Ο ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
ΚΑΤΑ ΛΕΝΙΝ
ΛΕΝΙΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ ΔΡΑΣΗΣ
Το ζήτημα δεν
μπαίνει έτσι: ή «εσωτερική ειρήνη» ή «εσωκομματική πάλη».
Στην πραγματικότητα
το ζήτημα τίθεται έτσι: ή οι τωρινές σκεπασμένες μορφές εσωκομματικής πάλης που
ασκούν αποσυνθετική επίδραση στο ηθικό των μαζών, ή η ανοιχτή, η πάλη αρχών ανάμεσα
στο διεθνιστικό-επαναστατικό ρεύμα και στη γκρυτλιανή κατεύθυνση μέσα κι έξω απ
το κόμμα.
Ένας τέτοιος όμως
αγώνας, όπου η γκρυτλιανή κατεύθυνση μέσα στο κόμμα – κι αυτή είναι πολύ πιο
σπουδαία και πολύ πιο επικίνδυνη από εκείνη που βρίσκεται έξω από το κόμμα – θα
εξαναγκαστεί να αγωνίζεται ανοιχτά ενάντια στους αριστερούς και οι δυο κατευθύνσεις
θα εμφανίζονται παντού με τις δικές τους ανεξάρτητες αντιλήψεις και με τη δική τους
πολιτική, θα αγωνίζονται η μια κατά της άλλης από άποψη αρχών, αφήνοντας τη λύση
των σπουδαίων ζητημάτων αρχών πραγματικά στη μάζα των κομματικών συντρόφων και όχι
μόνο στους «αρχηγούς», ένας τέτοιος αγώνας είναι απαραίτητος και ωφέλιμος, αυτός
διαπαιδαγωγεί τις μάζες στο πνεύμα της ανεξαρτησίας και της ικανότητας να
εκπληρώσουν το κοσμοϊστορικό επαναστατικό τους καθήκον.
(Λένιν, τ. 30,
σελ 221-222, «Θεμελιακές θέσεις σχετικά με το ζήτημα του πολέμου»).
Ακριβώς για να μην εκφυλίζεται
η αναπόφευκτη και αναγκαία πάλη των κατευθύνσεων σε ανταγωνισμό «ευνοουμένων»,
σε προσωπικές προστριβές, σε μικροϋποβλέψεις, σε μικροσκάνδαλα, ακριβώς γι αυτό
όλα τα μέλη του σοσιαλδημοκρατικού κόματος έχουν την υποχρέωση να φροντίσουν
για τη διεξαγωγή ανοιχτής πάλης αρχών ανάμεσα στις διάφορες κατευθύνσεις της σοσιαλδημοκρατικής
πολιτικής.
(Λένιν, τ. 30, σελ 205, «Οι
αριστεροί τσιμερβαλντινοί στο ελβετικό σος/δημ κόμμα»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου