Πόλεμος νομισμάτων με
θύματα τα..
PIGS!
Ο παγκόσμιος πόλεμος
των νομισμάτων,
η σύγχρονη
μορφή εμπορικών
πολέμων, πέρασε
από χθες
σε νέα
και πιο
επικίνδυνη φάση, με την απόφαση
της Fed να
αγοράσει ως
τον επόμενο
Ιούνιο κρατικά
ομόλογα αξίας
850 δις. δολ.
Παράπλευρη απώλεια του πολέμου των
νομισμάτων φαίνεται ότι θα είναι
οι χώρες
της περιφέρειας
του ευρώ,
τα διαβόητα
PIGS,
καθώς μόνο ο
φόβος χρεοκοπιών
στην Ευρωζώνη
θα απέτρεπε
στις σημερινές
συνθήκες μια
ανεξέλεγκτη ανατίμηση του ευρώ.Ο
Μπεν Μπερνάνκι
ήταν χθες
συνεπής στο
ραντεβού του
με τις
αγορές, που
περίμεναν μια νέα μαζική ένεση
ρευστότητας από την Fed: όπως ανακοινώθηκε,
η ομοσπονδιακή
τράπεζα των
ΗΠΑ θα
αγοράζει μέχρι
το τέλος
του α’
τριμήνου του
2011 κρατικά ομόλογα με.. το τσουβάλι,
δηλαδή συνολικά
θα τυπώσει
600 δις. δολ.
για να
τα τοποθετήσει,
με ρυθμό
75 δις. δολ.
το μήνα,
σε τίτλους
του αμερικανικού
Δημοσίου κυρίως
5ετούς και
6ετούς διάρκειας. Όπως διευκρίνισε
η Fed της
Νέας Υόρκης,
στην πραγματικότητα
μέχρι το
τέλος του
α’ εξαμήνου
του 2011 η
Fed θα τοποθετήσει
850 δις. ευρώ
σε κρατικούς
τίτλους, καθώς στα
600 δις. δολ.
θα πρέπει
να προστεθούν
άλλα 250 δις.
δολ., που
αντιστοιχούν σε τόκους χρεογράφων που
ήδη έχει
αγοράσει η
Fed, οι οποίοι
θα ανακυκλωθούν
σε νέες
αγορές χρέους.
Στην πρώτη
φάση της
πρωτοφανούς παρέμβασής της για τη
διάσωση των
αγορών, η
Fed είχε αγοράσει
τίτλους αξίας
1,7 τρις. δολ., «ξεχειλώνοντας» πέρα από
κάθε προηγούμενο
όριο τον
ισολογισμό της. Η Fed προχωρά σε
αυτές τις
κινήσεις, με τη δικαιολογία ότι
μόνο με
τέτοιες ανορθόδοξες
παρεμβάσεις μπορεί να αντιμετωπισθεί η
τεράστια ανεργία
στις ΗΠΑ,
που παρά
την ανάκαμψη
παραμένει στα επίπεδα του 10%, αλλά
και να
σταματήσει η διαβρωτική αντιπληθωριστική τάση στην οικονομία, που
απειλεί τις
ΗΠΑ με
πολυετή στασιμότητα
ιαπωνικού τύπου. Με τη μαζική
εκτύπωση νέων
δολαρίων, η Fed ελπίζει να ρίξει
τα επιτόκια
δανεισμού, ώστε να αυξηθούν οι
επενδύσεις και η κατανάλωση, αλλά
και να
ενισχύσει τις εξαγωγές, μέσω της
πίεσης της
ισοτιμίας του δολαρίου. Οικονομολόγοι όλων
των τάσεων
και πολιτικών
πεποιθήσεων, έχουν τονίσει ότι η
Fed, με το
νέο πείραμα
«ποσοτικής χαλάρωσης», που είναι πρωτοφανές
στην ιστορία
της τράπεζας,
δεν πρόκειται
να πετύχει
το επιδιωκόμενο
αποτέλεσμα, δηλαδή την αναθέρμανση της
οικονομικής δραστηριότητας, αλλά κινδυνεύει να
δημιουργήσει νέες σοβαρές ανισορροπίες: εκρηκτικό
πληθωρισμό και νέες «φούσκες» στις
αγορές και
στις αναδυόμενες
οικονομίες, που θα κατακλυσθούν από
ανεπιθύμητη ρευστότητα. Στην Ευρώπη, που
βρίσκεται αντιμέτωπη με τη χειρότερη
κρίση χρέους
της μεταπολεμικής
ιστορίας, οι επιθετικές κινήσεις της
Fed ερμηνεύονται ως νέα
και ιδιαίτερα
επικίνδυνη προσπάθεια εξαγωγής των προβλημάτων
της αμερικανικής
οικονομίας στους κύριους εμπορικούς εταίρους
των ΗΠΑ.
Στην τελευταία
συνάντηση του G-20, όπου ο Αμερικανός
υπουργός Οικονομικών,
Τιμ Γκάιτνερ,
επέκρινε τους
Κινέζους για
την άρνησή
τους να
αφήσουν το
εθνικό τους
νόμισμα να
ανατιμηθεί, δέχθηκε φραστική επίθεση από
τον Γερμανό
υφυπουργό Οικονομικών, ο οποίος επέκρινε
ανοικτά την
Ουάσιγκτον, επειδή με τη νομισματική
της πολιτική
η Fed ουσιαστικά
παρεμβαίνει στην αγορά συναλλάγματος, οδηγώντας
σε όλο
και χαμηλότερες
ισοτιμίες το δολάριο.Όμως, όπως
έλεγε ο
υπουργός Οικονομικών
του Νίξον
στους Ευρωπαίους
συνομιλητές του, «το δολάριο είναι
δικό μας
νόμισμα και
δικό σας
πρόβλημα». Οι κύριες εξαγωγικές οικονομίες
της Ευρώπης,
η Γαλλία
και η
Γερμανία, είναι υποχρεωμένες να διατηρήσουν
την ανταγωνιστικότητά
τους διεθνώς,
χωρίς να
μπορούν να
σταματήσουν την καθοδική πορεία του
δολαρίου, που ήδη βρίσκεται στο
1,41 έναντι του ευρώ, δηλαδή σε
όρια.. συναγερμού
για τις
ευρωπαϊκές εξαγωγικές βιομηχανίες. Επιπλέον, η
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει επιλέξει
μια σχετικά
αυστηρή νομισματική
πολιτική, που ευνοεί ακόμη περισσότερο
την ανατίμηση
του ευρώ.
Την ίδια
ώρα, παραμένει
εξαρτημένη από τις «ενέσεις» ρευστότητας
της Fed στην
Ευρωζώνη, μέσω πράξεων swaps δολαρίου-ευρώ
και δεν
φαίνεται διατεθειμένη
να «κονταροκτυπηθεί»
με την
αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα, για να
αναχαιτίσει την άνοδο του ευρώ. Σε αυτό
το περιβάλλον,
αρκετοί αναλυτές
διατυπώνουν μια θεωρία που φαίνεται
συνωμοσιολογική, αλλά ίσως
έχει αρκετή
δόση αλήθειας:
λένε, δηλαδή,
ότι η
Γερμανία και
η Γαλλία
δεν άνοιξαν
τυχαία σε
αυτή τη
φάση το
θέμα ταμπού
των ελεγχόμενων
χρεοκοπιών στην Ευρωζώνη, που θα
διατηρήσει αρκετή αβεβαιότητα στις αγορές
μέχρι να
αναθεωρηθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας,
τον επόμενο
Μάρτιο, προκαλώντας
ήδη θύελλα
πιέσεων στα
ομόλογα των
περιφερειακών οικονομιών, των διαβόητων PIGS (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία). Αυτή η
κίνηση στην
πολιτική σκακιέρα,
που αποσταθεροποιεί
τις περιφερειακές
οικονομίες, αναβιώνοντας τους φόβους των
αγορών για
χρεοκοπίας, λένε ορισμένοι ότι αποτελεί
ένα είδος
«αντίμετρου» των Γερμανών και των
Γάλλων έναντι
των Αμερικανών,
ώστε να
διατηρηθεί αρκετή αβεβαιότητα στις αγορές
και να
αποφευχθεί με τον τρόπο αυτό
μια «εκρηκτική»
ανατίμηση του ευρώ. «Ακόμη και
αν δεν
υπήρχαν χώρες
στα πρόθυρα
της χρεοκοπίας
στην περιφέρεια
της Ευρωζώνης,
οι Γερμανοί
θα έπρεπε
να τις
εφεύρουν, αλλιώς η οικονομία τους
θα απειλούνταν
με καθίζηση
από την
ανατίμηση του ευρώ», λέει χαρακτηριστικά
τραπεζικό στέλεχος.Ασχέτως από το
αν πρόκειται
για μια
καλομελετημένη προσπάθεια αποδυνάμωσης του ευρώ,
η γερμανική
πρωτοβουλία για μια αναθεώρηση της
Ευρωπαϊκής Συνθήκης με επίκεντρο την
καθιέρωση θεσμικών δυνατοτήτων για «κούρεμα»
πιστωτών προς
το παρόν
φαίνεται ότι
φέρνει τόσο
ισχυρές πιέσεις
στις περιφερειακές
αγορές ομολόγων,
κυρίως της
Ιρλανδίας, ώστε να αποτελεί ένα
αρκετά αποτελεσματικό
«αντίδοτο» στην ισχυρή πίεση της
Fed για ανατίμηση
του ευρώ.
Αυτός ο
πόλεμος νομισμάτων
φαίνεται, λοιπόν, ότι θα έχει
αρκετές παράπλευρες
απώλειες και,
δυστυχώς, η Ελλάδα βρίσκεται στο
στρατόπεδο των υποψήφιων θυμάτων.. από το StopCartel πηγη sofokleous10.gr
Ο Αριστοτέλης είχε
πει χιλιάδες
χρόνια πριν,
ότι θα
ήταν καταστροφικό
αν κάποτε
το ίδιο
το χρήμα
μετατρέπονταν σε εμπόρευμα....
Η κατασκευή του χρήματος είναι μια πάρα πολύ φθηνή εργασία, αφού για να εκδόσουμε ένα χαρτονόμισμα των 500 ευρώ, αρκεί μόνο λίγο χαρτί, λίγο μελάνι (αξίας μερικών δεκάρων) και ο κατάλληλος εξοπλισμός (το κόστος του οποίου για οποιαδήποτε χώρα είναι μηδαμινό). Ενώ λοιπόν όλες οι εμπορικές, κατασκευαστικές και λοιπές επιχειρήσεις δουλεύουν με περιθώρια κέρδους της τάξης του 3~10%, μια επιχείρηση κατασκευής χρήματος θα είχε διαστημικά περιθώρια κέρδους.
Αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα ο έμπορος του χρήματος να αποκτήσει τεράστια οικονομική δύναμη και μοιραία κάποια στιγμή να επικρατήσει οικονομικά πάνω σε όλους τους τομείς της αγοράς. Προφανώς αυτοί που συνέταξαν το πρώτο σύνταγμα των Η.Π.Α. είχαν αντιληφθεί τα λόγια του, και για το λόγο αυτό το πρώτο άρθρο του συντάγματος των Η.Π.Α. γράφει με μαγάλα γράμματα:
"Το κονγκρέσο θα έχει την εξουσία να εκδίδει νόμισμα και να καθορίζει την αξία του".
Δηλαδή ότι το κράτος θα εκδίδει και θα διαθέτει το απαραίτητο χρήμα για τη λειτουργία της οικονομίας.
Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ.
Το παραπάνω άρθρο του συντάγματος σήμερα στις Η.Π.Α. δεν τηρείται. Η FED, η ομοσπονδιακή κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, είναι ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΟΛΥΜΕΤΟΧΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ. Αυτό έχει σαν συνέπεια ο Αμερικανικός λαός να έχει χάσει πια από τα χέρια του τη δυνατότητα έκδοσης χρήματος.
Αντί αυτού, το Αμερικανικό κράτος εκδίδει ομόλογα, τα δίνει ως εγγύηση σε έναν ΙΔΙΩΤΗ, και ο ιδιώτης ΔΑΝΕΙΖΕΙ τα χρήματα στον Αμερικανικό λαό με ΤΟΚΟ.
Οι αργυραμοιβοί φροντιζουν κάθε φορά να δανείζουν σε κάθε κράτος τόσα χρήματα, ώστε να μην μπορεί να αποπληρώσει το χρέος. Σήμερα η Αμερική χρωστάει δεκάδες τρις δολλάρια, και πληρώνει κάθε χρόνο πάρα πολλά δισσεκατομύρια, σε ΙΔΙΩΤΕΣ, απλώς και μόνο επειδή χρησιμοποίησαν τον εκτυπωτή τους για να εκδόσουν χρήματα αντί να αγοράσουν δικό τους εκτυπωτή.
ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
Δυστυχώς όπως όνομα που θα φαίνεται έχουμε πει, εδώ και πολλά χρόνια, οι κεντρικές τράπεζες των χωρών (που έχουν τη δυνατότητα να εκδίδουν χαρτονομίσματα) είναι ιδιωτικές εταιρίες. Το ίδιο ισχύει εδώ και χρόνια για χώρες όπως οι Η.Π.Α., η Μ. Βρετανία, η Γερμανία, η Ελλάδα.... Ειδικά στην ευρωπαϊκή ένωση, για να μην ξυπνήσει ξαφνικά καμιά χώρα και ζητάει να εκδόσει δικό της νόμισμα σε δική της ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα, φρόντισαν και έφτιαξαν το ευρώ, μας έβαλαν μέσα στη "ζώνη του ισχυρού ευρώ" και πλέον καμία χώρα μέλος δεν μπορεί να ξεφύγει από τη φρικτή αυτή παγίδα, αφού οι χώρες μέλη της Ε.Ε. συμφώνησαν να παραχωρήσουν την άδεια έκδοσης χρημάτων στην Ε.Κ.Τ. (Ευρωπαίκή κεντρική τράπεζα).
Το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ σύμφωνα με το καταστατικό της αποτελείται από τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών των χωρών μελών. Αυτό δημιουργεί υποψίες υπαρξης μιας συμμορίας (που λέγεται ΕΚΤ) που έχει τοποθετήσει από ένα μέλος της σε κάθε χώρα μέλος και με τον τρόπο αυτόν χειραγωγεί τη διακίνηση χρήματος σε ολόκληρη την ευρώπη.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΡΓΥΡΑΜΟΙΒΟΙ;
Οι Διεθνείς Τραπεζίτες, ή παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, ελέγχεται από έναν αριθμό πολύ μικρό αριθμό ισχυρών ανθρώπων. Η δυναστεία Rothschild, η δυναστεία Schiff, η δυναστεία Warburg και η δυναστεία Rockefeller είναι μερικοί απο τους αργυραμοιβούς. Τη συμμορία συμπληρώνουν άνθρωποι όπως ο Σόρος, ο Κίσινγκερ και άλλοι. Γύρω από τον σκληρό αυτό πυρήνα υπάρχουν οι μεγάλοι τραπεζικοί κολοσσοί όπως η Goldman Sachs, η Morgan Stanley, η JP Morgan Chase, η Citigroup, η Bank of America και η Wells Fargo που ο καθεστωτικός τύπος αναφέρει ως «κερδοσκόπους» ή «αγορές».
Τέλος, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η Παγκόσμια Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. είναι κατα κάποιο τρόπο οι κεντρικές τράπεζες των κεντρικών τραπεζών. Είναι ιδιωτικές εταιρίες που ελέγχονται από το τραπεζικό καρτέλ και αποστολή τους είναι ο συντονισμός των επιθέσεων που οδηγούν στη χρεοκοπία και τη φτώχεια τα έθνη.
ΠΩΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ .
Πρόκειται για ένα πολύ απλό κόλπο. Τόσο απλό που ο ανθρώπινος νους το απορρίπτει σαν απίθανο και αναζητά κάτι πιο πολύπλοκο στη θέση του. Εχει ως εξής: Μέσω της κεντρικής τράπεζας, η ΕΚΤ υπο την καθοδήγηση της παγκόσμιας τράπεζας, χαλαρώνει τα κριτήρια δανειοδότησης και στην ουσία δίνει το πράσινο φως για τη δημιουργία πληθωρισμού. Οι τράπεζες αρχίζουν και βάζουν διαφημίσεις για δωρεάν πιστωτικές κάρτες, διακοποδάνεια, δάνεια κατοικίας κ.λ.π. χωρίς αυστηρό έλεγχο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλοί πολίτες να παίρνουν δάνειο από την τράπεζα, να διοχετεύουν το χρήμα στην αγορά, με συνέπεια να υπάρχει ανάπτυξη, και δουλειές, αυτό που με μια λέξη ονομάζουμε πληθωρισμό.
Αντίθετα, με αφορμή κάποιο θλιβερό γεγονός (συνήθως στην Αμερική - βλ Leeman Brothers) η κεντρική τράπεζα (πάλι υπο την καθοδήγηση και κηδεμονία της ΕΚΤ και της παγκόσμιας κεντρικής τράπεζας) σκληραίνει τα κριτήρια δανειοδότησης, και οι τράπεζες με τη δικαιολογία ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην κρίση και ότι χρειάζονται ρευστότητα σταματούν να δίνουν νέα δάνεια. Οταν οι τράπεζες εισπράτουν κανονικά τις δόσεις από τα δάνεια που έχουν ήδη δώσει και δεν δίνουν νέα δάνεια, στην ουσία αφαιρούν χρήμα από την αγορά και έχουμε πια το φαινόμενο που ονομάζουμε ύφεση (κρίση).
Ναι είναι τόσο απλό. Αυτό που ονομάζουμε ύφεση και πληθωρισμός είναι 100% χειραγωγίσιμο.
Ολα τα υπόλοιπα περι μακροοικονομίας και τα συναφή, είναι ανοησίες που χρησιμοποιούνται απλώς για να καλύψουν αυτό το τόσο απλό κόλπο. Το αποτέλεσμα σήμερα στην Ευρώπη είναι το ίδιο με αυτό στην Αμερική, αφού για να λάβουν χρήματα οι χώρες μέλη, εκδίδουν κρατικά ομόλογα (χρέος), τα δίνουν στις διεθνείς χρηματαγορές (το σπίτι των αργυραμοβών) και παίρνουν τα χρήματα.
ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ.
Η Leeman Brothers (όπως και η Goldman Sachs, h Morgan Stanley κ.λ.π.) ανήκει στους αργυραμοιβούς. Οι αργυραμοιβοί βάζουν τα παπαγαλάκια να πούν ότι η Leeman Brothers έχει πρόβλημα και κινδυνεύει να καταρρεύσει. Οι μέτοχοι τρέχουν να πουλήσουν τις μετοχές τους για να μην καταστραφούν. Η τιμή της μετοχής πέφτει πλέον πραγματικά. Εμφανίζεται ο απο μηχανής θεός Ομπάμα και λέει ότι δεν θα επιτρέψει να καταρρεύσει η L.B. . Χρεώνει τον Αμερικανικό λαό με π.χ. 100 δις δολλάρια, η αργυραμοιβοί (μέσω της Leeman Brothers) παίρνουν στα χέρια τους περισσότερο χρέος από τον Αμερικανικό λαό, η Leeman Brothers σώζεται. Η ευρώπη κοιτάζει "έντρομη" την Αμερική. Τα μέσα ενημέρωσης παπαγαλίζουν συνεχώς ότι θα έχουμε μεταφορά της κρίσης από την Αμερική στην Ευρώπη. Η ΕΚΤ δίνει οδηγίες. Η κεντρική τράπεζα τις εφαρμόζει στις χώρες μέλη. Οι τράπεζες σταματούν να δίνουν νέα δάνεια ενώ εισπράτουν τις δόσεις και τους τόκους για τα παλιά. Το χρήμα λιγοστεύει στην αγορά, και η ύφεση αρχίζει...
Ειδικά στην περίπτωση μας, τα παραπάνω έγιναν σε συνδυασμό με τις δύο χρηματοπιστωτικές επιθέσεις των κερδοσκόπων.
Σκεφτείτε το λιγο και θα δείτε ότι έτσι είναι. Την κρίση αυτή την κατασκεύασαν οι τράπεζες (αφαιρώντας χρήμα από την αγορά) σε πλήρη αρμονία με τα ΜΜΕ (που μας φοβέρισαν δεόντως).
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ.
Το εκπληκτικό δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι λαοί χρεώνονται σε έναν ιδιώτη για να εκδόσουν τα χρήματα που χρειάζονται. Το εκπληκτικό είναι ότι ο ιδιώτης αυτός, μπορεί βάσει της τραπεζικής νομοθεσίας, να "δημιουργήσει" χρήμα από αέρα κοπανιστό (σε αντίκρισμα του ομολόγου που πήρε σαν "εγγύηση") 10πλάσιας αξίας από αυτήν του ομολόγου. Το χρήμα αυτό διοχετεύεται στους πολίτες με τη μορφή δανείων. Δε θα μιλήσω για τα CDS και τα παράγωγα (που είναι ιππόδρομος στον οποίο ποντάρουν οι αργυραμοιβοί ότι ένα ομόλογο δε θα πληρωθεί). Κάτι σαν πάμε στοίχημα δηλαδή, μόνο που το άλογο που ποντάρουν είναι η δυστυχία ενός ολόκληρου λαού.
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΕΥΗΜΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΦΕΣΗ;
Διότι έχουν τεράστια περιθώρια κέρδους χωρίς να αναλαμβάνουν ρίσκο!
Το πράγμα λειτουργεί περίπου όπως στα τραπεζια πόκερ, όπου ο γκρουπιέρης παίρνει σαν προμήθεια ένα ποσοστό κέρδους από κάθε παίκτη κάθε φορά που χρήματα αλλάζουν χέρια. Οι παίκτες μπορεί να κερδίζουν ή να χάνουν, ο γκρουπιέρης όμως κερδίζει συνεχώς.
ΤΙ ΣΚΟΠΟ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Τα περισσότερα δάνεια είναι καλυμένα "εμπράγματα", με υποθήκη δηλαδή το σπίτι σας, τη γη σας την επιχείρηση σας. Το παραμύθι ότι οι τράπεζες δεν ενδιαφέρονται για σπίτια και γη, είναι μεγάλο ψέμα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι τράπεζες δέχονται ΜΟΝΟ εμπράγματη εξασφάλιση και ο σκοπός τους είναι στην πραγματικότητα να σας πάρουν το σπίτι, τη γη, την επιχείρηση. Οι τράπεζες ΔΕΝ ενδιαφέρονται για τα χρωματιστά χαρτάκια ή επιταγές και υποσχέσεις. Χρήματα μπορούν να φτιάξουν ότι ώρα θελήσουν, με ψηφιακές εγγραφές στους υπολογιστές τους. Ο πληθωρισμός και η ύφεση είναι η παλίροια και η άμπωτη όπου κάθε φορά που τραβιούνται τα νερά, κάποιος χάνει την επιχείρηση του, το σπίτι του, τα χωράφια του.
Τελικός σκοπός είναι να γίνουν οι τράπεζες οι μεγαλοτσιφλικάδες στους οποίους κάποια στιγμή θα ανήκει όλη η γη, ο ορυκτός πλούτος, οι δημόσιες υποδομές. Το όλο παιχνίδι είναι ένα παιχνίδι εξουσίας που κερδίζει ο πιο δυνατός και έχει σαν τελικό σκοπό τη διανομκή της εξουσίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Η τελευταία παγκόσμια οικονομική κρίση δεν προκλήθηκε από λάθος. Σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από τους αργυραμοιβούς. Και δεν πρόκειται να σταματήσει, αλλά θα συνεχιστεί και θα είναι πολύ χειρότερη από την κρίση του 1929. Στόχος είναι να προκληθεί παγκόσμια οικονομική ύφεση και γενικευμένο αδιέξοδο. Τότε θα προταθεί σαν μοναδική λύση η δημιουργία Παγκόσμιου Νομίσματος, Παγκόσμιας Κεντρικής Τράπεζας ελεγχόμενης από τους ίδιους και Παγκόσμιας Κυβέρνησης.
Και έχουμε σοβαρούς λόγους να πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δε θα διστάσουν σε τίποτα μπροστά στο κέρδος και στη μέθη της εξουσίας. Η Παγκόσμια Κυβέρνηση τους θα είναι παγκόσμια δικτατορία.
ΠΩΣ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Το διαδίκτυο σήμερα έχει μηδενίσει τις αποστάσεις και η πληροφορία μεταδίδεται αστραπιαία. Το παιχνίδι αυτό κατάφεραν και το κράτησαν κρυφό για πάνω από 300 χρόνια με τις μασονικές στοές και τις μυστικές λέσχες. Σήμερα όμως με την τεράστια εξάπλωση του διαδικτύου και την ανταλλαγή πληροφοριών, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τα φοβερά τους σχέδια.
Ολες οι παραπάνω πληροφορίες μπορούν να διασταυρωθούν με λίγο ψάξιμο στο internet. Ψάξτε "Καταστατικό κεντρικής τράπεζας" στο google και θα κατεβάσετε το καταστατικό της τράπεζας Ελλάδος σε PDF. Ψάξτε "European central bank memorandum" και θα βρείτε το καταστατικό της ΕΚΤ. Ψάξτε "μετοχική σύνθεση τραπεζών" και προσπαθείστε να βρείτε τη μετοχική σύνθεση της κεντρικής τράπεζας. Δεν θα τη βρείτε. Θα βρείτε για όλες τις τράπεζες, εκτός από την κεντρική.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ;
Φυσικά. Οι σημερινοί πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται ούτε εκπροσωπούν τα συμφέροντα του λαού. Είναι πράκτορες των μεγαλοτραπεζιτών, και αυτών τα συμφέροντα εξυπηρετούν. Με μεγάλη ευκολία θα διαθέσουν δισεκατομύρια για αγορά αμυντικού εξοπλισμού, για ανούσια σχολικά βιβλία, για αγορά πανάκριβων συστημάτων παρακολούθησης, για οτιδήποτε άχρηστο και ακριβό. Θα σπαταλήσουν με μανία το δημόσιο πλούτο και θα φέρουν τη χώρα σε κατάσταση ανάγκης για ακόμα μεγαλύτερο δανεισμό.
Σκεφτείτε το λίγο. Ο ΓΑΠ εργάζεται για το δικό μας συμφέρον ή τρέχει να εξασφαλίσει το τραπεζικό καρτέλ;
ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ;
Οι αργυραμοιβοί ελέγχουν έμμεσα ή άμεσα όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο, περιοδικά. Εχουν πράκτορες που δεν κάνουν άλλη εργασία παρα μόνο να προωθούν στα ΜΜΕ τις πληροφορίες που πρέπει, να ελέγχουν την εκλογή των αρχόντων σε τοπικό και εθνικό επίπεδο φροντίζοντας να μην εκθέτουν σε κοινή θέα το διεφθαρμένο αυτό νομισματικό σύστημα.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ;
Ο μόνος τρόπος να αντισταθούμε σε έναν εχθρό τόσο πανίσχυρο όσο το τραπεζικό καρτέλ (που ελέγχει τα media, τις τράπεζες, τους πολιτικούς και μέσω αυτών το στρατό, την αστυνομία, τις τηλεπικοινωνίες....) είναι η πολιτική ανυπακοή. Ο Γκάντι με πολιτική ανυπακοή και πλήρη έλειψη πολεμικού εξοπλισμού κατάφερε και έδιωξε την πανίσχυρη τότε Βρετανική Αυτοκρατορία από την Ινδία, και είμαι σίγουρος ότι αν δεν δολοφονούνταν, σήμερα η Ινδία θα ήταν μια πολύ ισχυρότερη χώρα στη Διεθνή σκακιέρα.
Η ερώτηση λοιπόν είναι τι θα κάνουμε σαν ελληνικός λαός. Η μια επιλογή είναι να γίνουμε σκλάβοι των Διεθνών Τραπεζιτών και των εγχώριων πρακτόρων τους.
Η άλλη επιλογή είναι η αντίσταση η οποία θα μπορούσε να γίνει στο παρακάτω πλαίσιο:
1. Παύση πληρωμών μέχρι να γίνει έλεγχος του χρέους από αξιόπιστους επιστήμονες και όχι από τα λαμόγια που κάθε εβδομάδα μας ανακοινώνουν άλλο νούμερο.
2. Αρνηση πληρωμής του δημόσιου εξωτερικού χρέους ως προϊόν απάτης αν αυτό αποδειχθεί.
3. Καταγγελία του παγκόσμιου τραπεζικού καρτέλ.
4. Εξοδος από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή αν χρειαστεί.
5. Δανεισμός από άλλες χώρες στις οποίες δεν απαυθύνθηκαν τα λαμόγια.
6. Θεσμοθέτηση «τραπεζικού συστήματος πλήρων αποθεμάτων» (full reserve banking).
7. Κρατικοποίηση της Κεντρικής τράπεζας της Ελλάδος.
8. Δημιουργία τριών τουλάχιστον δημόσιων τραπεζών που θα χρεώνουν όχι τόκους, αλλά μόνο τα έξοδα τους.
Ολα αυτά μπορεί να φαίνονται καινοτόμα ή αδύνατα. Θα με ρωτήσετε που θα βρίσκαμε τα χρήματα να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Θα με ρωτήσετε πως θα αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Για όλες τις ερωτήσεις, υπάρχουν απαντήσεις.
Είναι βέβαιο ότι θα περάσουμε χρόνια δύσκολα. Είναι όμως ακόμη πιο βέβαιο, ότι αν δεν αντισταθούμε, θα περάσουμε απείρως δυσκολότερα για πολύ περισσότερα χρόνια.
Σκεφτείτε το.
Η επιλογή είναι δική μας.
ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ.
Περισσότερα για το θέμα:
Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Κατάλογος των κυρίαρχων κρατών με το δημόσιο χρέος.
Κατάλογος χωρών κατά ΑΕΠ (ονομαστικό)
ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΜΑΝΤΟ.
ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΩΣ ΧΡΕΟΣ.
ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. - ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ.
ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.
Jean-Claude Trichet: Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΗΜΕΡΑ.
Κλασματικές-αποθεματικό τραπεζών.
Πλήρης αποθεματικό τραπεζών.
Η κατασκευή του χρήματος είναι μια πάρα πολύ φθηνή εργασία, αφού για να εκδόσουμε ένα χαρτονόμισμα των 500 ευρώ, αρκεί μόνο λίγο χαρτί, λίγο μελάνι (αξίας μερικών δεκάρων) και ο κατάλληλος εξοπλισμός (το κόστος του οποίου για οποιαδήποτε χώρα είναι μηδαμινό). Ενώ λοιπόν όλες οι εμπορικές, κατασκευαστικές και λοιπές επιχειρήσεις δουλεύουν με περιθώρια κέρδους της τάξης του 3~10%, μια επιχείρηση κατασκευής χρήματος θα είχε διαστημικά περιθώρια κέρδους.
Αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα ο έμπορος του χρήματος να αποκτήσει τεράστια οικονομική δύναμη και μοιραία κάποια στιγμή να επικρατήσει οικονομικά πάνω σε όλους τους τομείς της αγοράς. Προφανώς αυτοί που συνέταξαν το πρώτο σύνταγμα των Η.Π.Α. είχαν αντιληφθεί τα λόγια του, και για το λόγο αυτό το πρώτο άρθρο του συντάγματος των Η.Π.Α. γράφει με μαγάλα γράμματα:
"Το κονγκρέσο θα έχει την εξουσία να εκδίδει νόμισμα και να καθορίζει την αξία του".
Δηλαδή ότι το κράτος θα εκδίδει και θα διαθέτει το απαραίτητο χρήμα για τη λειτουργία της οικονομίας.
Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ.
Το παραπάνω άρθρο του συντάγματος σήμερα στις Η.Π.Α. δεν τηρείται. Η FED, η ομοσπονδιακή κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, είναι ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΟΛΥΜΕΤΟΧΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ. Αυτό έχει σαν συνέπεια ο Αμερικανικός λαός να έχει χάσει πια από τα χέρια του τη δυνατότητα έκδοσης χρήματος.
Αντί αυτού, το Αμερικανικό κράτος εκδίδει ομόλογα, τα δίνει ως εγγύηση σε έναν ΙΔΙΩΤΗ, και ο ιδιώτης ΔΑΝΕΙΖΕΙ τα χρήματα στον Αμερικανικό λαό με ΤΟΚΟ.
Οι αργυραμοιβοί φροντιζουν κάθε φορά να δανείζουν σε κάθε κράτος τόσα χρήματα, ώστε να μην μπορεί να αποπληρώσει το χρέος. Σήμερα η Αμερική χρωστάει δεκάδες τρις δολλάρια, και πληρώνει κάθε χρόνο πάρα πολλά δισσεκατομύρια, σε ΙΔΙΩΤΕΣ, απλώς και μόνο επειδή χρησιμοποίησαν τον εκτυπωτή τους για να εκδόσουν χρήματα αντί να αγοράσουν δικό τους εκτυπωτή.
ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
Δυστυχώς όπως όνομα που θα φαίνεται έχουμε πει, εδώ και πολλά χρόνια, οι κεντρικές τράπεζες των χωρών (που έχουν τη δυνατότητα να εκδίδουν χαρτονομίσματα) είναι ιδιωτικές εταιρίες. Το ίδιο ισχύει εδώ και χρόνια για χώρες όπως οι Η.Π.Α., η Μ. Βρετανία, η Γερμανία, η Ελλάδα.... Ειδικά στην ευρωπαϊκή ένωση, για να μην ξυπνήσει ξαφνικά καμιά χώρα και ζητάει να εκδόσει δικό της νόμισμα σε δική της ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα, φρόντισαν και έφτιαξαν το ευρώ, μας έβαλαν μέσα στη "ζώνη του ισχυρού ευρώ" και πλέον καμία χώρα μέλος δεν μπορεί να ξεφύγει από τη φρικτή αυτή παγίδα, αφού οι χώρες μέλη της Ε.Ε. συμφώνησαν να παραχωρήσουν την άδεια έκδοσης χρημάτων στην Ε.Κ.Τ. (Ευρωπαίκή κεντρική τράπεζα).
Το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ σύμφωνα με το καταστατικό της αποτελείται από τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών των χωρών μελών. Αυτό δημιουργεί υποψίες υπαρξης μιας συμμορίας (που λέγεται ΕΚΤ) που έχει τοποθετήσει από ένα μέλος της σε κάθε χώρα μέλος και με τον τρόπο αυτόν χειραγωγεί τη διακίνηση χρήματος σε ολόκληρη την ευρώπη.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΡΓΥΡΑΜΟΙΒΟΙ;
Οι Διεθνείς Τραπεζίτες, ή παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, ελέγχεται από έναν αριθμό πολύ μικρό αριθμό ισχυρών ανθρώπων. Η δυναστεία Rothschild, η δυναστεία Schiff, η δυναστεία Warburg και η δυναστεία Rockefeller είναι μερικοί απο τους αργυραμοιβούς. Τη συμμορία συμπληρώνουν άνθρωποι όπως ο Σόρος, ο Κίσινγκερ και άλλοι. Γύρω από τον σκληρό αυτό πυρήνα υπάρχουν οι μεγάλοι τραπεζικοί κολοσσοί όπως η Goldman Sachs, η Morgan Stanley, η JP Morgan Chase, η Citigroup, η Bank of America και η Wells Fargo που ο καθεστωτικός τύπος αναφέρει ως «κερδοσκόπους» ή «αγορές».
Τέλος, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η Παγκόσμια Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. είναι κατα κάποιο τρόπο οι κεντρικές τράπεζες των κεντρικών τραπεζών. Είναι ιδιωτικές εταιρίες που ελέγχονται από το τραπεζικό καρτέλ και αποστολή τους είναι ο συντονισμός των επιθέσεων που οδηγούν στη χρεοκοπία και τη φτώχεια τα έθνη.
ΠΩΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ .
Πρόκειται για ένα πολύ απλό κόλπο. Τόσο απλό που ο ανθρώπινος νους το απορρίπτει σαν απίθανο και αναζητά κάτι πιο πολύπλοκο στη θέση του. Εχει ως εξής: Μέσω της κεντρικής τράπεζας, η ΕΚΤ υπο την καθοδήγηση της παγκόσμιας τράπεζας, χαλαρώνει τα κριτήρια δανειοδότησης και στην ουσία δίνει το πράσινο φως για τη δημιουργία πληθωρισμού. Οι τράπεζες αρχίζουν και βάζουν διαφημίσεις για δωρεάν πιστωτικές κάρτες, διακοποδάνεια, δάνεια κατοικίας κ.λ.π. χωρίς αυστηρό έλεγχο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλοί πολίτες να παίρνουν δάνειο από την τράπεζα, να διοχετεύουν το χρήμα στην αγορά, με συνέπεια να υπάρχει ανάπτυξη, και δουλειές, αυτό που με μια λέξη ονομάζουμε πληθωρισμό.
Αντίθετα, με αφορμή κάποιο θλιβερό γεγονός (συνήθως στην Αμερική - βλ Leeman Brothers) η κεντρική τράπεζα (πάλι υπο την καθοδήγηση και κηδεμονία της ΕΚΤ και της παγκόσμιας κεντρικής τράπεζας) σκληραίνει τα κριτήρια δανειοδότησης, και οι τράπεζες με τη δικαιολογία ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην κρίση και ότι χρειάζονται ρευστότητα σταματούν να δίνουν νέα δάνεια. Οταν οι τράπεζες εισπράτουν κανονικά τις δόσεις από τα δάνεια που έχουν ήδη δώσει και δεν δίνουν νέα δάνεια, στην ουσία αφαιρούν χρήμα από την αγορά και έχουμε πια το φαινόμενο που ονομάζουμε ύφεση (κρίση).
Ναι είναι τόσο απλό. Αυτό που ονομάζουμε ύφεση και πληθωρισμός είναι 100% χειραγωγίσιμο.
Ολα τα υπόλοιπα περι μακροοικονομίας και τα συναφή, είναι ανοησίες που χρησιμοποιούνται απλώς για να καλύψουν αυτό το τόσο απλό κόλπο. Το αποτέλεσμα σήμερα στην Ευρώπη είναι το ίδιο με αυτό στην Αμερική, αφού για να λάβουν χρήματα οι χώρες μέλη, εκδίδουν κρατικά ομόλογα (χρέος), τα δίνουν στις διεθνείς χρηματαγορές (το σπίτι των αργυραμοβών) και παίρνουν τα χρήματα.
ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ.
Η Leeman Brothers (όπως και η Goldman Sachs, h Morgan Stanley κ.λ.π.) ανήκει στους αργυραμοιβούς. Οι αργυραμοιβοί βάζουν τα παπαγαλάκια να πούν ότι η Leeman Brothers έχει πρόβλημα και κινδυνεύει να καταρρεύσει. Οι μέτοχοι τρέχουν να πουλήσουν τις μετοχές τους για να μην καταστραφούν. Η τιμή της μετοχής πέφτει πλέον πραγματικά. Εμφανίζεται ο απο μηχανής θεός Ομπάμα και λέει ότι δεν θα επιτρέψει να καταρρεύσει η L.B. . Χρεώνει τον Αμερικανικό λαό με π.χ. 100 δις δολλάρια, η αργυραμοιβοί (μέσω της Leeman Brothers) παίρνουν στα χέρια τους περισσότερο χρέος από τον Αμερικανικό λαό, η Leeman Brothers σώζεται. Η ευρώπη κοιτάζει "έντρομη" την Αμερική. Τα μέσα ενημέρωσης παπαγαλίζουν συνεχώς ότι θα έχουμε μεταφορά της κρίσης από την Αμερική στην Ευρώπη. Η ΕΚΤ δίνει οδηγίες. Η κεντρική τράπεζα τις εφαρμόζει στις χώρες μέλη. Οι τράπεζες σταματούν να δίνουν νέα δάνεια ενώ εισπράτουν τις δόσεις και τους τόκους για τα παλιά. Το χρήμα λιγοστεύει στην αγορά, και η ύφεση αρχίζει...
Ειδικά στην περίπτωση μας, τα παραπάνω έγιναν σε συνδυασμό με τις δύο χρηματοπιστωτικές επιθέσεις των κερδοσκόπων.
Σκεφτείτε το λιγο και θα δείτε ότι έτσι είναι. Την κρίση αυτή την κατασκεύασαν οι τράπεζες (αφαιρώντας χρήμα από την αγορά) σε πλήρη αρμονία με τα ΜΜΕ (που μας φοβέρισαν δεόντως).
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ.
Το εκπληκτικό δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι λαοί χρεώνονται σε έναν ιδιώτη για να εκδόσουν τα χρήματα που χρειάζονται. Το εκπληκτικό είναι ότι ο ιδιώτης αυτός, μπορεί βάσει της τραπεζικής νομοθεσίας, να "δημιουργήσει" χρήμα από αέρα κοπανιστό (σε αντίκρισμα του ομολόγου που πήρε σαν "εγγύηση") 10πλάσιας αξίας από αυτήν του ομολόγου. Το χρήμα αυτό διοχετεύεται στους πολίτες με τη μορφή δανείων. Δε θα μιλήσω για τα CDS και τα παράγωγα (που είναι ιππόδρομος στον οποίο ποντάρουν οι αργυραμοιβοί ότι ένα ομόλογο δε θα πληρωθεί). Κάτι σαν πάμε στοίχημα δηλαδή, μόνο που το άλογο που ποντάρουν είναι η δυστυχία ενός ολόκληρου λαού.
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΕΥΗΜΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΦΕΣΗ;
Διότι έχουν τεράστια περιθώρια κέρδους χωρίς να αναλαμβάνουν ρίσκο!
Το πράγμα λειτουργεί περίπου όπως στα τραπεζια πόκερ, όπου ο γκρουπιέρης παίρνει σαν προμήθεια ένα ποσοστό κέρδους από κάθε παίκτη κάθε φορά που χρήματα αλλάζουν χέρια. Οι παίκτες μπορεί να κερδίζουν ή να χάνουν, ο γκρουπιέρης όμως κερδίζει συνεχώς.
ΤΙ ΣΚΟΠΟ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Τα περισσότερα δάνεια είναι καλυμένα "εμπράγματα", με υποθήκη δηλαδή το σπίτι σας, τη γη σας την επιχείρηση σας. Το παραμύθι ότι οι τράπεζες δεν ενδιαφέρονται για σπίτια και γη, είναι μεγάλο ψέμα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι τράπεζες δέχονται ΜΟΝΟ εμπράγματη εξασφάλιση και ο σκοπός τους είναι στην πραγματικότητα να σας πάρουν το σπίτι, τη γη, την επιχείρηση. Οι τράπεζες ΔΕΝ ενδιαφέρονται για τα χρωματιστά χαρτάκια ή επιταγές και υποσχέσεις. Χρήματα μπορούν να φτιάξουν ότι ώρα θελήσουν, με ψηφιακές εγγραφές στους υπολογιστές τους. Ο πληθωρισμός και η ύφεση είναι η παλίροια και η άμπωτη όπου κάθε φορά που τραβιούνται τα νερά, κάποιος χάνει την επιχείρηση του, το σπίτι του, τα χωράφια του.
Τελικός σκοπός είναι να γίνουν οι τράπεζες οι μεγαλοτσιφλικάδες στους οποίους κάποια στιγμή θα ανήκει όλη η γη, ο ορυκτός πλούτος, οι δημόσιες υποδομές. Το όλο παιχνίδι είναι ένα παιχνίδι εξουσίας που κερδίζει ο πιο δυνατός και έχει σαν τελικό σκοπό τη διανομκή της εξουσίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Η τελευταία παγκόσμια οικονομική κρίση δεν προκλήθηκε από λάθος. Σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από τους αργυραμοιβούς. Και δεν πρόκειται να σταματήσει, αλλά θα συνεχιστεί και θα είναι πολύ χειρότερη από την κρίση του 1929. Στόχος είναι να προκληθεί παγκόσμια οικονομική ύφεση και γενικευμένο αδιέξοδο. Τότε θα προταθεί σαν μοναδική λύση η δημιουργία Παγκόσμιου Νομίσματος, Παγκόσμιας Κεντρικής Τράπεζας ελεγχόμενης από τους ίδιους και Παγκόσμιας Κυβέρνησης.
Και έχουμε σοβαρούς λόγους να πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δε θα διστάσουν σε τίποτα μπροστά στο κέρδος και στη μέθη της εξουσίας. Η Παγκόσμια Κυβέρνηση τους θα είναι παγκόσμια δικτατορία.
ΠΩΣ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Το διαδίκτυο σήμερα έχει μηδενίσει τις αποστάσεις και η πληροφορία μεταδίδεται αστραπιαία. Το παιχνίδι αυτό κατάφεραν και το κράτησαν κρυφό για πάνω από 300 χρόνια με τις μασονικές στοές και τις μυστικές λέσχες. Σήμερα όμως με την τεράστια εξάπλωση του διαδικτύου και την ανταλλαγή πληροφοριών, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τα φοβερά τους σχέδια.
Ολες οι παραπάνω πληροφορίες μπορούν να διασταυρωθούν με λίγο ψάξιμο στο internet. Ψάξτε "Καταστατικό κεντρικής τράπεζας" στο google και θα κατεβάσετε το καταστατικό της τράπεζας Ελλάδος σε PDF. Ψάξτε "European central bank memorandum" και θα βρείτε το καταστατικό της ΕΚΤ. Ψάξτε "μετοχική σύνθεση τραπεζών" και προσπαθείστε να βρείτε τη μετοχική σύνθεση της κεντρικής τράπεζας. Δεν θα τη βρείτε. Θα βρείτε για όλες τις τράπεζες, εκτός από την κεντρική.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ;
Φυσικά. Οι σημερινοί πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται ούτε εκπροσωπούν τα συμφέροντα του λαού. Είναι πράκτορες των μεγαλοτραπεζιτών, και αυτών τα συμφέροντα εξυπηρετούν. Με μεγάλη ευκολία θα διαθέσουν δισεκατομύρια για αγορά αμυντικού εξοπλισμού, για ανούσια σχολικά βιβλία, για αγορά πανάκριβων συστημάτων παρακολούθησης, για οτιδήποτε άχρηστο και ακριβό. Θα σπαταλήσουν με μανία το δημόσιο πλούτο και θα φέρουν τη χώρα σε κατάσταση ανάγκης για ακόμα μεγαλύτερο δανεισμό.
Σκεφτείτε το λίγο. Ο ΓΑΠ εργάζεται για το δικό μας συμφέρον ή τρέχει να εξασφαλίσει το τραπεζικό καρτέλ;
ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ;
Οι αργυραμοιβοί ελέγχουν έμμεσα ή άμεσα όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο, περιοδικά. Εχουν πράκτορες που δεν κάνουν άλλη εργασία παρα μόνο να προωθούν στα ΜΜΕ τις πληροφορίες που πρέπει, να ελέγχουν την εκλογή των αρχόντων σε τοπικό και εθνικό επίπεδο φροντίζοντας να μην εκθέτουν σε κοινή θέα το διεφθαρμένο αυτό νομισματικό σύστημα.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ;
Ο μόνος τρόπος να αντισταθούμε σε έναν εχθρό τόσο πανίσχυρο όσο το τραπεζικό καρτέλ (που ελέγχει τα media, τις τράπεζες, τους πολιτικούς και μέσω αυτών το στρατό, την αστυνομία, τις τηλεπικοινωνίες....) είναι η πολιτική ανυπακοή. Ο Γκάντι με πολιτική ανυπακοή και πλήρη έλειψη πολεμικού εξοπλισμού κατάφερε και έδιωξε την πανίσχυρη τότε Βρετανική Αυτοκρατορία από την Ινδία, και είμαι σίγουρος ότι αν δεν δολοφονούνταν, σήμερα η Ινδία θα ήταν μια πολύ ισχυρότερη χώρα στη Διεθνή σκακιέρα.
Η ερώτηση λοιπόν είναι τι θα κάνουμε σαν ελληνικός λαός. Η μια επιλογή είναι να γίνουμε σκλάβοι των Διεθνών Τραπεζιτών και των εγχώριων πρακτόρων τους.
Η άλλη επιλογή είναι η αντίσταση η οποία θα μπορούσε να γίνει στο παρακάτω πλαίσιο:
1. Παύση πληρωμών μέχρι να γίνει έλεγχος του χρέους από αξιόπιστους επιστήμονες και όχι από τα λαμόγια που κάθε εβδομάδα μας ανακοινώνουν άλλο νούμερο.
2. Αρνηση πληρωμής του δημόσιου εξωτερικού χρέους ως προϊόν απάτης αν αυτό αποδειχθεί.
3. Καταγγελία του παγκόσμιου τραπεζικού καρτέλ.
4. Εξοδος από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή αν χρειαστεί.
5. Δανεισμός από άλλες χώρες στις οποίες δεν απαυθύνθηκαν τα λαμόγια.
6. Θεσμοθέτηση «τραπεζικού συστήματος πλήρων αποθεμάτων» (full reserve banking).
7. Κρατικοποίηση της Κεντρικής τράπεζας της Ελλάδος.
8. Δημιουργία τριών τουλάχιστον δημόσιων τραπεζών που θα χρεώνουν όχι τόκους, αλλά μόνο τα έξοδα τους.
Ολα αυτά μπορεί να φαίνονται καινοτόμα ή αδύνατα. Θα με ρωτήσετε που θα βρίσκαμε τα χρήματα να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Θα με ρωτήσετε πως θα αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Για όλες τις ερωτήσεις, υπάρχουν απαντήσεις.
Είναι βέβαιο ότι θα περάσουμε χρόνια δύσκολα. Είναι όμως ακόμη πιο βέβαιο, ότι αν δεν αντισταθούμε, θα περάσουμε απείρως δυσκολότερα για πολύ περισσότερα χρόνια.
Σκεφτείτε το.
Η επιλογή είναι δική μας.
ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ.
Περισσότερα για το θέμα:
Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Κατάλογος των κυρίαρχων κρατών με το δημόσιο χρέος.
Κατάλογος χωρών κατά ΑΕΠ (ονομαστικό)
ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΜΑΝΤΟ.
ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΩΣ ΧΡΕΟΣ.
ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. - ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ.
ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.
Jean-Claude Trichet: Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΗΜΕΡΑ.
Κλασματικές-αποθεματικό τραπεζών.
Πλήρης αποθεματικό τραπεζών.
ΚΥΡΙΑΚΗ, 27
Ιουνίου 2010
Η άνοδος ενός
υπερκρατικού καρτέλ τραπεζών
Του Δημήτρη Καζάκη
Στις 17 του μηνός
οι Βρυξέλλες
αποφάσισαν να υποβάλουν τις 25 μεγαλύτερες
τράπεζες της
ευρωζώνης σε τεστ ακραίων συνθηκών (stress
test) και να δημοσιοποιήσουν τα αποτελέσματα
για να
καθησυχάσουν επενδυτές και αγορές. Τα
τεστ αυτά
είναι ένα
είδος «τεστ κοπώσεως» για τις
τράπεζες, με τα οποία εξετάζεται
η δυνατότητά
τους να
αντέξουν υπό
ακραίες συνθήκες.
Μέχρι σήμερα οι
ευρωκρατούντες δεν έχουν ανακοινώσει ποιες
θα είναι
αυτές οι
ακραίες συνθήκες
και το
αν θα
συμπεριλαμβάνουν σενάρια πτώχευσης της Ελλάδας,
της Ισπανίας,
της Πορτογαλίας
κ.ο.κ. Ούτε
αν θα
συμπεριλαμβάνουν την υπόθεση
μιας ακραίας κρίσης ρευστότητας συνολικά στην
οικονομία σε συνθήκες βαθέματος της
ύφεσης, όπως
αρχίζει να
διαφαίνεται στον ορίζοντα της ευρωζώνης.
Με λίγα
λόγια, αυτά
τα «τεστ
κοπώσεως» είναι πολύ εύκολο να
στηθούν έτσι
ώστε να
παραγάγουν τα επιθυμητά αποτελέσματα από
εκείνους που
τα παραγγέλνουν.
Το σημαντικό λοιπόν
δεν είναι
αυτό, αλλά
κάτι άλλο.
Με την
απόφαση αυτή
έρχονται οι
Βρυξέλλες, πρώτη φορά από την
έκρηξη της
παγκόσμιας κρίσης το 2007, και ομολογούν
δημοσίως ότι
το βασικό
πρόβλημα της
ευρωζώνης δεν είναι τα κράτη και τα
δημόσια ελλείμματα,
αλλά οι τράπεζες. Το
πρόβλημα δηλαδή
δεν είναι δημοσιονομικό, αλλά πρόβλημα πληθώρας κεφαλαίου, μιας τεράστιας
συσσώρευσης κινητού πλούτου (μετοχών, δανείων,
ομολόγων, παραγώγων κ.ο.κ.)
πρώτα και
κύρια στις
μεγάλες εμπορικές τράπεζες.
Η αδυναμία να κινηθεί αυτός
ο πλούτος
στην αγορά,
η αδυναμία
ναπροσελκύσει τους επενδυτές
και να
παραγάγει πρόσθετο κέρδος για τους
κατόχους του
είναι η
πραγματική βαθύτερη αιτία της κρίσης
που βιώνουν
σήμερα οι
λαοί και
οι χώρες
της ευρωζώνης.
Η τράπεζα...κράτος
Ας δούμε τα στοιχεία. Χάρη
στο ευρώ,
το μεγαλύτερο
μέρος του
κινητού πλούτου
στην ευρωζώνη
συγκεντρώθηκε στις τράπεζες. Το ενεργητικό,
δηλαδή η
συνολική περιουσία,
των τραπεζών
σήμερα υπερβαίνει
κατά τρεις φορές το συνολικό
ΑΕΠ της
ευρωζώνης. Με εξαίρεση τη Βρετανία, η οποία
αποτελεί κέντρο της παγκόσμιας διατραπεζικής
αγοράς από
τον 19ο
αιώνα,πουθενά αλλού στον
ανεπτυγμένο κόσμο δεν έχουμε τέτοια
υπερδιόγκωση των τραπεζών.
Αυτό που έγινε
ήταν απλό:
με εργαλείο
το κοινό
νόμισμα, οι τράπεζες μπόρεσαν να μαζέψουν το
χρήμα από
ολόκληρη την
οικονομία και να το αποδώσουν
ξανά με
τη μορφή δανείων σε
νοικοκυριά, επιχειρήσεις και κράτη. Όσο
μεγάλωνε ο
όγκος των
δανείων που
χορηγούσαν οι τράπεζες, άλλο τόσοπολλαπλασιαζόταν η έκδοση
ομολόγων, παραγώγων κ.ο.κ. με εγγύηση
τα δάνεια και με
σκοπό να
βρουν την
ευκαιρία να
κερδοσκοπήσουν ακόμη περισσότερο οι ίδιες
τράπεζες, αλλά και τα επενδυτικά
κεφάλαια διεθνώς.
Όσο κρατούσε αυτό
το πανηγύρι,
το ευρώ
εμφανιζόταν πανίσχυρο. Αρκεί να διατηρείται η σταθερότητα τιμών για να μην
υπονομεύεται η αξία του χρήματος.
Η αποθέωση
του χρήματος
ως μορφής
συγκέντρωσης πλούτου αναδείχθηκε επίσημα σε κυρίαρχο δόγμα της συνολικής
πολιτικής της ευρωζώνης, ό,τι κι αν
στοίχιζε αυτό
σε επίπεδο παραγωγής καιαπασχόλησης, όρων και
αμοιβών της εργασίας, κοινωνικής πολιτικής καιασφάλισης.
Όταν ξέσπασε το
μεγάλο κραχ,
το φθινόπωρο
του 2008, το οποίο άρχισε με
τη χρεοκοπία
της αμερικάνικης
επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο εκείνου του
έτους, η
ευρωζώνη είχε
συγκεντρώσει τόσο εύφλεκτουλικό στα χαρτοφυλάκια
των τραπεζών
της, που
ήταν ικανό
να τινάξει
τα πάντα
στον αέρα.
Είναι χαρακτηριστικό
ότι:
● Η Βρετανική «The Daily Telegraph» (12.2.2009)
είχε δημοσιοποιήσει μυστική μελέτη της Κομισιόν
που ανέβαζε
τα «τοξικά»
χαρτιά, δηλαδή
το κομμάτι
εκείνου του
ενεργητικού των τραπεζών που έπρεπε
να ξεφορτωθούν,
σε 16,3 τρισεκατομμύρια
λίρες ή
στο 44% του
συνολικού ενεργητικού των τραπεζών της
Ε.Ε.
● Η γερμανική «Suddeutsche Zeitung» (17.4.2009)
εκτιμούσε ότι μόνο οιγερμανικές τράπεζες έπρεπε να ξεφορτωθούν
πάνω από
800 δισ. ευρώ
ενεργητικού.
Τι έγινε από
τότε; Τίποτε
το ουσιαστικό.
Η αυταπάτη ότι το
ευρώ θωράκιζε
οικονομίες και τράπεζες οδήγησε ολόκληρη
την ευρωζώνη
στη βαθύτερη κρίση που
έχουν γνωρίσει
τα κράτη
- μέλη της
μεταπολεμικά. Και αιτία είναι η
τρομακτική υπερδιόγκωση των τραπεζών, ορισμένες
από τις
οποίες σήμερα
ξεπερνούν σε μέγεθος ενεργητικού τα
κράτη της
ευρωζώνης, ακόμη και ταμεγαλύτερα.
Ο Πίνακας 1 εμφανίζει
τις 40 μεγαλύτερες
εμπορικές τράπεζες της ευρωζώνης με
κριτήριο το ενεργητικό τους. Τα μεγέθη των
τραπεζών αυτών
είναι πολλαπλάσια
του μεγέθους
των κρατών
όπου έχουν
την έδρα
τους. Ενδεικτικά
αναφέρουμε ότι:
● Μόνο η BNP Baribas διαθέτει ενεργητικό
που ανερχόταν
το 2009 στο
110,3% του ΑΕΠ της Γαλλίας.
● Οι δυο
μεγαλύτερες τράπεζες της Γερμανίας, η Deutsche
Bank και ηCommerzbank, διαθέτουν
ενεργητικό που ανερχόταν το 2009 στο
100,1% του ΑΕΠ της χώρας.
● Η ING Group διαθέτει ενεργητικό
που το
2009 ανερχόταν στο 209,8% της Ολλανδίας.
● Η μεγαλύτερη
τράπεζα της
Ισπανίας, η Banco Santander, διαθέτει
ενεργητικό που το 2009 σχεδόν ισοφάριζε
το ΑΕΠ
της χώρας.
Στο χείλος του
γκρεμού
Η σύγκριση ανάμεσα
στις 40 μεγαλύτερες
τράπεζες της
ευρωζώνης και τα 11 κράτη μέλη
απ’ όπου
προέρχονται αυτές φαίνεται ακόμη πιο
καθαρά στονΠίνακα
3. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι 5 μεγαλύτερες
τράπεζες της Ελλάδαςδιαθέτουν συγκεντρωτικά ενεργητικό
που αντιστοιχούσε
το 2009 στο 157% του ΑΕΠ
της χώρας.
Η Γαλλία μάλιστα είναι
στη χειρότερη
θέση, με
τις 5 μεγαλύτερες
τράπεζές της
να διαθέτουν
ενεργητικό σχεδόν 3 φορές μεγαλύτερο από
το ΑΕΠ
της χώρας.
Η κατάσταση αυτή
είναι αρκετή
για να βουλιάξει αναφανδόν
τις ευρωπαϊκές
οικονομίες, ακόμη κι αν αυτές
δεν υπέφεραν
από ελλείμματα
και δημόσιο
χρέος. Μάλιστα,
αν συγκρίνουμε
την υπερδιόγκωση
των τραπεζών
της ευρωζώνης
με εκείνη
των ΗΠΑ,
θα διαπιστώσουμε
ότι οι
δεύτερες υστερούν σημαντικά.
Ο Πίνακας 2 δίνει
τα στοιχεία
του ενεργητικού
των 7 μεγαλύτερων
χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στις
ΗΠΑ, τα
οποία συνολικά
αντιστοιχούν στο50% του ΑΕΠ της
χώρας. Κάτι
βέβαια που
απέχει κατά
πολύ από
την κατάσταση
στην ευρωζώνη.
Αυτός είναι
ο κύριος
λόγος που
η τωρινή
παγκόσμια κρίση μπορεί να ξέσπασε
και να
σακάτεψε πρώτα
τις ΗΠΑ,
αλλά, καθώς
φαίνεται, απειλεί να αποτελειώσει τις χώρες της ευρωζώνης
και μαζί
τους το
ευρώ.
Η κατάσταση στο
τραπεζικό σύστημα της ευρωζώνης έφτασε στα όριά
της τον
περασμένο Μάιο. Σύμφωνα με το
Μηνιαίο Δελτίο
Ιουνίου της
ΕΚΤ, εκτίναξε
«την πιθανότητα πτώχευσης μερικών
ευρωπαϊκών πιστωτικών ιδρυμάτων. Πράγματι η
πιθανότητα μιας ταυτόχρονης πτώχευσης δύο
ή περισσοτέρων
μεγάλων και
σύνθετων τραπεζικών
συγκροτημάτων... αυξήθηκε κάθετα
στις 7 Μαΐου
φτάνοντας επίπεδα υψηλότερα από εκείνα
μετά την
κατάρρευση της Lehman Brothers.
Με άλλα λόγια,
στις 7 Μαΐου
η ευρωζώνη
βρέθηκε πάρα
πολύ κοντά
στην κατάρρευση
ορισμένων μεγάλων τραπεζικών ιδρυμάτων. Ποια ήταν αυτά; Το
Μηνιαίο Δελτίο
της ΕΚΤ δεν αναφέρει.
Ούτε αναφέρει
αν αυτές
οι μεγάλες
τράπεζες – που βέβαια δεν ήταν της Ελλάδας
ούτε της
Ισπανίας ούτε
της Πορτογαλίας
– έχουν αποτρέψει την πιθανότητα της
πτώχευσης. Κι αυτό γιατί η
πιθανότητα μπορεί να υποχώρησε προσωρινά,
αλλά δεν εξαλείφθηκε.
Δεν είναι τυχαίο
λοιπόν που
εκείνες τις
ημέρες ο
πρόεδρος της
ΕΚΤ Ζ.Κ. Τρισέδεν
μπορούσε να
κρύψει την αγωνία του
όταν δήλωνε
σε συνέντευξή
του στο«Der Spiegel» (13.5)
ότι είναι
«καθαρό πώς
από τον
Σεπτέμβριο του 2008 αντιμετωπίζουμε
την πιο
δύσκολη κατάσταση μετά τον Δεύτερο
Παγκόσμιο Πόλεμο – ίσως από την
εποχή του
Πρώτου Παγκοσμίου
Πολέμου. Έχουμε
βιώσει – και
εξακολουθούμε να βιώνουμε – αληθινά δραματικές
εποχές».
Τα βάρη στην
κοινωνία
Έτσι προέκυψε το Ταμείο Ευρωπαϊκής
Στήριξης με τα 750 δισ. ευρώ,
του οποίου
βασικό εργαλείο
για την
αντιμετώπιση της κατάστασης είναι το
ειδικό Ταμείο
Χρηματοπιστωτικής Στήριξης, το
οποίο έχει
τον κύριο όγκο των
διαθέσιμων κεφαλαίων, δηλαδή τα 450 δισ. ευρώ. Με
άλλα λόγια,
ο κύριος
όγκος κεφαλαίων
του «μηχανισμού
στήριξης» της ευρωζώνης δεν προορίζεται
για τις
χώρες υπό
χρεοκοπία, αλλά για τις μεγάλες
τράπεζες.
Ο μηχανισμός αυτός δεν αρκεί. Προκειμένου να
διασωθούν οι μεγάλες τράπεζες δεν
αρκούν τα
πακέτα στήριξης
ούτε οι
διαρκείς ενέσεις
ρευστότητας της ΕΚΤ. Χρειάζεται να υποτιμηθεί ραγδαία η οικονομία της
ευρωζώνης, ώστε οι μεγάλες ζημιές
στο ενεργητικό
των μεγάλων
τραπεζών να
μεταφερθούν στην κοινωνία, δηλαδή να κοινωνικοποιηθούν. Χρειάζεται επίσης
το κράτος
νααπαλλαγεί από όλες
τις κοινωνικές
του υποχρεώσεις
προκειμένου ναφορτωθεί τα βάρη των
τραπεζών.
Έτσι έχει επιβληθεί
μια πολύ
αυστηρή περικοπή δημόσιων δαπανών σ’ όλες
τις χώρες
του ευρώ,
που για
το 2010 υπολογίζεται
ότι αντιστοιχεί
γύρω στο
10% του συνολικού
ΑΕΠ της
ευρωζώνης. Ενώ ένα επιπλέον 10% του ΑΕΠ
υπολογίζεται ότι θα χάσει η
κοινωνία μέσα
από την
αύξηση της
ανεργίας, τη μείωση μισθών και
συντάξεων κ.ο.κ.
Όμως, ούτε κι
αυτή η
κατά 20% υποτίμηση
της πραγματικής
οικονομίας είναι αρκετή για να
στηρίξει τις
μεγάλες τράπεζες.
Γι’ αυτό
οι ευρωκρατούντες
προχωρούν γρήγορα σε θεσμικές παρεμβάσεις τέτοιες, που
θα επιτρέψουν
στους ίδιους
τους τραπεζίτες
να ελέγξουν απευθείας τα
δημοσιονομικά των χωρών - μελών. Έτσι
στις 10 Ιουνίου
η ΕΚΤ
κυκλοφόρησε ένα έγγραφο με τις
προτάσεις της για την «ενίσχυση
της οικονομικής
διακυβέρνησης στην ευρωζώνη».
Με αυτό η
ΕΚΤ ζητά
τη δημιουργία
μιας ανεξάρτητης
ευρωπαϊκής δημοσιονομικής υπηρεσίας
με σκοπό
την «ενίσχυση
της ανεξάρτητης
εποπτείας των κρατικών προϋπολογισμών». Ανεξάρτητη από ποιον; Μα
φυσικά από
τα ίδια τα κράτη-μέλη. Περιττό
βέβαια να
πούμε από
ποιον θα ελέγχεται αυτή
η υπηρεσία:
από την
ίδια την
ΕΚΤ, έστω
κι αν
αυτή δημιουργηθεί
στο γενικό
πλαίσιο της
Κομισιόν.
Για να προωθηθεί
αυτό το
σχέδιο, ο
κ. Τρισέ
και οι
ομόλογοί του
στις διοικήσεις
των κεντρικών
τραπεζών σε
κάθε χώρα
έχουν ξεκινήσει
ολόκληρη εκστρατεία.
Βασικό επιχείρημα είναι αυτό που
χρησιμοποίησε πρόσφατα οΓιούργκεν Σταρκ της
διοίκησης της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη,
ο οποίος
είπε: «Δεν
υπάρχει εναλλακτική
στο ευρώ,
δεν υπάρχει
καμιά εναλλακτική»
στη νομισματική
ένωση, «όλες
οι άλλες
προσεγγίσεις δεν θα οδηγήσουν πουθενά».
Ο Μάριο Ντράγκι της Κεντρικής
Τράπεζας της
Ιταλίας ισχυρίστηκε
κάτι ανάλογο
όταν είπε
ότι «ο
κόσμος πρέπει
να καταλάβει
ότι το
ευρώ είναι
εδώ για
να μείνει».
Ο Αθανάσιος Ορφανίδης της διοίκησης
της ΕΚΤ
έλεγε πρόσφατα
ότι η
ισχυροποίηση της οικονομικής διακυβέρνησης στην
ευρωζώνη «είναι εξαιρετικής σημασίας προκειμένου
να αποτρέψουμε
μια παρόμοια
κρίση στο
μέλλον».
Όσο για τον
«δικό μας» Γ. Προβόπουλο, δεν θα
μπορούσε να
λείπει ο
Μάρτης από
τη Σαρακοστή:
εμφανίστηκε εξαιρετικά πρόθυμος να παραδώσει
όλες τις
βασικές λειτουργίες
του προϋπολογισμού
και της
οικονομίας συνολικά στους τραπεζίτες.
Σύμφωνα μ’ αυτόν
τον κύριο,
το «πλαίσιο»
που θα
διαμορφωθεί «θα πρέπει να περιλαμβάνει
την εποπτεία
σε κομβικά
μέτρα για
την ανταγωνιστικότητα
στις μεμονωμένες
χώρες. Αυτοί
οι δείκτες
θα πρέπει
να περιλαμβάνουν
συγκριτικές τιμές και εργατικά κόστη,
εξωτερικές ανισορροπίες, καθώς και το
χρέος τόσο
του δημόσιου
όσο και
του ιδιωτικού
τομέα»
(«The Wall Street Journal», 21.6).
Με άλλα λόγια,
αυτό που
προτείνεται είναι η μετεξέλιξη της ευρωζώνης σε ένα
υπερεθνικό και υπερκρατικό καρτέλ των
τραπεζών με επικεφαλής την ΕΚΤ.
Δεν είναι
τυχαίο ότι
ο Ζαν
Πισανί – Φερί, διευθυντής του
ιδρύματος Bruegel,ενός ιδρύματος
από τα
πιο αγαπημένα
στις μεγάλες
τράπεζες, με έδρα τις Βρυξέλλες,
εξηγούσε ότι
η συγκεκριμένη
πρόταση «αποδεικνύει
πόσο δυνατή
έχει αναδειχθεί
από την
κρίση η
ΕΚΤ σε
σύγκριση με
την Κομισιόν
και το
Ευρωγκρούπ»
(«Financial Times» 20.6).
Ούτε είναι τυχαίο
που την
πρόταση αυτή
υποστηρίζει και η ηγεσία του
ΔΝΤ, με
τον Στρος
- Καν να δηλώνει στους «Financial Times» (18.6)
ότι «το
κοινό νόμισμα
δεν μπορεί
να λειτουργήσει
χωρίς τον
οικονομικό συντονισμό και ελπίζω πως
αυτή η
κρίση θα
πείσει τις
κυβερνήσεις ότι ο συντονισμός είναι
ο δρόμος
προς τα
εμπρός».
Έτσι, για πρώτη
φορά στην ιστορία της οικονομίας
της αγοράς
οι τράπεζες
επιδιώκουν να πάρουν τα ηνία από τα
κράτη, να
τα υπερσκελίσουν,
να τακαθυποτάξουν, να τα απορροφήσουν, να τα μετατρέψουν σε προέκτασήτους, σε εργαλεία τους.
Πρώτη φορά
γίνεται η
προσπάθεια να οικοδομηθεί κάτι τέτοιο,
με την
ελπίδα να απελευθερωθεί τελείως η κερδοσκοπική, τοκογλυφική
και αεριτζήδικη
δράση των
τραπεζών.
Αυτό αποκαλείται σχηματικά
ως «ομοσπονδιοποίηση
της Ευρώπης», που σίγουρα
θα την
ακούμε όλο
και περισσότερο
από τα
κατευθυνόμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης το
αμέσως επόμενο
διάστημα. Αν νομίζετε ότι η
αυθαιρεσία των τραπεζών σήμερα έχει
ξεπεράσει κάθε όριο, φανταστείτε μόνοτι
θα γίνει όταν οικοδομήσουν
το δικό
τους υπερκρατικό
καρτέλ.
|
Πίνακας 1: Οι 40 μεγαλύτερες
εμπορικές τράπεζες της ευρωζώνης με
βάση το
ενεργητικό τους, 2009 (δισ. δολάρια)
|
|||
|
Τράπεζες
|
Χώρα
|
Ενεργητικό
|
% εγχώριου ΑΕΠ
|
|
BNP Paribas
|
Γαλλία
|
2.952,22
|
110,3
|
|
Crédit Agricole
|
Γαλλία
|
2.227,22
|
83,2
|
|
Deutsche Bank
|
Γερμανία
|
2.150,60
|
64,1
|
|
ING Group
|
Ολλανδία
|
1.667,62
|
209,8
|
|
Société Générale Group
|
Γαλλία
|
1.468,72
|
54,9
|
|
UniCredit Group
|
Ιταλία
|
1.438,91
|
68,0
|
|
Banco Santander
|
Ισπανία
|
1.438,68
|
98,3
|
|
Commerzbank
|
Γερμανία
|
1.202,99
|
36,0
|
|
Intesa Sanpaolo
|
Ιταλία
|
877,66
|
41,4
|
|
Dexia
|
Βέλγιο
|
828,74
|
176,2
|
|
Natixis
|
Γαλλία
|
769,48
|
28,8
|
|
BBVA-Banco Bilbao Vizcaya
|
Ισπανία
|
760,39
|
52,0
|
|
KBC Group
|
Βέλγιο
|
462,66
|
98,4
|
|
CIC Group
|
Γαλλία
|
351,15
|
13,1
|
|
Deutsche Postbank
|
Γερμανία
|
325,12
|
9,7
|
|
Banca MPS
|
Ιταλία
|
292,22
|
13,8
|
|
Erste Bank
|
Αυστρία
|
278,9
|
73,0
|
|
Bank of Ireland
|
Ιρλανδία
|
256,98
|
112,8
|
|
Allied Irish Banks
|
Ιρλανδία
|
249,26
|
109,4
|
|
Banque Nat de Belgique
|
Βέλγιο
|
212,96
|
45,3
|
|
Landesbank Berlin
|
Γερμανία
|
200,8
|
6,0
|
|
Banco Popular Español
|
Ισπανία
|
185,5
|
12,7
|
|
SNS Reaal
|
Ολλανδία
|
184,22
|
23,2
|
|
UBI Banca
|
Ιταλία
|
168,46
|
8,0
|
|
Banco Popolare
|
Ιταλία
|
166,15
|
7,8
|
|
National Bank of Greece
|
Ελλάδα
|
140,48
|
42,5
|
|
BCP-Banco Com Português
|
Πορτογαλία
|
136,25
|
59,8
|
|
Raiffeisen International Bank
|
Αυστρία
|
118,58
|
31,1
|
|
Banco de Sabadell
|
Ισπανία
|
117,85
|
8,0
|
|
EFG Eurobank Ergasias
|
Ελλάδα
|
113,92
|
34,4
|
|
CAM Group
|
Ισπανία
|
108,25
|
7,4
|
|
Espirito Santo Finl
|
Λουξεμβούργο
|
108,15
|
209,1
|
|
Commercial Bank of Greece
|
Ελλάδα
|
98,58
|
29,8
|
|
Alpha Bank Group
|
Ελλάδα
|
90,26
|
27,3
|
|
Bankinter
|
Ισπανία
|
78,06
|
5,3
|
|
Piraeus Bank
|
Ελλάδα
|
75,95
|
23,0
|
|
Volksbank
|
Αυστρία
|
73,06
|
19,1
|
|
BPER-Emilia Romagna
|
Ιταλία
|
73,05
|
3,4
|
|
Banca Popolare di Milano
|
Ιταλία
|
62,26
|
2,9
|
|
IKB
|
Γερμανία
|
59,02
|
1,7
|
|
Πίνακας: Forbes,
Global 2000 και ΔΝΤ για
το ΑΕΠ
|
|||
|
Πίνακας 2: Οι μεγαλύτερες
τράπεζες των ΗΠΑ το 2009 (δισ.
δολάρια)
|
||
|
Τράπεζες
|
Ενεργητικό
|
% ΑΕΠ
|
|
Bank of America
|
2.223,30
|
15,6
|
|
JPMorgan Chase
|
2.031,99
|
14,3
|
|
Wells Fargo
|
1.243,65
|
8,7
|
|
Morgan Stanley
|
771,46
|
5,4
|
|
Berkshire Hathaway
|
297,12
|
2,1
|
|
US Bancorp
|
281,18
|
2,0
|
|
PNC Financial Services
|
269,86
|
1,9
|
|
ΣΥΝΟΛΟ
|
7118,56
|
50,0
|
|
Πηγή: Forbes,
Global 2000 και ΔΝΤ για
το ΑΕΠ,
2009
|
||
|
Πίνακας 3: Τράπεζες ανά
χώρα στις
40 μεγαλύτερες της ευρωζώνης,
2009
|
||
|
Χώρες
|
Αριθμός τραπεζών
|
% ενεργητικού στο ΑΕΠ
|
|
Γαλλία
|
5
|
290,3
|
|
Γερμανία
|
5
|
117,5
|
|
Ιταλία
|
7
|
145,3
|
|
Ολλανδία
|
2
|
233,0
|
|
Βέλγιο
|
3
|
319,9
|
|
Ισπανία
|
6
|
183,7
|
|
Ελλάδα
|
5
|
157,0
|
|
Ιρλανδία
|
2
|
222,2
|
|
Πορτογαλία
|
1
|
59,8
|
|
Αυστρία
|
3
|
123,2
|
|
Λουξεμβούργο
|
1
|
209,1
|
|
Πηγή: Επεξεργασία στοιχείων
Πίνακα 1
|
||
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου