Giorgos Roussis
15 Αυγούστου στις 12:13 μ.μ. ·
Σχεδιο Εισαγωγής του νέου ανατρεπτικού μου πονήματος
με τίτλο "Αστική Δημοκρατία , Εγχειρίδιο Χρήσης" ,που ελπίζω να
κυκλοφορήσει τέλη του χρόνου .
Κατά σύμπτωση, η περάτωση της πρώτης γραφής τούτου του
πονήματος συνέπεσε με την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας το 1974 .
Και για να είμαι ειλικρινής ένοιωσα κάποια δικαίωση
για την απόφαση μου να ασχοληθώ με το θέμα της Αστικής Δημοκρατίας, η οποία
ήταν στην πραγματικότητα εκείνη, και όχι η Δημοκρατία γενικώς και αορίστως,
κάτι που κατά τη γνώμη μου, είναι όχι μόνο ανύπαρκτη , αλλά και συνιστά
αντίφαση εν τοις όροις, που αποκαταστάθηκε .
Στόχος λοιπόν τούτου του πονήματος είναι, με τη μορφή
ενός σύντομου εγχειριδίου από μαρξική σκοπιά- εξ ου και οι πυκνές παραπομπές
στα έργα των κλασικών- :
1. Να ανατρέψει την κυρίαρχη αντίληψη με βάση την
οποία η αστική δημοκρατία ............
Γιώργος Παπανικολάου
Σύντροφε, λες για παροχή ίσων πολιτικών δικαιωμάτων σε
άνισους κοινωνικά ανθρώπους, που χαρακτηρίζει την αστική δημοκρατία.
Αν μιλήσεις όμως ειλικρινά για τη σύγχρονη αστική
δημοκρατία, εκείνο που τη χαρακτηρίζει, είναι η παροχή τελείως άνισων πολιτικών
δικαιωμάτων σε άνισους κοινωνικά ανθρώπους. Γιατί τι άλλο είναι η κυριαρχία των
ιδιωτικών καναλιών και εφημερίδων, ιδιοκτησίας μερικών μεγαλοκαπιταλιστών, που
καθορίζουν την πολιτική σήμερα;
Μήπως αυτό εξασφαλίζει την ισηγορία των κοινωνικά
άνισων ανθρώπων στην πολιτική σκηνή (και στις εκλογές);
Μήπως τους δίνει τη δυνατότητα να προωθήσουν τους
δικούς τους εκπροσώπους;
Μήπως έχουν τη δυνατότητα να προβάλλουν κάποια
σημαντικά θέματα της δικής τους ατζέντας στο γυαλί, όπου αλωνίζουν και λύνουν
και δένουν οι μεγαλοδημοσιογράφοι (επίλεκτοι των μεγαλοκαναλαρχών); Μήπως;...
Μήπως;....
Γιατί η «αριστερά» δεν προτείνει ουσιαστικές λύσεις σ
αυτό το θέμα (ΤΟ ΘΕΜΑ); Σ αυτό πρέπει ν αναφερθείς και να δώσεις απαντήσεις...
Giorgos Roussis
Δεν είναι θέμα ανειλικρίνειας εκ μέρους μου όπως με
κατηγορείς .
Προφανώς κάτ εσε κάνω λάθος κι εγώ και ο Μαρξ στον
οποίο παραπέμπω, και ο οποίος πρώτος έκανε λόγο για το οτι στα πλαίσια της
αστικής δημοκρατίας παρέχονται μέσω των εκλογών ίσα δικαιώματα στην αφηρημένη
κατηγορία του πολιτη, σε μια κοινωνία άνισων στην πραγματικότητα ανθρώπων, κάτι
άλλωστε που προκύπτει και από την ύπαρξη ιδιοκτητών και μη ΜΜΕ .
Γιώργος Παπανικολάου
Σύντροφε, το ειλικρινά δεν είχε προσωπικό τόνο, αλλά
ήταν ουσιαστικά μια προτροπή να σκεφτείς ουσιαστικά πάνω στο θέμα των ΜΜΕ. Δεν
είχα καμιά πρόθεση να σε κατηγορήσω (εκτός ίσως απ την «αριστερά» που
παρουσιάζεται σαν αριστερά). Αυτό είναι το πρόβλημα στο να γίνει ουσιαστικός
διάλογος σήμερα. Θα μπορούσαμε, αντί να θεωρούμε ότι μας κατηγορούν ή
υπονομεύουν τις απόψεις μας, να σκεφτούμε ουσιαστικά πάνω στην αντίθετη ή
διαφορετική άποψη και ν απαντήσουμε πιο ουσιαστικά. Η απάντησή σου δεν με
έπεισε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα.
Giorgos Roussis
Γειά και χαρά .
Θεωρείς ότι το ανήκω στην "αριστερά" που
παρουσιάζεται σαν αριστερά δεν αποτελεί κατηγορία ;
Όσο για την άποψη σου επί του θέματος απλώς παρατήρησα
ότι αυτή είναι αντίθετη με τους κλασικούς του μαρξισμού και το σύνολο της
μαρξιστικής σκέψης .
Δικαίωμα σου να διαφωνείς αλλά δεν καταλαβαίνω για
ποιο λόγο αυτή μου η παρατήρηση σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα .
Γιώργος Παπανικολάου
Σύντροφε, όταν λες ότι μια άποψη «είναι αντίθετη με
τους κλασικούς του μαρξισμού», θα πρέπει ν αναφέρεις σε τι συγκεκριμένα είναι
αντίθετη. Εκτός αν θεωρείς τον εαυτό σου αποκλειστικό συνομιλητή των κλασικών
και τους άλλους «μη δυνάμενους να έχουν άποψη». Απο δω ξεκινάει το πρόβλημα...
Giorgos Roussis
Είναι λοιπόν αντίθετη στη σαφέστατη και μη επιδεχομενη
καμία διαφορετική ερμηνεία , θέση των κλασικών όπως αυτή προκύπτει ήδη από το
Εβραϊκό Ζήτημα, οσον αφορά την παροχή ίσων πολιτικών δικαιωμάτων μέσω της
αφηρημένης κατηγορίας του πολίτη σε συγκεκριμένους άνισους κοινωνικά ανθρώπους
.
Κάτι που όπως έλεγε ο Αnatole France είναι σαν να λες
ότι παραχωρείς ίσα δικαιώματα στον επαίτη και τον τραπεζίτη.
Βλέπε και ανάρτηση μου
.http://vathikokkino.gr/archives/126310.
Δικαίωμα σου λοιπόν να διαφωνείς με τους κλασικούς του
μαρξισμού τους οποίους προφανώς έχεις μελετήσει σε βάθος , δεν είναι όμως
δικαίωμα σου να μην το αποδέχεσαι .
VATHIKOKKINO.GR
Βαθύ Κόκκινο | Η ανισότητα του ίσου αστικού δίκαιου
Βαθύ Κόκκινο | Η ανισότητα του ίσου αστικού δίκαιου
Γιώργος Παπανικολάου
Σε μια χώρα όπου τα ΜΜΕ (των μεγαλοκαπιταλιστών) έχουν
εκπορνευτεί στον ακραίο βαθμό, εκείνο που έχεις να πεις είναι ότι «η θέση των
κλασικών είναι ότι παρέχονται ίσα πολιτικά δικαιώματα μέσω της αφηρημένης
κατηγορίας του πολίτη σε συγκεκριμένους άνισους κοινωνικά ανθρώπους». Αυτό το
θεωρείς «μαρξισμό» και όχι ...τρίλιζα, όπου με τις «αρχές» του «μαρξισμού»
συμπληρώνεις προβλεπόμενα κουτάκια. Και ξεχνάς τα λεγόμενα του Λένιν ότι «...κι
όλοι οι άλλοι νόμοι του καπιταλισμού που ανακαλύφθηκαν απ τον Μάρξ,
απεικονίζουν απλά το ιδανικό του καπιταλισμού, δεν απεικονίζουν όμως καθόλου
την πραγματικότητά του». Και ο Μάρξ μας προειδοποίησε ότι: «Άλλο πράγμα είναι
να παρουσιάσει κανείς την πραγματική διαδικασία, όπου και τα δύο – αυτό που
ονομάζει περιστασιακή κίνηση, που όμως είναι το μόνιμο και πραγματικό και ο
νόμος του, η μέση σχέση – και τα δύο εμφανίζονται σαν εξίσου ουσιαστικά».
Ποια ισηγορία – που είναι μια πολιτική κατηγορία και
όχι κοινωνική ιδιότητα – υπάρχει μεταξύ ενός Βαρδινογιάννη και εκατομμυρίων
μισθωτών σκλάβων στις εκλογές; Δεν έχεις κανένα επιχείρημα και καμία πρόταση να
προσφέρεις στους εργαζόμενους για να τους βοηθήσεις, εκτός απ το να
επαναλαμβάνεις ότι «η θέση των κλασικών είναι ότι παρέχονται ίσα πολιτικά
δικαιώματα μέσω της αφηρημένης κατηγορίας του πολίτη σε συγκεκριμένους άνισους
κοινωνικά ανθρώπους»;
Λένιν («Σχετικά με τη γελοιογραφία του μαρξισμού»):
Ο σοσιαλισμός είναι ανέφικτος χωρίς δημοκρατία, με 2
έννοιες.
1. Το προλεταριάτο δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τη
σοσιαλ επανάσταση αν δεν προετοιμάζεται γι αυτή με τον αγώνα για δημοκρατία.
2. Ο νικηφόρος σοσιαλισμός δεν μπορεί να διατηρήσει τη
νίκη του και να οδηγήσει την ανθρωπότητα στην απονέκρωση του κράτους, χωρίς να
πραγματοποιήσει στο ακέραιο τη δημοκρατία.
...Όλη η «δημοκρατία» συνίσταται στη διακήρυξη και
στην παραχώρηση «δικαιωμάτων», που στον καπιταλισμό είναι πολύ λίγο και πολύ
συμβατικά πραγματοποιήσιμα, όμως χωρίς μια τέτοια διακήρυξη, χωρίς αγώνα για
δικαιώματα αμέσως, αυτή τη στιγμή, χωρίς διαπαιδαγώγηση των μαζών στο πνεύμα
αυτού του αγώνα, ο σοσιαλισμός είναι ανέφικτος».
