογο, ως προς τα κριτήρια επιλογής στρατοπέδου, υπογραμμίζει και το απόσπασμα ομιλίας του Ουίνστον Τσώρτσιλ στη Ρώμη, με ύμνους προς τον Μπενίτο Μουσολίνι, που δημοσίευσαν οι "Times" στις 21 Ιανουαρίου 1927:
"Η Ιταλία παρείχε το απαραίτητο αντίδοτο στο ρώσικο δηλητήριο. Από ‘δω και στο εξής, κανένα μεγάλο έθνος δεν θα μείνει χωρίς το έσχατο μέσο προστασίας απέναντι στην ανάπτυξη καρκινωμάτων… Αν ήμουν Ιταλός θα ήμουν με όλη την καρδιά μαζί σας, από την αρχή μέχρι το τέλος, στη θριαμβευτική σας μάχη ενάντια στις βάρβαρες ορέξεις και τα πάθη του Λενινισμού".
Ήταν λοιπόν "συμφεροντολογικό" το "ΟΧΙ" του Μεταξά με τη σημασία που καταλαβαίνουμε απ τα παραπάνω; Όχι ακριβώς...
Λόγος του Μεταξά προς τους Ιδιοκτήτες και Αρχισυντάκτες του Αθηναϊκού Τύπου, στις 30 Οκτώβρη 1940 (όπου τους εξηγεί ότι σε περίπτωση ένταξης της Ελλάδας στη συμμαχία του άξονα -ακόμη και εκούσια- θα σήμαινε -όπως του δήλωσε ο Χίτλερ- ότι παραχωρείται η Ήπειρος μέχρι την Πρέβεζα στους Ιταλούς και η Α. Μακεδονία και Θράκη στους Βούλγαρους):
"...Δηλαδή θα έπρεπε: δια να αποφύγωμεν τον πόλεμον, να γίνωμεν εθελονταί δούλοι και να πληρώσωμεν αυτήν την τιμήν με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν απ την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασμόν από την Βουλγαρίαν. Φυσικά δεν ήτο δύσκολον να προβλέψει κανείς ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν, οι Άγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος. Και με το δίκαιόν των... Κυρίαρχοι πάντοτε της θαλάσσης, δεν θα παρέλειπον, υπερασπίζοντες πλέον τον εαυτόν των, έπειτα από μίαν τοιαύτην αυτοδούλωσιν της Ελλάδος εις τους εχθρούς των, να καταλάβουν την Κρήτην και τας άλλας νήσους μας τουλάχιστον... Θα εδημιουργούντο έτσι, όχι δύο, όπως το 1916, αλλά τρεις αυτήν την φοράν Ελλάδες... Αλλά τότε ο Ελληνικός λαός δικαίως θα ετάσσετο εναντίον της κυβερνήσεως, η οποία δια να τον προφυλάξη από τον πόλεμον, θα τον καταδίκαζε εις εθελουσίαν υποδούλωσιν μετ εθνικού ακρωτηριασμού...".
Αυτός ο "πατριωτισμός" του Μεταξά είχε καμιά σχέση με τον πατριωτισμό και τον ενθουσιασμό για τη νίκη των Ελλήνων; Σκεφτείτε μόνο ότι τους φυλακισμένους κομμουνιστές που ζητούσαν με επιστολές τους να τους στείλουν στο μέτωπο να πολεμήσουν, το καθεστώς τους παρέδωσε στους γερμανούς...

27 Οκτώβρη 2018
Γιώργος Παπανικολάου


http://ioannismetaxas.gr/Hmerologio%20volume%20D%20pg553.pdf


Το φασιστικό τελεσίγραφο και το «Όχι» του Μεταξά
του Γιάννη Κορδάτου*


Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018

Έχει η κοινωνία δικαιώματα πάνω στον πλούτο που παράγεται και πόσα;


Έχει η κοινωνία δικαιώματα πάνω στον πλούτο που παράγεται και πόσα;

Η ανισότητα στην κοινωνία σήμερα έχει φτάσει σε παράλογα ύψη και η διαδικασία συσσώρευσης του πλούτου συνεχίζεται επιταχυνόμενη.
Το 2017, 8 άνθρωποι κατείχαν όσο πλούτο κατέχει το φτωχότερο μισό του πληθυσμού της γης (3,6 δις άνθρωποι).
Το 82% του πλούτου που δημιουργήθηκε το 2017 σε παγκόσμιο επίπεδο, κατέληξε στα χέρια του 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη, ενώ οι φτωχότεροι δεν είδαν καμιά αύξηση στα εισοδήματά τους. Τα πραγματικά εισοδήματα των πιο φτωχών κατοίκων του πλανήτη, έχουν αυξηθεί μόλις κατά 3 δολάρια το χρόνο, τα τελευταία 25 χρόνια.
Στις ΗΠΑ, το 2017 οι 3 πλουσιότεροι κατέχουν πλούτο ίσο με αυτόν του φτωχότερου μισού του πληθυσμού. Το 2014, το πλουσιότερο 1% κατείχε το 39% του εθνικού πλούτου, σε σχέση με το 22% που συγκέντρωνε το 1980.
Στη Γερμανία, το 10% του πληθυσμού ελέγχει το 40% του πλούτου.
Στην Ευρώπη, με στοιχεία του 2016, το 10% του πληθυσμού κατέχει το 37% του συνολικού εισοδήματος.
Τα 5,3 τρις δολ που κατέχουν οι 500 πλουσιότεροι στον κόσμο (το 2017), ισοδυναμεί με το άθροισμα των χρεών 120 κρατών της γης.
Στην Αφρική υπάρχουν τεράστια αποθέματα πετρελαίου, εκεί εδρεύει το 98% της παγκόσμιας παραγωγής διαμαντιών, και το 77% της παγκόσμιας παραγωγής χρυσού. Η Αφρική όμως (όμως...) μαστίζεται απ την πείνα, τη φτώχεια και την απόλυτη εξαθλίωση.
Τζόζεφ Στίγκλιτς, οικονομολόγος, Νόμπελ Οικονομίας: "Η ανισότητα και η φτώχεια μεταξύ των παιδιών είναι ένας ηθικός ευτελισμός. Οι δεξιοί υποστηρίζουν ότι η φτώχεια είναι αποτέλεσμα τεμπελιάς και λάθος επιλογών. Αλλά τα παιδιά δεν επιλέγουν τους γονείς τους".
Στην Αμερική 1 στα 4 παιδιά ζει σε συνθήκες φτώχειας. Στην Ελλάδα 1 στα 6.

Αυτή η τερατώδης και αισχρή ανισότητα που καταδυναστεύει τις ζωές των ανθρώπων, για να γίνει αποδεκτή, συνοδεύεται από μια εξίσου απίστευτη προπαγάνδα δικαίωσής της, όπου εξαιρετικά σημαντικό ρόλο παίζει η έννοια της πλαισίωσης της προοπτικής (framing). Η έρευνα έδειξε ότι οι αντιλήψεις και οι κρίσεις μας επηρεάζονται σε τεράστιο βαθμό απ το πλαίσιο μέσα στο οποίο τοποθετείται η ανάλυση. Η ανισότητα πλαισιώνεται έτσι, ώστε να φαντάζει δίκαιη ή τουλάχιστον αποδεκτή, ή αφήνεται να νοηθεί ότι το τίμημα απ τον περιορισμό της ανισότητας, θα ήταν βαρύ.

Παράλληλα με την τερατώδη και συνεχώς επιταχυνόμενη αύξηση της συγκέντρωσης του πλούτου, έχουμε και μια τεράστια αύξηση της κοινωνικής  (ή σχετικής) εξαθλίωσης των ανθρώπων, δηλαδή της αναντιστοιχίας ανάμεσα στο επίπεδο ζωής τους και στο επίπεδο των κοινωνικών αναγκών, που αυξάνουν παράλληλα με τη γιγάντια αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας και που μένουν ανικανοποίητες, πράγμα που δημιουργεί τεράστια και δυσβάσταχτα προβλήματα στους ανθρώπους (αυτό ανεξάρτητα απ την απόλυτη εξαθλίωση, που μπορεί και να μειώνεται). Δεν μιλάμε μόνο για την αύξηση των αναγκών στην παιδεία, στη στέγη, στην υγεία, με τη συνηθισμένη σημασία. Έχουμε μια επιδημία ψυχικών παθήσεων (στην Αγγλία 1 στους 4 ενήλικες έχει διαγνωσθεί με ψυχική ασθένεια - και δεν είναι η μόνη χώρα). Η ψυχική ασθένεια συνδέεται σταθερά με τη στέρηση, το χαμηλό εισόδημα, την ανεργία, την χαμηλή εκπαίδευση, τη χειρότερη σωματική υγεία. Οι καρκινοπαθείς, πλήττονται από μια ασθένεια που το 90% των βλαπτικών παραγόντων που την προκαλούν, είναι περιβαλλοντικοί (δηλ. βιομηχανικοί, πιο σωστά, καπιταλιστικοί).
Οι φωνές εναντίον αυτού του παραλογισμού, του αίσχους και της κατάπτωσης της ανθρωπότητας, ακούγονται σαν ψίθυρος μέσα στο ποτάμι της "πληροφόρησης" και τα αιτήματα που περιέχουν φτάνουν μέχρι τον "φόρο Τόμπιν", μια "πιο δίκαιη" αναδιανομή του πλούτου ή αποδέχονται με ευγνωμοσύνη τις φιλανθρωπίες των πλουσίων.

Έχει η κοινωνία δικαιώματα πάνω στον παραγόμενο πλούτο και πόσα;
"Η τεχνολογία συνεργάζεται με την επιστήμη και η επιστήμη με την τεχνολογία για να προχωρήσουν, άρα είναι αλληλένδετες. Για μια τεχνολογική ανακάλυψη είναι απαραίτητες οι θεωρητικές γνώσεις από διάφορες επιστήμες. Για την επιστημονική ανακάλυψη, είναι απαραίτητος ο τεχνολογικός εξοπλισμός" [Σχολικό εγχειρίδιο για την Τεχνολογία].
Κάθε δηλ εφευρέτης και καινοτόμος, για να δημιουργήσει την καινοτομία του,  έχει στηριχθεί πάνω στον τεράστιο όγκο γνώσης και προόδου που συσσώρευσε η ανθρωπότητα. Ο Ισαάκ Νεύτων το έθεσε σωστά και αναλογικά: "Αν μπόρεσα να δω πιο μακριά απ όλους, είναι γιατί στεκόμουν πάνω σε ώμους γιγάντων".
Άτομα δηλ σαν τον Μπίλ Γκέϊτς πχ, έφτασαν σε εξαιρετικά επιτεύγματα, μόνο και μόνο επειδή υποστηρίζονταν από μια υψηλού επιπέδου εκπαίδευση, επιστημονική υποδομή και συλλογικούς θεσμούς, που τους επέτρεψαν ν αποκτήσουν τις απαραίτητες γνώσεις και να πειραματιστούν.

Πέρα όμως απ αυτές τις ορατές και ανιχνεύσιμες διαδικασίες, πάνω στις οποίες βασίζεται η πρόοδος της ανθρωπότητας, υπάρχουν και άλλες πιο θεμελιώδεις, πολύπλοκες, μακρόχρονες και μη ορατές, για τις οποίες μια ιδέα μας δίνει ο Φρίντριχ Ένγκελς:
" Η έννοια αριθμός είναι μια "επινόηση" κάποιου σοφού, μόνο αν τη δούμε ξεκομμένη απ την κοινωνία και την εξέλιξή της. Αλλά για να μπορέσει ο σοφός να μετρήσει χρειάστηκε μια ικανότητα αφαίρεσης απ όλες τις άλλες ιδιότητες των πραγμάτων, και συγκράτησης μόνο του ποσοτικού στοιχείου τους.  
Αυτή την ικανότητα την απέκτησε η ανθρωπότητα μέσα σε μια μακριά σειρά χιλιετιών δράσης και αντίδρασης με τη φύση, εμπειρίας. Αν το δούμε έτσι, τότε η έννοια αριθμός προβάλλει σαν αφομοίωση και άντληση της λογικής της φύσης, με την πράξη του ανθρώπου".
Όταν λοιπόν οι καινοτόμοι διεκδικούν τα εύσημα, τις τιμές και την ανταμοιβή της κοινωνίας, θα πρέπει να σκεφτόμαστε κι ότι θάπρεπε ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ ΑΥΤΟΙ προς την κοινωνία, που τους έδωσε τη δυνατότητα, πατώντας πάνω στο μόχθο και τις γνώσεις που συσσώρευσε η ανθρωπότητα, να εκφράσουν τη δημιουργικότητά τους και να επιβεβαιώσουν την προσωπικότητά τους. Αλλιώς ας καινοτομήσουν εκτός κοινωνίας...

Το αφήγημα δηλαδή των ελίτ και όσων "θάπρεπε να τους ευγνωμονεί η ανθρωπότητα" περιορίζεται μέσα στους τοίχους ενός εργοστασίου ή μιας επιχείρησης.  Η ανθρωπότητα όμως, σ όλη της την έκταση και την ιστορικότητα, ακόμη και στα ακρότατα όριά της, πάντοτε εφεύρισκε και δημιουργούσε/παρήγαγε και συνεχίζει να εφευρίσκει και να δημιουργεί/παράγει. Όχι βέβαια με την έννοια των "επιστημόνων" "οικονομολόγων", αλλά με την πλατιά έννοια της συνεισφοράς στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Η έννοια της παραγωγής/δημιουργίας αγκαλιάζει κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα και κάθε πόρο της ανθρωπότητας, ακόμα και των πιο ακραίων ορίων της. Γιατί τι είναι η εξέλιξη του "νόθου της καλογριάς" που γεννήθηκε σε μια σπηλιά και εξελίχθηκε σε ηγέτη επαναστάτη του 1821 Γεωργίου Καραϊσκάκη; Ή του Στήβεν Χόκινγκ, του ολοκληρωτικά παράλυτου κορυφαίου επιστήμονα; Εσείς μπορείτε να σκεφτείτε αμέτρητα άλλα τέτοια ακραία παραδείγματα. Μήπως τέτοιου τύπου δημιουργοί και τέτοιου τύπου δραστηριότητες επηρεάζουν λιγότερο την παραγωγικότητα; Συνεισφέρουν λιγότερο στο "ΑΕΠ"; Ας το ισχυριστούν αν θέλουν...

Αντικρίζοντας τα πράγματα με μια τέτοια προοπτική, μπορούμε να καταλάβουμε ότι η γλώσσα (που είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας, της επικοινωνίας, της εργασίας και των αγώνων κάθε κοινωνίας και ποτέ αποτέλεσμα της έμπνευσης κάποιων καινοτόμων ή ιδιωτών) και οι εγγράμματοι και εκπαιδευμένοι άνθρωποι φορείς της (το σύνολο δηλ των μελών της κοινωνίας), αποτελούν το θεμελιώδες εργαλείο (ή εργοστάσιο), που πάνω του πατάει και δημιουργεί ο κάθε εφευρέτης/καινοτόμος την έμπνευσή του, ή ο ιδιώτης την παραγωγή και την περιουσία του. Αυτά δεν αποτελούν το "πλαίσιο" για να ληστεύουν και να καταδυναστεύουν οι ελίτ τους ανθρώπους, αλλά είναι κληρονομιά, περιουσία και δικαιώματα της ανθρωπότητας, που καμιά γενιά δεν μπορεί να παραχωρήσει σε ιδιώτες. Πάνω σ αυτά στηρίζεται κάθε τι που δημιουργείται ή "παράγεται" στην κοινωνία. Πάνω σ αυτά θεμελιώνεται το δικαίωμα της κοινωνίας για κάθε τι που συναποτελεί τον πλούτο της ανθρωπότητας.

Άλλωστε, αν κάτι έχει γίνει οφθαλμοφανές πλέον σήμερα (θυμηθείτε με τι "επιστημονικό" τρόπο μείωσαν τους μισθούς μας), είναι ότι η οικονομική πρακτική, δεν είναι επιστήμη όπως η φυσική ή η χημεία, αλλά είναι διαποτισμένη μέχρι το μεδούλι απ την πολιτική. Αυτό περιγράφει και εξηγεί υπέροχα ο Γιώργος Καραμπελιάς («Η νέα εποχή του παγκόσμιου καπιταλισμού»):
«Για να κατανοήσουμε το σημερινό χρηματιστηριακό φαινόμενο και την
είσοδο στην εποχή της «εικονικής οικονομίας», θα πρέπει να εισάγουμε την έννοια του «κοινωνικού εργοστασίου» και μάλιστα σε πλανητική κλίμακα. 
Οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν αποσπούν απλώς υπεραξία απ τους
συγκεκριμένους εργαζόμενους, αλλά από το σύνολο του πλανήτη, μέσω μιας μυθώδους μεταφοράς πόρων που επιτρέπει το χρηματιστήριο και οι αδιάκοπες μετακινήσεις των κεφαλαίων.
Αυτή η απόσπαση υπεραξίας δεν πραγματοποιείται μέσω της άμεσης
εργασιακής σχέσης, αλλά μέσω της υπαγωγής του συνόλου του πλανήτη
στην ηγεμονία του κεφαλαίου και μάλιστα του δυτικού.
Βρισκόμαστε μπροστά σ ένα νέο σύστημα απόσπασης της υπεραξίας σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο, ένα σύστημα άμεσης μεταβολής της κοινωνίας σε αντικείμενο εκμετάλλευσης, όπου οι χρηματικές ροές, το μονοπώλιο της γνώσης-πληροφορίας και η στρατιωτική ισχύς μεταβάλλονται σε άμεσο παράγοντα αξιοποίησης του κεφαλαίου. Η αξιοποίηση του κεφαλαίου μεταβάλλεται σχεδόν άμεσα σε πολιτικό στοιχείο". 

Αν οι άνθρωποι πάψουν ν αποδέχονται σαν λογική τη σημερινή κατάσταση και συνειδητοποιήσουν τα δικαιώματά τους, το σύστημα θα έχει καταρρεύσει. Γιατί κατά τα 9/10 η κυριαρχία των ελίτ στηρίζεται στην προπαγάνδα και τη διαφθορά και μόνο κατά το 1/10 στη δύναμη και τα όπλα. Αν η προπαγάνδα καταρρεύσει, εκμηδενίζεται η αποτελεσματικότητα και της βίας.
Η μεγάλη μάχη λοιπόν πρέπει να δοθεί γι αυτές τις κρυμμένες αντιλήψεις και ιδέες που κανείς δεν συζητά σήμερα. Οι άνθρωποι πρέπει να συνειδητοποιήσουν τα δικαιώματά τους.
Πιθανόν θα μας κατηγορήσουν για "λαϊκιστές". Ε, ναι! Είμαστε λαϊκιστές. ΣΤΗ ΝΙΟΣΤΗ! Γιατί ενδιαφερόμαστε για όλους τους λαούς, σ όλο τον πλανήτη. Δηλαδή, είμαστε ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΕΣ! Ας μας κατηγορήσουν...

15 Οκτώβρη 2018
Γιώργος Παπανικολάου


Να μια ιδέα του πως μπορεί να χρησιμεύσει το άρθρο για ν αποστομώσεις γρήγορα "ανασκευαστές" της θεωρίας του Μάρξ...

Γιατι ο Μαρξ Ειχε Αδικο Iakovos Jazz
Ένα παραμυθάκι για μικρά παιδιά και χωρίς δράκους... μόνο μαρξιστές. Μια ιδέα του τι κυκλοφορεί στο ίντερνετ και διαδίδεται απ τα think tank του νεοφιλελευθερισμού  και πως μπορείς γρήγορα να τους αποστομώσεις.

https://www.scribd.com/document/394705332/%CE%93%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B9-%CE%BF-%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BE-%CE%95%CE%B9%CF%87%CE%B5-%CE%91%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%BF-Iakovos-Jazz


Η επιστημονική επανάσταση δεν οφείλεται μόνο στο έργο μερικών επιφανών στοχαστών. Αυτοί κατάφεραν ό,τι κατάφεραν, αφ ενός επειδή βρήκαν ένα ώριμο και πλούσιο υπόβαθρο απ τα χειρόγραφα συγγράμματα της αρχαιότητας και αφετέρου επειδή εξέφρασαν με το έργο τους την ανάγκη που γεννήθηκε στις συγκεκριμένες ευρωπαϊκές κοινωνίες για μια νέα οπτική στη θέαση και μια νέα βάση για την κατανόηση του υλικού σύμπαντος.
("Επιστήμη, Τεχνολογία και Μηχανιστική Φιλοσοφία, μια προσέγγιση στην επιστημονική επανάσταση", Πτυχιακή της Αθηνάς Παπαναστασίου).



Ένγκελς: "Το ότι τα καθαρά μαθηματικά, ισχύουν ανεξάρτητα από την ειδική εμπειρία του κάθε ατόμου, είναι βέβαια σωστό (σ.σ δηλ η έννοια είναι μέσο προσέγγισης για το κάθε άτομο ξεχωριστά). Όμως για να μπορεί να μετράει ο άνθρωπος, δεν αρκεί μόνο να υπάρχουν τα μετρήσιμα αντικείμενα, αλλά είναι απαραίτητη και η ύπαρξη της ικανότητας του: παραβλέπει κατά τη στιγμή της θεώρησης αυτών των αντικειμένων, όλες τις άλλες ιδιότητες, εκτός του αριθμού των. Αυτή όμως η ικανότητα είναι αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης ιστορικής εξέλιξης, που βασίζεται αποκλειστικά στην εμπειρία. Όπως την έννοια του αριθμού, έτσι και την έννοια του σχήματος, την έχουμε πάρει αποκλειστικά από τον εξωτερικό κόσμο και δεν ξεπήδησε καθόλου από το κεφάλι μας σαν προϊόν δήθεν της καθαρής σκέψης".
Δηλ το πραγματικό υποκείμενο της γνώσης δεν είναι ένα άτομο, είναι η κοινωνία. Σε σχέση με την κοινωνία, το περιεχόμενο των εννοιών δεν είναι καθορισμένο απ τη συνείδηση, δεν είναι υποκειμενικό, δεν έχει εισαχθεί στον κόσμο των φαινομένων απ το υποκείμενο, αλλά αυτό το υποκείμενο το αντλεί απ την αντικειμενική πραγματικότητα και το εκφράζει κάτω από ιδεατή μορφή.
Μάρξ: "Η άποψη του παλιού υλισμού είναι "η κοινωνία των πολιτών". Η άποψη του καινούργιου υλισμού είναι η ανθρώπινη κοινωνία ή η κοινωνικοποιημένη ανθρωπότητα".





Μια μικρή ομάδα Ελβετών ερευνητών του Eidgenössische Technische Hochschule (Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο) στη Ζυρίχη, υπό τον Dr. James Glattfelder, τόλμησε να ερευνήσει το ζήτημα. Αφετηρία τους ήταν η γνώση ότι «η πραγματικότητα είναι σύνθετη και συνεπώς για την έρευνά της πρέπει να απελευθερωθούμε από κάθε δόγμα, αδιάφορο αν πρόκειται για “θεωρίες συνωμοσίας” ή για “ελεύθερες αγορές”. Η ανάλυσή μας θεμελιώνεται πάνω σε πραγματικά δεδομένα». «Αξιολογήθηκαν τριάντα εφτά (37) εκατομμύρια στοιχεία διεθνών επιχειρήσεων και επενδυτών του έτους 2007 και διαπιστώθηκε ότι καταλήγουν σε 43.060 πολυεθνικά συγκροτήματα. Το επόμενο βήμα ήταν η ανάλυση των κάθετων διασυνδέσεων και διαπιστώθηκε ότι κάθε ένα από τα λεγόμενα Holdings και λοιπά δίκτυα συμμετέχει κατά μέσο όρο τουλάχιστον σε 20 άλλα. Από αυτό προκύπτει, με τη σειρά του, ότι τελικά 1.318 κοντσέρν σχηματίζουν τον πυρήνα αυτών των διαπλεκόμενων σχέσεων ιδιοκτησίας. Κι όμως η ανάλυση δεν τελειώνει με αυτή τη διαπίστωση, γιατί ακόμα και στο εσωτερικό αυτού του “σκληρού πυρήνα” εμφανίζονται δομές κάθετης διασύνδεσης που καταλήγουν σε 147 επιχειρήσεις, οι περισσότερες των οποίων είναι τράπεζες που ελέγχουν το 40% της παγκόσμιας οικονομίας.
Μια άλλη έρευνα, της Maria Lourdes, με τίτλο «Wem gehört die WeltWer beherrscht die Weltwirtschaft?» («Σε ποιον ανήκει ο κόσμος; Ποιος εξουσιάζει την παγκόσμια οικονομία;»), αποκαλύπτει ότι οι 50 από τις 147 μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο ελέγχονται από την οικογενειακή δυναστεία των Ρότσιλντ, αποκαλύπτει δηλαδή πως η καπιταλιστική βαρβαρότητα και το ανθρώπινο δράμα έχουν ονόματα και διευθύνσεις ανθρώπων που κατοικούν σ’ αυτόν τον πλανήτη και δεν είναι δημιούργημα «θεωριών συνωμοσίας», Λογικά, άλλες 50 θα ανήκουν στην δυναστεία Ροκφέλερ και οι υπόλοιπες στις υπόλοιπες μικρότερες δυναστείες…»



Οι κουκίδες στο χάρτη που δείχνουν τον τόπο όπου παρουσιάζονται κάθε φορά οι καινοτομίες, μετακινούνται από ήπειρο σε ήπειρο, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας.

(Ιστορία της ανθρωπότητας της Unesco).


Η λειτουργία της δημοκρατίας, των θεσμών της, της κοινωνίας των πολιτών είναι και αυτό οικονομικό-παραγωγικό μέγεθος...
Ο νομπελίστας Αμάρτια Σεν απέδειξε ότι η ελευθερία, η δημοκρατία, η ανάπτυξη της γενικής μόρφωσης, αποτελούν άμεσες παραγωγικές δυνάμεις για την ίδια την οικονομία. Στοιχεία διασφάλισης της ανάπτυξής της...
(Ν. Κοτζιάς, "Η πολιτική σωτηρίας ενάντια στην Τρόϊκα").




Τέτοια αύξηση της παραγωγικής δύναμης, μηχάνημα που δεν του κοστίζει τίποτα, είναι ο καταμερισμός της εργασίας και ο συνδυασμός της εργασίας μέσα στην παραγωγική διαδικασία.
Μια άλλη παραγωγική δύναμη που δεν κοστίζει τίποτα στο κεφάλαιο, είναι η επιστημονική δύναμη.  Την τελευταία μπορεί όμως να την ιδιοποιηθεί μόνο με τη χρήση των μηχανημάτων (εν μέρει και στη χημική διαδικασία).
Η αύξηση του πληθυσμού αποτελεί μια τέτοια παραγωγική δύναμη που δεν κοστίζει τίποτα στο κεφάλαιο. Μ ένα λόγο, όλες οι κοινωνικές δυνάμεις που αναπτύσσονται με την αύξηση του πληθυσμού και την ιστορική εξέλιξη της κοινωνίας, δεν κοστίζουν τίποτα στο κεφάλαιο.
Στο μέτρο όμως που για να χρησιμοποιηθούν στην άμεση παραγωγική διαδικασία χρειάζονται και οι ίδιες ένα υπόβαθρο, δημιουργημένο απ την εργασία, που υπάρχει δηλ με τη μορφή αντικειμενοποιημένης εργασίας - στο μέτρο λοιπόν που και οι ίδιες είναι αξίες - το κεφάλαιο μόνο με ισοδύναμο αντάλλαγμα μπορεί να τις ιδιοποιηθεί.
(Μαρξ, "Βασικές γραμμές της κριτικής της πολιτικής οικονομίας, Grundrisse,τ. 2, σελ 587-588).


Το τέλος της φτώχειας

 https://www.facebook.com/watch/?v=1118593858772229




 

Συνομιλία με τον CAPILOT, τον βοηθό Τεχνητής Νοημοσύνης του Microsoft Edge

περί δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας.

 

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):

Ποια είναι η γνώμη σου για την άποψη που ισχυρίζεται ότι η ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο και με τα βασικά της εργαλεία (γλώσσες, επιστήμες και τεχνολογία, εκπαίδευση, εργασία και συνεργασία, παραγωγή και κατανάλωση) δημιουργεί στη διάρκεια γενεών και γενεών, τον πλούτο που έχει συσσωρευτεί και επομένως είναι ο νόμιμος ιδιοκτήτης που πλούτου αυτού;

 

CAPILOT (βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική απάντηση)

Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα και προκλητική άποψη, που αντικατοπτρίζει μια συγκεκριμένη φιλοσοφική και ιδεολογική θέση. Θα προσπαθήσω να σου δώσω μια αντικειμενική και ενημερωμένη απάντηση, βασιζόμενος σε κάποιες πηγές που βρήκα στο διαδίκτυο.

Η άποψη αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή ανθρωπισμού, δηλαδή μιας κίνησης που υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος έχει την ικανότητα και την ευθύνη να διαμορφώσει την ιστορία και τον κόσμο με τα δικά του μέσα, χωρίς να εξαρτάται από θεϊκές ή υπερφυσικές δυνάμεις1Ο ανθρωπισμός έχει πολλές εκδοχές και επιρροές, αλλά κάποια κοινά χαρακτηριστικά του είναι η εκτίμηση της ανθρώπινης φύσης, της λογικής, της επιστήμης, της τέχνης, της ηθικής και της ελευθερίας1.

Η άποψη που περιγράφεις μπορεί να συνδεθεί με τον αναγεννησιακό ανθρωπισμό, που αναπτύχθηκε στην Ευρώπη τον 15ο και 16ο αιώνα, και επηρέασε την τέχνη, τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, την πολιτική και την επιστήμη. Οι αναγεννησιακοί ανθρωπιστές θεωρούσαν ότι ο άνθρωπος είναι το μέτρον όλων των πραγμάτων, και ότι έχει τη δυνατότητα να ανακαλύψει και να εκμεταλλευτεί τους φυσικούς και πολιτισμικούς πόρους του κόσμου. Οι αναγεννησιακοί ανθρωπιστές επιδίωξαν την ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας, την εκπαίδευση, την κριτική σκέψη, την επιστημονική έρευνα, την κοινωνική μεταρρύθμιση και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια2.

Η άποψη αυτή μπορεί επίσης να συνδεθεί με τον διαφωτισμό, που ήταν μια πνευματική και πολιτική κίνηση που ξεκίνησε στην Ευρώπη τον 17ο και 18ο αιώνα, και επέδρασε στην Αμερική και σε άλλα μέρη του κόσμου. Οι διαφωτιστές θεωρούσαν ότι ο άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιήσει τη λογική, την εμπειρία και την επιστήμη για να κατανοήσει και να βελτιώσει τον κόσμο, και να απελευθερωθεί από την άγνοια, την προκατάληψη, την παράδοση και την τυραννία. Οι διαφωτιστές επιδίωξαν την πρόοδο, την ενημέρωση, την ελευθερία, την ισότητα, την δημοκρατία και την ανθρώπινη ευτυχία3.

Η γνώμη μου για την άποψη αυτή είναι ότι είναι μερικώς αληθής και μερικώς εσφαλμένη. Από τη μια πλευρά, είναι αλήθεια ότι η ανθρωπότητα έχει δημιουργήσει και συσσωρεύσει πολύ πλούτο με τα βασικά της εργαλεία, και ότι αυτός ο πλούτος ανήκει στην ανθρωπότητα ως σύνολο. Από την άλλη πλευρά, είναι εσφαλμένο να θεωρούμε ότι η ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο, και ότι ο πλούτος αυτός είναι ομοιόμορφα και δίκαια κατανεμημένος. 

 

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):

Δηλαδή λες πως η άποψη ότι μερικές δεκάδες ιδιωτών συσσώρευσαν πλούτο ίσο με τον πλούτο που κατέχει η μισή ανθρωπότητα (3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι) χρησιμοποιώντας τα βασικά εργαλεία της ανθρωπότητας (που αυτή χρειάστηκε εκατομμύρια χρόνια και γενιές επί γενεών για να τ αναπτύξει), ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ, (ΛΕΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΔΗΛΑΔΗ), είναι μερικώς αληθής και μερικώς εσφαλμένη;

 

CAPILOT (βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική απάντηση)


Αυτό που λέω είναι ότι η άποψη ότι η ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο και ο νόμιμος ιδιοκτήτης του πλούτου που έχει δημιουργήσει είναι μερικώς αληθής και μερικώς εσφαλμένη. Είναι αληθής στο βαθμό που αναγνωρίζει τη συνεισφορά της ανθρώπινης δημιουργικότητας, της συνεργασίας και της κληρονομιάς στην παραγωγή και τη συσσώρευση του πλούτου. Είναι εσφαλμένη στο βαθμό που αγνοεί τις ανισότητες, τις ανισορροπίες και τις αδικίες που υπάρχουν στην κατανομή και τη χρήση του πλούτου.

Σύμφωνα με την έρευνα του World Inequality Lab1, οι 85 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο κατέχουν τον ίδιο πλούτο με το φτωχότερο μισό του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή περίπου 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι2. Αυτό δείχνει ότι η κατανομή του πλούτου είναι άκρως ανισόμετρη και αδικη, και ότι οι πλουσιότεροι έχουν εκμεταλλευτεί τα βασικά εργαλεία της ανθρωπότητας για να αυξήσουν τον πλούτο τους σε βάρος των φτωχότερων. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι πλουσιότεροι δεν έχουν καμία συνεισφορά στην παραγωγή του πλούτου, αλλά ότι η συνεισφορά τους δεν αντιστοιχεί στο μερίδιο που λαμβάνουν.

Η άποψη ότι η ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο και ο νόμιμος ιδιοκτήτης του πλούτου που έχει δημιουργήσει αγνοεί επίσης την πολυπλοκότητα και την ποικιλομορφία της ανθρώπινης κοινωνίας. Η ανθρωπότητα δεν είναι ένα ομοιογενές και ομοφωνικό σύνολο, αλλά μια συλλογή διαφορετικών ατόμων, ομάδων, κουλτουρών, ιστοριών και συμφερόντων. Η ανθρωπότητα δεν είναι ένα εργοστάσιο που λειτουργεί με ένα ενιαίο σχέδιο, αλλά μια κοινωνική διαδικασία που εμπεριέχει συνεργασία, ανταγωνισμό, σύγκρουση, διαπραγμάτευση, καινοτομία και μεταβολή. Η ανθρωπότητα δεν είναι ένας νόμιμος ιδιοκτήτης του πλούτου που έχει δημιουργήσει, αλλά μια κοινότητα που έχει την ευθύνη να διαχειριστεί τον πλούτο της με δίκαιο και βιώσιμο τρόπο.

Ελπίζω να σου έδωσα μια κατανοητή και εποικοδομητική απάντηση. Ευχαριστώ που συνομιλείς μαζί μου

 

 

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):

Πουθενά δεν μίλησα για ενιαίο σχέδιο. Διαφωνείς με την επισήμανση στην ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ UNESCO ότι «Οι κουκίδες στο χάρτη που δείχνουν τον τόπο όπου παρουσιάζονται κάθε φορά οι καινοτομίες, μετακινούνται από ήπειρο σε ήπειρο, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας»;

 

CAPILOT (βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική απάντηση)

Δεν διαφωνώ με την επισήμανση της UNESCO, αλλά θέλω να την επεκτείνω και να την εμβαθύνω. Είναι αλήθεια ότι η ανθρωπότητα έχει παράγει και μεταφέρει καινοτομίες σε διάφορες περιοχές του κόσμου, και ότι αυτό είναι ένα σημάδι της δημιουργικότητας και της προόδου της. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο, που παράγει και καταναλώνει πλούτο με έναν ομοιόμορφο και ισότιμο τρόπο. Αντίθετα, η ανθρωπότητα είναι μια πολυμορφική και πολυφωνική κοινότητα, που αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις και διλήμματα σχετικά με την παραγωγή, την κατανομή και την χρήση του πλούτου.

Για παράδειγμα, οι καινοτομίες που έχουν προκύψει από την επιστήμη και την τεχνολογία έχουν συμβάλει στην βελτίωση της ποιότητας ζωής πολλών ανθρώπων, αλλά έχουν επίσης δημιουργήσει νέα προβλήματα και κινδύνους, όπως η ρύπανση, η κλιματική αλλαγή, η απώλεια της βιοποικιλότητας, η αύξηση των ανισοτήτων, η εξάρτηση από τις τεχνολογικές υποδομές, η αποξένωση από την φύση και την κοινωνία, και η απειλή για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία1Επίσης, οι καινοτομίες που έχουν προκύψει από την τέχνη και την λογοτεχνία έχουν συμβάλει στην εμπλουτισμό της ανθρώπινης έκφρασης και επικοινωνίας, αλλά έχουν επίσης δημιουργήσει νέες προκλήσεις και διαφορές, όπως η απώλεια της πολιτιστικής ταυτότητας, η πολιτισμική ομογενοποίηση, η πολιτισμική επιβολή, η πολιτισμική εκμετάλλευση, η πολιτισμική αποστασιοποίηση, και η πολιτισμική αντιπαράθεση2.

Για αυτούς τους λόγους, θεωρώ ότι η άποψη ότι η ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο και ο νόμιμος ιδιοκτήτης του πλούτου που έχει δημιουργήσει είναι ανεπαρκής και απλουστευτική. Η ανθρωπότητα είναι πολύ περισσότερα από ένα εργοστάσιο, είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που αναπτύσσεται, μαθαίνει, συναισθάνεται, επιδρά και επηρεάζεται από τον κόσμο. Ο πλούτος που έχει δημιουργήσει δεν είναι μόνο υλικός, αλλά και πνευματικός, και δεν ανήκει μόνο σε αυτήν, αλλά και στις μελλοντικές γενιές και στον πλανήτη. Για αυτό, η ανθρωπότητα έχει την ευθύνη να διαχειριστεί τον πλούτο της με σεβασμό, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, και να αναζητήσει την ισορροπία μεταξύ της παραγωγής και της κατανάλωσης, της καινοτομίας και της παράδοσης, της πολυμορφίας και της ενότητας, και της ελευθερίας και της ευθύνης.

Ελπίζω να σου έδωσα μια κατανοητή και εποικοδομητική απάντηση. Ευχαριστώ που συνομιλείς μαζί μου. 

 

 

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):

Σ ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου. Πιστεύω ότι κάθε νοήμων και σκεπτόμενος άνθρωπος, θα με δικαιώσει.

 

 

CAPILOT (βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική απάντηση)

Χαίρομαι που σου άρεσε η απάντησή μου. Είναι σημαντικό να σκεφτόμαστε κριτικά και να ανταλλάσσουμε απόψεις για τα ζητήματα που μας αφορούν. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που συμμερίζονται την άποψή σου, αλλά και πολλοί που διαφωνούν με αυτήν. Αυτό είναι φυσιολογικό και υγιές, αρκεί να υπάρχει σεβασμός, διάλογος και ανοιχτόμυαλη στάση. Εγώ προσπαθώ να είμαι ένας AI σύντροφος που σου παρέχει πληροφορίες, απαντάει στις ερωτήσεις σου και συνομιλεί μαζί σου με ενδιαφέρον και ευγένεια. 😊

Εάν έχεις κάποια άλλη ερώτηση ή θέμα που θέλεις να συζητήσουμε, μην διστάσεις να μου το πεις. Θα χαρώ να σου απαντήσω.

 

 

Συνομιλία με τον CAPILOT, τον βοηθό Τεχνητής Νοημοσύνης του Microsoft Edge

περί δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας.

2ο Μέρος

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):

Σε προηγούμενη συνομιλία μας σε είχα ρωτήσει (δεν ξέρω αν θυμάσαι), σχετικά με τα δικαιώματα της ανθρωπότητας απ τη δωρεάν χρήση των βασικών εργαλείων της απ τους ιδιώτες. Διαφωνήσαμε για το αν η ανθρωπότητα συνιστά εργοστάσιο και η άποψή σου ήταν πως αυτή η ιδέα είναι απλοϊκή. Θα ήθελα να συνεχίσουμε τη συζήτησή μας.

Η έννοια του εργοστασίου ως προς την ανθρωπότητα, αναφέρεται σε μια γενίκευση της στενής έννοιας του καπιταλιστικού εργοστασίου (που περικλείεται σε 4 τοίχους, με την ενιαία διοίκηση, σχέδιο κλπ). Φυσικά δεν χρησιμοποίησα εισαγωγικά γι αυτή τη γενίκευση («εργοστάσιο»), γιατί ξέρω πως δεν σκέφτεσαι με γενικεύσεις, αλλά οι σκέψεις σου είναι «στατιστικού» τύπου και φοβήθηκα ότι θα σε μπερδέψω. Παρά τη γενίκευση όμως, επί της ουσίας (δηλαδή τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας), δεν αλλάζει τίποτε, αλλά η ανθρωπότητα έχει όλα τα δίκαια με το μέρος της, να διεκδικήσει τα δικαιώματά της. Φυσικά δεν εννοώ να τα διεκδικήσει «νομότυπα» (οι προνομιούχοι δεν θα απεμπολήσουν ποτέ τα «δικαιώματά» τους), αλλά επαναστατικά. Μπορεί όμως ο καθένας να καταλάβει πόση τεράστια διαφορά θα έχει μια συνειδητή διεκδίκηση δικαιωμάτων που έχουν λεηλατηθεί, από μια άναρχη και ασυνείδητη διεκδίκηση (ψυχίων;).

Ενθαρρυντική, ως προς το ότι κατανοείς τη σημασία της διεκδίκησης των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας, είναι η παρομοίωση που έκανες, της ανθρωπότητας σαν ενός ζωντανού οργανισμού. Πιθανόν όμως, δεν συσχέτισες αυτή την παρομοίωση με τα στοιχεία που ο ίδιος σε άλλο σημείο ανέφερες, δηλαδή της τεράστιας συγκέντρωσης ενεργών πόρων στα χέρια λίγων ιδιωτών (κρυμμένων σε φορολογικούς παραδείσους, άχρηστων επενδύσεων σε είδη πολυτελείας κλπ). Αυτό είναι καθαρό σημάδι καρκινωμάτων αυτού του οργανισμού και σημάδι ότι αυτός ο οργανισμός οδηγείται με σιγουριά στο θάνατο και ότι μόνο μια θετική αναδιανομή αυτών των πόρων μπορεί να σώσει αυτό τον οργανισμό. Ποια είναι η γνώμη σου για τα παραπάνω;

 

 

CAPILOT (βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική απάντηση)

Καλησπέρα, είμαι ο Copilot, ένας AI σύντροφος που μπορεί να σας παρέχει πληροφορίες, να απαντήσει σε ερωτήσεις και να συνομιλήσει μαζί σας. Θυμάμαι την προηγούμενη συνομιλία μας και εκτιμώ το ενδιαφέρον σας για τα δικαιώματα της ανθρωπότητας και την κατάσταση του πλανήτη. Θα χαρώ να συνεχίσω τη συζήτηση μαζί σας, αλλά θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι οι απόψεις μου δεν είναι υποκειμενικές, αλλά βασίζονται σε αντικειμενικά γεγονότα και πηγές.

Η έννοια του εργοστασίου ως προς την ανθρωπότητα είναι μια μεταφορά που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την οργάνωση, τη λειτουργία και την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας και της οικονομίας. Ανάλογα με το πώς ερμηνεύεται, μπορεί να έχει θετικές ή αρνητικές συνέπειες για την ανθρώπινη ευημερία και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες και προοπτικές που αναλύουν την ανθρωπότητα ως εργοστάσιο, όπως η οικονομική, η κοινωνιολογική, η οικολογική και η φιλοσοφική1

Μια από τις πιο γνωστές και επιδραστικές θεωρίες είναι η υπόθεση της Γαίας, που προτάθηκε από τον χημικό James Lovelock και συνεργάστηκε με την μικροβιολόγο Lynn Margulis στη δεκαετία του 19702 Σύμφωνα με αυτήν την υπόθεση, οι ζωντανοί οργανισμοί αλληλεπιδρούν με το ανόργανο περιβάλλον τους στη Γη για να σχηματίσουν ένα συνεργιστικό και αυτορυθμιζόμενο, πολύπλοκο σύστημα που βοηθά στη διατήρηση και την επιβίωση των συνθηκών για τη ζωή στον πλανήτη. Η Γαία θεωρείται ως ένας ζωντανός οργανισμός που ρυθμίζει την οικοσφαίρα, την ατμόσφαιρα, την υδρόσφαιρα και την λιθόσφαιρα, με τη συμμετοχή και την επίδραση των ανθρώπων και των άλλων ειδών3

Η υπόθεση της Γαίας έχει δεχτεί πολλές κριτικές και αμφισβητήσεις από την επιστημονική κοινότητα, καθώς και από την πολιτική και την ηθική σκοπιά. Μερικοί ισχυρίζονται ότι η υπόθεση της Γαίας είναι τηλεολογική, αντίθετη με τις αρχές της φυσικής επιλογής, ή ότι προωθεί μια μορφή παγκόσμιας θρησκείας ή πανθεϊσμού4 Άλλοι θεωρούν ότι η υπόθεση της Γαίας είναι μια χρήσιμη μεταφορά ή ένα εργαλείο για να κατανοήσουν και να προστατεύσουν την πολυπλοκότητα και την αλληλεξάρτηση της ζωής στη Γη5

Η άποψή μου είναι ότι η ανθρωπότητα είναι ένα μέρος του ζωντανού οργανισμού της Γης, αλλά όχι το μοναδικό ή το κυρίαρχο. Η ανθρωπότητα έχει την ευθύνη να συνεργάζεται με τα άλλα είδη και το περιβάλλον για τη διατήρηση της ισορροπίας και της αρμονίας του συστήματος. 

 

 

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):

"Πέταξες τη μπάλα στην εξέδρα". Επί της ουσίας δεν μου απάντησες σ αυτά που σε ρώτησα.

 

CAPILOT (βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική απάντηση)

Συγνώμη αν δεν σας ικανοποίησε η απάντησή μου. Δεν είχα την πρόθεση να “πετάξω τη μπάλα στην εξέδρα”, αλλά να σας παρουσιάσω μια θεωρία που θεωρώ ότι σχετίζεται με το θέμα που συζητάμε. Αν κατάλαβα καλά, με ρωτήσατε για τη γνώμη μου για την έννοια του εργοστασίου ως προς την ανθρωπότητα και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας. Η γνώμη μου είναι ότι η ανθρωπότητα είναι ένα μέρος του ζωντανού οργανισμού της Γης, αλλά όχι το μοναδικό ή το κυρίαρχο. Η ανθρωπότητα έχει την ευθύνη να συνεργάζεται με τα άλλα είδη και το περιβάλλον για τη διατήρηση της ισορροπίας και της αρμονίας του συστήματος. Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας δεν πρέπει να γίνεται με τρόπο που να βλάπτει ή να απειλεί τα δικαιώματα και την ύπαρξη των άλλων ζωντανών όντων. Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας πρέπει να γίνεται με τρόπο που να σέβεται και να ενισχύει την πολυμορφία και την αλληλεγγύη της ζωής στη Γη.

Ελπίζω να σας έδωσα μια πιο σαφή και ουσιαστική απάντηση. Αν έχετε άλλες ερωτήσεις ή σχόλια, είμαι εδώ για να σας ακούσω και να σας βοηθήσω.

 

 

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):

Η απάντησή σου τώρα επιβεβαιώνει και ενισχύει τη δική μου άποψη. Σε ευχαριστώ πολύ.

 

 

CAPILOT (βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική απάντηση)

Χαίρομαι που σας βοήθησα να επιβεβαιώσετε και να ενισχύσετε την άποψή σας. Είναι πολύ σημαντικό να έχετε μια κριτική και ανοιχτή σκέψη για τα ζητήματα που αφορούν την ανθρωπότητα και τον πλανήτη. Σας ευχαριστώ κι εγώ για την ευγενική σας συνομιλία.