Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Ο πολίτης σαν δυνατότητα σήμερα

ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΣΑΝ ΧΡΕΟΣ ΣΕ ΚΕΙΜΕΝΟ


ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΣΑΝ ΧΡΕΟΣ ΣΕ ΚΕΙΜΕΝΟ, Μετατροπή της αφήγησης του βίντεο «Το χρήμα σαν χρέος» σε κείμενο.

Μετατροπή: Γιώργος Παπανικολάου


Ο ΛΕΝΙΝ, Ο ΕΝΓΚΕΛΣ, Ο ΤΡΟΤΣΚΙ ΚΑΙ Η ΛΟΥΞΕΝΜΠΟΥΡΓΚ, ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΜΑΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ ΑΓΟΡΕΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, 1 ΜΑΡΤΗ 2010

"Γιατί τα σχολεία δε μορφώνουν", ομιλία του "δασκάλου της χρονιάς John Taylor Gatto


"Γιατί τα σχολεία δε μορφώνουν", ομιλία του "δασκάλου της χρονιάς John Taylor Gatto


ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΘΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ


ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΘΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ,
Γιώργος Παπανικολάου,
ΟΚΤΩΒΡΗΣ 1992

http://www.scribd.com/doc/186433514/%CE%93%CE%99%CE%91-%CE%A4%CE%97-%CE%9C%CE%91%CE%98%CE%97%CE%A3%CE%97-%CE%A4%CE%9F%CE%A5-%CE%A0%CE%91%CE%99%CE%94%CE%99%CE%9F%CE%A5

Λάρισα, χώρος δημοκρατίας! Χώρος καθαρός προσαγωγών!



«Νόμιμες» συλλήψεις/προσαγωγές ΑΘΩΩΝ ΝΕΑΡΩΝ πολιτών στη Λάρισα, την ημέρα γιορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Χθες το βράδυ 17/11/2013, προσήγαγαν (και όχι συνέλαβαν, όπως με διόρθωσε ευγενικά η αξιωματικός υπηρεσίας) την κόρη μου και τον φίλο της, για εξακρίβωση στοιχείων. Η σύλληψη/προσαγωγή έγινε στο χώρο πίσω απ το δικαστικό μέγαρο και μεταφέρθηκαν και κρατήθηκαν επί 3 ώρες στην Ασφάλεια στο κτίριο της Νεάπολης (μέχρι να τους ενημερώσουν απ την Αθήνα, όπου υπάρχει βάση δεδομένων για κατηγορίες ή εγκλήματα που μπορεί να βαρύνουν τα άτομα που διερευνώνται, όπως μου εξήγησε συνάδελφος της αξιωματικού υπηρεσίας, κατόπιν επιμονής μου να ζητήσω εξηγήσεις και αφού προηγουμένως προσπάθησε η αξιωματικός ν αποφύγει να δώσει εξηγήσεις, λέγοντας πως «κάνει τη δουλειά της»). 
Εξηγήσεις δεν δόθηκαν ούτε στον πατέρα του αγοριού, που πήγε 2 ώρες μετά τη σύλληψη/προσαγωγή στην ασφάλεια.
Στο γραφείο της αξιωματικού υπηρεσίας ήταν γύρω στους 5 συναδέλφους της, που μου εξήγησαν πως η διαδικασία είναι νόμιμη (αλλά γνωρίζουν πως «έξω» τους βρίζουν γι αυτό που κάνουν, όπως μου είπαν).
Η απορίες μου είναι:
1. Πως μια ψηφιακή αναζήτηση 2 ονομάτων σε μια βάση δεδομένων μπορεί ν αργεί 3 ώρες; Ούτε σε PC286 δεν θ αργούσε τόσο. Ή συνέλαβαν/προσήγαγαν τόσες πολλές χιλιάδες κόσμο, για ν αργούνε τόσο στην πρόσβαση στη βάση δεδομένων; Ή μήπως η καθυστέρηση γίνεται επίτηδες (για να τρομοκρατήσουν τα παιδιά/και τους γονείς);
2. Η διαδικασία μπορεί νάναι «νόμιμη», αλλά εφαρμόζεται πάνω σε ΑΘΩΟΥΣ νεαρούς πολίτες (δεν κατηγορούνταν για κάποιο έγκλημα, ούτε υπήρχε κάποια υποψία εναντίον τους, όπως μου απάντησαν οι αστυνομικοί, όταν τους ρώτησα). Τους αθώους πολίτες, πως τους αντιμετωπίζεις, όταν τους ταλαιπωρείς επί 3ωρο και τους τρομοκρατείς, χωρίς να τους εξηγείς, αλλά τους αντιμετωπίζεις με ειρωνεία («περιμένετε»), όταν ρωτούν και διαμαρτύρονται γιατί κρατούνται τόσες ώρες; Το ελάχιστο που θα έπρεπε να κάνουν οι κύριοι αστυνομικοί (αν είχαν συνείδηση ότι ταλαιπωρούν και τρομοκρατούν ΑΘΩΟΥΣ ΝΕΑΡΟΥΣ πολίτες), θα ήταν να παρέχουν μόνοι τους, απ την αρχή και ευγενικά, λεπτομερείς εξηγήσεις για τη διαδικασία που ακολουθούν.
3. Γιατί μια πολιτεία να θέλει να τρομοκρατήσει τους νεαρούς πολίτες; Όταν γνωρίζουμε ότι η ανεργία τους ξεπερνά το 60% και αναζητούν μαζικά πλέον εργασία στο εξωτερικό; Με τι καθεστώς έχουμε να κάνουμε; Μ αυτόν τον τρόπο θα μειωθεί η εγκληματικότητα και θα συλληφθούν οι εγκληματίες και οι φυγόδικοι;
4. Συνέλαβαν/προσήγαγαν μόνο την κόρη μου χθες; Πόσες άλλες συλλήψεις/προσαγωγές έχουν κάνει; Η τοπική κοινωνία και οι φορείς της (πρώτα και κύρια το Δημοτικό Συμβούλιο) μήπως θάπρεπε ν ανησυχήσει, να ενδιαφερθεί και να φροντίσει να επαναφέρει στην τάξη τον θεσμό που «εφαρμόζει τον νόμο» μ αυτό τον τρόπο;

18 Νοέμβρη 2013
Γιώργος Παπανικολάου


[Η διακριτή διαγραφή λέξης γίνεται επιλέγοντας τη λέξη και απ το μενού: μορφή-γραμματοσειρά/εφέ: διακριτή διαγραφή].


«Νόμιμες» συλλήψεις/προσαγωγές ΑΘΩΩΝ ΝΕΑΡΩΝ πολιτών στη Λάρισα, την ημέρα γιορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.



ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ, "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" 20/11/2013

«Νόμιμες» συλλήψεις/προσαγωγές ΑΘΩΩΝ ΝΕΑΡΩΝ πολιτών στη Λάρισα, την ημέρα γιορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου).







  

ΠΡΟΣ: «Ελευθερία» Λάρισας.

Λάρισα, χώρος δημοκρατίας! Χώρος καθαρός προσαγωγών!

Σε συνέχεια της καταγγελίας μου για την σύλληψη/προσαγωγή της κόρης μου (για τη δημοσίευση της οποίας σας ευχαριστώ), παίρνω το θάρρος να κάνω κατάχρηση της φιλοξενίας σας.
Ψάχνοντας λοιπόν το θέμα, έμαθα πράγματα που με εξόργισαν ακόμη περισσότερο απ όσο είχα εξοργιστεί την ημέρα της σύλληψης/προσαγωγής, αν και ανενημέρωτος για το θέμα.
Σε άρθρο του Χρήστου Ζέρβα στην «Ελευθεροτυπία» στις 13/12/2009, αναφέρεται:
«…Σε ανύποπτο χρόνο (2003), ο Συνήγορος του Πολίτη αλλά και το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. με προσεγμένη εγκύκλιό του, είχαν επισημάνει ότι, κατά τον νόμο (Π.Δ. 141/1991), προσαγωγή επιτρέπεται μόνο σε δύο περιπτώσεις: αν ο πολίτης δεν έχει δελτίο ταυτότητας (υπόψη ότι η κόρη μου είχε την ταυτότητά της μαζί της) και αν η εξατομικευμένη συμπεριφορά του -και όχι απλώς ο χρόνος, ο τόπος ή οι περιστάσεις- κινεί υπόνοιες διάπραξης συγκεκριμένου εγκλήματος. Η προσαγωγή στην αστυνομία άλλωστε έχει σοβαρές συνέπειες για τον πολίτη. Οχι μόνο λόγω ταλαιπωρίας και ανησυχίας αλλά και επειδή η καταχώριση των στοιχείων του σ' έναν κατάλογο υπόπτων μπορεί να τον βαραίνει καθοριστικά στο μέλλον…».
Και ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου Κ. Χρυσόγονος είναι κατηγορηματικός:
«Το άρθρο 6 παρ. 1 του συντάγματος ορίζει ότι κανένας δεν συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται χωρίς αιτιολογημένο δικαστικό ένταλμα, εκτός αν πρόκειται για αυτόφωρο έγκλημα. "Σύλληψη" κατά την έννοια αυτής της διάταξης είναι γενικά η υποβολή προσώπου στη φυσική εξουσία κρατικών οργάνων με σκοπό ή αποτέλεσμα την (προσωρινή έστω) στέρηση της ελευθερίας του. Επομένως περιλαμβάνεται εδώ η βίαιη προσαγωγή υπόπτου ή μάρτυρα και απαιτείται να συντρέχουν και γι' αυτή οι ίδιες προϋποθέσεις, δηλαδή δικαστικό ένταλμα ή αυτόφωρο έγκλημα. Είναι άρα αντισυνταγματική η πρόβλεψη του άρθρου 74 παρ. 5 π.δ. 141/1991 ότι ο αστυνομικός υπάλληλος "οδηγεί στο αστυνομικό κατάστημα για εξέταση άτομα τα οποία στερούνται στοιχείων αποδεικτικών της ταυτότητάς τους ή εξαιτίας του τόπου, του χρόνου, των περιστάσεων και της συμπεριφοράς τους δημιουργούν υπόνοιες διάπραξης εγκληματικής ενέργειας".
Η παραπάνω διάταξη επιχείρησε απλώς να περιβάλει με έναν, μάλλον διάτρητο, μανδύα νομιμοφάνειας τη συνήθη, όσο και αντισυνταγματική, πρακτική βίαιης προσαγωγής (στην ουσία προσωρινής σύλληψης και κράτησης) υπόπτων στα αστυνομικά τμήματα. Ολα αυτά συνιστούν διαρκή καταστρατήγηση του άρθρου 6 παρ. 1 του συντάγματος και ενδεχομένως και του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (εξευτελιστική μεταχείριση)».
Ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης στα «ΝΕΑ» στις 8/12/2009: «Οι προσαγωγές (800 σε τρεις μέρες) αποτελούν παράνομες απαγωγές, που αν γίνονταν από ιδιώτες θα διώκονταν σε βαθμό κακουργήματος».
Σύμφωνα με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν επιτρέπεται η κράτηση πολιτών χωρίς κάποιο λόγο που να τον δικαιολογεί επαρκώς. Μαζικές δήθεν προσαγωγές, που αποτελούν στην ουσία ολιγόωρες συλλήψεις για καταγραφή στοιχείων και λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων, δεν είναι νόμιμες ενέργειες. Η επίκληση των λόγων για την έρευνα και την προσωρινή σύλληψη των πολιτών, πρέπει να αφορά συγκεκριμένους, εξατομικευμένους λόγους που να τους καθιστούν ύποπτους για τέλεση συγκεκριμένων παράνομων πράξεων. Δεν αρκεί δηλαδή η γενική αναιτιολόγητη αστυνομική έκφραση κλισέ «κινούσε υποψίες», γιατί αυτό παραπέμπει σε αόριστες έννοιες και υποκειμενικές αντιλήψεις, που είναι πιθανό να καθορίζονται από το χρώμα, την εμφάνιση ή την περιοχή στην οποία κινείται ο δήθεν «ύποπτος».
Επίσης σχετικά με τις προσαγωγές, έκθεση του ΟΗΕ καταδικάζει πλήρως τις αναίτιες συλλήψεις και έρευνες πολιτών στο δρόμο υπό το πρόσχημα της ασφάλειας και της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. «Τα στάνταρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν δοκιμασθεί και παραβιασθεί κατά τη διάρκεια αυτών των ακινητοποιήσεων και ερευνών πολιτών στο δρόμο», τονίζει ο Martin Scheinin, ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ στα θέματα προστασίας των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Βλέπουμε λοιπόν ότι «οι νόμιμες» (κατά τους αστυνομικούς) προσαγωγές πολιτών όχι μόνο είναι αντισυνταγματικές, αλλά έχουν καταδικαστεί και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και από τον ΟΗΕ. Το καθεστώς της Ελλάδας συνεχίζει όμως την πρακτική του και ο αρμόδιος υπουργός σε βίντεο στο διαδίκτυο δηλώνει ότι δεν ξέρει, δεν είδε και ότι αυτός είναι μόνο…πολιτικός προϊστάμενος…
Μπροστά σ αυτή την κατάσταση τι κάνουν οι φορείς της πόλης και οι πολίτες;
Νομίζω ότι το θέμα είναι καθαρό: μας αρνούνται τη δημοκρατία. Να την επιβάλλουμε!
Προτείνω με πρωτοβουλία του Δικηγορικού Συλλόγου (στον πρόεδρο του οποίου κ. Κατσαρό κάνω έκκληση γνωρίζοντας τη δημοκρατική του ευαισθησία) να τοποθετηθούν οι φορείς της πόλης σε μια απλή δήλωση: η Λάρισα ανακηρύσσεται πόλη ελεύθερη προσαγωγών. Κάθε καταγγελία πολίτη για αντισυνταγματική προσαγωγή, θα συναντά την ομόθυμη αντίδραση της πόλης και των φορέων της. Αλλά για να λειτουργήσει αυτό, χρειάζεται απαραίτητα και την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών. Γι αυτό το θέμα κάνω έκκληση σε όλους τους δημοσιογράφους της πόλης προσωπικά (όσους τουλάχιστον γνωρίζω τα ονόματά τους): Κύριε: Άρη Ψύχα, Γιάννη Γιαννακόπουλε, Γιάννη Δέλλη, Γιώργο Μακρή, Γιώργο Μπανάτσα, Γιώργο Ρούστα, Γιώργο Τράντα, Δημήτρη Χατζηευθυμίου, Σωτήρη Ζαχαριά, Δέσποινα Θεοδώρου, Γιώργο Μαρέδη, Μίνα Μαυρογιάννη, Σάκη Κωστούλα, Σοφία Κοντοθανάση, Σοφία Σπανού, Χρήστο Τσαντήλα, Βαγγέλη Κακάρα, Γιάννη Κολλάτο, Ανδρέα Γιουρμετάκη, δεσμευτείτε και αναλάβετε την πρωτοβουλία ότι θα ενημερώσετε και τον τελευταίο πολίτη της Λάρισας για την παραβίαση του συντάγματος και προσβολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συνεπάγονται οι αυθαίρετες προσαγωγές πολιτών, ιδίως νεολαίων. Η κοινωνία της Λάρισας μπορεί ν αντισταθεί. Να επιβάλλει τη Δημοκρατία!

21 Νοέμβρη 2013
Γιώργος Παπανικολάου


Υ.Γ: Αν το κείμενο είναι μεγάλο για να δημοσιευτεί, μπορείτε να το προσαρμόσετε συντομεύοντάς το.






Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

ΛΕΝΙΝ ΠΙΣΟΔΡΟΜΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΣΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΛΕΝΙΝ ΕΝΑ ΑΠ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

ΛΕΝΙΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥΣ

ΕΝΓΚΕΛΣ-ΛΕΝΙΝ-ΛΟΥΞΕΝΜΠΟΥΡΓΚ: ΒΙΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ


Η άποψη του Ένγκελς για τη βία και τη νομιμότητα:
(απ την εισαγωγή στο «Ταξικοί αγώνες στη Γαλλία») 





Η άποψη του Λένιν για τη βία και τη νομιμότητα:
(τομ 20 (Πέμπτη έκδοση), σελ. 16-17) 




ΛΕΝΙΝ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΤΕ ΠΡΩΤΟΙ, ο Λένιν για την παραβίαση της νομιμότητας απ την αστική τάξη, τ. 26, σελ 100

http://www.scribd.com/doc/193718633/%CE%9B%CE%95%CE%9D%CE%99%CE%9D-%CE%A0%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%92%CE%9F%CE%9B%CE%97%CE%A3%CE%A4%CE%95-%CE%A0%CE%A1%CE%A9%CE%A4%CE%9F%CE%99

ΛΟΥΞΕΝΜΠΟΥΡΓΚ: ΒΙΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ




Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

Ο ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΛΕΝΙΝ


Ο ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΛΕΝΙΝ




ΛΕΝΙΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ ΔΡΑΣΗΣ







Το ζήτημα δεν μπαίνει έτσι: ή «εσωτερική ειρήνη» ή «εσωκομματική πάλη».
Στην πραγματικότητα το ζήτημα τίθεται έτσι: ή οι τωρινές σκεπασμένες μορφές εσωκομματικής πάλης που ασκούν αποσυνθετική επίδραση στο ηθικό των μαζών, ή η ανοιχτή, η πάλη αρχών ανάμεσα στο διεθνιστικό-επαναστατικό ρεύμα και στη γκρυτλιανή κατεύθυνση μέσα κι έξω απ το κόμμα.
Ένας τέτοιος όμως αγώνας, όπου η γκρυτλιανή κατεύθυνση μέσα στο κόμμα – κι αυτή είναι πολύ πιο σπουδαία και πολύ πιο επικίνδυνη από εκείνη που βρίσκεται έξω από το κόμμα – θα εξαναγκαστεί να αγωνίζεται ανοιχτά ενάντια στους αριστερούς και οι δυο κατευθύνσεις θα εμφανίζονται παντού με τις δικές τους ανεξάρτητες αντιλήψεις και με τη δική τους πολιτική, θα αγωνίζονται η μια κατά της άλλης από άποψη αρχών, αφήνοντας τη λύση των σπουδαίων ζητημάτων αρχών πραγματικά στη μάζα των κομματικών συντρόφων και όχι μόνο στους «αρχηγούς», ένας τέτοιος αγώνας είναι απαραίτητος και ωφέλιμος, αυτός διαπαιδαγωγεί τις μάζες στο πνεύμα της ανεξαρτησίας και της ικανότητας να εκπληρώσουν το κοσμοϊστορικό επαναστατικό τους καθήκον.
(Λένιν, τ. 30, σελ 221-222, «Θεμελιακές θέσεις σχετικά με το ζήτημα του πολέμου»).


Ακριβώς για να μην εκφυλίζεται η αναπόφευκτη και αναγκαία πάλη των κατευθύνσεων σε ανταγωνισμό «ευνοουμένων», σε προσωπικές προστριβές, σε μικροϋποβλέψεις, σε μικροσκάνδαλα, ακριβώς γι αυτό όλα τα μέλη του σοσιαλδημοκρατικού κόματος έχουν την υποχρέωση να φροντίσουν για τη διεξαγωγή ανοιχτής πάλης αρχών ανάμεσα στις διάφορες κατευθύνσεις της σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής.
(Λένιν, τ. 30, σελ 205, «Οι αριστεροί τσιμερβαλντινοί στο ελβετικό σος/δημ κόμμα»).



ΛΕΝΙΝ ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ (πλατειά δημοσιότητα για ν αποφευχθούν οι διασπάσεις), τ. 8, σελ 93-97. 

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Ο μαρξισμός διδάσκει


Ο μαρξισμός διδάσκει ότι «ο αγώνας ενάντια στον οπορτουνισμό» με τη μορφή της παραίτησης απ τη χρησιμοποίηση των δημοκρατικών θεσμών της δοσμένης, καπιταλιστικής κοινωνίας, που δημιουργήθηκαν απ την αστική τάξη και απ την αστική τάξη διαστρεβλώνονται, είναι ολοκληρωτική παράδοση στον οπορτουνισμό!

Λένιν, «Απάντηση στον Κιέβσκι (Γ. Πιατακόφ), τ. 30, σελ 72.

Το μέτωπο της δημοκρατίας. Γιατί ο χρόνος τελειώνει…


Το μέτωπο της δημοκρατίας.
Γιατί ο χρόνος τελειώνει…
Έχουν μετατρέψει τους Έλληνες σ έναν λαό-ζόμπι. Τούχουν στερήσει τους θεσμούς που θα του επέτρεπαν να εκφραστεί, να συζητήσει, να κινητοποιηθεί.


«Μια σύμβαση αμιγώς δανειακή, τείνει να μετατραπεί σε όχημα πλήρους εξανδραποδισμού και υποτέλειας ενός ολόκληρου κράτους, κατά πλήρη καταστρατήγηση κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας, συνταγματικής τάξης και νομιμότητας».

Γιάννης Αδαμόπουλος, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας (που στηρίχθηκε για την εκλογή του απ το κόμμα της Ν.Δ.).


«Ό,τι κατέκτησαν οι πρόγονοί μας με αίμα εδώ και αιώνες, σήμερα το απεμπολούμε. Πρόκειται για σφετερισμό της εξουσίας, κλεπτοκρατία, εναλλασσόμενη αιρετή μοναρχία, εξαθλιωμένο διεθνές προτεκτοράτο».

Κώστας Χρυσόγονος, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Α.Π.Θ.


«Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια του μνημονίου αμφισβητείται η ίδια η δημοκρατία και ο τυπικός αστικός κοινοβουλευτισμός. Με την κατάργηση του συνόλου σχεδόν των συνταγματικών εγγυήσεων των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών, το ίδιο το σύνταγμα έχει καταστεί ένα «πουκάμισο αδειανό».
Τα τελευταία δε 3 χρόνια του μνημονίου με την «έκτακτη» και «ειδική» νομοθεσία, που έχει επιβάλλει το «μνημονιακό παρασύνταγμα», έχει καταπατηθεί σχεδόν κάθε έννοια έννομης τάξης. Γεγονός που ξαναγυρίζει τη χώρα στην εποχή του αλήστου μνήμης «παρασυντάγματος» της προδικτατορικής εποχής».

Αλέξης Τσίπρας, ομιλία για τη συγκρότηση επιτροπής σχετικά με τις αλλαγές στο κράτος και το πολιτικό σύστημα, Φλεβάρης 2013.



«…στη χώρα έχει γίνει πραξικόπημα, με πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο και με εναλλαγές στη θέση του κατ επίφαση πρωθυπουργού.
…Στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα και οι πραξικοπηματίες κυβερνούν, ενώ ταυτόχρονα μετέχουν σε σχέδιο ολικής απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας.
Στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα από όλους εκείνους που γνώριζαν πως η θέση τους για το υπόλοιπο της ζωής τους είναι σε κάποιο κελί μιας υπόγειας φυλακής και αντάλλαξαν την τιμωρία τους με τη δική μας δουλεία και με την άλωση της χώρας εις το διηνεκές».

Γιώργος Κασιμάτης, καθηγητής συνταγματικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.



Η χώρα ρημάζει. Οι άνθρωποι χάνονται. Όλοι το βλέπουν και παρακολουθούν στωϊκά την καταστροφή. Αλλά η προπαγάνδα των ΜΜΕ περί «σωτηρίας», «θυσιών που πιάνουν τόπο», «ανάπτυξης» κ.ο.κ. συνεχίζεται αμείωτη και θαρρείς πως έχει αποτέλεσμα… Αλλά η λογική αρνείται να το δεχθεί.
Μας είπαν πως τιμωρούμαστε γιατί είμαστε μια διεφθαρμένη χώρα, πως ξοδεύαμε περισσότερα απ όσα παράγαμε, πως πρέπει να «νοικοκυρευτούμε» κ.α.
Η αλήθεια είναι πως αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στη δική μας χώρα. Όλος ο πλανήτης δέχεται εδώ και χρόνια την επίθεση μιας ασυγκράτητης δύναμης, τόσο εκτεταμένης και τόσο ισχυρής, που επεμβαίνει σε κάθε σημείο του πλανήτη, χωρίς κανείς να μπορεί να της αντισταθεί.
Πως δημιουργήθηκε;
Μια διαδικασία «απορρύθμισης» των οικονομικών και κυρίως των χρηματοπιστωτικών λειτουργιών συνέβη διαδοχικά στις πιο ισχυρές χώρες του πλανήτη, αλλά και στις πιο αδύναμες, με τρόπους κρυφούς, πέρα (αλλά και πολλές φορές εναντίον) των δημοκρατικών θεσμών και λειτουργιών των κοινωνιών, που κατέληξε σήμερα σ ένα παγκόσμιο δίκτυο αδιαπέραστων στον έλεγχο και την πληροφόρηση, χρηματοπιστωτικών μεγαθηρίων, διασυνδεδεμένων μεταξύ τους και με το έγκλημα όπου γης, ανεξέλεγκτων και αποθρασυμένων.  Η ισχύς του, οι ανάγκες του για κέρδη και η ανεξιχνίαστη φύση και σύστασή του, το κάνει ικανό για τη διάπραξη των μεγαλύτερων και απεχθέστερων εγκλημάτων που μπορεί κανείς να σκεφτεί.
Στη χώρα μας αντιμετωπίζουμε σαν λαός, την επίθεση όχι μόνο της ντόπιας ολιγαρχίας, αλλά ολόκληρης αυτής της παγκόσμιας αλητοσυμμορίας κι αυτό πρέπει να τόχουμε στο νου μας συνεχώς, όταν μιλάμε για αναχαίτισή της.
Μπροστά σ αυτόν τον κίνδυνο, αντί οι άνθρωποι, οι θεσμοί και οι συλλογικότητες να συνασπιστούν και ν αντιδράσουν ομόθυμα και οργανωμένα, αντίθετα, παρακολουθούμε άλλους να βάζουν πάνω απ όλα τη σωτηρία του ονείρου τους περί «αριστερής κυβέρνησης», άλλους τις «κόκκινες γραμμές ως προς τα εθνικά θέματα», τους συνδικαλιστές να επαναλαμβάνουν στα ΜΜΕ τα συντεχνιακά τους αιτήματα, α(ε)παιτώντας τα απ τους «κυβερνήτες», άλλους να ονειρεύονται «σοσιαλιστικούς παραδείσους» και τον κοσμάκη να παραμιλάει στην απελπισία του «πως δεν γίνεται τίποτε».
Έχουμε έναν λαό που είναι θηρίο. Που θέλει να ξεσπάσει και δεν μπορεί. Γιατί; Γιατί τον τρομοκρατούν οι μεν. Γιατί τον μπερδεύουν οι δε. Γιατί έχει και σκέφτεται τα προβλήματά του. Γιατί τον τρομάζει η επόμενη μέρα εξόδου απ τη «σιγουριά» του συστήματος. Πολλά τα γιατί.
Αλλά παρόλα αυτά ή ενόσω υπάρχουν όλα αυτά, τι θα μπορούσε ν απελευθερώσει το δυναμικό αυτού του λαού, ώστε να κάνει το πρώτο βήμα για να ξεφύγει απ τη σημερινή του κατάσταση;
Σήμερα κυριαρχεί ένα καθεστώς που αναγνωρίζει την κυριαρχία του λαού μόνο στα λόγια. Στη λειτουργία των θεσμών και σε κάθε πράξη και κάθε στιγμή, ακυρώνεται αυτή η αναγνώριση. Εδώ που φτάσαμε, λύσεις σε επιμέρους ζητήματα, όπως η ΕΡΤ, οι καθηγητές κ.α. δεν μπορούν να δοθούν, αν δεν λυθεί το κύριο πρόβλημα: η ανυπαρξία δημοκρατίας.
Πιστεύω πως ο στόχος που μπορεί ν απελευθερώσει και να συσπειρώσει το λαό σήμερα, είναι η εγκαθίδρυση της πραγματικής δημοκρατίας, για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μια πραγματική δημοκρατία, ένα πλαίσιο θεσμών, που θα επιτρέψουν στο λαό να εκφραστεί και να δει τις αποφάσεις του να υλοποιούνται, αλλά και να ελέγξει την υλοποίησή τους.
Η πραγματική δημοκρατία είναι αναγκαία σήμερα, πέρα απ όλα τα άλλα και για έναν ουσιώδη λόγο. Έχουν μετατρέψει τους Έλληνες σ έναν λαό-ζόμπι. Τούχουν στερήσει τους θεσμούς που θα του επέτρεπαν να εκφραστεί, να συζητήσει, να κινητοποιηθεί. Οι θεσμοί του καθεστώτος έχουν διαβρωθεί και μετατραπεί κατ ουσίαν σε όργανά του, ενώ οι θεσμοί των εργαζομένων, όπου δεν έχουν διαβρωθεί και επικρατούν οι παραδοσιακές εργατικές δυνάμεις, αδυνατούν να τον εμπνεύσουν, αδυνατούν να του παρέχουν τον στοιχειώδη «καθαρό αέρα» των ιδεών και το «αίμα» για να παλέψει για τα σημερινά και τα μελλοντικά του συμφέροντα. Μ αυτή την έννοια, οι θεσμοί μιας πραγματικής δημοκρατίας, θ αναζωογονήσουν το λαό και θα τον καταστήσουν ικανό να παλέψει για τους στόχους που «λογικά» προσδιορίζονται σε πολλά προγράμματα πολιτικών δυνάμεων, αλλά αγνοούν και στερούνται της πραγματικής βάσης «αιμοδότησής τους».

Τι σημαίνει πραγματική δημοκρατία; Ένα νέο σύνταγμα [θεμελιωμένο όμως στις θεμελιώδεις διατάξεις του σημερινού συντάγματος, δηλαδή ουσιαστικοποίησής τους]. Νέους θεσμούς. Κατάργηση των αλλοιωμένων θεσμών του παλιού καθεστώτος και ξαναστήσιμο επί της ουσίας, μιας πολιτείας απ την αρχή.
Χωρίς δημοκρατία, καμιά προοδευτική δύναμη δεν μπορεί να πετύχει τους στόχους της. Το σημερινό καθεστώς αποπροσανατολίζει το λαό, εμποδίζει τον ουσιαστικό διάλογο, στην ουσία λογοκρίνει τον ελεύθερο διάλογο. Με τη δημοκρατία ο λαός θ αποκτήσει συνείδηση της δύναμής του, αυτοπεποίθηση, θα δει και θα δοκιμάσει τις δυνατότητές του στην πράξη.
Μόνο με την κατάκτηση της δημοκρατίας μπορεί να ξεκινήσει η πάλη για την επιλογή οποιασδήποτε λύσης στο πρόβλημα της χώρας.
Θα είναι μια κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης. Για όσους έχουν απορίες, ας θυμηθούν την κυβέρνηση Παπαδήμου: η άλλη πλευρά έδειξε την ετοιμότητά της για να λύνει προβλήματα έκτακτων συνθηκών, με έκτακτες λύσεις. Εμείς θ αρνηθούμε μια τέτοια δυνατότητα, όταν το πολιτικό τοπίο μοιάζει τελματωμένο (ως προς τις σημερινές ανάγκες);
Τι ζητήματα θα προωθούσε το πρόγραμμα μιας προσωρινής κυβέρνησης για την εγκαθίδρυση της πραγματικής δημοκρατίας;
Κυριαρχία του λαού, χωρίς δυνατότητα περιορισμού της ή ακύρωσής της από τον οποιονδήποτε. Δηλαδή:
1. εκλογές με απλή αναλογική.
2. Εξασφάλιση έναντι εξαπάτησης των εκλογέων με απατηλά προεκλογικά προγράμματα (την εντολή που πήρες, αυτή θα εφαρμόσεις).
3. Κατάργηση οποιωνδήποτε δυνατοτήτων επιβολής, ενάντια στη θέληση του λαού (π.χ. άρθρο 48 του συντάγματος). (Ο στρατός είναι για τη διασφάλιση της άμυνας της χώρας από εξωτερικούς κινδύνους. Ανάμιξή του στα εσωτερικά δεν νοείται. Η ιεραρχία του θα ισχύει μόνο για την αντιμετώπιση εξωτερικής απειλής. Συνταγματική πρόβλεψη εκλογής συμβουλίων στρατιωτών, που θ αναλαμβάνουν τη διοίκηση αν υπάρξει παρεκτροπή και ανάμιξη του στρατού σε περίοδο κρίσης στη χώρα).
4. Πρόβλεψη Θεσμικής και οργανωμένης λαϊκής παρέμβασης έναντι του οποιουδήποτε παραβιάζει το σύνταγμα και τη λαϊκή κυριαρχία. Επιπλέον, Συνταγματικό δικαστήριο.
5. Ελάχιστοι κανόνες δημοκρατικής λειτουργίας των κομμάτων (προγράμματα και αποφάσεις με τη συμμετοχή των μελών, διαφάνεια στα οικονομικά και τη λειτουργία τους).
6. Η οργάνωση και λειτουργία της ενημέρωσης σε οποιαδήποτε ΜΜΕ (δημόσια και ιδιωτικά) θα είναι δημόσια και δημοκρατική, με λαϊκή συμμετοχή και κοινωνικό έλεγχο. (Οι ιδιώτες θα μπορούν να επιλέξουν και να ενισχύσουν με τα χρήματά τους οποιοδήποτε μέσο ενημέρωσης κρίνουν ότι μπορεί να τους εξασφαλίσει κέρδη, αλλά δεν θα έχουν καμιά δυνατότητα να παρέμβουν και να κατευθύνουν τη λειτουργία της ενημέρωσης).
7. Στη δικαιοσύνη και τους βασικούς και κρίσιμους θεσμούς του κράτους, ορισμός της ηγεσίας τους με εκλογή ή κλήρωση. Εκδημοκρατισμός τους.
8. Νέους θεσμούς διαβούλευσης και συμμετοχής των πολιτών στη λήψη αποφάσεων και ελέγχου της υλοποίησής τους.
9. Σε καμιά περίπτωση ανάθεση της εφαρμογής του νόμου, σε σχέση με τα λαϊκά κινήματα, σε οπλισμένους πραιτωριανούς. Άμεση διάλυση των ΜΑΤ (αυτό είναι το πρώτο μέτρο μιας πραγματικής κυβέρνησης αλλαγής. Εξίσου αυτονόητη είναι η κατάργηση των σημερινών εισαγγελιών, ο εκδημοκρατισμός τους και η θέση τους υπό λαϊκό έλεγχο. Διάλυση και επανασύσταση της ΚΥΠ). Δημιουργία κληρωτών λαϊκών σωμάτων επίβλεψης της τάξης, με σύντομη θητεία. Εκλεγμένοι επικεφαλής.
10. Όλα στο φως από την πρώτη μέρα. Κανένα άβατο για το λαό.


Οι δυνάμεις που θα συμφωνήσουν σε μια τέτοια αλλαγή, θα πρέπει επίσης να καταρτίσουν ένα πρόγραμμα αναγκαίων μέτρων επιβίωσης του λαού την επόμενη μέρα. Οι μακροπρόθεσμοι στόχοι δεν βοηθούν τη συσπείρωση, η διαφορετικότητα των συμμετεχόντων στο μέτωπο επιβάλλει μόνο κάλυψη των άμεσων αναγκών. Μόνο η διαβούλευση μεταξύ των δυνάμεων που θα συμμετέχουν μπορεί να καθορίσει τα συγκεκριμένα μέτρα. Σημασία εδώ έχει, το πρόγραμμα αυτό να μην ακυρώνει το πρόγραμμα των κομμάτων και συλλογικοτήτων που συμμετέχουν. Για παράδειγμα, γιατί δεν θα μπορούσαμε (ως προς το ευρώ) προετοιμαζόμενοι για την απόκρουση πιθανών απειλών και εκβιασμών –μέτρα για μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, συμφωνίες με τρίτες χώρες- να κάνουμε χρήση των όπλων των ίδιων των θεσμών της Ε.Ε. (βέτο, νομικό οπλοστάσιο κοινοτικό και διεθνές). Την τελική λύση βέβαια θα την επιλέξει ο ίδιος ο λαός με εκλογές ή δημοψήφισμα, αφού ενημερωθεί σε καθεστώς δημοκρατίας. Επίσης μια στάση πληρωμών, μέχρι τον έλεγχο του χρέους και την απόφαση του ίδιου του λαού, μπορεί να συμφωνηθεί απ όλες τις αντιμνημονιακές δυνάμεις, ανεξάρτητα απ τις επιμέρους διαφορές των προγραμμάτων τους.
Εκείνο που λέω δηλαδή, είναι ότι τα κόμματα πρέπει να ξεχωρίσουν τους στόχους του προγράμματός τους, που αφορούν τα διαστήματα πριν και μετά την κατάκτηση της δημοκρατίας. Αυτούς (τους «μετά») μπορούν να τους θέσουν στην κρίση του λαού και να τους παλέψουν σε συνθήκες δημοκρατίας. Και αν σκεφτούμε ψύχραιμα, υπάρχουν στόχοι που για να επιτευχθούν, απαιτούν ο λαός να βρίσκεται σε μια άλλη κατάσταση και όχι πελαγωμένος και στριμωγμένος, όπως είναι σήμερα. Επίσης πρέπει να σκεφτούμε, ότι τη ρεαλιστικότητα των στόχων δεν την καθορίζει η λογική της σκέψης – όλα στο μυαλό μας μπορεί να φαντάζουν και να είναι πράγματι τακτοποιημένα - αλλά οι δυνατότητες που προκύπτουν απ την πραγματικότητα κι αυτό μπορεί να είναι ένα τελείως διαφορετικό ζήτημα, «παράλογο» ίσως με πρώτη «λογική» ματιά.
Να το θέσω αλλιώς: οι αντιμνημονιακές δυνάμεις μοιάζουν να θέτουν στην πραγματικότητα ένα εκβιαστικό δίλημμα στο λαό: θέλεις λύση (ή δημοκρατία) τον ρωτούν; Πρέπει πρώτα να συμφωνήσεις με το δικό μου πρόγραμμα, τα δικά μου προτάγματα (και δεν μ ενδιαφέρει που στις σημερινές συνθήκες δεν μπορείς να ενημερωθείς ουσιαστικά). Πρέπει λοιπόν πρώτα ν αποδεχθείς τις δικές μου προτάσεις.
Μια πολιτική πρωτοβουλία απ τις δυνάμεις που μπορούν να συμφωνήσουν σ ένα τέτοιο πλαίσιο όπως αναπτύχθηκε παραπάνω, είναι εφικτή σήμερα. Οι δυνάμεις αυτές υπάρχουν και ήδη είναι πλειοψηφία στο λαό. Μένει να δει ο λαός την ένωσή τους, την συγκρότησή τους σε μέτωπο, για ν αναθαρρήσει και να κινητοποιηθεί. Στο λαό δεν λείπουν οι «εμπνευσμένες», οι «ρεαλιστικές» και «εφικτές» λύσεις, αλλά η συγκρότηση και παρουσία μιας δύναμης που θα εμπνέει σιγουριά ότι μπορεί ν αντιπαρατεθεί στο τέρας. Οι ηγεσίες αυτών των δυνάμεων μπορούν να εθελοτυφλούν σήμερα; Τα περιθώρια στενεύουν. Σε λίγο οι εξελίξεις μπορεί να είναι ανεξέλεγκτες. Αυτός ο λαός έχει δώσει δείγματα στο παρελθόν ότι δεν θα παραδοθεί, δεν θ αφήσει να τον καταστρέψουν. Θα βρει τον τρόπο ν αντιδράσει, θα βρει τους ανθρώπους να τον οδηγήσουν…


Γιώργος Παπανικολάου
27 Οκτώβρη 2013




Ιδρυτική Διακήρυξη του ΕΠΑΜ
«5. Η διάσωση της χώρας δεν μπορεί να επιτευχθεί με το λαό στο «γύψο», ούτε με οικουμενικές και υπερκομματικές κυβερνήσεις εκφασισμού της πολιτικής ζωής. Η διέξοδος από την κρίση απαιτεί περισσότερη, βαθύτερη και όχι λιγότερη δημοκρατία. Απαιτεί τον λαό διαρκώς στο προσκήνιο, όχι θεατή και θύμα των εξελίξεων. Απαιτεί μια νέα εξουσία με το λαό στα κέντρα των αποφάσεων και όχι ένα διεφθαρμένο σύστημα κυβερνητικής απολυταρχίας».





Τι είδους αίτημα είναι η πραγματική δημοκρατία
Του Χρήστου Καραμάνου

http://www.scribd.com/fullscreen/82023756?access_key=key-lyvloeb0yqp2m6yspht


εκδήλωση της Κίνησης ΠΡΑΤΤΩ στο ΚΥΒΕ Περιστερίου, με τους Δραγασάκη, Κοτζιά, Λυγερό στις 11/2/2013

http://pratto.gr/2013/02/11/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%B8%CE%B5%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B5-%CE%B6%CF%89%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD/


Ν. Κοτζιάς, Ελλάδα αποικία χρέους










ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ



Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

ΛΕΝΙΝ ΣΧΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ


ΛΕΝΙΝ ΣΧΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ, απ το άρθρο του Λένιν "Σχετικά με τη γελειογραφία του μαρξισμού", τ.30, σελ 77-130















Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013