Τρίζει ο Θρόνος
του Δολαρίου
του Anthony Faiola / The Washington Post
Σάββατο, 4 Ιουλίου 2009
Οι μέρες που το δολάριο θα θεωρείται ακόμη πανίσχυρο νόμισμα μπορεί να είναι μετρημένες. Από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, όταν το αμερικανικό νόμισμα επισκίασε τη βρετανική στερλίνα και αναδείχτηκε σε «βασιλιά» των νομισμάτων σε όλο τον κόσμο, οι ΗΠΑ κατάφεραν να επωφεληθούν σημαντικά από τη δύναμή του. Η ιδέα ότι το δολάριο είναι το ισχυρότερο νόμισμα στον κόσμο επέτρεψε στους Αμερικανούς να δανείζονται φτηνά και να κυριαρχήσουν στο εμπόριο.
Η οικονομική κρίση, όμως, που είχε τις ρίζες τις στις ΗΠΑ, έχει δημιουργήσει τεράστιες αμφιβολίες για το μέλλον του δολαρίου ως κυρίαρχο νόμισμα διεθνώς. Ακόμη και αν η αλλαγή αυτή χρειαστεί χρόνια για να γίνει, αναλυτές και οικονομολόγοι εκτιμούν ότι έχουμε φτάσει σε κρίσιμη καμπή.
Μόλις πριν από λίγες ημέρες, η Βραζιλία, η Ρωσία, η Ινδία και η Κίνα (χώρες γνωστές και με τα αρχικά ΒRΙC), οι κυβερνήσεις των οποίων κρατούν τα μεγαλύτερα αποθέματα σε δολάριο στον κόσμο, ζήτησαν από κοινού να υπάρχει ένα «πιο διευρυμένο διεθνές νομισματικό σύστημα», δηλαδή να επανεξεταστεί ο ρόλος του δολαρίου σαν το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Η κίνηση αυτή, μάλιστα, προκάλεσε βουτιά του αμερικανικού νομίσματος στις διεθνείς αγορές. Για παράδειγμα, το ευρώ ξεπέρασε ξανά τα 1,40 δολάρια και εξακολουθεί να είναι ισχυρό.
Κινεζική εκστρατεία
Τους τελευταίους μήνες η Κίνα έχει ξεκινήσει ολόκληρη εκστρατεία για να αλλάξει η παγκόσμια νομισματική τάξη, με το επιχείρημα ότι η τρέχουσα κρίση έχει αποκαλύψει πόσο ευάλωτη είναι η αμερικανική οικονομία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Όπως λένε οι επικριτές του δολαρίου, είναι πλέον πολύ επικίνδυνο οι κεντρικές τράπεζες να διατηρούν τα αποθέματά τους σε δολάρια.
Παράλληλα, το Πεκίνο πραγματοποίησε κινήσεις χωρίς προηγούμενο για να αναβαθμίσει τον ρόλο του εθνικού νομίσματος της χώρας, του γουάν, στις διεθνείς αγορές. Επίσης, τις επόμενες εβδομάδες το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα εκδώσει επενδυτικά προϊόντα βασισμένα σε συνάλλαγμα, τα οποία ονομάζονται Special Drawing Rights (SDR). Αναλυτές θεωρούν ότι τα προϊόντα αυτά μακροπρόθεσμα μπορεί να αντικαταστήσουν τα δολάρια σαν το νόμισμα στο οποίο οι κεντρικές τράπεζες διατηρούν τα αποθέματά τους. Εκτιμάται, δε, ότι σε 10 χρόνια «μόλις» το 50% των παγκόσμιων αποθεμάτων θα είναι σε δολάρια, από 60%65% σήμερα.
Ενδεχόμενη υποβάθμιση της σημασίας του δολαρίου σε παγκόσμιο επίπεδο θα είχε πολλές επιπτώσεις για τις ΗΠΑ. Η αξία του αμερικανικού νομίσματος θα υποχωρούσε κάνοντας εκατομμύρια Αμερικανούς να αισθάνονται πιο φτωχοί. Επίσης, θα μπορούσε να τροφοδοτήσει μία νέα «χρυσή» εποχή για τους εξαγωγείς αμερικανικών προϊόντων που θα γίνονταν ξαφνικά πιο ανταγωνιστικά. Ακόμη, η αμερικανική κυβέρνηση θα αναγκαζόταν να προσφέρει υψηλότερα επιτόκια για να πουλήσει, για παράδειγμα, κρατικά ομόλογα. Επομένως, στο μέλλον μπορεί να είναι πιο ακριβή η εξυπηρέτηση δημοσιονομικών προγραμμάτων τόνωσης της οικονομίας όπως αυτό που προωθούν σήμερα οι ΗΠΑ.
Προς το παρόν, βέβαια, δεν έχει εκδηλωθεί μεγάλη κινητικότητα για να εγκαταλειφθεί το δολάριο- και μάλιστα κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης το αμερικανικό νόμισμα δεν έχασε πολύ έναντι του ευρώ, που είναι ο άλλος μεγάλος αντίπαλός του σαν αποθεματικό νόμισμα. Αυτό συνέβη επειδή χώρες όπως η Κίνα- που έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα σε δολάρια στον κόσμο, καθώς ανέρχονται σε περίπου 2 τρισεκατομμύρια- απέφυγαν να εγκαταλείψουν το αμερικανικό νόμισμα, γιατί φοβήθηκαν ότι το παράδειγμά τους θα ακολουθούσαν και άλλοι βυθίζοντας το δολάριο.
Δεν το εκμεταλλεύτηκαν
Επιπλέον, άλλα πανίσχυρα νομίσματα όπως το ευρώ έχασαν στο προηγούμενο διάστημα την ευκαιρία να αρπάξουν το στέμμα από το δολάριο, επειδή οι χώρες της ευρωζώνης βρέθηκαν σε ακόμη χειρότερη οικονομική θέση από ό,τι οι ΗΠΑ. «Οι ΗΠΑ έπρεπε να τα θαλασσώσουν για να χαθεί η κυριαρχία του δολαρίου, και μπορεί κανείς να πει ότι τα κατάφεραν ξεκινώντας την παγκόσμια οικονομική κρίση. Όμως οι Ευρωπαίοι δεν κατάφεραν να το εκμεταλλευτούν αυτό προωθώντας άμεσα το ευρώ, κυρίως επειδή τα θαλάσσωσαν και αυτοί σε αρκετές περιπτώσεις», λέει ο διευθυντής του Ρeterson Ιnstitute of Ιnternational Εconomics, Fred Βergsten.
Ο Βergsten, πάντως, και άλλοι οικονομολόγοι είναι πεπεισμένοι ότι οι μέρες κυριαρχίας του δολαρίου σαν παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα τελειώνουν, όπως έγινε τον 19ο αιώνα με τη στερλίνα. Η στερλίνα έχασε σταδιακά τον ρόλο της ύστερα από δύο παγκόσμιους πολέμους.
Νέα οικονομική τάξη
Τώρα αναλυτές εκτιμούν ότι η οικονομική κρίση και οι αμφιβολίες που αυτή δημιούργησε για την αμερικανική οικονομία, επιταχύνουν τη δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας οικονομικής τάξης. Η χαλαρή νομισματική πολιτική που ακολούθησε η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (FΕD) για να αντιμετωπίσει την κρίση- μηδενικά επιτόκια και τύπωμα χρημάτων- αποδυναμώνουν ακόμη περισσότερο το δολάριο.
«Το δολάριο μπορεί να παραμείνει ισχυρό τις επόμενες εβδομάδες και μήνες. Όμως μακροπρόθεσμα, νομίζω πως είναι ξεκάθαρο ότι θα χάσει το ηγεμονικό του στάτους», λέει ο διευθυντής της Global Strategic Finance Ιnitiative του Νew Αmerica Foundation, Douglas Rediker. Και ο Βergsten, από την πλευρά του, προσθέτει: «Είτε μας αρέσει είτε όχι, το δολάριο θα χάσει μέρος από το διεθνές στάτους του. Ίσως, λοιπόν, είναι καιρός να το αποδεχτούμε και να σκεφτούμε τον καλύτερο και πιο ομαλό τρόπο για να γίνει αυτό».
του Anthony Faiola / The Washington Post
Σάββατο, 4 Ιουλίου 2009
Οι μέρες που το δολάριο θα θεωρείται ακόμη πανίσχυρο νόμισμα μπορεί να είναι μετρημένες. Από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, όταν το αμερικανικό νόμισμα επισκίασε τη βρετανική στερλίνα και αναδείχτηκε σε «βασιλιά» των νομισμάτων σε όλο τον κόσμο, οι ΗΠΑ κατάφεραν να επωφεληθούν σημαντικά από τη δύναμή του. Η ιδέα ότι το δολάριο είναι το ισχυρότερο νόμισμα στον κόσμο επέτρεψε στους Αμερικανούς να δανείζονται φτηνά και να κυριαρχήσουν στο εμπόριο.
Η οικονομική κρίση, όμως, που είχε τις ρίζες τις στις ΗΠΑ, έχει δημιουργήσει τεράστιες αμφιβολίες για το μέλλον του δολαρίου ως κυρίαρχο νόμισμα διεθνώς. Ακόμη και αν η αλλαγή αυτή χρειαστεί χρόνια για να γίνει, αναλυτές και οικονομολόγοι εκτιμούν ότι έχουμε φτάσει σε κρίσιμη καμπή.
Μόλις πριν από λίγες ημέρες, η Βραζιλία, η Ρωσία, η Ινδία και η Κίνα (χώρες γνωστές και με τα αρχικά ΒRΙC), οι κυβερνήσεις των οποίων κρατούν τα μεγαλύτερα αποθέματα σε δολάριο στον κόσμο, ζήτησαν από κοινού να υπάρχει ένα «πιο διευρυμένο διεθνές νομισματικό σύστημα», δηλαδή να επανεξεταστεί ο ρόλος του δολαρίου σαν το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Η κίνηση αυτή, μάλιστα, προκάλεσε βουτιά του αμερικανικού νομίσματος στις διεθνείς αγορές. Για παράδειγμα, το ευρώ ξεπέρασε ξανά τα 1,40 δολάρια και εξακολουθεί να είναι ισχυρό.
Κινεζική εκστρατεία
Τους τελευταίους μήνες η Κίνα έχει ξεκινήσει ολόκληρη εκστρατεία για να αλλάξει η παγκόσμια νομισματική τάξη, με το επιχείρημα ότι η τρέχουσα κρίση έχει αποκαλύψει πόσο ευάλωτη είναι η αμερικανική οικονομία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Όπως λένε οι επικριτές του δολαρίου, είναι πλέον πολύ επικίνδυνο οι κεντρικές τράπεζες να διατηρούν τα αποθέματά τους σε δολάρια.
Παράλληλα, το Πεκίνο πραγματοποίησε κινήσεις χωρίς προηγούμενο για να αναβαθμίσει τον ρόλο του εθνικού νομίσματος της χώρας, του γουάν, στις διεθνείς αγορές. Επίσης, τις επόμενες εβδομάδες το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα εκδώσει επενδυτικά προϊόντα βασισμένα σε συνάλλαγμα, τα οποία ονομάζονται Special Drawing Rights (SDR). Αναλυτές θεωρούν ότι τα προϊόντα αυτά μακροπρόθεσμα μπορεί να αντικαταστήσουν τα δολάρια σαν το νόμισμα στο οποίο οι κεντρικές τράπεζες διατηρούν τα αποθέματά τους. Εκτιμάται, δε, ότι σε 10 χρόνια «μόλις» το 50% των παγκόσμιων αποθεμάτων θα είναι σε δολάρια, από 60%65% σήμερα.
Ενδεχόμενη υποβάθμιση της σημασίας του δολαρίου σε παγκόσμιο επίπεδο θα είχε πολλές επιπτώσεις για τις ΗΠΑ. Η αξία του αμερικανικού νομίσματος θα υποχωρούσε κάνοντας εκατομμύρια Αμερικανούς να αισθάνονται πιο φτωχοί. Επίσης, θα μπορούσε να τροφοδοτήσει μία νέα «χρυσή» εποχή για τους εξαγωγείς αμερικανικών προϊόντων που θα γίνονταν ξαφνικά πιο ανταγωνιστικά. Ακόμη, η αμερικανική κυβέρνηση θα αναγκαζόταν να προσφέρει υψηλότερα επιτόκια για να πουλήσει, για παράδειγμα, κρατικά ομόλογα. Επομένως, στο μέλλον μπορεί να είναι πιο ακριβή η εξυπηρέτηση δημοσιονομικών προγραμμάτων τόνωσης της οικονομίας όπως αυτό που προωθούν σήμερα οι ΗΠΑ.
Προς το παρόν, βέβαια, δεν έχει εκδηλωθεί μεγάλη κινητικότητα για να εγκαταλειφθεί το δολάριο- και μάλιστα κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης το αμερικανικό νόμισμα δεν έχασε πολύ έναντι του ευρώ, που είναι ο άλλος μεγάλος αντίπαλός του σαν αποθεματικό νόμισμα. Αυτό συνέβη επειδή χώρες όπως η Κίνα- που έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα σε δολάρια στον κόσμο, καθώς ανέρχονται σε περίπου 2 τρισεκατομμύρια- απέφυγαν να εγκαταλείψουν το αμερικανικό νόμισμα, γιατί φοβήθηκαν ότι το παράδειγμά τους θα ακολουθούσαν και άλλοι βυθίζοντας το δολάριο.
Δεν το εκμεταλλεύτηκαν
Επιπλέον, άλλα πανίσχυρα νομίσματα όπως το ευρώ έχασαν στο προηγούμενο διάστημα την ευκαιρία να αρπάξουν το στέμμα από το δολάριο, επειδή οι χώρες της ευρωζώνης βρέθηκαν σε ακόμη χειρότερη οικονομική θέση από ό,τι οι ΗΠΑ. «Οι ΗΠΑ έπρεπε να τα θαλασσώσουν για να χαθεί η κυριαρχία του δολαρίου, και μπορεί κανείς να πει ότι τα κατάφεραν ξεκινώντας την παγκόσμια οικονομική κρίση. Όμως οι Ευρωπαίοι δεν κατάφεραν να το εκμεταλλευτούν αυτό προωθώντας άμεσα το ευρώ, κυρίως επειδή τα θαλάσσωσαν και αυτοί σε αρκετές περιπτώσεις», λέει ο διευθυντής του Ρeterson Ιnstitute of Ιnternational Εconomics, Fred Βergsten.
Ο Βergsten, πάντως, και άλλοι οικονομολόγοι είναι πεπεισμένοι ότι οι μέρες κυριαρχίας του δολαρίου σαν παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα τελειώνουν, όπως έγινε τον 19ο αιώνα με τη στερλίνα. Η στερλίνα έχασε σταδιακά τον ρόλο της ύστερα από δύο παγκόσμιους πολέμους.
Νέα οικονομική τάξη
Τώρα αναλυτές εκτιμούν ότι η οικονομική κρίση και οι αμφιβολίες που αυτή δημιούργησε για την αμερικανική οικονομία, επιταχύνουν τη δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας οικονομικής τάξης. Η χαλαρή νομισματική πολιτική που ακολούθησε η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (FΕD) για να αντιμετωπίσει την κρίση- μηδενικά επιτόκια και τύπωμα χρημάτων- αποδυναμώνουν ακόμη περισσότερο το δολάριο.
«Το δολάριο μπορεί να παραμείνει ισχυρό τις επόμενες εβδομάδες και μήνες. Όμως μακροπρόθεσμα, νομίζω πως είναι ξεκάθαρο ότι θα χάσει το ηγεμονικό του στάτους», λέει ο διευθυντής της Global Strategic Finance Ιnitiative του Νew Αmerica Foundation, Douglas Rediker. Και ο Βergsten, από την πλευρά του, προσθέτει: «Είτε μας αρέσει είτε όχι, το δολάριο θα χάσει μέρος από το διεθνές στάτους του. Ίσως, λοιπόν, είναι καιρός να το αποδεχτούμε και να σκεφτούμε τον καλύτερο και πιο ομαλό τρόπο για να γίνει αυτό».
Το διεθνες νομισματικο
συστημα και
η εξαρτηση
του απο
την FED των
ΗΠΑ
Το μεγαλυτερο οικονομικο σκανδαλο των ημερων μας αποτελουν τα σπεκουλαρισματα και μανιπουλαρισματα στο διεθνες χρηματικο και νομισματικο συστημα με επιπτωσεις στις τιμες τροφιμων και πρωτων υλων. Προκειται για μια απατη που δεν ειναι δυνατον να ελεγχθει απο καμμια κυβερνηση, διοτι λειτουργει απολυτα νομιμα
8/6/2008
του Εμμανουηλ Σαριδη
Πριν ακομη χρειστει - και ισως ακριβως γι' αυτο το λογο - εσπευσε ο υποψηφιος Προεδρος των ΗΠΑ, Barack Obama, παρουσια του Προεδρου George W. Bush και του ισραηλινου Πρωθυπουργου Ehud Olmert, να διακηρυξει στην συγκεντρωση που διοργανωσε την περασμενη Τεταρτη, 4. Ιουνιου 2008, στην Washington η παντοδυναμη σιωνιστικη Lobby »American Israel Public Affairs Committee« (AIPAC): Οτι το Ιραν δεν θα αποκτησει ποτε, μα ποτε, ατομικα οπλα και οτι πρωτευουσα του Ισραηλ ειναι η Ιερουσαλημ. Μια διακηρυξη, που κατα τον ισραηλινο δημοσιογραφο Uri Avnery "broke all records for obsequiousness and fawning" διοτι εσημανε μια στροφη 180 μοιρων απο αυτα που ελεγε μεχρι τωρα για συνομιλιες μεταξυ Παλαιστινιων και Ιραηλινων και για την ιδρυση ενος παλαιστινιακου κρατους.
Πως εγινε αυτο, θα μπορουσε να διερωτηθει καποιος που δεν ξερει τα πραγματα και τον ρολο που παιζει η εβραικη Lobby στην πολιτικη των ΗΠΑ; Και που οφειλεται η τεραστια δυναμη των Εβραιων, οχι μονο στις ΗΠΑ, αλλα και παγκοσμιως; Η απαντηση ειναι μια: Στο χρημα του διεθνους Εβραισμου, με το οποιο ελεγχει σημερα σχεδον τα παντα. Στο αρθρο που ακολουθει θα δουμε ποιος κυβερνα σημερα οικονομικα – αρα και με καθοριστικες παρεμβασεις στην διεθνη πολιτικη - τον κοσμο και ποιος ειναι πισω απο τις τελευταιες ανατιμησεις στις τιμες τροφιμων και πετρελαιου.
Η ιδρυση της «Federal Reserve Bank» (FED)
Καθοριστικη για την ιδιωτικοποιηση του χρηματικου μονοπωλιου του κρατους στις ΗΠΑ ηταν η ιδρυση 1913 του συστηματος μιας κεντρικης ομοσπονδιακης Τραπεζας (Federal Reserve System). Ηδη απο τα τελη του 19. αιωνα, Τραπεζες που ελεγχονταν απο την αυτοκρατορια του Rothschild ξεκινησαν μια μεγαλη καμπανια για να υπαγουν την πλουσια οικονομια των ΗΠΑ υπο τον ελέγχο τους, χρηματοδοτωντας τις επιχειρησεις J.P. Morgan & Co. Bank, Bank Kuhn Loeb & Co., John D. Rockefellers Standard Oil Co., Edward Harrimans Railways και Andrew Carnegies Steel plants.
Για τον σκοπο αυτον οι Rothschilds εστειλαν γυρω στο 1900 τον πρακτορα τους Paul Warburg στις ΗΠΑ για να συνεργαστει με την Τραπεζα Kühn Loeb & Co. Ετσι ο Paul Warburg μαζι με τον Jacob Schiff ξεκινησαν μια καμπανια για την ιδρυση της «Federal Reserve Bank» (FED) σαν μιας μονιμης κεντρικης Τραπεζας ιδιωτικων συμφεροντων στην Αμερικη, πραγμα που καταφεραν με την καθοδηγηση και υποστηριξη των δυο μεγαλων τραπεζικων συγκροτηματων Rothschild und Rockefeller. Η Τραπεζα αυτη πηρε το δικαιωμα να τυπωνει και να κυκλοφορει ενα δικο της χρημα, το οποιο εγινε και το νομιμο χρηματικο μεσο και το οποιο ειχε στην αρχη την εγγυηση των αμερικανικων κυβερνησεων. Ετσι η εισοδος της FED το 1913 στο αμερικανικο χρηματικο συστημα εδωσε στα δυο διεθνη τραπεζικα συγκροτηματα των Rothschild και Rockefeller την δυνατοτητα να θεμελιωσουν την χρηματικη δυναμη τους στις ΗΠΑ, ενω ο Paul Warburg εγινε ο προεδρος της.
Ποιοι συμμετειχαν/συμμετεχουν στην FED
Την αποφαση για την ιδρυση της FED ακολουθησε η ψηφιση του συμπληρωματικου αρθρου 16. του αμερικανικου συνταγματος, το οποιο εδινε την δυνατοτητα στην κυβερνηση, να φορολογει τα ιδιωτικα εισοδηματα των αμερικανων πολιτων. Και αυτο ηταν η συνεπεια, του οτι η αμερικανικη κυβερνηση δεν ειχε πλεον το δικαιωμα να τυπωνει δικα της χαρτονομισματα, ενω οι διεθνεις τραπεζιτες των συγκροτηματων Rothschild και Rockefeller αποκτησαν το δικαιωμα να εχουν μιας εμμεσου προσβασεως στις ιδιωτικες περιουσιες των αμερικανων πολιτων. Οι σπουδαιοτεροι μετοχοι της FED εγιναν οι:
1. Οι Τραπεζες των Rothschild στο Παρισι και το Λονδινο
2. Η Τραπεζα Lazard Brothers στο Παρισι
3. Η Τραπεζα Israel Moses Seif στην Ιταλια
4. Η Τραπεζα Warburg στο Amsterdam και το Hamburg
5. Η Τραπεζα Lehmann στην New York
6. Η Τραπεζα Kuhn Loeb & Co. στην New York
7. Η Rockefellers Chase Manhattan Bank στην New York και η
8. Τραπεζα Goldman Sachs στην New York.
Μετα τον Πρωτο Παγκοσμιο Πολεμο η FED ειχε μαζεψει στα θησαυροφυλακια της ολα τα αποθεματα χρυσου στον κοσμο, με αποτελεσμα την πρωτη παγκοσμια οικονομικη κριση: Πολλα εθνικα νομισματα δεν μπορεσαν πλεον να κρατησουν το λεγομενο Goldstandard* και καταρρευσαν μεσα σε μια Deflation**, που λυγισε ακομη και τις ισχυροτερες οικονομιες της εποχης, διοτι οι ΗΠΑ απαιτουσαν απο συμπλεκομενες δυναμεις στον πολεμο την πληρωμη πολεμικου οπλισμου που παραγγελναν σε χρυσο, η δε Γερμανια υποχρεωθηκε μετα τον πολεμο να παραδωσει στις ΗΠΑ χρυσο, σαν πολεμικο λαφυρο. Ετσι συγκεντρωθηκαν στις ΗΠΑ 30 000 τοννοι χρυσου, το οποιο η κυβερνηση χρησιμοποιησε για να καλυψει το αμερικανικο Δολλαριο. Επειδη ομως ειχαν στις κεντρικες Τραπεζες πολλων χωρων συγκεντρωθει μεγαλες ποσοτητες Δολλαριων σαν νομισματικα αποθεματα, τυπωναν και κυκλοφορουσαν οι ΗΠΑ περισσοτερα Δολλαρια απο οτι εκαλυπτετο απο τα αποθεματα χρυσου που διατηρουσαν. Ετσι στις κεντρικες Τραπεζες των διαφορων χωρων αρχισε να χρησιμοποιειται σαν νομισματικο αποθεμα μαζι μετον χρυσο και το Δολλαριο, σημαδευοντας και την κυριαρχια του σαν παγκοσμιο χρηματικο μεσο συναλλαγων.
Το Goldstandard ακυρωνεται
Το 1971 ο τοτε Προεδρος των ΗΠΑ Richard Nixon (1969–1974, 37ος Προεδρος των ΗΠΑ) κατηγγειλε την υποχρεωση εξαργυρωσης του Δολλαριου σε χρυσο (το Goldstandard) και συγχρονως την εγγυηση του κρατους για το Δολλαριο. Απο τοτε επαψαν τα χαρτονομισματα του Δολλαριου να καλυπτονται απο χρυσο η να εχουν την εγγυηση του κρατους, αποτελουν δηλαδη το ιδιωτικο νομισμα της Federal Reserve Bank (FED). Και η ποσοτητα του κυκλοφορουντος Δολλαριου, που η FED καθοριζει η ιδια (η FED δεν δημοσιευει απο τον Μαρτιο 2006 την ποσοτητα του κυκλοφορουντος Δολλαριου, την «M3») εγινε απο τοτε ενα αλυτο πλεον προβλημα: Διοτι ενω η παγκοσμια παραγωγη αγαθων στα τελευταια 30 χρονια τετραπλασιαστηκε, η ποσοτητα του κυκλοφορουντος Δολλαριου τεσσαρακονταπλασιαστηκε.
Πως ομως λειτουργει αυτη η ιδιωτικη Τραπεζα, η οποια εχει το δικαιωμα να τυπωνει Δολλαρια; Η FED παραγει «Federal-Reserve-Notes», χαρτονομισματα Δολλαριων, τα οποια δανειζει εναντι χρεωγραφων στην κυβερνηση των ΗΠΑ, η οποια γινεται ετσι χρεοφειλετης απεναντι στην FED. Τα χρεωγραφα αυτα που κραταει η FED της αποφερουν ομως και ετησιους τοκους, το 1992 ανηρχετο η αξια των χρεωγραφων που κρατουν οι Τραπεζες της FED στο ποσο των 5 τρισεκατομμυριων (5 Billiards) Δολλαριων ενω οι τοκοι των φορολογουμενων πολιτων των ΗΠΑ αυξανονατι συνεχως. Αυτο το αστρονομικο ποσο συγκεντρωσε η FED απο τα χρηματα που δανειζει στην κυβερνηση των ΗΠΑ και για τα οποια λαμβανει ετησιως τεραστιους τοκους. Εις ανταλλαγμα για το πολυχρωμο χαρτι που τυπωνει και λεγεται Δολλαριο.
Και για να γινει περισσοτερο αντιληπτο: Το αμερικανικο Δολλαριο δεν εκδιδεται απο την κυβερνηση των ΗΠΑ, αλλα απο την FED, μια κοινοπραξια ιδιωτικων Τραπεζων, οι οποιες προσφερουν στην αμερικανικη κυβερνηση χρηματα, για τα οποια εισπρατουν τεραστια ποσα απο τοκους. Η απατη αυτη περναει απαρατηρητη. Εκτος αυτου η FED μεσω των χρεωγραφων της αμερικανικης κυβερνησεως εχει και το δικαιωμα κατασχεσεων στις περιουσιες των αμερικανων πολιτων σε ολοκληρη την επικρατεια των ΗΠΑ.
Οι προσπαθειες του John F. Kennedy
Αμετρητες δικαστικες αγωγες για την ακυρωση του νομου για τα προνομια της FED εμειναν μεχρι σημερα χωρις συνεπειες. Ο πρωτος που προσπαθησε να τα ακυρωσει ηταν ο Προεδρος John F. Kennedy με ενα προεδρικο εγγραφο στις 4. Ιουνιου 1963 («executive order number 11110»). Λιγο αργοτερα δολοφονηθηκε απο μυστικες υπηρεσιες των ΗΠΑ. Και το πρωτο μελημα του διαδοχου του Lyndon B. Johnson ηταν η ακυρωση αυτης της αποφασεως του προκατοχου του, μεσα στο αεροπλανο κατα την επιστροφη του απο το Dallas στην Washington. Και σημερα; Οι ιδιωτικες Τραπεζες που ειναι πισω απο την FED προσπαθουν με καθε μεσο, θεμιτο και αθεμιτο, να σταθεροποιησουν και να εδραιωσουν την γιγαντιαια πηγη εσοδων τους που λεγεται «US-Dollar». Κρατη που θελουν εναν διακανονισμο των εμπορικων τους συναλλαγων με βαση το Ευρω (Euro), οπως το Ιρακ το Ιραν η η Βενεζουελα, μπαινουν στην λιστα του „αξονα των κακων“ και της τρομοκρατιας. Πολλες κυβερνησεις υποχρεωνονται να πωλουν βιομηχανικα προιοντα στις ΗΠΑ εναντι αχρηστων Δολλαριων, χρηματηστηριακοι κυκλοι μπορουν με τα τεραστια ποσα που εχουν συσωρευσει να αγοραζουν και να πουλουν κυριολεκτικα την παγκοσμια αγορα. Οι κεντρικες Τραπεζες υποχρεωνονται παγκοσμιως να διατηρουν το αχρηστο Δολλαριο σαν το νομισματικο τους αποθεμα.
Δολλαριο: Νομισμα χωρις καλυψη και αξια
Το αμερικανικο Δολλαριο ειναι το ιδιωτικο νομισμα των κυκλων της High Finance. Την αξια του δεν την εγγυαται κανεις εκτος απο τους ιδιους αυτους κυκλους, οι οποιοι το καταχραζονται μονο για την αυξηση των κερδων τους, σαν ενα οργανο για την παγκοσμια κυριαρχια τους και σαν βοηθητικο μεσο για την καταληστευση των πρωτων υλων και των υλικων αξιων του πλανητη.
* Το Goldstandard δεσμευε τις χωρες να καλυπτουν την αξια του νομισματος τους σε χρυσο. Στην New York το 1914 η αξια μιας ουντσας χρυσου ηταν 20 Δολλαρια, στην Αγγλια5 Pound , η αξια
του συναλλαγματος
μεταξυ Δολλαριου
και Pound ηταν 5 Δολλαρια για ενα
Pound
** Ο ορος Deflation σημαινει την πτωση των τιμων μιας ομαδας προιοντων η ολοκληρης της οικονομιας ενος κρατους και προερχεται απο το γεγονος, οτι η ζητηση βρισκεται κατω απο την προσφορα προιοντων και την ελλατωση του κυκλοφορουντος χρηματος η της ταχυτητας κυκλοφοριας του. Σε αντιθετη περιπτωση εχουμε την Inflation
Υποσημειωση:
1. Σαν πηγη του ανωτερω αρθρου χρησιμοποιηθηκε μια αναλογη δημοσιευση στο Internationaler Hintergrundinformationsdienst für Politik, Wirtschaft und Wehrwesen, inter info, Folge 344, Juli und August 2007 (Βλεπε και στο Genossenschaft Zeit-Fragen,www.zeit-fragen.ch)
2. Για το ιδιο θεμα και πιο εμπεριστατωμενα βλεπε και το βιβλιο των Eberhard Hamer και Eike Hamer (Hrsg.) „Der Welt- Geldbetrug“, Aton-Verlag, Unna, 2. erweiterte Auflage 2007
3. Για την 'υποκλιση' του Barack Obama στην παντοδυναμη Lobby της AIPAC βλεπε και το αρθρο του Uri Avnery 'Obamas unterwürfige Rede vor der Lobbygruppe AIPAC' στο Telepolis
http://www.heise.de/tp/r4/artikel/28/28096/1.html
4. Και το ιδιο αρθρο στα αγγλικα με τον τιτλο 'No, I Can't!'
http://www.avnery-news.co.il/english/index.html
Το μεγαλυτερο οικονομικο σκανδαλο των ημερων μας αποτελουν τα σπεκουλαρισματα και μανιπουλαρισματα στο διεθνες χρηματικο και νομισματικο συστημα με επιπτωσεις στις τιμες τροφιμων και πρωτων υλων. Προκειται για μια απατη που δεν ειναι δυνατον να ελεγχθει απο καμμια κυβερνηση, διοτι λειτουργει απολυτα νομιμα
8/6/2008
του Εμμανουηλ Σαριδη
Πριν ακομη χρειστει - και ισως ακριβως γι' αυτο το λογο - εσπευσε ο υποψηφιος Προεδρος των ΗΠΑ, Barack Obama, παρουσια του Προεδρου George W. Bush και του ισραηλινου Πρωθυπουργου Ehud Olmert, να διακηρυξει στην συγκεντρωση που διοργανωσε την περασμενη Τεταρτη, 4. Ιουνιου 2008, στην Washington η παντοδυναμη σιωνιστικη Lobby »American Israel Public Affairs Committee« (AIPAC): Οτι το Ιραν δεν θα αποκτησει ποτε, μα ποτε, ατομικα οπλα και οτι πρωτευουσα του Ισραηλ ειναι η Ιερουσαλημ. Μια διακηρυξη, που κατα τον ισραηλινο δημοσιογραφο Uri Avnery "broke all records for obsequiousness and fawning" διοτι εσημανε μια στροφη 180 μοιρων απο αυτα που ελεγε μεχρι τωρα για συνομιλιες μεταξυ Παλαιστινιων και Ιραηλινων και για την ιδρυση ενος παλαιστινιακου κρατους.
Πως εγινε αυτο, θα μπορουσε να διερωτηθει καποιος που δεν ξερει τα πραγματα και τον ρολο που παιζει η εβραικη Lobby στην πολιτικη των ΗΠΑ; Και που οφειλεται η τεραστια δυναμη των Εβραιων, οχι μονο στις ΗΠΑ, αλλα και παγκοσμιως; Η απαντηση ειναι μια: Στο χρημα του διεθνους Εβραισμου, με το οποιο ελεγχει σημερα σχεδον τα παντα. Στο αρθρο που ακολουθει θα δουμε ποιος κυβερνα σημερα οικονομικα – αρα και με καθοριστικες παρεμβασεις στην διεθνη πολιτικη - τον κοσμο και ποιος ειναι πισω απο τις τελευταιες ανατιμησεις στις τιμες τροφιμων και πετρελαιου.
Η ιδρυση της «Federal Reserve Bank» (FED)
Καθοριστικη για την ιδιωτικοποιηση του χρηματικου μονοπωλιου του κρατους στις ΗΠΑ ηταν η ιδρυση 1913 του συστηματος μιας κεντρικης ομοσπονδιακης Τραπεζας (Federal Reserve System). Ηδη απο τα τελη του 19. αιωνα, Τραπεζες που ελεγχονταν απο την αυτοκρατορια του Rothschild ξεκινησαν μια μεγαλη καμπανια για να υπαγουν την πλουσια οικονομια των ΗΠΑ υπο τον ελέγχο τους, χρηματοδοτωντας τις επιχειρησεις J.P. Morgan & Co. Bank, Bank Kuhn Loeb & Co., John D. Rockefellers Standard Oil Co., Edward Harrimans Railways και Andrew Carnegies Steel plants.
Για τον σκοπο αυτον οι Rothschilds εστειλαν γυρω στο 1900 τον πρακτορα τους Paul Warburg στις ΗΠΑ για να συνεργαστει με την Τραπεζα Kühn Loeb & Co. Ετσι ο Paul Warburg μαζι με τον Jacob Schiff ξεκινησαν μια καμπανια για την ιδρυση της «Federal Reserve Bank» (FED) σαν μιας μονιμης κεντρικης Τραπεζας ιδιωτικων συμφεροντων στην Αμερικη, πραγμα που καταφεραν με την καθοδηγηση και υποστηριξη των δυο μεγαλων τραπεζικων συγκροτηματων Rothschild und Rockefeller. Η Τραπεζα αυτη πηρε το δικαιωμα να τυπωνει και να κυκλοφορει ενα δικο της χρημα, το οποιο εγινε και το νομιμο χρηματικο μεσο και το οποιο ειχε στην αρχη την εγγυηση των αμερικανικων κυβερνησεων. Ετσι η εισοδος της FED το 1913 στο αμερικανικο χρηματικο συστημα εδωσε στα δυο διεθνη τραπεζικα συγκροτηματα των Rothschild και Rockefeller την δυνατοτητα να θεμελιωσουν την χρηματικη δυναμη τους στις ΗΠΑ, ενω ο Paul Warburg εγινε ο προεδρος της.
Ποιοι συμμετειχαν/συμμετεχουν στην FED
Την αποφαση για την ιδρυση της FED ακολουθησε η ψηφιση του συμπληρωματικου αρθρου 16. του αμερικανικου συνταγματος, το οποιο εδινε την δυνατοτητα στην κυβερνηση, να φορολογει τα ιδιωτικα εισοδηματα των αμερικανων πολιτων. Και αυτο ηταν η συνεπεια, του οτι η αμερικανικη κυβερνηση δεν ειχε πλεον το δικαιωμα να τυπωνει δικα της χαρτονομισματα, ενω οι διεθνεις τραπεζιτες των συγκροτηματων Rothschild και Rockefeller αποκτησαν το δικαιωμα να εχουν μιας εμμεσου προσβασεως στις ιδιωτικες περιουσιες των αμερικανων πολιτων. Οι σπουδαιοτεροι μετοχοι της FED εγιναν οι:
1. Οι Τραπεζες των Rothschild στο Παρισι και το Λονδινο
2. Η Τραπεζα Lazard Brothers στο Παρισι
3. Η Τραπεζα Israel Moses Seif στην Ιταλια
4. Η Τραπεζα Warburg στο Amsterdam και το Hamburg
5. Η Τραπεζα Lehmann στην New York
6. Η Τραπεζα Kuhn Loeb & Co. στην New York
7. Η Rockefellers Chase Manhattan Bank στην New York και η
8. Τραπεζα Goldman Sachs στην New York.
Μετα τον Πρωτο Παγκοσμιο Πολεμο η FED ειχε μαζεψει στα θησαυροφυλακια της ολα τα αποθεματα χρυσου στον κοσμο, με αποτελεσμα την πρωτη παγκοσμια οικονομικη κριση: Πολλα εθνικα νομισματα δεν μπορεσαν πλεον να κρατησουν το λεγομενο Goldstandard* και καταρρευσαν μεσα σε μια Deflation**, που λυγισε ακομη και τις ισχυροτερες οικονομιες της εποχης, διοτι οι ΗΠΑ απαιτουσαν απο συμπλεκομενες δυναμεις στον πολεμο την πληρωμη πολεμικου οπλισμου που παραγγελναν σε χρυσο, η δε Γερμανια υποχρεωθηκε μετα τον πολεμο να παραδωσει στις ΗΠΑ χρυσο, σαν πολεμικο λαφυρο. Ετσι συγκεντρωθηκαν στις ΗΠΑ 30 000 τοννοι χρυσου, το οποιο η κυβερνηση χρησιμοποιησε για να καλυψει το αμερικανικο Δολλαριο. Επειδη ομως ειχαν στις κεντρικες Τραπεζες πολλων χωρων συγκεντρωθει μεγαλες ποσοτητες Δολλαριων σαν νομισματικα αποθεματα, τυπωναν και κυκλοφορουσαν οι ΗΠΑ περισσοτερα Δολλαρια απο οτι εκαλυπτετο απο τα αποθεματα χρυσου που διατηρουσαν. Ετσι στις κεντρικες Τραπεζες των διαφορων χωρων αρχισε να χρησιμοποιειται σαν νομισματικο αποθεμα μαζι μετον χρυσο και το Δολλαριο, σημαδευοντας και την κυριαρχια του σαν παγκοσμιο χρηματικο μεσο συναλλαγων.
Το Goldstandard ακυρωνεται
Το 1971 ο τοτε Προεδρος των ΗΠΑ Richard Nixon (1969–1974, 37ος Προεδρος των ΗΠΑ) κατηγγειλε την υποχρεωση εξαργυρωσης του Δολλαριου σε χρυσο (το Goldstandard) και συγχρονως την εγγυηση του κρατους για το Δολλαριο. Απο τοτε επαψαν τα χαρτονομισματα του Δολλαριου να καλυπτονται απο χρυσο η να εχουν την εγγυηση του κρατους, αποτελουν δηλαδη το ιδιωτικο νομισμα της Federal Reserve Bank (FED). Και η ποσοτητα του κυκλοφορουντος Δολλαριου, που η FED καθοριζει η ιδια (η FED δεν δημοσιευει απο τον Μαρτιο 2006 την ποσοτητα του κυκλοφορουντος Δολλαριου, την «M3») εγινε απο τοτε ενα αλυτο πλεον προβλημα: Διοτι ενω η παγκοσμια παραγωγη αγαθων στα τελευταια 30 χρονια τετραπλασιαστηκε, η ποσοτητα του κυκλοφορουντος Δολλαριου τεσσαρακονταπλασιαστηκε.
Πως ομως λειτουργει αυτη η ιδιωτικη Τραπεζα, η οποια εχει το δικαιωμα να τυπωνει Δολλαρια; Η FED παραγει «Federal-Reserve-Notes», χαρτονομισματα Δολλαριων, τα οποια δανειζει εναντι χρεωγραφων στην κυβερνηση των ΗΠΑ, η οποια γινεται ετσι χρεοφειλετης απεναντι στην FED. Τα χρεωγραφα αυτα που κραταει η FED της αποφερουν ομως και ετησιους τοκους, το 1992 ανηρχετο η αξια των χρεωγραφων που κρατουν οι Τραπεζες της FED στο ποσο των 5 τρισεκατομμυριων (5 Billiards) Δολλαριων ενω οι τοκοι των φορολογουμενων πολιτων των ΗΠΑ αυξανονατι συνεχως. Αυτο το αστρονομικο ποσο συγκεντρωσε η FED απο τα χρηματα που δανειζει στην κυβερνηση των ΗΠΑ και για τα οποια λαμβανει ετησιως τεραστιους τοκους. Εις ανταλλαγμα για το πολυχρωμο χαρτι που τυπωνει και λεγεται Δολλαριο.
Και για να γινει περισσοτερο αντιληπτο: Το αμερικανικο Δολλαριο δεν εκδιδεται απο την κυβερνηση των ΗΠΑ, αλλα απο την FED, μια κοινοπραξια ιδιωτικων Τραπεζων, οι οποιες προσφερουν στην αμερικανικη κυβερνηση χρηματα, για τα οποια εισπρατουν τεραστια ποσα απο τοκους. Η απατη αυτη περναει απαρατηρητη. Εκτος αυτου η FED μεσω των χρεωγραφων της αμερικανικης κυβερνησεως εχει και το δικαιωμα κατασχεσεων στις περιουσιες των αμερικανων πολιτων σε ολοκληρη την επικρατεια των ΗΠΑ.
Οι προσπαθειες του John F. Kennedy
Αμετρητες δικαστικες αγωγες για την ακυρωση του νομου για τα προνομια της FED εμειναν μεχρι σημερα χωρις συνεπειες. Ο πρωτος που προσπαθησε να τα ακυρωσει ηταν ο Προεδρος John F. Kennedy με ενα προεδρικο εγγραφο στις 4. Ιουνιου 1963 («executive order number 11110»). Λιγο αργοτερα δολοφονηθηκε απο μυστικες υπηρεσιες των ΗΠΑ. Και το πρωτο μελημα του διαδοχου του Lyndon B. Johnson ηταν η ακυρωση αυτης της αποφασεως του προκατοχου του, μεσα στο αεροπλανο κατα την επιστροφη του απο το Dallas στην Washington. Και σημερα; Οι ιδιωτικες Τραπεζες που ειναι πισω απο την FED προσπαθουν με καθε μεσο, θεμιτο και αθεμιτο, να σταθεροποιησουν και να εδραιωσουν την γιγαντιαια πηγη εσοδων τους που λεγεται «US-Dollar». Κρατη που θελουν εναν διακανονισμο των εμπορικων τους συναλλαγων με βαση το Ευρω (Euro), οπως το Ιρακ το Ιραν η η Βενεζουελα, μπαινουν στην λιστα του „αξονα των κακων“ και της τρομοκρατιας. Πολλες κυβερνησεις υποχρεωνονται να πωλουν βιομηχανικα προιοντα στις ΗΠΑ εναντι αχρηστων Δολλαριων, χρηματηστηριακοι κυκλοι μπορουν με τα τεραστια ποσα που εχουν συσωρευσει να αγοραζουν και να πουλουν κυριολεκτικα την παγκοσμια αγορα. Οι κεντρικες Τραπεζες υποχρεωνονται παγκοσμιως να διατηρουν το αχρηστο Δολλαριο σαν το νομισματικο τους αποθεμα.
Δολλαριο: Νομισμα χωρις καλυψη και αξια
Το αμερικανικο Δολλαριο ειναι το ιδιωτικο νομισμα των κυκλων της High Finance. Την αξια του δεν την εγγυαται κανεις εκτος απο τους ιδιους αυτους κυκλους, οι οποιοι το καταχραζονται μονο για την αυξηση των κερδων τους, σαν ενα οργανο για την παγκοσμια κυριαρχια τους και σαν βοηθητικο μεσο για την καταληστευση των πρωτων υλων και των υλικων αξιων του πλανητη.
* Το Goldstandard δεσμευε τις χωρες να καλυπτουν την αξια του νομισματος τους σε χρυσο. Στην New York το 1914 η αξια μιας ουντσας χρυσου ηταν 20 Δολλαρια, στην Αγγλια
** Ο ορος Deflation σημαινει την πτωση των τιμων μιας ομαδας προιοντων η ολοκληρης της οικονομιας ενος κρατους και προερχεται απο το γεγονος, οτι η ζητηση βρισκεται κατω απο την προσφορα προιοντων και την ελλατωση του κυκλοφορουντος χρηματος η της ταχυτητας κυκλοφοριας του. Σε αντιθετη περιπτωση εχουμε την Inflation
Υποσημειωση:
1. Σαν πηγη του ανωτερω αρθρου χρησιμοποιηθηκε μια αναλογη δημοσιευση στο Internationaler Hintergrundinformationsdienst für Politik, Wirtschaft und Wehrwesen, inter info, Folge 344, Juli und August 2007 (Βλεπε και στο Genossenschaft Zeit-Fragen,www.zeit-fragen.ch)
2. Για το ιδιο θεμα και πιο εμπεριστατωμενα βλεπε και το βιβλιο των Eberhard Hamer και Eike Hamer (Hrsg.) „Der Welt- Geldbetrug“, Aton-Verlag, Unna, 2. erweiterte Auflage 2007
3. Για την 'υποκλιση' του Barack Obama στην παντοδυναμη Lobby της AIPAC βλεπε και το αρθρο του Uri Avnery 'Obamas unterwürfige Rede vor der Lobbygruppe AIPAC' στο Telepolis
http://www.heise.de/tp/r4/artikel/28/28096/1.html
4. Και το ιδιο αρθρο στα αγγλικα με τον τιτλο 'No, I Can't!'
http://www.avnery-news.co.il/english/index.html
Συντάχθηκε απο τον/την POI
Πέμπτη, 26 Φεβρουάριος 2009 09:44
Μετά το 1945, οι ΗΠΑ βγήκαν από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο , έχοντας σαν χώρα τα παγκόσμια αποθέματα χρυσού, τη μεγαλύτερη βαριά βιομηχανία αλλά και ένα πλεόνασμα σε σχέση με την ποσότητα χρυσού και δολαρίων σε κυκλοφορία (Πληθωριστικό χρήμα). Έτσι τη δεκαετία το 50 κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά, έτσι ώστε να υποστηρίξουν συμμάχους τους , όπως η Γερμανία η Ιαπωνία αλλά άλλες ασιατικές χώρες, που θεωρούσαν ότι είναι κλειδιά στη μάχη εναντίον του κομουνισμού. Με το άνοιγμα της Αμερικανικής αγοράς για εισαγωγές από την Ιαπωνία και τη Δυτική Γερμανία επιτεύχθηκε μια σταθερότητα. Το σημαντικότερο στοιχείο από την ανάπτυξη αυτού του είδους σχέσεων ήταν ότι δημιουργήθηκε μια πολύ στενή εμπορική σχέση προς όφελος των ΗΠΑ.
Αυτό κράτησε μέχρι τον πόλεμο του Βιετνάμ. Οι δαπάνες του πολέμου ήταν τόσο μεγάλες που σχεδόν εξαντλήθηκαν τα αποθέματα χρυσού για την Αμερική. Το 1968 η κατάσταση είχε γίνει εξαιρετικά κρίσιμη αφού οι κεντρικές τράπεζες ξένων κρατών που είχαν αποθέματα σε δολάρια φοβούμενοι ότι τα αποθέματά τους θα αποκτήσουν μηδενική αξία ζητούσαν χρυσό από την αμερικανική κυβέρνηση.
Τον Αύγουστο του 1971, ο Nixon έσπασε τη συμφωνία του Breton Woods και αρνήθηκε να εξαγοράσει τα δολάρια δίνοντας χρυσό. Δεν υπήρχε αρκετός χρυσός. Αυτή η στιγμή αποτελεί ένα υπερβολικά σημαντικό σημείο στην παγκόσμια οικονομική ιστορία. Μετά το 1971 το δολάριο σταμάτησε να αντιστοιχεί σε μια ουγκιά χρυσού, που ήταν κάτι μετρήσιμο. Η αξία του δολαρίου πλέον καθοριζόταν από το υπουργείο οικονομικών και την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ.
Το δολάριο, πλέον έγινε ένα έμβλημα με πολιτική σημασία. Εμπιστοσύνη στο δολάριο αυτόματα σήμαινε εμπιστοσύνη στην Αμερική, τον υπερασπιστή του «ελεύθερου κόσμου». Στην αρχή δεν μπόρεσε να εκτιμηθεί η δύναμη αυτής της μετάλλαξης του δολαρίου από την ίδια την Αμερική μια και έγινε αναγκαστικά αφού τα αποθέματα του χρυσού είχαν φτάσει σε δραματικό επίπεδο. Η Αμερική χρησιμοποίησε το ρόλο της σαν ο κυρίως παράγοντας του ΝΑΤΟ για να πιέσει τους συμμάχους της να δέχονται το δολάριο όπως και πριν. Οι ισοτιμίες άρχισαν να «παίζουν» ολοένα και περισσότερο. Οι αγορές σταδιακά απορυθμίστηκαν. Οι παράκτιες τράπεζες δημιουργήθηκαν με αποτέλεσμα την κυκλοφορία ανεξέλικτων αμοιβαίων ομολόγων και «τοξικών» παραγώγων. Όλες αυτές οι αλλαγές οργανώθηκαν από την Washington σε συνεργασία με κεντρικές τράπεζες της Νέας Υόρκης.
Το παράδοξο του χρέους σε δολάριο.
Αυτό που συνειδητοποίησαν άμεσα, μετά το 1971, οι Αμερικάνοι ήταν ότι θα μπορούσαν να ασκήσουν μεγαλύτερη επιρροή παγκόσμια μέσω του χρέους. Του δημόσιου χρέους. Ο χρυσός κανόνας είναι : «Το χρέος ενός ανθρώπου είναι πίστωση από κάποιον άλλο». Έτσι από τη στιγμή που όλα τα βασικά εμπορεύματα και πάνω από όλα το πετρέλαιο διαπραγματεύονταν σε δολάρια, η ζήτηση για το δολάριο θα συνεχιζόταν, έστω και η Αμερικανική κυβέρνηση δημιουργούσε περισσότερα δολάρια από ότι η ίδια της η οικονομία δικαιολογούσε.
Έτσι, οι εμπορικοί συνεργάτες των Αμερικανών είχαν στα χέρια τους τεράστιες ποσότητες δολαρίων, τόσες που φοβόντουσαν να δημιουργήσουν μια νομισματική κρίση. Αντίθετα, όλοι οι εταίροι σταδιακά διόγκωναν αυτά τα αποθέματα, αποδυναμώνοντας τις οικονομίες τους προκειμένου να στηρίξουν το δολάριο γιατί διέβλεπαν μια επερχόμενη παγκόσμια κατάρρευση. Το πρώτο shock ήρθε το 1973 όταν η τιμή του πετρελαίου αυξήθηκε κατά 400%. Η Γερμανία και η Ιαπωνία αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος κλονίστηκαν. Η ανεργία αυξήθηκε θεαματικά. Το δολάριο είχε κερδίσει.
Το νομισματικό σύστημα με βάση το δολάριο είναι η πραγματική πηγή του παγκόσμιου πληθωρισμού που έχουμε βιώσει και στην Ευρώπη αλλά και παγκόσμια μετά το 1971. Ανάμεσα στο 1945 και το 1965 η ποσότητα των δολαρίων που κυκλοφορούσαν αυξήθηκε μόν κατά 55%. Αυτά ήταν τα χρυσά χρόνια με χαμηλό πληθωρισμό και σταθερή οικονομική ανάπτυξη. Μετά την απόφαση του Nixon, την αποδέσμευση του δολαρίου δηλαδή από το χρυσό, τα χρόνια 1971 – 2001, η ποσότητα των δολαρίων σε κυκλοφορία αυξήθηκε κατά 2000%.
Το δολάριο παρόλα αυτά εξακολουθεί να είναι παγκόσμιο νόμισμα. Αυτό σημαίνει ότι οι κεντρικές τράπεζες όλων των χωρών, πρέπει να έχουν αποθέματα σε δολάριο προκειμένου να αντιμετωπιστεί μια κρίση που θα αφορά το εμπορικό τους ισοζύγιο αλλά και την εθνική ζήτησή τους για πετρέλαιο. Σήμερα περίπου το 67% των αποθεμάτων σε ξένο νόμισμα είναι δολάρια. Το υπόλοιπο είναι χρυσός , ενώ το ευρώ αποτελεί μόνο το 15%. Μέχρι την κυκλοφορία του ευρώ δεν υπήρχε κανένα νόμισμα που θα μπορούσε έστω και θεωρητικά να υποκαταστήσει το δολάριο όσο αφορά των αποθεματικό ρόλο.
Αυτό που είναι λίγο κατανοητό , είναι το πως συνδέεται ο ρόλος του εμπορικού ελλείμματος με το δολάριο. Η Αμερική σκόπιμα έχει επιλέξει να έχει μεγάλα ελλείμματα στο εμπορικό αλλά και στο δημοσιονομικό της ισοζύγιο. Αυτή η τακτική ονομάζεται «καλοπροαίρετη παραμέληση», αλλά ο πραγματικός σκοπός είναι να δημιουργήσει εξάρτηση σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο από το δολάριο. Όσο τα ξένα κράτη δέχονται το δολάριο για τις εμπορικές τους συναλλαγές ή Αμερική θα εξακολουθεί να έχει το μοναδικό πλεονεκτικά της εκτύπωσης του συγκεκριμένου νομίσματος. Το τέχνασμα είναι η αποδοχή του νομίσματος. Η ιστορία των προηγούμενων 30 χρόνων δείχνει πως έχουν καταφέρει να το πετύχουν μέσω του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου , της Παγκόσμιας Τράπεζας αλλά και επενδυτών – δανειστών όπως ο George Soros.
Αυτό που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν είναι ένας μηχανισμός περισσότερο αποτελεσματικός από την οποιαδήποτε Βρετανική Αυτοκρατορία και την σχέση της με την Ινδία μέσω του Χρυσού Κανόνα. Όσο η Αμερική θα συνεχίζει να είναι στρατιωτική υπερδύναμη, ο κόσμος θα εξακολουθεί να χρησιμοποιεί το πληθωριστικό δολάριο για τις συναλλαγές του. Αναπτυσσόμενες χώρες , όπως η Αργεντινή ή το Κογκό ή η Ζάμπια πιέζονται να δεχτούν δολάρια προκειμένου να πάρουν δάνεια μέσω του ΔΝΤ. Τα βιομηχανικά κράτη είναι υποχρεωμένα να διαπραγματεύονται σε δολάρια επίσης προκειμένου να υπερασπίσουν τα εθνικά τους νομίσματα. Η συνολική επίδραση της Αμερικανικής νομισματικής δημοσιονομικής αλλά και εμπορικής πολιτικής είναι να εξακολουθεί να έχει το δολάριο μοναδικό ρόλο στην παγκόσμια οικονομία. Δεν είναι τυχαίο ότι το μεγαλύτερο οικονομικό κέντρο του κόσμου είναι η Νέα Υόρκη. Είναι ο πυρήνας του Αρκανικού νομισματικού συστήματος.
Η λειτουργία είναι πολύ απλή. Μια πολύ μεγάλη ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία στην Αμερική δέχεται δολάρια για τις πωλήσεις που κάνει εκεί. Μετά τα δολάρια αυτά επιστρέφονται στην εθνική κεντρική τράπεζα προκειμένου αυτά να μετατραπούν σε ευρώ ή σε ένα άλλο νόμισμα που θέλει η συγκεκριμένη εταιρία να χρησιμοποιήσει. Με αυτό τον τρόπο αυξάνονται συνέχεια τα αποθέματα της συγκεκριμένης εθνικής τράπεζας σε δολάρια. Μετά την πετρελαϊκή κρίση του 70, η ανάγκη της ύπαρξης αποθεμάτων σε δολάρια προκειμένου να γίνεται αγορά πετρελαίου έγινε εθνικός στόχος για πάρα πολλές χώρες. Οι εξαγωγές γίνονταν σε δολάριο προκειμένου να δημιουργηθούν τέτοιου είδους αποθέματα. Έφτασε κάποια στιγμή όμως που η ποσότητα- αξία των δολαρίων που είχαν όλες οι χώρες μαζί δεν ανταποκρινόταν σε αντίστοιχη ύπαρξη χρυσού. Έτσι προκειμένου να εξασφαλίσουν τις απαιτήσεις τους αγοράσαν ομόλογα που είχε εκδώσει η ίδια η Αμερική προκειμένου να χρηματοδοτήσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα. Και από τη στιγμή που η Αμερική είχε μεγάλο έλλειμμα υπήρχαν πολλά τέτοιου είδους ομόλογα να αγοραστούν από όλους.
Σήμερα οι περισσότερες κεντρικές τράπεζες έχουν στα χαρτοφυλάκια τους τέτοιου είδους κρατικά Αμερικανικά ομόλογα που ανταποκρίνονται στα αποθέματα τους σε δολάριο. Μια εκτίμηση είναι ότι το ποσό αυτό ανέρχεται σε 1 έως 1,5 τρις δολάρια. Καταλαβαίνουμε όλοι αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μέρος του Αμερικανικού χρέους. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας ροής είναι η Αμερική να έχει ουσιαστικά «εθιστεί» στον εξωτερικό δανεισμό. Η ικανότητα της να έχουν οι κάτοικοί της υψηλό βιοτικό επίπεδο και να μπορούν να διαθέτουν τα εισοδήματά τους για κατανάλωση είναι αποτέλεσμα του δανεισμού. Η Αμερική ζει με τα χρήματα που της δανείζει ο υπόλοιπος κόσμος. Εάν το καλοσκεφτούμε τα δολάρια που έχει δώσει ένας Αμερικάνος για να αγοράσει ένα ευρωπαϊκό προϊόν έχουν ουσιαστικά επιστραφεί.
Σήμερα το Αμερικανικό έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου κυμαίνεται γύρω στα 500 δις δολάρια αλλά παρόλα αυτά το δολάριο δεν καταρρέει. Γιατί; Τον Μάιο και τον Ιούνιο μόνο η Κεντρική Τράπεζα της Κίνας και της Ιαπωνίας μόνο αγόρασαν κρατικά αμερικανικά ομόλογα αξίας 100 δις δολαρίων. Το έκαναν ακόμη και όταν η αξία των ομολόγων έπεφτε. Η πράξη αυτή δεν ήταν τίποτε άλλο από μία κίνηση προκειμένου να προστατέψουν τις εξαγωγές τους και να διατηρήσουν σταθερή την ισοτιμία δολαρίου γιέν.
Ήδη το σύστημα των παγκόσμιων πληρωμών αλλά περισσότερο η παγκόσμια αγορά κεφαλαίων (μετοχές, ομόλογα, παράγωγα) διαπραγματεύονται κατά κύριο λόγο σε δολάριο, το δολάριο υπερισχύει όλων. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα μπορούσε να προσφέρει μια εναλλακτική λύση, αλλά μέχρι τώρα απλά παρακολουθεί τις εξελίξεις. ΄Οσο οι ευρωπαϊκές τράπεζες μιμούνται τις Αμερικάνικές η βιομηχανική βάση της Ευρώπης θα καταστρέφεται. Προκειμένου να μειωθούν τα αποθέματα σε δολάρια η πρακτική που ακολουθούν οι υπόλοιπες εθνικές κυβερνήσεις είναι απλά να μειώσουν τις εξαγωγές τους. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα ένα ακόμη μεγαλύτερο εμπορικό πλεόνασμα αλλά και την προσέλκυση περισσότερων δολαρίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου