«Η πρόσκαιρη δύναμη
των σοσιαλπατριωτών και η αποκρυμένη αδυναμία της οπορτουνιστικής πτέρυγας των
μπολσεβίκων βρισκότανε σε τούτο, ότι οι πρώτοι στηριζόντανε πάνω στις τωρινές προγνώσεις
και αυταπάτες των μαζών, ενώ οι δεύτεροι βολεύονταν μ αυτές.
Η κύρια δύναμη του Λένιν βρισκότανε σε τούτο, ότι αντιλαμβανόταν
την εσώτερη λογική του κινήματος και ρύθμιζε πάνω σ αυτή την πολιτική του. Δεν επέβαλε
το σχέδιό του στις μάζες. Βοήθησε τις μάζες να συλλάβουν και να πραγματοποιήσουν
τα δικά τους σχέδια.
Όταν ο Λένιν συνόψιζε όλα τα προβλήματα της επανάστασης σ ένα μόνο-να
«εξηγούμε υπομονητικά» -αυτό εσήμαινε ότι έπρεπε να συντονιστεί η συνείδηση της
μάζας με την κατάσταση όπου την είχε στριμώξει το ιστορικό προτσέσο…
…ότι ο Λένιν δεν ήταν ο δημιουργός του επαναστατικού προτσέσου, ότι
ενσωματώθηκε μόνο μέσα στην αλυσίδα των αντικειμενικών ιστορικών δυνάμεων. Μα μέσα
σ αυτή την αλυσίδα ήταν ένας μεγάλος κρίκος…»
(Τρότσκι, «Ιστορία της Ρωσικής επανάστασης»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου