ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: «Επιστροφή στο μέλλον».
…Η βίαιη μεταμόρφωση του ύστερου καπιταλισμού αλλάζει εκ βάθρων τους όρους της κοινωνικής και πολιτικής πάλης.
Χωρίς να μειώνει το ρόλο του άμεσου οικονομικού αγώνα στην επιχείρηση, ενισχύει το ειδικό βάρος του γενικού πολιτικού αγώνα, για τα οικονομικά προβλήματα, αφού η σφαίρα της εκμετάλλευσης, αν και παραμένει ριζωμένη στην άμεση παραγωγή υπεραξίας, διαχέεται και στη σφαίρα της κυκλοφορίας και στον ελεύθερο χρόνο.
Αλλά και γιατί οι εργαζόμενοι κάθε επιχείρησηςέρχονται περισσότερο από κάθε άλλη φορά ευεθέως αντιμέτωποι όχι μόνο με τον εργοδότη τους, αλλά με το σύνολο της αστικής τάξης (τράπεζες, κράτος, ΜΜΕ, δικαστήρια κλπ)…
Η εκθετικά ανώτερη κοινωνικοποίηση της παραγωγής στις συνθήκες της πληροφορικής, ανυψώνει το ρόλο των κλάδων που μπορεί να παραλύουν την όλη διαδικασία της παραγωγής «κατεβάζοντας τους διακόπτες» και εκείνη της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, τράπεζες, βιομηχανική έρευνα, ταχυδρομεία, παιδεία, υγεία, καθαριότητα κ.ά.
Είναι αυτοί οι κλάδοι που παίζουν στο σύγχρονο καπιταλισμό το ρόλο που έπαιζε το εργοστασιακό προλεταριάτο στην εποχή του Μάρξ ή ακόμη και του Λένιν, δηλαδή των βασικών πυρήνων γύρω από τους; Οποίους μπορεί να επανοικοδομηθεί η ενότητα μιας καταρχήν πολυδιασπασμένης εργατικής τάξης.
…Η Τρίτη τεχνολογική επανάσταση ωριμάζει τις προϋποθέσεις για μια νέα ιστορική συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη και στη διανόηση, ιδιαίτερα δε την επιστημονικοτεχνική διανόηση, που παίζει πιο άμεσο ρόλο στην παραγωγή.
Αυτός ο νέος κοινωνικός συνασπισμός, παίζει στο σύγχρονο ανεπτυγμένο καπιταλισμό το ρόλο που έπαιζε η εργατοαγροτική συμμαχία στην εποχή του Λένιν, σαν το βασικό μπλοκ της κοινωνικής αλλαγής ..
Η Τρίτη τεχνολογική επανάσταση διευκολύνει μια ανατρεπτική σύγκλιση. Απ τη μια πλευρά η εργατική τάξη προβάλλει πιο μορφωμένη, πιο απαιτητική, με πλατύτερους ορίζοντες διεκδικήσεων.
Απ την άλλη, η υπερδιόγκωση της φοιτητικής και παραγωγικής διανόησης οδηγεί στη βαθμιαία υποβάθμιση, στην τάση προλεταριοποίησής τους.
Διαμορφώνεται έτσι σταδιακά μια εργατική τάξη πιο «διανοούμενη» και μια διανόηση πιο «εργατική».
Η αναγκαστική μετατόπιση του κεντρικού άξονα κοινωνικών συμμαχιών φέρνει στην πρώτη γραμμή την υπέρβαση του διαχωρισμού πνευματικής και σωματικής εργασίας. Δηλαδή του βαθύτερου πυρήνα του κοινωνικού καταμερισμού εργασίας εν γένει, του διαχωρισμού ανάμεσα σε διευθύνοντες και εκτελεστές, η υπέρβαση του οποίου αποτελεί προϋπόθεση για τον κομμουνιστικό μετασχηματισμό.
…Η βίαιη μεταμόρφωση του ύστερου καπιταλισμού αλλάζει εκ βάθρων τους όρους της κοινωνικής και πολιτικής πάλης.
Χωρίς να μειώνει το ρόλο του άμεσου οικονομικού αγώνα στην επιχείρηση, ενισχύει το ειδικό βάρος του γενικού πολιτικού αγώνα, για τα οικονομικά προβλήματα, αφού η σφαίρα της εκμετάλλευσης, αν και παραμένει ριζωμένη στην άμεση παραγωγή υπεραξίας, διαχέεται και στη σφαίρα της κυκλοφορίας και στον ελεύθερο χρόνο.
Αλλά και γιατί οι εργαζόμενοι κάθε επιχείρησηςέρχονται περισσότερο από κάθε άλλη φορά ευεθέως αντιμέτωποι όχι μόνο με τον εργοδότη τους, αλλά με το σύνολο της αστικής τάξης (τράπεζες, κράτος, ΜΜΕ, δικαστήρια κλπ)…
Η εκθετικά ανώτερη κοινωνικοποίηση της παραγωγής στις συνθήκες της πληροφορικής, ανυψώνει το ρόλο των κλάδων που μπορεί να παραλύουν την όλη διαδικασία της παραγωγής «κατεβάζοντας τους διακόπτες» και εκείνη της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, τράπεζες, βιομηχανική έρευνα, ταχυδρομεία, παιδεία, υγεία, καθαριότητα κ.ά.
Είναι αυτοί οι κλάδοι που παίζουν στο σύγχρονο καπιταλισμό το ρόλο που έπαιζε το εργοστασιακό προλεταριάτο στην εποχή του Μάρξ ή ακόμη και του Λένιν, δηλαδή των βασικών πυρήνων γύρω από τους; Οποίους μπορεί να επανοικοδομηθεί η ενότητα μιας καταρχήν πολυδιασπασμένης εργατικής τάξης.
…Η Τρίτη τεχνολογική επανάσταση ωριμάζει τις προϋποθέσεις για μια νέα ιστορική συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη και στη διανόηση, ιδιαίτερα δε την επιστημονικοτεχνική διανόηση, που παίζει πιο άμεσο ρόλο στην παραγωγή.
Αυτός ο νέος κοινωνικός συνασπισμός, παίζει στο σύγχρονο ανεπτυγμένο καπιταλισμό το ρόλο που έπαιζε η εργατοαγροτική συμμαχία στην εποχή του Λένιν, σαν το βασικό μπλοκ της κοινωνικής αλλαγής ..
Η Τρίτη τεχνολογική επανάσταση διευκολύνει μια ανατρεπτική σύγκλιση. Απ τη μια πλευρά η εργατική τάξη προβάλλει πιο μορφωμένη, πιο απαιτητική, με πλατύτερους ορίζοντες διεκδικήσεων.
Απ την άλλη, η υπερδιόγκωση της φοιτητικής και παραγωγικής διανόησης οδηγεί στη βαθμιαία υποβάθμιση, στην τάση προλεταριοποίησής τους.
Διαμορφώνεται έτσι σταδιακά μια εργατική τάξη πιο «διανοούμενη» και μια διανόηση πιο «εργατική».
Η αναγκαστική μετατόπιση του κεντρικού άξονα κοινωνικών συμμαχιών φέρνει στην πρώτη γραμμή την υπέρβαση του διαχωρισμού πνευματικής και σωματικής εργασίας. Δηλαδή του βαθύτερου πυρήνα του κοινωνικού καταμερισμού εργασίας εν γένει, του διαχωρισμού ανάμεσα σε διευθύνοντες και εκτελεστές, η υπέρβαση του οποίου αποτελεί προϋπόθεση για τον κομμουνιστικό μετασχηματισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου