2 λόγοι γιατί πρέπει να μελετάμε τους αντιπάλους:

2 λόγοι γιατί πρέπει να μελετάμε τους αντιπάλους:

1. «Έχει σημασία για το θέμα μας να σημειώσουμε ποια είναι τα πρακτικά συνθήματα που πολεμά σήμερα αυτός ο εκπρόσωπος της ρωσικής αστικής τάξης με τόσο λεπτό πολιτικό αισθητήριο και τέτοια ευαισθησία απέναντι στην παραμικρότερη αλλαγή του καιρού».
   (Λένιν: «Δυο τακτικές της σοσιαλδημοκρατίας στη δημοκρατική επανάσταση»).
2. «Σ αυτή τη μακρυά περίοδο από τον Καρτέσιο ως το Χέγκελ και από το Χόμπς ως τον Φόϋερμπαχ, δεν παρακινούσε τους φιλοσόφους, με κανένα τρόπο μόνο η δύναμη της καθαρής σκέψης, όπως νόμιζαν. Το αντίθετο. Αυτό που πραγματικά τους παρακινούσε ήταν, κατά κύριο λόγο, η ορμητική πρόοδος της επιστήμης και της βιομηχανίας, που προχωρούσε σαν θύελλα, όλο και πιο γρήγορα προς τα μπρος. Στους υλιστές αυτό φαίνονταν κιόλας στην επιφάνεια, μα και τα ιδεαλιστικά συστήματα γέμιζαν όλο και πιο πολύ με υλιστικό περιεχόμενο και προσπαθούσαν να συμβιβάσουν την αντίθεση ανάμεσα στο πνεύμα και την ύλη πανθεϊστικά, έτσι που στο τέλος το χεγκελιανό σύστημα παριστάνει μόνο ένα, στη μέθοδο και το περιεχόμενο, ιδεαλιστικά τοποθετημένο με το κεφάλι, υλισμό».
   (‘Ενγκελς: «Λουδοβίκος Φόϋερμπαχ»).
   
   «Η διαλεχτική μου μέθοδος στη βάση της δεν είναι μόνο διαφορετική απ τη χεγκελιανή, μα είναι το κατευθείαν αντίθετό της…Τη μυστικιστική πλευρά της χεγκελιανής διαλεχτικής την έχω κριτικάρει πριν 30 σχεδόν χρόνια, τον καιρό που ήταν ακόμα της μόδας. Μα ίσα-ίσα τον καιρό που επεξεργαζόμουν τον 1^ο τόμο του Κεφαλαίου άρεζε στους σκυθρωπούς, τους φαντασμένους και μέτριους επιγόνους που σήμερα δίνουν τον τόνο στη μορφωμένη Γερμανία, να μεταχειρίζονται τον Χέγκελ όπως ο αγαθός Μόζες Μέντελσον τον Σπινόζα τον καιρό του Λέσσιγκ, δηλαδή σαν «ψόφιο σκυλί». Γι αυτό αναγνώρισα ανοιχτά τον εαυτό μου μαθητή εκείνου του μεγάλου στοχαστή και στο κεφάλα;ιο για τη θεωρία της αξίας ερωτοτρόπησα μάλιστα που και που με τον τρόπο έκφρασης που τον χαρακτηρίζει. Ο μυστικισμός που παθαίνει η διαλεχτική στα χέρια του Χέγκελ με κανένα τρόπο δεν αναιρεί το γεγονός ότι πρώτος αυτός έχει εκθέσει τις γενικές της μορφές κίνησης με τρόπο καθολικό και συνειδητό. Στον Χέγκελ η διαλεχτική βρίσκεται με το κεφάλι κάτω. Χρειάζεται να την αναποδογυρίσουμε και να τη στηρίξουμε στα πόδια, για ν ανακαλύψουθμε το λογικό πυρήνα μέσα στο μυστικιστικό περίβλημα».
   (Μάρξ: «Το Κεφάλαιο, τόμος Ι», επίλογος στη δεύτερη έκδοση).