Μαρξ "Το Κεφάλαιο: Οι Μηχανές Και η Μεγάλη Βιομηχανία", κεφ 13ο, ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Μαρξ "Το Κεφάλαιο: Οι Μηχανές Και η Μεγάλη Βιομηχανία", κεφ 13ο, ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

https://www.scribd.com/doc/293721502/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BE-%CE%A4%CE%BF-%CE%9A%CE%B5%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF-%CE%9F%CE%B9-%CE%9C%CE%B7%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CF%82-%CE%9A%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CE%92%CE%B9%CE%BF%CE%BC%CE%B7%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%A3%CE%97%CE%9C%CE%95%CE%99%CE%A9%CE%A3%CE%95%CE%99%CE%A3

Οι μηχανές και η μεγάλη βιομηχανία

(Μαρξ-"Το Κεφάλαιο", κεφ. 13ο, Σημειώσεις: Γιώργος Παπανικολάου)

Οι μηχανές είναι μέσο για την παραγωγή υπεραξίας (όχι ανακούφιση του εργάτη απ το μόχθο).

Στη  μανιφακτούρα, η ανατροπή του τρόπου παραγωγής έχει για αφετηρία της την εργατική δύναμη.

Στη μεγάλη βιομηχανία έχει το μέσο εργασίας.

Ο Δαρβίνος έστρεψε την προσοχή στην ιστορία της φυσικής τεχνολογίας, δηλ στη διαμόρφωση των οργάνων των φυτών και των ζώων σαν εργαλείων παραγωγής για τη ζωή των φυτών και των ζώων.

Κάθε ανεπτυγμένη μηχανική εγκατάσταση αποτελείται από 3 μέρη: από την κινητήρια μηχανή, απ το μηχανισμό μετάδοσης και απ την εργαλειομηχανή ή εργασιομηχανή.

Η βιομηχανική επανάσταση τον 18ο αιώνα, ξεκινάει απ την εργαλειομηχανή.

Ο αριθμός των εργαλείων με τα οποία εργάζεται η ίδια εργαλειομηχανή, είναι απ την πρώτη στιγμή χειραφετημένος απ τους οργανικούς περιορισμούς στους οποίους υποβάλλεται το χειροκίνητο εργαλείο ενός εργάτη.

Η καινούργια δουλειά του ανθρώπου, η επίβλεψη της μηχανής και η διόρθωση των λαθών της.

Πολλά απ τα εργαλεία εξελίσσονται σε μηχανές ενμέρει ακόμα στην περίοδο της μανιφακτούρας. Είναι κιόλας μηχανές και στη χειροτεχνική τους μορφή.

Απ τη στιγμή που ο άνθρωπος, αντί να επιδρά πάνω στο αντικείμενο της εργασίας με το εργαλείο, επιδρά μόνο στην κινητήρια δύναμη μιας εργαλειομηχανής, γίνεται πια ζήτημα τύχης το γεγονός ότι φορέας της κινητήριας δύναμης είναι οι μύες του ανθρώπου και μπορεί να πάρουν τη θέση τους ο αέρας, το νερό, ο ατμός κλπ.

Η μηχανή απ την οποία ξεκινάει η βιομηχανική επανάσταση αντικαθιστά τον εργάτη που χειρίζεται ένα μόνο εργαλείο, με ένα μηχανισμό που εργάζεται ταυτόχρονα μ ένα πλήθος τέτοια ή παρόμοια εργαλεία, και που τον κινεί μια μοναδική κινητήρια δύναμη, αδιάφορο ποιας μορφής.

Έτσι η ξεχωριστή εργαλειομηχανή ξεπέφτει σ ένα απλό στοιχείο της μηχανικής παραγωγής.

Συνεργασία πολλών ομοειδών μηχανών, σύστημα μηχανών.

Ξαναεμφανίζεται η απλή συνεργασία, σαν συγκέντρωση στον ίδιο χώρο ομοειδών και ταυτόχρονα εργαζόμενων εργαλειομηχανών.

Σύστημα μηχανών: όπου το αντικείμενο εργασίας περνάει από μια σειρά διαφόρων συναρτημένων διαδοχικών προτσές που εκτελούνται από μια αλυσίδα διαφορετικών μα αλληλοσυμπληρωνόμενων εργαλειομηχανών. Εδώ ξαναεμφανίζεται η συνεργασία σαν συνδυασμός μερικότερων εργαλειομηχανών.

Στη μανιφακτούρα, η απομόνωση των ξεχωριστών προτσές είναι μια αρχή που πηγάζει απ τον ίδιο τον καταμερισμό της εργασίας, ενώ στο ανεπτυγμένο εργοστάσιο αντίθετα, επικρατεί η αρχή της συνέχειας των ξεχωριστών προτσές.

Κεντρικός αυτόματος κινητήρας.

Η μεγάλη βιομηχανία ήταν υποχρεωμένη να παράγει μηχανές με μηχανές. Οι μηχανές πήραν στα χέρια τους την κατασκευή των εργαλειομηχανών.

Ο τόρνος δεν αντικαθιστά ένα οποιοδήποτε εργαλείο, αλλά το ίδιο το χέρι του ανθρώπου και παράγει με τέτοιο βαθμό ευκολίας, ακρίβειας και ταχύτητας, που καμιά συγκεντρωμένη πείρα και του πιο επιτήδειου εργάτη δεν μπορεί να πετύχει.

Στη μηχανή, το μέσο εργασίας αποχτά έναν υλικό τρόπο ύπαρξης που απαιτεί  την αντικατάσταση της δύναμης του ανθρώπου, με φυσικές δυνάμεις και την αποχτημένη με την πείρα δεξιότητα, με τη συνειδητή εφαρμογή των φυσικών επιστημών.

Στη μανιφακτούρα, η διάρθρωση του κοινωνικού προτσές εργασίας είναι καθαρά υποκειμενική, είναι συνδυασμός μερικών εργατών.

Στο σύστημα των μηχανών, η μεγάλη βιομηχανία έχει έναν απόλυτα αντικειμενικό παραγωγικό οργανισμό, που ο εργάτης τον βρίσκει σαν έτοιμο υλικό όρο της παραγωγής.

Οι μηχανές λειτουργούν μόνο στα χέρια άμεσα κοινωνικοποιημένης ή από κοινού εργασίας. Ο συνεργατικός χαρακτήρας του προτσές της εργασίας γίνεται τώρα τεχνική ανάγκη, που υπαγορεύεται απ τη φύση του ίδιου του μέσου εργασίας.

Η αξία που δίνει η μηχανή στο προϊόν.

Δεν στοιχίζουν τίποτα στο κεφάλαιο οι παραγωγικές δυνάμεις που απορρέουν απ τη συνεργασία και τον καταμερισμό της εργασίας. Είναι φυσικές δυνάμεις της κοινωνικής εργασίας.

Επίσης δεν στοιχίζουν τίποτε και οι φυσικές δυνάμεις που χρησιμοποιούνται για παραγωγικούς σκοπούς. Το ίδιο και με την επιστήμη.

(Όταν έχει πια ανακαλυφθεί, δεν στοιχίζει ούτε πεντάρα ο νόμος για την παρέκκληση της μαγνητικής βελόνας στο πεδίο δράσης ενός ηλεκτρικού ρεύματος).

Την "ξένη" επιστήμη την προσαρτούν στο κεφάλαιο, όπως την ξένη εργασία.

Η μηχανή δεν δημιουργεί αξία, δίνει όμως τη δική της αξία στο προϊόν που χρησιμεύει για την παραγωγή του (όπως κάθε άλλο συστατικό του σταθερού κεφαλαίου).

Για την εκμετάλλευση όμως αυτών των νόμων στον τηλέγραφο κλπ, χρειάζεται μια συσκευή πολυδάπανη και πολύπλοκη.

Η μηχανή δεν εκτοπίζει το εργαλείο. Το κεφάλαιο βάζει τον άνθρωπο να εργάζεται όχι με το χειροτεχνικό εργαλείο, αλλά με μια μηχανή που κινεί μόνη τα εργαλεία της.  

Η μηχανή αντί να φτωχαίνει το προϊόν, το ακριβαίνει ανάλογα με τη δική της αξία. Η μηχανή, το μέσο εργασίας που χαρακτηρίζει τη μεγάλη βιομηχανία, αυξάνει δυσανάλογα σε αξία, σε σχέση με τα μέσα εργασίας της χειροτεχνικής και μανιφακτουρικής παραγωγής.

Η μηχανή μπαίνει ολόκληρη στο προτσές εργασίας και μόνο ενμέρει στο προτσές αξιοποίησης.

Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη μηχανή σαν στοιχείο που δημιουργεί αξία και στη μηχανή σαν στοιχείο που δημιουργεί προϊόν.

Η διαφορά ανάμεσα στη χρήση και τη φθορά των εργαλείων παραγωγής είναι πολύ μεγαλύτερη στις μηχανές, παρά στα εργαλεία.

Μόνο στη μεγάλη βιομηχανία μαθαίνει ο άνθρωπος να βάζει να δουλεύει δωρεάν σε μεγάλη κλίμακα σαν φυσική δύναμη το προϊόν της παρωχημένης εργασίας του, που έχει πια αντικειμενοποιηθεί.

Στο μηχανοποίητο προϊόν, το συστατικό της αξίας του οφείλεται στο μέσο εργασίας, αυξάνει σχετικά, μειώνεται όμως απόλυτα. Δηλ μειώνεται το απόλυτο μέγεθός του, αυξάνει όμως το μέγεθός του σε σχέση με τη συνολική αξία του προϊόντος.

Αν μια μηχανή στοιχίζει όσο ο μισθός χ εργατών, αυτό δεν θα πει πως ισοδυναμεί με την εργασία που παράγουν οι χ εργάτες και την προσθέτουν στο αντικείμενο εργασίας, αλλά ισοδυναμεί μόνο με εκείνο το μέρος της δουλειάς που εκφράζεται σε μισθό.

Αντίθετα, η χρηματική αξία της μηχανής, εκφράζει όλη την εργασία που ξοδεύτηκε κατά την παραγωγή της, αδιάφορο σε ποια αναλογία η εργασία αυτή δημιουργεί μισθόπ για τον εργάτη και υπεραξία για τον κεφαλαιοκράτη.

Όταν λοιπόν η μηχανή στοιχίζει όσο και η εργατική δύναμη που αντικαθιστά, τότε η εργασία που αντικειμενοποιείται σ αυτήν, είναι πάντα πολύ μικρότερη απ τη ζωντανή εργασία που αντικαθιστά.

Η παραγωγικότητα της μηχανής μετριέται με το βαθμό που αντικαθιστά εργατική δύναμη του ανθρώπου.

Σαν μέσο για το φτήναιμα του προϊόντος, η χρήση της μηχανής έχει ένα όριο. Η εργασία που ξοδεύεται για την παραγωγή της πρέπει να είναι λιγότερη απ την εργασία που αντικαθιστά η χρησιμοποίησή της.

Για το κεφάλαιο, το όριο αυτό εκφράζεται πιο στενά.

Ο κεφαλαιοκράτης δεν πληρώνει την εργασία που χρησιμοποιεί, αλλά την αξία της χρησιμοποιούμενης εργατικής δύναμης. Το κέρδος του βγαίνει απ τη μείωση της πληρωνόμενης εργασίας και όχι της χρησιμοποιούμενης.

Αυτό το τεράστιο υποκατάστατο της εργασίας και των εργατών, μετατράπηκε αμέσως σε μέσο αύξησης του αριθμού των μισθωτών εργατών, με την ένταξη όλων των μελών της εργατικής οικογένειας, χωρίς διάκριση φύλου και ηλικίας, κάτω απ την άμεση εξουσία του κεφαλαίου.

Η αξία της εργατικής δύναμης καθορίζονταν όχι μόνο απ τον εργάσιμο χρόνο που ήταν αναγκαίος για τη συντήρηση του ενήλικου εργάτη σαν ατόμου, αλλά και απ τον εργάσιμο χρόνο που ήταν αναγκαίος για τη συντήρηση της εργατικής οικογένειας.

Οι μηχανές, ρίχνοντας όλα τα μέλη της εργατικής οικογένειας στην αγορά εργασίας, κατανέμουν την αξία της εργατικής δύναμης του άνδρα σ όλα τα μέλη της οικογένειάς του. Γι αυτό κατεβάζουν την αξία της εργατικής του δύναμης.

Οι μηχανές μαζί με το πλάταιμα του ανθρώπινου εκμεταλλεύσιμου υλικού, αυξάνουν ταυτόχρονα και το βαθμό εκμετάλλευσης.

Αυξάνουν τα έξοδα παραγωγής της εργατικής οικογένειας και ισοφαρίζουν την αύξηση του εισοδήματός της.

Οι μηχανές επαν/ουν το συμβόλαιο ανάμεσα στον εργάτη και τον κεφαλαιοκράτη. Ο εργάτης πουλάει τη γυναίκα  και το παιδί του. Γίνεται δουλέμπορος.

Αν η μηχανή είναι το πιο ισχυρό μέσο για το ανέβασμα της παραγωγικότητας της εργασίας δηλ για την ελάττωση του χρόνου εργασίας που απαιτείται για την παραγωγή ενός εμπορεύματος, γίνεται σαν φορέας του κεφαλαίου, το ισχυρότερο μέσο για την παράταση της εργάσιμης μέρας πέρα από κάθε φυσικό όριο.

Η παραγωγικότητα των μηχανών είναι αντιστρόφως ανάλογη προς το μέγεθος του συστατικού εκείνου μέρους της αξίας που μεταδίδουν στο προϊόν.

Η υλική φθορά της μηχανής είναι διπλή (απ τη χρήση της και απ τη μη χρήση της). Η ηθική φθορά.

Στην πρώτη περίοδο της ζωής της μηχανής, το ιδιαίτερο κίνητρο για την παράταση της εργάσιμης μέρας δρα με τη μεγαλύτερη δύναμη.

Με την παράταση της εργάσιμης μέρας, δεν μεγαλώνει μόνο η υπεραξία, αλλά μειώνονται και τα έξοδα, τα αναγκαία για την αντικατάστασή της.

Στη χρήση των μηχανών για την παραγωγή υπεραξίας, ενυπάρχει μια εσωτερική αντίφαση, επειδή απ τους 2 παράγοντες της υπεραξίας που παράγει ένα κεφάλαιο δοσμένου μεγέθους, οι μηχανές δεν μεγαλώνουν τον ένα παράγοντα, το ποσοστό της υπεραξίας, παρά μόνο μικραίνοντας τον άλλο παράγοντα, τον αριθμό των εργατών. Είναι αυτή η αντίφαση που σπρώχνει το κεφάλαιο στην πιο βίαιη παράταση της εργάσιμης μέρας. Η μηχανή ανατρέπει όλα τα ηθικά και φυσικά όρια της εργάσιμης μέρας.

Το πιο ισχυρό μέσο συντόμευσης του χρόνου εργασίας μετατρέπεται στο πιο αλάθευτο μέσο για τη μετατροπή όλου του χρόνου ζωής του εργάτη και της οικογένειάς του σε διαθέσιμο χρόνο εργασίας για την αξιοποίηση του κεφαλαίου.

Πάνω στη βάση της περιορισμένης εργάσιμης μέρας, αναπτύσσεται η εντατικοποίηση της εργασίας.

Στη μανιφακτούρα και στη χειροτεχνία, ο εργάτης εξυπηρετείται απ το εργαλείο, ενώ στο εργοστάσιο, ο εργάτης υπηρετεί τη μηχανή.

Εκεί η κίνηση του μέσου εργασίας ξεκινάει απ αυτό, εδώ είναι υποχρεωμένος ν ακολουθεί αυτός τις κινήσεις του μέσου εργασίας.

Στη μανιφακτούρα, οι εργάτες είναι μέλη ενός ζωντανού μηχανισμού. Στο εργοστάσιο υπάρχει ένας νεκρός μηχανισμός, ανεξάρτητα απ τους εργάτες, και οι εργάτες προσαρτούνται σ αυτόν, σαν ζωντανά εξαρτήματα.

Η μηχανή δεν απελευθερώνει τον εργάτη απ την εργασία, αλλά την εργασία απ το περιεχόμενό της.

Χρειάζεται χρόνος και πείρα, για να μάθει ο εργάτης να διακρίνει τις μηχανές, απ την κεφαλαιοκρατική τους χρησιμοποίηση, κι έτσι να στρέφει τις επιθέσεις του, όχι ενάντια στα ίδια τα υλικά μέσα παραγωγής, αλλά ενάντια στην κοινωνική μορφή της εκμετάλλευσής τους.

Οι μηχανές πετούν εργάτες στο δρόμο, όχι μόνο στον κλάδο παραγωγής που εισάγονται, αλλά και στους κλάδους παραγωγής στους οποίους δεν εισάγονται.

Οι μηχανές εξεταζόμενες αυτές καθαυτές, περιορίζουν το χρόνο εργασίας, ενώ όταν χρησιμοποιούνται καπιταλιστικά, παρατείνουν την εργάσιμη μέρα. Επειδή αυτές καθαυτές ευκολύνουν την εργασία, ενώ όταν χρησιμοποιούνται καπιταλιστικά, αυξάνουν την εντατικότητά της. Επειδή αυτές καθαυτές αποτελούν νίκη του ανθρώπου πάνω στις δυνάμεις της φύσης, ενώ όταν χρησιμοποιούνται καπιταλιστικά, υποδουλώνουν τον άνθρωπο στις δυνάμεις της φύσης. Επειδή αυτές καθαυτές αυξάνουν τον πλούτο του παραγωγού, ενώ όταν χρησιμοποιούνται καπιταλιστικά, εξαθλιώνουν τον παραγωγό κλπ.

Με την επέκταση της μηχανικής παραγωγής σ έναν κλάδο της βιομηχανίας αυξάνει η παραγωγή στους άλλους κλάδους που του προσφέρουν τα μέσα παραγωγής του.

Ένγκελς (Σύνοψη του κεφαλαίου):

Η παραγωγικότητα της μηχανής μετριέται με τον βαθμό στον οποίο αντικαθιστά την ανθρώπινη εργασία.

Όταν η μηχανή στοιχίζει όσο και η εργασιακή δύναμη την οποία αντικαθιστά, τότε η ανθρώπινη εργασία που εμπεριέχεται σ αυτή, είναι πάντοτε πολύ λιγότερη απ εκείνη την οποία αντικαθιστά.

Η μηχανή σαν μέσο για τη μείωση του κόστους της παραγωγής, πρέπει να κοστίζει λιγότερο απ την εργασία που αντικαθιστά.

Για το κεφάλαιο όμως η αξία της πρέπει να είναι μικρότερη απ την εργασιακή δύναμη που αντικαθιστά.

Εφόσον οι μηχανές εμπεριέχουν την κινητήρια δύναμή τους, η αξία της μυϊκής δύναμης πέφτει.

Καθώς γενικεύεται η χρήση των μηχανών, η μονοπώληση των κερδών εξαφανίζεται, η υπεραξία δεν πηγάζει απ την εργασία που έχουν αντικαταστήσει που μηχανές, αλλά απ την εργασία που αυτές απασχολούν, δηλ απ το μεταβλητό κεφάλαιο.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

https://www.scribd.com/doc/291212137/%CE%A5%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%A7%CE%95%CE%99-%CE%9A%CE%91%CE%A0%CE%99%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%9F%CE%A3-%CE%9A%CE%91%CE%99-%CE%9A%CE%91%CE%A0%CE%99%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%9F%CE%A3

Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

https://www.scribd.com/doc/286084695/%CE%97-%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%9C%CE%99%CE%91-%CE%A4%CE%9F%CE%A5-%CE%9D%CE%95%CE%9F%CE%A6%CE%99%CE%9B%CE%95%CE%9B%CE%95%CE%A5%CE%98%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%9F%CE%A5

Ένα βιβλιαράκι 130 σελίδων του συντρόφου Θοδωρή Αθανασιάδη, που κάνει καθαρό στον καθένα το τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα και τι πρόκειται να συμβεί "αν καθίσουμε στ αυγά μας" (όπως κάνουμε σήμερα). ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ. Το στέλνω και συνημμένα.

Φυσικά διαφωνώ με το συμπέρασμα του Θοδωρή ότι η διάκριση του καπιταλισμού σε νεοφιλελευθερισμό, κεϋνσιανισμό κλπ είναι ασύμβατη με την μαρξιστική ανάλυση. Το αντίθετο συμβαίνει. Υπάρχει καπιταλισμός και καπιταλισμός. Δέστε κι εδώ:

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

https://www.scribd.com/doc/291212137/%CE%A5%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%A7%CE%95%CE%99-%CE%9A%CE%91%CE%A0%CE%99%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%9F%CE%A3-%CE%9A%CE%91%CE%99-%CE%9A%CE%91%CE%A0%CE%99%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%9F%CE%A3

Η απάντηση του Θοδωρή:

Χαιρετώ από Πάτρα!

Εκτιμώ ειλικρινά την προσπάθεια διάδοσης της "Ανατομίας...". Με τούτο το μήνυμα, στέλνω τις ευχαριστίες μου και, με την ευκαιρία, σημειώνω δυο παρατηρήσεις:

(α) Ο διασύνδεσμος που αναφέρεις, οδηγεί σε μια πρώτη, ευγενική προσπάθεια συλλογής των αρχικών κειμένων σε μορφή βιβλίου, την οποία έκανε ο πολύ καλός ιστολογικός μου φίλος TRASH. Όμως, αργότερα ακολούθησε η έντυπη έκδοση των κειμένων ως βιβλίο, οπότε η "Ανατομία..." υπάρχει πλέον στο scribd το κανονικό .pdf ως πραγματικό βιβλίο 296 σελίδων (http://www.scribd.com/doc/157432399/). Επίσης, υπάρχει και σε μορφή Flip, χάρη σε μια δουλειά ενός άλλου ιστολογικού φίλου, του Παναγιώτη Δανούση (http://en.calameo.com/read/00271075607d69a6e45df/). Αυτά, χωρίς να μειώνω σε τίποτε την σημασία τής αρχικής δουλειάς τού TRASH. 

(β) Να μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με την... διαφωνία σου! Και θα διαφωνήσω επειδή είμαι σίγουρος ότι, κατά βάθος... συμφωνούμε! Πουθενά δεν υποστήριξα ότι "η διάκριση του καπιταλισμού σε νεοφιλελευθερισμό, κεϋνσιανισμό κλπ είναι ασύμβατη με την μαρξιστική ανάλυση". Εκείνο που λέω είναι απλό: "Στην μαρξιστική ανάλυση δεν γίνεται διάκριση του καπιταλισμού σε νεοφιλελευθερισμό, κεϋνσιανισμό, τουρμποκαπιταλισμό, καζινοκαπιταλισμό κλπ, υπό την έννοια ότι όλα αυτά αποτελούν διαφορετικά "ρούχα" τα οποία ενδύεται ο καπιταλισμός, ανάλογα με τις περιστάσεις". Σαφώς και "υπάρχει καπιταλισμός και καπιταλισμός". Πώς θα μπορούσα εγώ ο ελάχιστος να διαφωνήσω με τον Λένιν; Άλλωστε, ο θείος Βλαδίμηρος έχει πει και το πασίγνωστο -το οποίο αναφέρεται και στον επίλογο της "Ανατομίας"- περί του ιμπεριαλισμού ως ανώτερο στάδιο του καπιταλισμού. Το μόνο που δεν υπάρχει είναι "καλός καπιταλισμός". Το νόημα της αποστροφής μου, λοιπόν, είναι ότι για τον μαρξισμό δεν νοείται η υιοθέτηση των οπορτουνιστικών θέσεων πως τάχα είναι δυνατός ο εξανθρωπισμός τού καπιταλισμού ή ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι κακός και η εργατική τάξη πρέπει να στηρίξει όσους επιδιώκουν την επιστροφή στον κεϋνσιανισμό.

Αυτά τα ολίγα. Με συντροφική διάθεση πάντα!
Θοδωρής

Mathesis ή Moocs, η Δημοκρατικη Επανασταση Στη Γνωση

Mathesis ή Moocs, η Δημοκρατικη Επανασταση Στη Γνωση

https://www.scribd.com/doc/286941158/Mathesis-%CE%B7-%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%A3%CF%84%CE%B7-%CE%93%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7

Λένιν: Άλλο δόγμα κι άλλο ιστορική δράση των τάξεων και των μαζών.

Λένιν: Άλλο δόγμα κι άλλο ιστορική δράση των τάξεων και των μαζών.

(τ. 17, σελ 347-361)

Οι μενσεβίκοι δεν κατάλαβαν πως η ανοιχτή δράση των μαζών και των τάξεων στην επανάσταση, άλλαξε την προηγούμενη κατάσταση και ως ένα βαθμό, τον προηγούμενο χαρακτήρα των κομμάτων…

Το εσέρικο δόγμα είναι βλαβερό, λαθεμένο, αντιδραστικό, τυχοδιωκτικό, μικροαστικό. Μα οι ιδιότητες αυτές δεν εμποδίζουν αυτό το ψευτοσοσιαλιστικό δόγμα να είναι το ιδεολογικό περικάλυμμα της πραγματικά επαναστατικής και όχι συμβιβαστικής, αστικής και μικροαστικής τάξης στη Ρωσία.

https://www.scribd.com/doc/83113888/%CE%9B%CE%95%CE%9D%CE%99%CE%9D-%CE%91%CE%9B%CE%9B%CE%9F-%CE%94%CE%9F%CE%93%CE%9C%CE%91-%CE%91%CE%9B%CE%9B%CE%9F-%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%A1%CE%99%CE%9A%CE%97-%CE%94%CE%A1%CE%91%CE%A3%CE%97-%CE%A4%CE%91%CE%9E%CE%95%CE%A9%CE%9D-%CE%9A%CE%91%CE%99-%CE%9C%CE%91%CE%96%CE%A9%CE%9D

Η απάτη της παρουσίασης της κρίσης των ιδιωτικών τραπεζών σαν κρίσης δημόσιου χρέους της Ελλάδας

Η απάτη της παρουσίασης της κρίσης των ιδιωτικών τραπεζών σαν κρίσης δημόσιου χρέους της Ελλάδας και το φόρτωμα των χρεών τους στις πλάτες των πολιτών.

Πολίτη! (Εσύ συγκεκριμένα): ΓΙΑ ΣΕΝΑ μιλάει ο μύθος.

Εδώ δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω απ το πλήθος. Το χρέος σε βαραίνει. Κι εσένα και τα παιδιά σου και τα παιδιά των παιδιών σου. Με 40.000 ευρώ τον καθένα. Τι θα κάνεις; Κάτι δεν πρέπει να κάνεις;…

Το 2009 η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου διογκώνοντας παράνομα το δημόσιο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος και υπερτονίζοντας τη σημασία τους, σε συνεργασία με τα ιδιωτικά ΜΜΕ, παρουσίασαν την τότε εξελισσόμενη τραπεζική κρίση, σαν κρίση δημόσιου χρέους. Είχε προηγηθεί η χορήγηση απ την κυβέρνηση Καραμανλή ενός «πακέτου διάσωσης» των τραπεζών ύψους 25 δις.

Η όλη επιχείρηση «βοήθειας» της Ελλάδας απ την «τρόϊκα» (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ) είχε σαν μοναδικό σκοπό να περάσουν τα ιδιωτικά χρέη των τραπεζών στο δημόσιο.

Η πρώτη δανειακή σύμβαση του 2010 αποσκοπούσε πρωταρχικά στη διάσωση των γερμανικών, γαλλικών και ελληνικών τραπεζών. Το μεγαλύτερο μέρος των δανειακών κεφαλαίων μεταβιβάστηκε απευθείας στις τράπεζες.

Με τα δάνεια «διάσωσης» διογκώθηκε και άλλαξε ριζικά το προφίλ του δημόσιου χρέους: από χρέος προς τον ιδιωτικό τομέα, μετατράπηκε σε χρέος προς τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης και προς το ΔΝΤ.

Συνολικά έχει υπολογιστεί ότι δόθηκαν πάνω από 250 δις (δηλαδή πάνω απ το ετήσιο ΑΕΠ  της Ελλάδας!!!) στις τράπεζες για ανακεφαλαιοποίηση και παροχή εγγυήσεων (ακόμη και μέσω διατάξεων κρυμμένων σε άσχετα νομοσχέδια, πχ περί επιδότησης βοοειδών ή περί εκτέλεσης περιηγητικών πλόων, και όπου κάθε υπουργική απόφαση για παροχή εγγυήσεων στις τράπεζες καταλήγει με τη φράση «σε περίπτωση κατάπτωσης της εγγύησης, το κόστος θα βαρύνει το δημόσιο, πλέον των προβλεπόμενων τόκων και πάσης φύσεως επιβαρύνσεων, το ακριβές ύψος των οποίων δεν μπορεί να υπολογιστεί» και όπου λείπει κάθε αναφορά σε εγγυήσεις των τραπεζών προς το δημόσιο, όπως απαιτεί ο νόμος).

Η κατάρρευση των δημοσιονομικών είναι συνέπεια της διάσωσης των ιδιωτικών τραπεζών.

Για να το καταφέρουν επιτέθηκαν με βιαιότητα στη δημοκρατία, στα ανθρώπινα δικαιώματα, την αξιοπρέπεια των πολιτών και στο μέλλον των επόμενων γενεών.

Σας μοιάζει αυτό για κρίση δημόσιου χρέους;

Το κράτος αναλαμβάνει να πληρώσει τις ζημιές των τραπεζών που προέκυψαν μέσα στα πλαίσια των κινδύνων που αναλαμβάνουν παρέχοντας δάνεια (π.χ. θαλασσοδάνεια προς το MEGA και το ALTER, προς τα κόμματα, προς ημέτερους με μηδενικές εγγυήσεις κοκ); Έχει προηγηθεί μήπως έλεγχος για τις ευθύνες τους; Ποιος αποφάσισε ότι το σημαντικότερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας είναι οι τράπεζες και όχι πχ τα ασφαλιστικά ταμεία ή τα νοσοκομεία ή τα πανεπιστήμια και ότι αυτά δεν δικαιούνται αναπλήρωση των απωλειών τους (βλέπε PSI); Γιατί οι τράπεζες δεν προχωρούν στην απόσβεση του χρέους των ιδιωτών αφού έχουν λάβει τόσο μεγάλη δημόσια στήριξη; Γιατί και πως η Ισλανδία άφησε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν και η οικονομία της και οι καταθέσεις των πολιτών σώθηκαν;

Μήπως γιατί κάποιοι έχουν κάνει τη δικαιοσύνη θεραπαινίδα τους και η κοινωνία κοιμάται, ονειρευόμενη μνημονιακές σωτηρίες;

Γιώργος Παπανικολάου

30 Σεπτέμβρη 2015

Πηγές

1.     Προκαταρκτική έκθεση Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους.

2.     Google: «Εγγυήσεις δημοσίου προς τράπεζες».

https://www.scribd.com/doc/283195435/%CE%97-%CE%B1%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B6%CF%8E%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82

"ΚΡΥΦΟ" ΚΡΑΤΙΚΟ ΧΡΕΟΣ 85 ΔΙΣ ΑΠΟ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ!

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10454%3Akrifo-kratiko-xreos-apo-egyiseis-tou-dimosiou&catid=62%3Aoik-ergasia&Itemid=186

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ 29/11/2013 "Η ΑΠΑΤΗ" ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Συνέντευξη του οικονομολογου Παναγιώτη Θεοδωρίδη.

https://www.youtube.com/watch?v=HKEkZN07M7M&t=525s

Τράπεζα της Ελλάδος: Οικονομικός δολοφόνος υπέρ ολιγαρχών

http://www.koutipandoras.gr/article/151911/trapeza-tis-ellados-oikonomikos-dolofonos-yper-oligarhon

«170 δις ευρώ για την Ελλάδα, δεν έφθασαν ποτέ στα ταμεία της χώρας»

https://eleutheriellada.wordpress.com/2012/06/12/170-%CE%B4%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%AD%CF%86%CE%B8%CE%B1%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%80%CE%BF/

Το κράτος υπάρχει για να υπηρετήσει τράπεζες και πολυεθνικές

https://justiceforgreece.wordpress.com/2015/04/27/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CF%81/

Έχουμε 1500 αποφάσεις δικαστηρίων, εκ των οποίων 62 αμετάκλητες, σε βάρος όλων των τραπεζών, που ακυρώνουν διαταγές πληρωμής για κάρτες και άλλα τραπεζικά προϊόντα, επειδή οι τόκοι έχουν εκτοκιστεί με επιτόκια μεγαλύτερα του δικαιοπρακτικού, που είναι σήμερα 6,5%.

Έχοντας υπολογίσει ότι τα τελευταία 15 χρόνια, οι τράπεζες έχουν αφαιρέσει παράνομα απ τον ελληνικό λαό 35 δις, τον Απρίλιο του 2010, όταν άρχισαν οι συζητήσεις για τα μνημόνια και πως θα βρούμε λεφτά, έστειλα επιστολή στον Πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, ότι υπάρχουν λεφτά, είναι 35 δις στα χέρια των τραπεζών, προϊόντα εγκλήματος, και όχι μόνο δικαιούσαι να τα ζητήσεις, αλλά υποχρεούσαι να πας και να τα κατάσχεις και να τα δημεύσεις. Και τότε πήρα απάντηση ότι το έγγραφο το διεβίβασε στον αρμόδιο υπουργό οικονομικών Παπακωνσταντίνου, ο οποίος δεν έκανε τίποτα.

Το τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα είναι καρτέλ και είναι ένα απ τα σκληρότερα καρτέλ του δυτικού κόσμου.

Τάκης Χριστοδουλόπουλος, Πρόεδρος του ΕΙΧΕ ( Εθνικό Ινστιτούτο Χρηματοπιστωτικών Ερευνών).

ΤΟ ΒΡΩΜΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΝΟΧΟΙ KAI ΑΘΩΟΙ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ

https://www.scribd.com/doc/285210475/%CE%A4%CE%9F-%CE%92%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%99%CE%9A%CE%9F-%CE%A0%CE%91%CE%99%CE%A7%CE%9D%CE%99%CE%94%CE%99-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%A4%CE%A1%CE%91%CE%A0%CE%95%CE%96%CE%91%CE%A3-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%91%CE%94%CE%91%CE%A3-%CE%95%CE%9D%CE%9F%CE%A7%CE%9F%CE%99-KAI-%CE%91%CE%98%CE%A9%CE%9F%CE%99-%CE%9A%CE%91%CE%A4%CE%91-%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%93%CE%95%CE%9B%CE%99%CE%91

Το ιστορικό της απάτης

(απ την εισήγηση του Ερίκ Τουσέν, Επιστημονικού υπεύθυνου της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, στην εκδήλωση «Δικαιοσύνη και αλήθεια στα θέματα χρέους» του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, στις 16 Ιούλη 2015).

Απ το 2001 και μετά, οι ελληνικές τράπεζες εκμεταλλεύτηκαν τα φτηνά ευρώ που έδιναν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια χρηματοπιστωτική φούσκα στην Ελλάδα.

Το βασικό πρόβλημα που προσπάθησαν να λύσουν το 2010 οι 3 συνιστώσες της τρόϊκας, καθώς και η γερμανική και η γαλλική κυβέρνηση, δεν ήταν τόσο το θέμα του δημόσιου χρέους, όσο η κατάσταση των γερμανικών, γαλλικών και ελληνικών τραπεζών.

Μεταξύ του 2001 και του 2009, η πίστωση που έδωσαν οι ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες στα νοικοκυριά, πολλαπλασιάστηκε επί 7, στις ιδιωτικές επιχειρήσεις επί 4, ενώ η αγορά χρεογράφων ελληνικού κράτους αυξήθηκε μόλις κατά 20%.

Οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες ήταν πρόθυμες να δανείσουν το ελληνικό κράτος και γενικά την Ελλάδα, διότι τα επιτόκια ήταν πολύ υψηλότερα και ο δανεισμός αυτός ήταν πολύ πιο κερδοφόρος.

Το 2009 οι ελληνικές τράπεζες βρέθηκαν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, όπως βρέθηκαν την ίδια στιγμή οι τράπεζες της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και του Βελγίου.

Σ αυτό το περιβάλλον της τραπεζικής κρίσης, εάν αυτή έφτανε μέχρι την χρεοκοπία των ελληνικών τραπεζών, τα προβλήματα που θα δημιουργούσε στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες θα ήταν πολύ μεγάλα, διότι αυτές οι τράπεζες ήταν πολύ εκτεθειμένες σε δανεισμό ως προς τις ελληνικές τράπεζες.

Στο τέλος του 2008, η τότε κυβέρνηση Καραμανλή αποφάσισε ένα σχέδιο διάσωσης των τραπεζών, ύψους 25 δις, εκ των οποίων τα 3,5 δις ήταν για ανακεφαλαιοποίηση κι όλα τα υπόλοιπα για τραπεζικές εγγυήσεις. Σαν αποτέλεσμα αυτής της κίνησης, οι διεθνείς τράπεζες φοβούμενες ότι η ελληνική κυβέρνηση έπαιρνε πάνω της τα ρίσκα και τις ζημιές αυτών των τραπεζών, άρχισαν να ζητούν υψηλότερα επιτόκια για να δανείσουν το ελληνικό δημόσιο.

Το 2009 η κατάσταση των ελληνικών τραπεζών δεν είχε βελτιωθεί. Επίσης την ίδια χρονιά άρχισαν ν αντιμετωπίζουν προβλήματα στην αποπληρωμή των δανείων τους, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Αυτό καθιστούσε υψηλό το ρίσκο του σπασίματος της χρηματοπιστωτικής φούσκας που είχε δημιουργηθεί, με τις προβλεπόμενες συνέπειες σε διεθνές επίπεδο.

Οι τράπεζες συνέχισαν να πιέζουν την κυβέρνηση Καραμανλή, όπως πίεζαν και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που ανέβηκε στην εξουσία μετά τις εκλογές του Οκτώβρη, για ένα νέο σχέδιο διάσωσης. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι η έκθεση των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών προς την Ελλάδα, δεν ήταν κυρίως προς το ελληνικό δημόσιο χρέος, αλλά προς το ιδιωτικό χρέος. 55% της συνολικής έκθεσης των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών ήταν προς τα ιδιωτικά χρέη των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων.

[Η αύξηση του χρέους των νοικοκυριών δεν προκύπτει απ την «καταναλωτική κραιπάλη» τους, αλλά απ τη διεύρυνση της χρηματοπιστωτικής σφαίρας και τις ιδιωτικοποιήσεις, που έχουν σαν αποτέλεσμα δωρεάν παροχές ν αντικαθίστανται με εμπορεύματα που έχουν τιμή, που σε συνδυασμό με τους χαμηλούς μισθούς, δημιουργούν τη βάση της ανάγκης δανεισμού των νοικοκυριών για την κάλυψη των βασικών τους αναγκών].

Αυτό το οποίο έγινε ήταν ένας συνασπισμός των ελληνικών, γερμανικών και γαλλικών τραπεζών. Ο συνασπισμός των τραπεζιτών αυτών των 3 χωρών, πίεσε την κυβέρνηση Σαρκοζί, τηη κυβέρνηση Μέρκελ και το ΔΝΤ, έτσι ώστε ν αποφασιστεί ένα σχέδιο διάσωσης των τραπεζών, το οποίο παρουσιάστηκε σαν σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας, σαν να απειλούσε διεθνώς τον κόσμο το ελληνικό δημόσιο χρέος  και όχι η κατάσταση των τραπεζών.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου άρχισε τότε να μαγειρεύει τα δημοσιονομικά στοιχεία, προς το τέλος του 2009 και το 2010, έτσι ώστε να φουσκώσει το δημόσιο έλλειμμα, να το παρουσιάσει ότι έφτασε στο 14% και να δικαιολογήσει έτσι το σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας και την προσφυγή στο μνημόνιο που επακολούθησε.

Το σχέδιο διάσωσης λοιπόν, που το 2010 αποφασίστηκε για την Ελλάδα, ήταν στην ουσία ένα σχέδιο διάσωσης των γερμανικών και των γαλλικών τραπεζών, ήταν χρήματα που προσανατολίστηκαν αφενός προς την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, έτσι ώστε να μπορούν να συνεχίσουν να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους προς τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες. Ήταν επίσης δάνεια προς το ελληνικό κράτος, έτσι ώστε να μπορεί το ίδιο ν αποπληρώνει το δημόσιο χρέος, μεγάλο μέρος του οποίου βρισκόταν στα χέρια των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών.

Το 1^ο πολύ σημαντικό συμπέρασμα  λοιπόν στο οποίο καταλήγουμε, είναι ότι η κρίση του 2010 της Ελλάδας, δεν ήταν πρωτίστως μια δημοσιονομική κρίση. Ήταν πρωτίστως μια τραπεζική κρίση των ελληνικών, γερμανικών και γαλλικών τραπεζών.

Αυτό που έγινε λοιπόν ήταν ότι παρουσιάστηκε σαν σχέδιο δημοσιονομικής διάσωσης της Ελλάδας, αυτό που ήταν στην ουσία ένα σχέδιο διάσωσης των τραπεζών και αυτό γιατί θα ήταν αδύνατον να πειστεί εκείνη τη στιγμή η διεθνής κοινή γνώμη για ένα επιπλέον σχέδιο διάσωσης των τραπεζών, μετά απ τη μεγάλη τραπεζική κρίση που είχε ξεσπάσει.

Το 2^ο στοιχείο είναι ότι βέβαια το ελληνικό χρέος εκείνη τη στιγμή, τέλη 2009, αρχές 2010,  ξεπερνούσε το 100% του ελληνικού ΑΕΠ, και ήταν φυσικά απαραίτητη η απομείωση αυτού του χρέους. Αντί όμως να γίνει αυτό, το ΔΝΤ, οι κυβερνήσεις των χωρών της ευρωζώνης και η ΕΚΤ, έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Αντί να μειώσουν το ελληνικό χρέος, το αύξησαν περαιτέρω, έτσι ώστε να μπορεί να συνεχίσει το ελληνικό δημόσιο ν αποπληρώνει τα δάνεια και να μη δημιουργεί προβλήματα στις τράπεζες. Ο 2^ος λόγος για τον οποίο δεν έγινε απομείωση του ελληνικού χρέους, ήταν για να δοθεί χρόνος στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες να μειώσουν την έκθεσή τους στο ελληνικό χρέος, προτού γίνει το κούρεμα (το PSI).

Το 3^ο στοιχείο της έκθεσης είναι να καταλάβουμε πως έγινε η επεξεργασία αυτού του μνημονίου και ποιους σκοπούς εξυπηρετεί.

Ο 1^ος απ αυτούς τους σκοπούς είναι η προστασία των τραπεζών αυτών των 3 χωρών (ελληνικών, γερμανικών και γαλλικών), καθώς και μερικών άλλων χωρών.

Ο 2^ος σκοπός του μνημονίου ήταν η επιβολή δομικών νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, που αποσκοπούσαν στη μείωση και την καταστροφή των μισθών, των συντάξεων, στις ιδιωτικοποιήσεις και γενικά στο να καταστήσουν την Ελλάδα ένα πρότυπο εφαρμογής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, ακριβώς όπως η Χιλή του 1973 του Πινοσέτ, μετά τη συντριβή της κυβέρνησης του Σαλβατόρ Αλλιέντε, έγινε το εργαστήριο της εφαρμογής του νεοφιλελευθερισμού στη Λατινική Αμερική.

Χάρη σε στοιχεία τα οποία μπορέσαμε να βρούμε με τη βοήθεια της Προέδρου της Βουλής κ Ζωής Κωνσταντοπούλου, που προέρχονται από ένα φάκελο που αφορούσε μια ποινική υπόθεση, αποκτήσαμε πρόσβαση σε εμπιστευτικά έγγραφα του ΔΝΤ του Μαρτίου του 2010 (δηλ λίγους μήνες πριν από το 1^ο μνημόνιο). Τα έγγραφα αυτά αναφέρουν καθαρά ότι στόχος του ΔΝΤ είναι η κατάργηση του 13^ου και του 14^ου μισθού και η δραστική μείωση των δημόσιων δαπανών. Το έγγραφο αυτό αναφέρει επίσης ότι όλα αυτά θα προκαλούσαν μια μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια, θα προκαλούσαν συρρίκνωση της οικονομίας και θα οδηγούσαν το χρέος στον ορίζοντα του 2013 στο 145% του ΑΕΠ. Άρα, το ΔΝΤ, πριν ακόμα απ την ψήφιση του 1^ου μνημονίου, ήξερε ότι σκοπός του ήταν να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων-σοκ στην Ελλάδα, και είχε πολύ καλά υπολογίσει ποιες θα ήταν οι συνέπειες.

Είχαμε επίσης πρόσβαση σ ένα αυστηρά εμπιστευτικό έγγραφο, που είναι τα πρακτικά της συνεδρίασης της 9^ης Μαϊου του 2010 της διοίκησης του ΔΝΤ, όταν αποφασίστηκε να δοθεί ένα δάνειο 38 δις στην Ελλάδα. Σ αυτή λοιπόν τη συνεδρίαση, οι εκπρόσωποι μιας σειράς χωρών, μεταξύ των οποίων η Αργεντινή, η Ρωσία, η Βραζιλία, η Κίνα και το Ιράν, κατέστησαν σαφές ότι το δάνειο αυτό δεν συμμορφώνεται προς τους κανόνες του ΔΝΤ και δεν πρόκειται να κάνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο. Στην πραγματικότητα, τόνιζαν οι σύμβουλοι, αυτό το δάνειο δεν είναι δάνειο προς την Ελλάδα, αλλά είναι ένα δάνειο για να στηρίξει τις γερμανικές, τις γαλλικές και άλλες ιδιωτικές τράπεζες (αυτό γράφεται έτσι ακριβώς σ αυτό το έγγραφο).

Σ αυτή τη συνεδρίαση, οι εκπρόσωποι της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ολλανδίας, διαβεβαίωσαν τους ομολόγους τους, ότι οι τράπεζες αυτών των χωρών, δεν θα προχωρήσουν σε εκποίηση των χρεογράφων του ελληνικού χρέους. Ξέρουμε όμως, ότι συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ξεφορτώθηκαν στη δευτερογενή αγορά τους τίτλους του ελληνικού χρέους.

Άρα εδώ υπάρχει μια καθαρή περίπτωση που ελέχθησαν ψέματα στη διοίκηση του ΔΝΤ. Στην ουσία είχαμε μια παραβίαση των κανόνων, τη μέρα που υιοθετήθηκε αυτό το σχέδιο δανεισμού. Εδώ έχουμε ενδείξεις παράνομου χρέους που έγινε για να προστατευτούν τα συμφέροντα μιας μειοψηφίας τραπεζιτών, ενάντια στα συμφέροντα ενός ολόκληρου λαού.

ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟ

ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟ

ΤΟΥ ΠΩΛ ΜΠΟΥΡΓΚΕΣ

https://www.scribd.com/doc/281327599/%CE%A0%CE%9B%CE%97%CE%98%CE%A9%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%9F%CE%A3-%CE%9A%CE%91%CE%99-%CE%9C%CE%99%CE%A3%CE%98%CE%9F%CE%99

Ο Λένιν για την κοινωνική επανάσταση

Ο Λένιν για την κοινωνική επανάσταση (τ. 30, σελ 54-55).

Γιατί όταν νομίζει κανείς ότι μπορεί να νοηθεί κοινωνική επανάσταση χωρίς εξεγέρσεις των μικρών εθνών στις αποικίες και στην Ευρώπη, χωρίς επαναστατικές εκρήξεις μιας μερίδας των μικροαστών με όλες τις προλήψεις τους, χωρίς το κίνημα των μη συνειδητών προλεταριακών και μισοπρολεταριακών μαζών ενάντια στο τσιφλικάδικο, εκκλησιαστικό, μοναρχικό, εθνικό κλπ ζυγό, όταν σκέφτεται κανείς έτσι, σημαίνει ότι απαρνείται την κοινωνική επανάσταση.

Είναι σαν να πρόκειται να συνταχθεί από το ένα μέρος ένας στρατός που θα πει: «εμείς είμαστε υπέρ του σοσιαλισμού» και από το άλλο, ένας άλλος στρατός που θα πει: «εμείς είμαστε υπέρ του ιμπεριαλισμού», κι αυτό φαντάζονται θα είναι η κοινωνική επανάσταση!! Μόνο απ αυτή τη σχολαστική και γελοία άποψη είναι δυνατό να βρίζει κανείς την εξέγερση της Ιρλανδίας, αποκαλώντας την «πραξικόπημα».

Όποιος περιμένει μια «καθαρή» κοινωνική επανάσταση, δεν θα τη δει ποτέ του. Αυτός είναι επαναστάτης στα λόγια που δεν καταλαβαίνει τι θα πει αληθινή επανάσταση.

Η ρωσική επανάσταση του 1905 ήταν αστικοδημοκρατική. Αποτελούνταν από μια σειρά μάχες όλων των δυσαρεστημένων τάξεων, ομάδων και στοιχείων του πληθυσμού. Ανάμεσά τους υπήρχαν μάζες με τις πιο πρωτόγονες προλήψεις, με τους πιο ασαφείς και φανταστικούς σκοπούς του αγώνα, υπήρχαν ομαδούλες που έπαιρναν λεφτά από τους ιάπωνες, υπήρχαν κερδοσκόποι και τυχοδιώκτες κλπ. Αντικειμενικά, το κίνημα των μαζών τσάκιζε τον τσαρισμό και ξεκαθάριζε το δρόμο για τη δημοκρατία, γι αυτό το καθοδηγούσαν οι συνειδητοί εργάτες.

Η σοσιαλιστική επανάσταση στην Ευρώπη δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο, παρά το ξέσπασμα της μαζικής πάλης όλων των καταπιεζόμενων και δυσαρεστημένων. Αναπόφευκτα θα πάρουν μέρος σ αυτήν τμήματα των μικροαστών και των καθυστερημένων εργατών – χωρίς μια τέτοια συμμετοχή δεν είναι δυνατή η μαζική πάλη, δεν είναι δυνατή καμιά επανάσταση – κι εξίσου αναπόφευκτα θα φέρουν μαζί τους στο κίνημα τις προλήψεις τους, τις αντιδραστικές τους φαντασιοπληξίες, τις αδυναμίες και τα λάθη τους. αντικειμενικά όμως θα επιτίθενται ενάντια στο κεφάλαιο, και η συνειδητή εμπροσθοφυλακή της επανάστασης, το πρωτοπόρο προλεταριάτο, εκφράζοντας αυτή την αντικειμενική αλήθεια της ποικιλόχρωμης και ποικιλόφωνης, ανομοιόμορφης και εξωτερικά κομματιασμένης μαζικής πάλης, θα μπορέσει να τη συνενώσει και να την κατευθύνει, να κατακτήσει την εξουσία, να καταλάβει τις τράπεζες, να απαλλοτριώσει τα μισητά για όλους (αν και για διάφορους λόγους!) τράστ και να πραγματοποιήσει άλλα δικτατορικά μέτρα, που στο σύνολό τους μας δίνουν την ανατροπή της αστικής τάξης και τη νίκη του σοσιαλισμού, νίκη που κάθε άλλο παρά «θα ξεκαθαριστεί» αμέσως από τη μικροαστική σκουριά. 

Τι προτιμούν οι Έλληνες: ευρώ ή δραχμή;

Τι προτιμούν οι Έλληνες: ευρώ ή δραχμή;

http://fanpage.gr/plus/enimerosi/%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B7-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BF%CE%B9/#_

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου για το δίλημμα ευρώ ή δραχμή.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου για το δίλημμα ευρώ ή δραχμή.

Σ. Κοσιώνη (SKY): Είναι πολλά στελέχη της Λαϊκής Ενότητας που μιλούν ανοιχτά για δραχμή. Ο κ Λαφαζάνης είπε προχθές ότι αναγκαστικά θα πάμε στη δραχμή είτε το θέλουμε είτε όχι. Εσείς συμμερίζεστε αυτή την άποψη;

Ζ. Κωνσταντοπούλου: Αυτό που τίθεται σαν μείζον ερώτημα με την καταγραφή της λειτουργίας της ευρωζώνης και με τον τρόπο με τον οποίο λειτούργησαν οι λεγόμενοι εταίροι, οι οποίοι στην πραγματικότητα προσέλαβαν το ρόλο του εκβιαστή και όχι του ισότιμου κράτους/μέλους μιας διεθνούς περιφερειακής ένωσης, το ερώτημα το κεντρικό που τίθεται είναι αν μπορεί να συνεχίσει η ευρωζώνη να παραβιάζει τους βασικούς, τους θεμελιώδεις κανόνες λειτουργίας της ΕΕ. Θεμελιώδης κανόνας της ΕΕ είναι ο σεβασμός στην κυριαρχία των κρατών/μελών της, στη δημοκρατική λειτουργία και στην αυτονομία των κοινοβουλίων τους, ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και στις θεμελιώδεις ελευθερίες.

Αυτή τη στιγμή το καταγεγραμμένο έγκλημα εκείνων οι οποίοι ανέλαβαν να στραγγαλίσουν τον ελληνικό λαό, είναι ότι αδιαφορώντας για τις παραδεδεγμένες και κεκτημένες αρχές και αξίες, είπαν ότι θα πρέπει να υποκύψετε σαν λαός σε μια συνθήκη αυτόϋποδούλωσης, σε μια συνθήκη αποικιοποίησης, να ξεχάσετε τη δημοκρατία, δεν έχετε κοινοβούλιο, το κοινοβούλιο πρέπει να ψηφίσει αυτό που εμείς δίνουμε προκατασκευασμένα, σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, χωρίς να έχουν διαβάσει οι βουλευτές σας τι ψηφίζουν (κι αυτό έγινε 3 φορές, 15 και 22 Ιουλίου και 14 Αυγούστου), πρέπει να ακυρώσετε αυτά τα οποία έχετε ψηφίσει, δηλαδή να ακυρωθεί η έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας μέσα από το κοινοβούλιο, και δεν πρέπει να ξανανομοθετήσετε ο,τιδήποτε από το κοινοβούλιο, χωρίς να έχουν εγκρίνει τους νόμους οι δανειστές.

Αυτή η λειτουργία δεν έχει καμιά σχέση ούτε με νομισματική ένωση, ούτε με τους βασικούς κανόνες της ΕΕ. Και δεν είναι αποδεκτή, διότι το δίλημμα που θέτει είναι ευρώ ή δημοκρατία. Στο δίλημμα λοιπόν ευρώ ή δημοκρατία, εγώ απαντώ ξεκάθαρα δημοκρατία, όπως και στο δίλημμα δραχμή ή δημοκρατία, απαντώ δημοκρατία. Εκείνοι που επιλέγουν κάτι άλλο απ τη δημοκρατία έχουν το πρόβλημα, κι εγώ θα ήθελα να το εξηγήσουν.

Το σίγουρο όμως είναι ότι αυτή τη στιγμή το ζήτημα πρέπει να τεθεί με αυτή του τη διάσταση, ν αναδειχθεί ότι έχουμε μια ολοκληρωτική συμπεριφορά, μια συμπεριφορά που προσιδιάζει στις συμπεριφορές του 2^ου παγκοσμίου πολέμου με οικονομικούς όρους. Σε αυτό πρέπει ν αντισταθούμε. Και να μην το συρρικνώνετε σ ένα ερώτημα που έχει βαρεθεί κι ο κόσμος να το ακούει και στην πραγματικότητα δεν αντιπροσωπεύει το πραγματικό διακύβευμα. 

https://www.youtube.com/watch?v=rFAQHNbXLXY

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΟ ΠΟΡΙΣΜΑ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΟ ΠΟΡΙΣΜΑ

http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/8158407a-fc31-4ff2-a8d3-433701dbe6d4/Report_GR_final%20(1).pdf

Άπαντα Λένιν

Άπαντα Λένιν

http://vivlio2ebook.blogspot.gr/2015/03/blog-post_18.html


ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ

https://www.scribd.com/collections/4411676/%CE%95%CE%A1%CE%93%CE%91-%CE%9B%CE%95%CE%9D%CE%99%CE%9D

Μία είναι η εναλλακτική: εναλλακτική στην ΤΙΝΑ!

Μία είναι η εναλλακτική: εναλλακτική στην ΤΙΝΑ!

Ο Τσίπρας και οι αυλικοί του έκριναν λοιπόν, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στα θανατηφόρα μνημόνια. Μόνη λύση γι αυτούς είναι η ΤΙΝΑ (There is not alternative).

[Κι αυτό το αποφάσισαν γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τις συλλογικές αποφάσεις που πήραν με τους συντρόφους τους στο κόμμα, μη κρίνοντας άξιους να εκφέρουν γνώμη, ακόμη και τους βουλευτές τους. Αριστερός φεουδαρχισμός…].

ΤΙΝΑ λοιπόν, από αυτοονομαζόμενους αριστερούς, σ έναν τόπο που η ιστορία του είναι γεμάτη με εναλλακτικές απόπειρες που έγραψαν ιστορία, στις κατά καιρούς παρουσιαζόμενες ΤΙΝΑ.

Γιατί τι είναι η αντίσταση του Λεωνίδα και των 300 του, στην κάθοδο των μυρίων της περσικής αυτοκρατορίας;

Τι είναι ο ξεσηκωμός του έθνους, που ξεκίνησε από μερικούς «τρελούς» ενάντια στην οθωμανική αυτοκρατορία και την Ιερή Συμμαχία και τις συμβουλές των τότε «ρεαλιστών» κοτσαμπάσηδων/επικεφαλής των τοπικών διοικήσεων και κεφαλών του έθνους;

Τι είναι το ΟΧΙ ενός κοντού στο σώμα και το μυαλό δικτάτορα, ενάντια στις στρατιές των ιταλών και γερμανών ομοϊδεατών του;

Δυστυχώς για τους αριστερούς φεουδάρχες, δεν υπάρχει ούτε ένα επιχείρημα, ότι αυτές οι επιλογές οδήγησαν τους έλληνες στην καταστροφή. Το αντίθετο, είναι αυτές που έγραψαν ιστορία.

Αλλά, το κυριότερο, αυτοί οι «αριστεροί» μιλάνε για ΤΙΝΑ, απέναντι στους εκβιασμούς των «αγορών» και των «εταίρων» τους, την εποχή του ηλεκτρονικού χρήματος. Τι πρωτότυπη αριστερά, που ανοίγει νέους δρόμους για την ανθρωπότητα…

Σήμερα δεν έχουμε ν αντιμετωπίσουμε αυτοκρατορίες. Έχουμε απέναντί μας μια σκοτεινή δύναμη (κάποιοι ελάχιστοι στον κόσμο), που έχουν αποκτήσει τόσο τεράστια επιρροή και δύναμη, που είναι πρωτοφανείς στην ιστορία. Ο θανάσιμος κίνδυνος προέρχεται απ τα κεφάλαια που έχουν συσσωρεύσει, που είναι πολλαπλάσια του εισοδήματος της πραγματικής οικονομίας, δηλαδή των οικονομικών δυνατοτήτων των λαών. Δεν έχει καμιά σημασία αν αυτός ο πλούτος είναι αέρας κοπανιστός ή χαρτιά χωρίς αντίκρισμα. Αυτοί τα θεωρούν κεφάλαιο, μπορούν να τα επιβάλλουν σαν κεφάλαιο και επομένως απαιτούν «ένα λογικό κέρδος» αντίστοιχο σ αυτά τα κεφάλαια. Μα πως μπορεί ν αντληθεί «λογικό κέρδος» από λαούς που το εισόδημά τους είναι υποπολλαπλάσιο αυτών των κεφαλαίων;

Μόνο με μεθόδους όχι μόνο πέραν της λογικής και της δημοκρατίας, αλλά και πέραν των μέχρι σήμερα γνωστών μεθόδων της βίας και της αρπαγής. Η σκοτεινή αυτή δύναμη είναι ικανή να τις επιβάλλει: γιατί είναι η συνένωση του «νόμιμου» και του εγκληματικού κεφαλαίου, σε έκταση που ΚΑΝΕΝΑΣ στον κόσμο δεν γνωρίζει.

Αυτά δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να τα σκεφτεί. Είναι απλή λογική. Και για όποιον μπορεί να σκεφτεί λογικά, μία είναι η επιλογή σήμερα: εναλλακτική στην ΤΙΝΑ.

«Οι δυνάμεις που σχεδίασαν και μετατρέπουν τώρα μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε Ιράκ ή Λιβύη με «οικονομικούς βομβαρδισμούς», αν επικρατήσουν, θα καταστρέψουν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μπροστά στον νέο ολοκληρωτισμό των «Αγορών», το ίδιο, αν όχι περισσότερο επικίνδυνο από τους ολοκληρωτισμούς των δεκαετιών του 1930 και του 1940, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να ενωθούμε και να πολεμήσουμε. Πρέπει να το κάνουμε τώρα.  Αύριο κινδυνεύει να είναι πολύ αργά για όλη την Ευρώπη, για όλη την ανθρωπότητα».

(απ το κείμενο που υπογράφουν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Γιώργος Κασιμάτης και άλλοι στις 29/7/2015).

30 Αυγούστου 2015

Γιώργος Παπανικολάου

https://www.scribd.com/doc/276967622/%CE%9C%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%A4%CE%99%CE%9D%CE%91

Η άνοδος ενός υπερκρατικού καρτέλ τραπεζών

Του Δημήτρη Καζάκη

http://anemogastri.blogspot.gr/2010/06/blog-post_26.html