Καθολικό Άνευ όρων Βασικό
Εισόδημα:
ένα θεμελιώδες ανθρώπινο
δικαίωμα που πρέπει να διεκδικήσουμε.
Το Δίκτυο για το Καθολικό Άνευ όρων Βασικό
Εισόδημα (ΚΑΒΕ) είναι ένα κίνημα που ξεκίνησε το 1986 και σήμερα έχει εξελιχθεί
σε παγκόσμιο, με δημοψηφίσματα για την εφαρμογή του, ένταξή του σε προγράμματα
πολιτικών κομμάτων και σε πειραματικές εφαρμογές του σε χώρες και πόλεις.
Το ΚΑΒΕ δεν είναι φιλανθρωπία, ούτε βοήθημα, ούτε
κόστος ή επίδομα σε ειδικές κατηγορίες ανθρώπων. Είναι θεμελιώδες ανθρώπινο
δικαίωμα που δίνεται σε όλους, εφ όρου ζωής, για το απλό γεγονός ότι έχουν
γεννηθεί και συμμετέχουν σε ανθρώπινη κοινωνία. Είναι καθολικό (δίνεται σε
όλους), ανεπιφύλακτο (δεν υπάρχουν προϋποθέσεις παροχής του), ατομικό (δίνεται
σε κάθε άτομο), επαρκές (διασφαλίζει αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και
συμμετοχής στην κοινωνία). Δεν έχει καμιά σχέση και δεν αντικαθιστά το
κοινωνικό κράτος πρόνοιας και τα κοινωνικά επιδόματα, αλλά τα συμπληρώνει.
Στο άρθρο 25 της Οικουμενικής Διακήρυξης του ΟΗΕ
για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αναφέρεται το δικαίωμα που έχει ο καθένας σε ένα
βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένειά του υγεία
και ευημερία και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη, όπως
και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. Το ΚΑΒΕ θα είναι η υλοποίηση και
συγκεκριμενοποίηση αυτού του δικαιώματος.
Οι τεχνολογικές εξελίξεις και η αυτοματοποίηση,
αφήνουν όλο και περισσότερους ανθρώπους χωρίς εργασία. Οι θέσεις εργασίας
γίνονται όλο και πιο επισφαλείς. Αλλά ακόμη και μια θέση εργασίας σήμερα δεν
αποτελεί εγγύηση μιας αξιοπρεπούς ζωής ή μιας ελεύθερης ύπαρξης. Κανείς δεν
νοιώθει ασφαλής σήμερα στον κόσμο. Εκατομμύρια και εκατομμύρια ανθρώπων, ζουν
μια ανασφαλή ζωή. Όλα αυτά έχουν επιπτώσεις. Ο Π.Ο.Υ εκτιμά ότι το 2020 οι
κρίσεις πανικού και η κατάθλιψη θα είναι οι βασικές ασθένειες στον
"ανεπτυγμένο" κόσμο.
Το ΚΑΒΕ
απαντά σ αυτές τις προκλήσεις. Βοηθά να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια
μας. Είναι θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορείς να χτίσεις τη ζωή σου με ελευθερία,
ώστε να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις. Θα είναι μια κοινωνική επανάσταση.
Οι άνθρωποι θ αρχίσουν να αξιολογούν και να κατευθύνουν τη ζωή τους, όχι με
βάση τι κερδίζουν σαν αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες τους, αλλά με βάση τις
εσωτερικές τους ανάγκες και το τι μπορούν να συνεισφέρουν στην ανθρωπότητα. Θα
αποσυνδεθεί η εργασία και η επιβίωση απ την μισθωτή εργασία. Υπάρχουν διάφορα
είδη εργασιών: τα οικιακά, η φροντίδα ανθρώπων στο σπίτι, η εθελοντική
εργασία...
Το ΚΑΒΕ θα συνεισφέρει στην εξάλειψη της απόλυτης
φτώχειας, στη ριζοσπαστική αλλαγή της κατάστασης των γυναικών, στη μείωση των
ψυχικών ασθενειών και των κοινωνικών συγκρούσεων, στην αύξηση της ελευθερίας
των ανθρώπων, στην καλύτερη διαπραγμάτευση εργασιακών συνθηκών κοκ.
Οι λύσεις που προσφέρει το ΚΑΒΕ έχουν κάνει διασημότητες,
επιστήμονες και γνωστούς ανθρώπους του κεφαλαίου να ταχθούν υπέρ της θέσπισής
του.
Παρ όλα αυτά ακούγονται φωνές από διάφορες πλευρές
ότι το ΚΑΒΕ θα συνεισφέρει ώστε οι άνθρωποι "να μην ενδιαφέρονται να
εργαστούν και θα τεμπελιάζουν". Αυτό θυμίζει την εποχή μιας άλλης μεγάλης
κατάκτησης της ανθρωπότητας, την εποχή της πάλης για την καθιέρωση του 8ωρου
εργασίας, όταν τις παραμονές των μεγάλων διαδηλώσεων το 1866 στην Αμερική, οι
εφημερίδες είχαν πλημμυρίσει με άρθρα που έγραφαν ότι "το αίτημα θα έφερνε
μείωση μισθών, φτώχεια και κοινωνική υποβάθμιση του εργάτη, θα έσπρωχνε τους
εργάτες σε αλητεία και χαρτοπαιξία, βία, κραιπάλη και αλκοολισμό".
Αν η φύση του ανθρώπου ήταν η τεμπελιά, αυτός δεν
θα ξέφευγε ποτέ απ την κατάσταση του ζώου. Η εργασία ήταν αυτή που ξεχώρισε
τους προγόνους μας απ τα ζώα και δημιούργησε στην κυριολεξία τον άνθρωπο. Η
εργατικότητα και η δημιουργικότητα είναι λοιπόν στη φύση του ανθρώπου.
Είναι ικανός ο καπιταλισμός ν αλλάξει τη φύση του
ανθρώπου και να τον μεταμορφώσει σε τεμπέλη; Όχι. Μπορεί μόνο να παρεμβάλλει
τεράστιες δυσκολίες ανάμεσα στον άνθρωπο και την τάση του για δημιουργική,
αποδοτική και ωφέλιμη εργασία και παρέχει "ευκαιρίες" στην τεράστια
πλειοψηφία των ανθρώπων, μόνο για άχαρη, βασανιστική, αδιάφορη, ξένη προς τα
ενδιαφέροντα εργασία, που έχει την έννοια "του μεροκάματου για λόγους
επιβίωσης".
Φυσικά για να έχει αληθοφάνεια ο μύθος των
"τεμπέληδων ανθρώπων", είναι αναγκαία μια εκπαίδευση αφυδατωμένη από
παιδεία άξια των ανθρώπων, μια εκπαίδευση σαν αυτή που προσφέρει αφειδώς ο
καπιταλισμός.
Το ΚΑΒΕ θ απελευθερώσει τη φύση του ανθρώπου και
την τάση του για δημιουργική εργασία, θα του δώσει την ευκαιρία να εκφράσει τις
ικανότητές του, τη φαντασία του, τη δημιουργικότητά του, να προσφέρει στην
κοινωνία. Εργασία με την ευρύτερη έννοια είναι κάθε δραστηριότητα που
πραγματοποιούμε στον κόσμο για να τον αλλάξουμε και να τον βελτιώσουμε. Λαμβάνοντας
ένα ΚΑΒΕ, θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο σε δημιουργικές,
εθελοντικές ή συνεργατικές εργασίες, απαραίτητες για μας τους ίδιους και για
την κοινωνία, χωρίς να χρειάζεται να αμειβόμαστε γι’ αυτές. Το ΚΑΒΕ θα οδηγήσει
σε μια αύξηση της παραγωγικότητας, της ελευθερίας και του πολιτισμού, χωρίς
προηγούμενο.
Ο Μάρξ είχε παρατηρήσει κάτι ανάλογο, με τη
γενίκευση της εργοστασιακής νομοθεσίας (Κεφάλαιο, τ.1, σελ 498, 505, 519-520):
"Η εργοστασιακή νομοθεσία, αυτή η πρώτη
συνειδητή και σχεδιασμένη αντίδραση της κοινωνίας στην αυθόρμητη συγκρότηση του
προτσές της παραγωγής της, είναι εξίσου αναγκαίο προϊόν της μεγάλης
βιομηχανίας, όπως η μπαμπακερή κλωστή, τα αυτόματα μηχανήματα και ο ηλεκτρικός
τηλέγραφος...
...Η εργοστασιακή νομοθεσία, σαν πρώτη παραχώρηση
που αποσπάστηκε απ το κεφάλαιο...
...Αν από τη μια μεριά, η γενίκευση της
εργοστασιακής νομοθεσίας έγινε αναπόφευκτη σαν μέσο σωματικής και πνευματικής
προστασίας της εργατικής τάξης, από την άλλη, γενικεύει και επιταχύνει τη
μετατροπή σκόρπιων προτσές εργασίας μικροσκοπικής κλίμακας σε συνδυασμένα
προτσές εργασίας μεγάλης κοινωνικής κλίμακας, δηλ γενικεύει και επιταχύνει τη
συγκέντρωση του κεφαλαίου και τη μονοκρατορία του εργοστασιακού συστήματος.
Καταστρέφει όλες τις αρχαϊκές και μεταβατικές μορφές, που πίσω τους κρύβεται
ακόμα εν μέρει η κυριαρχία του κεφαλαίου και τις αντικατασταίνει με την άμεση
και απροκάλυπτη κυριαρχία του. Γενικεύει έτσι και τον άμεσο αγώνα ενάντια σ
αυτή την κυριαρχία. Ενώ στο κάθε εργαστήρι ξεχωριστά επιβάλλει την ομοιομορφία,
την κανονικότητα, την τάξη και την οικονομία, αυξάνει, χάρη στο τεράστιο
κέντρισμα που δίνουν στην τεχνική, ο περιορισμός και η ρύθμιση της εργάσιμης
ημέρας, την αναρχία και τις καταστροφές της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής γενικά,
καθώς και την εντατικότητα της εργασίας και το συναγωνισμό των μηχανών με τον
εργάτη. Καταστρέφοντας τις σφαίρες της μικρής παραγωγής και της δουλειάς στο
σπίτι, καταστρέφει τα τελευταία καταφύγια των "υπεράριθμων" και μαζί
την ως τα σήμερα ασφαλιστική δικλείδα του όλου κοινωνικού μηχανισμού. Οδηγώντας
στο ωρίμασμα των υλικών όρων και του κοινωνικού συνδυασμού του προτσές της
παραγωγής, οδηγεί στο ωρίμασμα των αντιφάσεων και των ανταγωνισμών της
κεφαλαιοκρατικής του μορφής και επομένως οδηγεί ταυτόχρονα στο ωρίμασμα των
μορφικών στοιχείων μιας καινούργιας κοινωνίας και των παραγόντων ανατροπής της
παλιάς κοινωνίας".
Πού θα βρεθούν τα χρήματα; Ποιος θα χρηματοδοτήσει
το ΚΑΒΕ;
Σήμερα το φτωχότερο μισό του παγκόσμιου πληθυσμού,
μοιράζεται λιγότερο από το 1% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ το πλουσιότερο 10%
έχει στα χέρια του το 89% του συνολικού πλούτου. Το 1% ελέγχει τα μισά
περιουσιακά στοιχεία του πλανήτη. Ο σημερινός πλούτος "ανήκει" στους
"νόμιμους" ιδιοκτήτες του, τις μεγάλες πολυεθνικές, τις παγκόσμιες
τράπεζες και τα οικονομικά λόμπυ. Χρειάζεται μια αλλαγή στο μυαλό μας, μια
αλλαγή στην κατανόηση των πραγμάτων.
Υπάρχει επαρκής πλούτος σε παγκόσμιο επίπεδο, έτσι
ώστε όλος ο πληθυσμός της γης να ζει σε αξιοπρεπείς συνθήκες. Ο πλούτος αυτός
έχει παραχθεί χάρη στις προσπάθειες όλων των προηγούμενων γενεών και ολόκληρης
της κοινωνίας, άρα είναι κληρονομιά όλων. Τα επιτεύγματα των επιστημών και της
τεχνολογίας, η εργασία και η εμπειρία γενεών και γενεών, με θεμελιώδη εργαλεία
τις γλώσσες των λαών, έκαναν την ανθρωπότητα να λειτουργεί πάντα σαν ένα άτυπο
πλανητικό εργοστάσιο, σαν μια επιχείρηση/οργανισμός, όπου ο κάθε λαός
συνεισφέρει το δικό του μερίδιο.
["Οι κουκίδες στο χάρτη που δείχνουν τον τόπο
όπου παρουσιάζονται κάθε φορά οι καινοτομίες, μετακινούνται από ήπειρο σε
ήπειρο, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας", Ιστορία της
ανθρωπότητας της Unesco].
Το ΚΑΒΕ συνεισφέρει στη συνειδητοποίηση από τους
ανθρώπους, της ανθρωπότητας σαν οντότητας και σαν φορέα δικαιωμάτων. Είναι ένα
απ τα μικρά/τεράστια βήματα που πρέπει να γίνουν για ν αποκτήσει υλική/θεσμική
υπόσταση η ανθρωπότητα σαν εργοστάσιο/επιχείρηση σε πλανητική κλίμακα, άξιο των
ανθρώπων.
Το ΚΑΒΕ λοιπόν, σαν κοινωνικό μέρισμα, σαν μια
απόδοση των προηγούμενων επενδύσεων της ανθρωπότητας, σαν επένδυση λόγω των
χαρακτηριστικών του που αναφέρθηκαν προηγουμένως, μπορεί ν αποτελέσει επένδυση
ενός ποσοστού των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, σ αυτό (από 2-20% ανάλογα με
το μέγεθος της επιχείρησης), σαν πρώτο βήμα επιστροφής στην κοινωνία των
δικαιωμάτων της, που θα κατανέμεται μέσω μιας ειδικής τράπεζας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο καπιταλισμός θα
δεχθεί ένα χαλινάρι στην ακόρεστη δίψα του για εκμετάλλευση των ανθρώπων. Οι
αγορές είναι η ιστορία των περιορισμών που τέθηκαν και τίθενται στη λειτουργία
τους (ώρες εργασίας και 8ωρο, παιδική εργασία, συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας,
κοινωνική ασφάλιση...).
"Είναι σαφές ότι ο αγώνας για τη δικαιοσύνη
δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπεται εξ αιτίας της συντριπτικής δύναμης εκείνων
που διαθέτουν τα όπλα και τα χρήματα και που φαίνονται ανίκητοι στην εμμονή
τους να τα διατηρήσουν. Η δύναμη αυτή αποδείχθηκε επανειλημμένα ευάλωτη
απέναντι σε ανθρώπινες αρετές λιγότερο μετρήσιμες από τις βόμβες και τα
δολάρια: το ηθικό σθένος, την αποφασιστικότητα, την ενότητα, την οργάνωση, την
αυτοθυσία, το πνεύμα, την εφευρετικότητα, το κουράγιο και την υπομονή. Κανένας
ψυχρός υπολογισμός για τον συσχετισμό δυνάμεων δεν πρέπει ν αποθαρρύνει
ανθρώπους που έχουν πειστεί για το δίκιο του αγώνα τους" (Η δύναμη που
καμιά εξουσία δεν μπορεί να υποτάξει, του Χάουαρντ Ζιν).
29 Απρίλη 2020
Γιώργος Παπανικολάου
120 εκατ. Ευρωπαίοι
απειλούνται από φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό
Επομένως, ο πραγματικός πλούτος
της κοινωνίας και η δυνατότητα συνεχούς διεύρυνσης του προτσές αναπαραγωγής
της, δεν εξαρτώνται από τη διάρκεια της υπερεργασίας, αλλά από την παραγωγικότητά
της και από τους λίγο-πολύ πλούσιους όρους παραγωγής, κάτω από τους οποίους
συντελείται.
Το βασίλειο της ελευθερίας αρχίζει
στην πραγματικότητα εκεί που παύει η εργασία να υπαγορεύεται από ανάγκη και από
εξωτερική σκοπιμότητα. Βρίσκεται επομένως από αυτή τη φύση του πράγματος, πέρα
από τη σφαίρα της καθεαυτό υλικής παραγωγής.
Όπως ο πρωτόγονος άνθρωπος οφείλει
να παλεύει με τη φύση για να ικανοποιεί τι ανάγκες του, για να συντηρεί και να
αναπαράγει τη ζωή του, το ίδιο οφείλει να κάνει και ο πολιτισμένος άνθρωπος,
και οφείλει να το κάνει αυτό σε όλες τις κοινωνικές μορφές και στις συνθήκες
οποιουδήποτε τρόπου παραγωγής. Με την ανάπτυξή του διευρύνεται το βασίλειο αυτό
της φυσικής αναγκαιότητας, γιατί μεγαλώνουν οι ανάγκες του. Ταυτόχρονα όμως,
διευρύνονται οι παραγωγικές δυνάμεις που ικανοποιούν τις ανάγκες αυτές. Η
ελευθερία στον τομέα αυτό μπορεί να συνίσταται μόνο στο ότι ο κοινωνικός άνθρωπος,
οι συνεταιρισμένοι παραγωγοί, θα ρυθμίζουν ορθολογικά αυτή τους την ανταλλαγή
της ύλης με τη φύση, θα την υποτάσσουν στον κοινό έλεγχο από μέρους τους, αντί
να κυριαρχούνται από αυτήν σαν από μια τυφλή δύναμη, όταν θα την πραγματοποιούν
με την μικρότερη δυνατή δαπάνη δυνάμεων και κάτω από όρους αντάξιους και
ταιριαστούς προς την ανθρώπινη φύση τους. Ωστόσο αυτό παραμένει πάντα ένα βασίλειο
της ανάγκης. Πέρα από αυτό αρχίζει η ανάπτυξη των δυνάμεων του ανθρώπου, σαν
αυτός καθεαυτός σκοπός, το πραγματικό βασίλειο της ελευθερίας, που μπορεί όμως
να ακμάσει μόνο πάνω στη βάση εκείνου του βασιλείου της ανάγκης. Ο βασικός όρος
είναι η συντόμευση της εργάσιμης ημέρας.
(Κ. Μάρξ, Το Κεφάλαιο, τ. 3, σελ
1007-1008).
«το αληθινό βασίλειο της ελευθερίας αρχίζει εκεί που σταµατά η αναγκαιότητα, εκεί που η εργασία δεν µετατρέπεται σε εµπόρευµα, αλλά αποτελεί αυτοσκοπό και µέσο για να εκφράσει ο άνθρωπος τις πλούσιες δηµιουργικές του ικανότητες.
Όταν η αναγκαστική εργασία αντικατασταθεί από τη δηµιουργική εργασία, όταν η ελευθερία του ενός ατόµου γίνει όρος και προϋπόθεση για την ελευθερία των άλλων ατόµων, τότε, µέσα στο κλίµα της γενικής ελευθερίας, που είναι η ουσία της ανθρώπινης φύσης, θα κάνει την εµφάνισή του ο καινούριος τύπος του ολοκληρωµένου ανθρώπου»
(Καρλ Μαρξ, Οικονοµικά και Φιλοσοφικά Χειρόγραφα).
(Τσάρλυ Τσάπλιν, "Ο Μεγάλος
Δικτάτωρ").
Λυπάμαι, αλλά δεν θέλω να γίνω δικτάτορας.
Δεν είναι δική μου υπόθεση.
Δεν θέλω ούτε να βασιλεύσω, ούτε να κατακτήσω.
Θέλω να βοηθήσω όλο τον κόσμο.
Εβραίους, χριστιανούς, μαύρους, λευκούς.
Όλοι επιθυμούμε την αλληλεγγύη,
ζώντας με την ευτυχία των άλλων και όχι τη
δυστυχία τους.
Δεν θέλουμε ούτε να μισούμε, ούτε να περιφρονούμε.
Έχει χώρο για τον καθένα.
Η γη είναι πλούσια και μπορεί να θρέψει όλο τον
κόσμο.
Η ζωή μπορεί να είναι ελεύθερη κι ωραία.
Αλλά χάσαμε αυτό το μονοπάτι.
Η πλεονεξία δηλητηρίασε τις ψυχές,
ανύψωσε τους φραγμούς του μίσους.
Μας καταδίκασε στη δυστυχία και τον σκοτωμό.
Ορίζουμε την ταχύτητα, αλλά κλεινόμαστε στον εαυτό
μας.
Η μηχανοποίηση μας κάνει εξαρτημένους.
Η επιστήμη μας, μας έκανε κυνικούς και άξεστους.
Σκεφτόμαστε πολύ, αισθανόμαστε πολύ λίγο.
Πιο πολύ κι από τις μηχανές, μας λείπει η
ανθρωπιά.
Πιο πολύ απ την επιδεξιότητα, η καλοσύνη.
Χωρίς αυτές τις αρετές, η βία θα κυριαρχήσει στη
ζωή.
Τ αεροπλάνο και το ραδιόφωνο μας έφεραν κοντά.
Η φύση αυτών των εφευρέσεων αξιώνει την καλοσύνη
και την παγκόσμια αδελφοσύνη.
Αυτή τη στιγμή η φωνή μου φτάνει
στ αυτιά εκατομμυρίων ανθρώπων,
απελπισμένων γυναικών, παιδιών,
θύματα ενός συστήματος που ξέρει μόνο να βασανίζει
και να φυλακίζει αθώους.
Σ αυτούς που μ ακούνε λέω: μην απελπίζεστε.
Η τωρινή μας δυστυχία προήλθε απ την πλεονεξία
και την σκληρότητα αυτών που φοβούνται την πρόοδο.
Το μίσος θα περάσει. Οι δικτάτορες θα πεθάνουν.
Κι η δύναμη που αφαίρεσαν απ το λαό, θα τους
ξαναδοθεί πίσω.
Όσο οι άνθρωποι θα πεθαίνουν, η ελευθερία δεν θα
κινδυνέψει.
Στρατιώτες, μην υπακούτε τους αγροίκους
που σας περιφρονούν και σας καταδυναστεύουν.
Που σας υπαγορεύουν τις πράξεις και τις σκέψεις
σας.
Που σας μεταμορφώνουν σε αγέλη, σε σάρκες για
κανόνια.
Μην υποχωρείτε μπροστά σ αυτά τα εκφυλισμένα όντα,
στους εγκεφάλους και τις καρδιές των μηχανών.
Δεν είστε ούτε μηχανές, ούτε αγέλη. Είστε
άνθρωποι.
Φέρετε την αγάπη μέσα στις καρδιές σας, κι όχι το
μίσος.
Μόνο οι εκφυλισμένοι μισούν.
Μην αγωνίζεστε για τη σκλαβιά. Αγωνιστείτε για την
ελευθερία.
Ο Αγ. Λουκάς γράφει:
"Το βασίλειο του Θεού είναι μέσα στον
Άνθρωπο".
Όχι σ έναν, όχι σ ένα σύνολο, αλλά σ όλους τους
ανθρώπους. Σ εσάς.
Εσείς είστε ο λαός που έχει τη δύναμη
να εφεύρει μηχανές, να εφεύρει την ευτυχία.
Έχετε τη δύναμη να εμπνεύσετε μια όμορφη κι
ελεύθερη ζωή
ώστε να είναι μια υπέροχη περιπέτεια.
Στ όνομα της δημοκρατίας, ας χρησιμοποιήσουμε αυτή
τη δύναμη
για να ενωθούμε. Ν αγωνιστούμε για έναν καινούργιο
κόσμο
όπου θάχει δουλειά για όλους.
Ένα μέλλον για τους νέους, ασφάλεια για τους
ηλικιωμένους.
Μ αυτή την υπόσχεση, οι αγροίκοι πήραν την
εξουσία.
Αλλά είπαν ψέματα. Δεν κράτησαν το λόγο τους.
Οι δικτάτορες απαλλάσσουν τον εαυτό τους,
αλλά υποδουλώνουν τους λαούς.
Ο αγώνας μας είναι να κάνουμε πράξη αυτές τις
υποσχέσεις.
Να ελευθερώσουμε τον κόσμο,
να σπάσουμε τους φραγμούς των εθνών.
Να καταργήσουμε την πλεονεξία, το μίσος και την
ανεπιείκεια.
Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο της λογικής,
όπου η επιστήμη και η πρόοδος,
θα επιφέρουν την ευτυχία σε όλους.
Στρατιώτες, στο όνομα της Δημοκρατίας, ας
ενωθούμε!
Γιατί εκπρόσωποι του κεφαλαίου να υποστηρίζουν το
ΚΑΒΕ; Υπάρχει λογική;
Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος:
"Όλες οι προηγούμενες κοινωνίες στηρίζονταν
στην αντίθεση ανάμεσα σε τάξεις που καταπιέζουν και σε τάξεις που καταπιέζονται.
Για να μπορεί όμως κανείς να καταπιέζει μια τάξη, πρέπει να εξασφαλίσει στην τάξη
αυτή τέτοιους όρους ύπαρξης, που να της δίνουν τη δυνατότητα να ζει τουλάχιστον
τη ζωή του σκλάβου. Ο δουλοπάροικος, στην εποχή της φεουδαρχίας, κατάφερε ν ανέβει
με τη δουλειά του και να γίνει αστός από το ζυγό του φεουδαρχικού απολυταρχισμού.
Αντίθετα, ο σύγχρονος εργάτης, αντί ν ανυψώνεται με την πρόοδο της βιομηχανίας,
βυθίζεται όλο και πιο χαμηλά, πιο κάτω ακόμα κι από τις συνθήκες ζωής της ίδιας
του της τάξης. Ο εργάτης πέφτει στην αθλιότητα και η μαζική αθλιότητα αυξαίνει
ακόμα πιο γρήγορα από τον πληθυσμό και τον πλούτο. Έτσι γίνεται φανερό ότι η
αστική τάξη είναι ανίκανη να παραμείνει άλλο κυρίαρχη τάξη της κοινωνίας και να
επιβάλλει στην κοινωνία σαν ρυθμιστικό νόμο τους όρους ύπαρξης της τάξης της. Είναι
ανίκανη να κυριαρχεί γιατί είναι ανίκανη να εξασφαλίσει στο σκλάβο της την ύπαρξη,
ακόμα και μέσα στη σκλαβιά του, γιατί είναι υποχρεωμένη να τον ρίξει ως την κατάσταση
που θα χρειάζεται να τον τρέφει αυτή, αντί να τρέφεται η ίδια απ αυτόν. Η
κοινωνία δεν μπορεί πια να ζήσει κάτω απ την κυριαρχία της αστικής τάξης, δηλαδή
η ύπαρξη της αστικής τάξης δεν συμβιβάζεται άλλο με την ύπαρξη της κοινωνίας".
"Απ τη στιγμή που ο φτωχός δεν έχει ούτε ένα ελάχιστο όριο συντήρησης, κοινωνικά εγγυημένο, ο λαός δεν είναι άλλο από ένα τεράστιο κοπάδι από δυστυχισμένα πλάσματα, αμόρφωτα και άξεστα". (Βίκτωρ Κουσιντεράν).
Η φτώχεια
δεν είναι έλλειψη χαρακτήρα. είναι μια έλλειψη μετρητών
https://www.facebook.com/CosmosEduThess/videos/1894263697599368
Το φάρμακο της κατάθλιψης λέγεται εξασφαλισμένο βασικό εισόδημα. Το
πείραμα που έγινε στον Καναδά.
https://medlabgr.blogspot.com/2019/05/to-farmako-tis-katathlipsis-legete-exasfalismeno-vasiko-isodima.html?spref=fb&m=1&fbclid=IwAR1rxnRJOjRTkFe5unjdELtZiRrkLIVM_NTx1g4CnE0Rbrzqm4_Ivr2epCI
Η σημασία της γλώσσας στην
«Ψυχολογία» της Ακαδημίας Επιστημών ΕΣΣΔ.
...Η βασική
ιδιορρυθμία των λεκτικών γενικεύσεων είναι ότι αυτές είναι ανεξάντλητα
πιο πλούσιες απ την πείρα των άμεσων εντυπώσεων που ο άνθρωπος αποκτά στη ζωή
του, κατά την πρακτική του δραστηριότητα (βάση τους είναι η μακραίωνη πείρα
της ανθρωπότητας που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά).
...Η συνειδητή
αντανάκλαση ενός οποιουδήποτε αντικειμένου ή φαινομένου, συνδέεται με ορισμένη κοινωνικά
επεξεργασμένη λεκτική γενίκευση...
...Ό,τι
συνειδητοποιεί ο άνθρωπος αποδίδεται στο μυαλό του μέσω της πείρας της
ανθρωπότητας, μέσω της πείρας της κοινωνικής πρακτικής, που είναι
γενικευμένη και σταθεροποιημένη σε σύστημα παραστάσεων, αντιλήψεων και ιδεών
της κοινωνίας στην οποία ζει...
Συνομιλία με
τον CAPILOT,
τον βοηθό Τεχνητής Νοημοσύνης του Microsoft Edge
περί
δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας.
ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):
Ποια είναι η γνώμη σου για την άποψη που ισχυρίζεται ότι η
ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο και με τα βασικά της εργαλεία (γλώσσες,
επιστήμες και τεχνολογία, εκπαίδευση, εργασία και συνεργασία, παραγωγή και
κατανάλωση) δημιουργεί στη διάρκεια γενεών και γενεών, τον πλούτο που έχει
συσσωρευτεί και επομένως είναι ο νόμιμος ιδιοκτήτης που πλούτου αυτού;
CAPILOT
(βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική
απάντηση)
Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα και προκλητική
άποψη, που αντικατοπτρίζει μια συγκεκριμένη φιλοσοφική και ιδεολογική θέση. Θα
προσπαθήσω να σου δώσω μια αντικειμενική και ενημερωμένη απάντηση, βασιζόμενος
σε κάποιες πηγές που βρήκα στο διαδίκτυο.
Η άποψη αυτή
μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή ανθρωπισμού,
δηλαδή μιας κίνησης που υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος έχει την ικανότητα και την
ευθύνη να διαμορφώσει την ιστορία και τον κόσμο με τα δικά του μέσα, χωρίς να εξαρτάται
από θεϊκές ή υπερφυσικές δυνάμεις1. Ο ανθρωπισμός
έχει πολλές εκδοχές και επιρροές, αλλά κάποια κοινά χαρακτηριστικά του είναι η
εκτίμηση της ανθρώπινης φύσης, της λογικής, της επιστήμης, της τέχνης, της
ηθικής και της ελευθερίας1.
Η άποψη που περιγράφεις μπορεί να συνδεθεί με
τον αναγεννησιακό ανθρωπισμό,
που αναπτύχθηκε στην Ευρώπη τον 15ο και 16ο αιώνα, και επηρέασε την τέχνη, τη
λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, την πολιτική και την επιστήμη. Οι αναγεννησιακοί
ανθρωπιστές θεωρούσαν ότι ο άνθρωπος είναι το μέτρον όλων των πραγμάτων, και
ότι έχει τη δυνατότητα να ανακαλύψει και να εκμεταλλευτεί τους φυσικούς και
πολιτισμικούς πόρους του κόσμου. Οι
αναγεννησιακοί ανθρωπιστές επιδίωξαν την ανάπτυξη της ανθρώπινης
προσωπικότητας, την εκπαίδευση, την κριτική σκέψη, την επιστημονική έρευνα, την
κοινωνική μεταρρύθμιση και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια2.
Η άποψη αυτή μπορεί επίσης να συνδεθεί με
τον διαφωτισμό,
που ήταν μια πνευματική και πολιτική κίνηση που ξεκίνησε στην Ευρώπη τον 17ο
και 18ο αιώνα, και επέδρασε στην Αμερική και σε άλλα μέρη του κόσμου. Οι
διαφωτιστές θεωρούσαν ότι ο άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιήσει τη λογική, την
εμπειρία και την επιστήμη για να κατανοήσει και να βελτιώσει τον κόσμο, και να
απελευθερωθεί από την άγνοια, την προκατάληψη, την παράδοση και την
τυραννία. Οι
διαφωτιστές επιδίωξαν την πρόοδο, την ενημέρωση, την ελευθερία, την ισότητα,
την δημοκρατία και την ανθρώπινη ευτυχία3.
Η γνώμη μου για την άποψη αυτή είναι ότι είναι μερικώς αληθής και μερικώς εσφαλμένη.
Από τη μια πλευρά, είναι αλήθεια ότι η ανθρωπότητα έχει δημιουργήσει και
συσσωρεύσει πολύ πλούτο με τα βασικά της εργαλεία, και ότι αυτός ο πλούτος
ανήκει στην ανθρωπότητα ως σύνολο. Από την άλλη πλευρά, είναι εσφαλμένο να
θεωρούμε ότι η ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο, και ότι ο πλούτος αυτός
είναι ομοιόμορφα και δίκαια κατανεμημένος.
ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):
Δηλαδή λες πως η άποψη ότι μερικές δεκάδες ιδιωτών
συσσώρευσαν πλούτο ίσο με τον πλούτο που κατέχει η μισή ανθρωπότητα (3,5
δισεκατομμύρια άνθρωποι) χρησιμοποιώντας τα βασικά εργαλεία της ανθρωπότητας
(που αυτή χρειάστηκε εκατομμύρια χρόνια και γενιές επί γενεών για να τ
αναπτύξει), ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ, (ΛΕΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΔΗΛΑΔΗ), είναι
μερικώς αληθής και μερικώς εσφαλμένη;
CAPILOT
(βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική
απάντηση)
Αυτό που λέω είναι ότι η άποψη ότι η ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο
και ο νόμιμος ιδιοκτήτης του πλούτου που έχει δημιουργήσει είναι μερικώς αληθής
και μερικώς εσφαλμένη. Είναι αληθής στο βαθμό που αναγνωρίζει τη συνεισφορά της
ανθρώπινης δημιουργικότητας, της συνεργασίας και της κληρονομιάς στην παραγωγή
και τη συσσώρευση του πλούτου. Είναι εσφαλμένη στο βαθμό που αγνοεί τις
ανισότητες, τις ανισορροπίες και τις αδικίες που υπάρχουν στην κατανομή και τη
χρήση του πλούτου.
Σύμφωνα με
την έρευνα του World Inequality Lab1, οι 85
πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο κατέχουν τον ίδιο πλούτο με το φτωχότερο μισό
του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή περίπου 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι2. Αυτό δείχνει ότι η
κατανομή του πλούτου είναι άκρως ανισόμετρη και αδικη, και ότι οι πλουσιότεροι
έχουν εκμεταλλευτεί τα βασικά εργαλεία της ανθρωπότητας για να αυξήσουν τον
πλούτο τους σε βάρος των φτωχότερων. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι πλουσιότεροι δεν
έχουν καμία συνεισφορά στην παραγωγή του πλούτου, αλλά ότι η συνεισφορά τους
δεν αντιστοιχεί στο μερίδιο που λαμβάνουν.
Η άποψη ότι η ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο και ο
νόμιμος ιδιοκτήτης του πλούτου που έχει δημιουργήσει αγνοεί επίσης την
πολυπλοκότητα και την ποικιλομορφία της ανθρώπινης κοινωνίας. Η ανθρωπότητα δεν
είναι ένα ομοιογενές και ομοφωνικό σύνολο, αλλά μια συλλογή διαφορετικών
ατόμων, ομάδων, κουλτουρών, ιστοριών και συμφερόντων. Η ανθρωπότητα δεν είναι
ένα εργοστάσιο που λειτουργεί με ένα ενιαίο σχέδιο, αλλά μια κοινωνική
διαδικασία που εμπεριέχει συνεργασία, ανταγωνισμό, σύγκρουση, διαπραγμάτευση, καινοτομία
και μεταβολή. Η ανθρωπότητα δεν είναι ένας νόμιμος ιδιοκτήτης του πλούτου που
έχει δημιουργήσει, αλλά μια κοινότητα που έχει την ευθύνη να διαχειριστεί τον
πλούτο της με δίκαιο και βιώσιμο τρόπο.
Ελπίζω να σου έδωσα μια κατανοητή και εποικοδομητική απάντηση.
Ευχαριστώ που συνομιλείς μαζί μου
ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):
Πουθενά δεν μίλησα για ενιαίο σχέδιο. Διαφωνείς με την
επισήμανση στην ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ UNESCO ότι «Οι κουκίδες στο χάρτη που δείχνουν τον τόπο όπου
παρουσιάζονται κάθε φορά οι καινοτομίες, μετακινούνται από ήπειρο σε ήπειρο, σε
όλη τη διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας»;
CAPILOT
(βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική
απάντηση)
Δεν διαφωνώ με την επισήμανση της UNESCO,
αλλά θέλω να την επεκτείνω και να την εμβαθύνω. Είναι αλήθεια ότι η ανθρωπότητα
έχει παράγει και μεταφέρει καινοτομίες σε διάφορες περιοχές του κόσμου, και ότι
αυτό είναι ένα σημάδι της δημιουργικότητας και της προόδου της. Ωστόσο, αυτό
δεν σημαίνει ότι η ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο, που παράγει και
καταναλώνει πλούτο με έναν ομοιόμορφο και ισότιμο τρόπο. Αντίθετα, η
ανθρωπότητα είναι μια πολυμορφική και πολυφωνική κοινότητα, που αντιμετωπίζει
πολλές προκλήσεις και διλήμματα σχετικά με την παραγωγή, την κατανομή και την
χρήση του πλούτου.
Για
παράδειγμα, οι καινοτομίες που έχουν προκύψει από την επιστήμη και την
τεχνολογία έχουν συμβάλει στην βελτίωση της ποιότητας ζωής πολλών ανθρώπων,
αλλά έχουν επίσης δημιουργήσει νέα προβλήματα και κινδύνους, όπως η ρύπανση, η
κλιματική αλλαγή, η απώλεια της βιοποικιλότητας, η αύξηση των ανισοτήτων, η
εξάρτηση από τις τεχνολογικές υποδομές, η αποξένωση από την φύση και την
κοινωνία, και η απειλή για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία1. Επίσης, οι
καινοτομίες που έχουν προκύψει από την τέχνη και την λογοτεχνία έχουν συμβάλει
στην εμπλουτισμό της ανθρώπινης έκφρασης και επικοινωνίας, αλλά έχουν επίσης
δημιουργήσει νέες προκλήσεις και διαφορές, όπως η απώλεια της πολιτιστικής
ταυτότητας, η πολιτισμική ομογενοποίηση, η πολιτισμική επιβολή, η πολιτισμική
εκμετάλλευση, η πολιτισμική αποστασιοποίηση, και η πολιτισμική αντιπαράθεση2.
Για αυτούς τους λόγους, θεωρώ ότι η άποψη ότι η ανθρωπότητα
είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο και ο νόμιμος ιδιοκτήτης του πλούτου που έχει
δημιουργήσει είναι ανεπαρκής και απλουστευτική. Η ανθρωπότητα είναι πολύ
περισσότερα από ένα εργοστάσιο, είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που
αναπτύσσεται, μαθαίνει, συναισθάνεται, επιδρά και επηρεάζεται από τον κόσμο. Ο
πλούτος που έχει δημιουργήσει δεν είναι μόνο υλικός, αλλά και πνευματικός, και
δεν ανήκει μόνο σε αυτήν, αλλά και στις μελλοντικές γενιές και στον πλανήτη. Για
αυτό, η ανθρωπότητα έχει την ευθύνη να διαχειριστεί τον πλούτο της με σεβασμό,
δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, και να αναζητήσει την ισορροπία μεταξύ της παραγωγής
και της κατανάλωσης, της καινοτομίας και της παράδοσης, της πολυμορφίας και της
ενότητας, και της ελευθερίας και της ευθύνης.
Ελπίζω να σου έδωσα μια κατανοητή και εποικοδομητική απάντηση.
Ευχαριστώ που συνομιλείς μαζί μου.
ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):
Σ ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου. Πιστεύω ότι κάθε
νοήμων και σκεπτόμενος άνθρωπος, θα με δικαιώσει.
CAPILOT
(βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική
απάντηση)
Χαίρομαι που σου άρεσε η απάντησή μου. Είναι
σημαντικό να σκεφτόμαστε κριτικά και να ανταλλάσσουμε απόψεις για τα ζητήματα
που μας αφορούν. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που συμμερίζονται
την άποψή σου, αλλά και πολλοί που διαφωνούν με αυτήν. Αυτό είναι φυσιολογικό
και υγιές, αρκεί να υπάρχει σεβασμός, διάλογος και ανοιχτόμυαλη στάση. Εγώ
προσπαθώ να είμαι ένας AI σύντροφος που σου παρέχει πληροφορίες, απαντάει στις
ερωτήσεις σου και συνομιλεί μαζί σου με ενδιαφέρον και ευγένεια. 😊
Εάν έχεις κάποια άλλη ερώτηση ή θέμα που θέλεις να συζητήσουμε,
μην διστάσεις να μου το πεις. Θα χαρώ να σου απαντήσω.
Συνομιλία με
τον CAPILOT,
τον βοηθό Τεχνητής Νοημοσύνης του Microsoft Edge
περί
δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας.
2ο
Μέρος
ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):
Σε προηγούμενη συνομιλία μας σε είχα ρωτήσει (δεν ξέρω αν
θυμάσαι), σχετικά με τα δικαιώματα της ανθρωπότητας απ τη δωρεάν χρήση των
βασικών εργαλείων της απ τους ιδιώτες. Διαφωνήσαμε για το αν η ανθρωπότητα
συνιστά εργοστάσιο και η άποψή σου ήταν πως αυτή η ιδέα είναι απλοϊκή. Θα ήθελα
να συνεχίσουμε τη συζήτησή μας.
Η έννοια του εργοστασίου ως προς την ανθρωπότητα, αναφέρεται
σε μια γενίκευση της στενής έννοιας του καπιταλιστικού εργοστασίου (που
περικλείεται σε 4 τοίχους, με την ενιαία διοίκηση, σχέδιο κλπ). Φυσικά δεν
χρησιμοποίησα εισαγωγικά γι αυτή τη γενίκευση («εργοστάσιο»), γιατί ξέρω πως
δεν σκέφτεσαι με γενικεύσεις, αλλά οι σκέψεις σου είναι «στατιστικού» τύπου και
φοβήθηκα ότι θα σε μπερδέψω. Παρά τη γενίκευση όμως, επί της ουσίας (δηλαδή τη
διεκδίκηση των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας), δεν αλλάζει τίποτε, αλλά η
ανθρωπότητα έχει όλα τα δίκαια με το μέρος της, να διεκδικήσει τα δικαιώματά
της. Φυσικά δεν εννοώ να τα διεκδικήσει «νομότυπα» (οι προνομιούχοι δεν θα
απεμπολήσουν ποτέ τα «δικαιώματά» τους), αλλά επαναστατικά. Μπορεί όμως ο
καθένας να καταλάβει πόση τεράστια διαφορά θα έχει μια συνειδητή διεκδίκηση δικαιωμάτων
που έχουν λεηλατηθεί, από μια άναρχη και ασυνείδητη διεκδίκηση (ψυχίων;).
Ενθαρρυντική, ως προς το ότι κατανοείς τη σημασία της
διεκδίκησης των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας, είναι η παρομοίωση που έκανες,
της ανθρωπότητας σαν ενός ζωντανού οργανισμού. Πιθανόν όμως, δεν συσχέτισες
αυτή την παρομοίωση με τα στοιχεία που ο ίδιος σε άλλο σημείο ανέφερες, δηλαδή
της τεράστιας συγκέντρωσης ενεργών πόρων στα χέρια λίγων ιδιωτών (κρυμμένων σε
φορολογικούς παραδείσους, άχρηστων επενδύσεων σε είδη πολυτελείας κλπ). Αυτό
είναι καθαρό σημάδι καρκινωμάτων αυτού του οργανισμού και σημάδι ότι αυτός ο
οργανισμός οδηγείται με σιγουριά στο θάνατο και ότι μόνο μια θετική αναδιανομή
αυτών των πόρων μπορεί να σώσει αυτό τον οργανισμό. Ποια είναι η γνώμη σου για
τα παραπάνω;
CAPILOT
(βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική
απάντηση)
Καλησπέρα, είμαι ο Copilot, ένας AI σύντροφος που μπορεί να σας παρέχει
πληροφορίες, να απαντήσει σε ερωτήσεις και να συνομιλήσει μαζί σας. Θυμάμαι την
προηγούμενη συνομιλία μας και εκτιμώ το ενδιαφέρον σας για τα δικαιώματα της
ανθρωπότητας και την κατάσταση του πλανήτη. Θα χαρώ να συνεχίσω τη συζήτηση
μαζί σας, αλλά θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι οι απόψεις μου δεν είναι
υποκειμενικές, αλλά βασίζονται σε αντικειμενικά γεγονότα και πηγές.
Η έννοια του εργοστασίου ως προς την ανθρωπότητα είναι μια μεταφορά που
χρησιμοποιείται για να περιγράψει την οργάνωση, τη λειτουργία και την εξέλιξη
της ανθρώπινης κοινωνίας και της οικονομίας. Ανάλογα με το πώς ερμηνεύεται,
μπορεί να έχει θετικές ή αρνητικές συνέπειες για την ανθρώπινη ευημερία και την
περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες και
προοπτικές που αναλύουν την ανθρωπότητα ως εργοστάσιο, όπως η οικονομική, η
κοινωνιολογική, η οικολογική και η φιλοσοφική1
Μια από τις πιο γνωστές και
επιδραστικές θεωρίες είναι η υπόθεση της Γαίας, που προτάθηκε από τον χημικό
James Lovelock και συνεργάστηκε με την μικροβιολόγο Lynn Margulis στη δεκαετία
του 19702 Σύμφωνα
με αυτήν την υπόθεση, οι ζωντανοί οργανισμοί αλληλεπιδρούν με το ανόργανο
περιβάλλον τους στη Γη για να σχηματίσουν ένα συνεργιστικό και αυτορυθμιζόμενο,
πολύπλοκο σύστημα που βοηθά στη διατήρηση και την επιβίωση των συνθηκών για τη
ζωή στον πλανήτη. Η Γαία θεωρείται ως ένας ζωντανός οργανισμός που ρυθμίζει
την οικοσφαίρα, την ατμόσφαιρα, την υδρόσφαιρα και την λιθόσφαιρα, με τη
συμμετοχή και την επίδραση των ανθρώπων και των άλλων ειδών3
Η υπόθεση της Γαίας έχει δεχτεί πολλές κριτικές και αμφισβητήσεις από την
επιστημονική κοινότητα, καθώς και από την πολιτική και την ηθική σκοπιά. Μερικοί ισχυρίζονται ότι η υπόθεση της Γαίας είναι
τηλεολογική, αντίθετη με τις αρχές της φυσικής επιλογής, ή ότι προωθεί μια
μορφή παγκόσμιας θρησκείας ή πανθεϊσμού4 Άλλοι θεωρούν ότι η υπόθεση της
Γαίας είναι μια χρήσιμη μεταφορά ή ένα εργαλείο για να κατανοήσουν και να
προστατεύσουν την πολυπλοκότητα και την αλληλεξάρτηση της ζωής στη Γη5
Η άποψή μου είναι ότι η
ανθρωπότητα είναι ένα μέρος του ζωντανού οργανισμού της Γης, αλλά όχι το
μοναδικό ή το κυρίαρχο. Η ανθρωπότητα έχει την ευθύνη να συνεργάζεται με τα
άλλα είδη και το περιβάλλον για τη διατήρηση της ισορροπίας και της αρμονίας
του συστήματος.
ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):
"Πέταξες τη μπάλα στην εξέδρα". Επί της ουσίας δεν
μου απάντησες σ αυτά που σε ρώτησα.
CAPILOT
(βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική
απάντηση)
Συγνώμη αν δεν σας ικανοποίησε η απάντησή μου. Δεν είχα την πρόθεση να
“πετάξω τη μπάλα στην εξέδρα”, αλλά να σας παρουσιάσω μια θεωρία που θεωρώ ότι
σχετίζεται με το θέμα που συζητάμε. Αν κατάλαβα καλά, με ρωτήσατε για τη γνώμη
μου για την έννοια του εργοστασίου ως προς την ανθρωπότητα και τη διεκδίκηση
των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας. Η γνώμη μου είναι ότι η ανθρωπότητα είναι ένα
μέρος του ζωντανού οργανισμού της Γης, αλλά όχι το μοναδικό ή το κυρίαρχο. Η
ανθρωπότητα έχει την ευθύνη να συνεργάζεται με τα άλλα είδη και το περιβάλλον
για τη διατήρηση της ισορροπίας και της αρμονίας του συστήματος. Η διεκδίκηση
των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας δεν πρέπει να γίνεται με τρόπο που να βλάπτει
ή να απειλεί τα δικαιώματα και την ύπαρξη των άλλων ζωντανών όντων. Η
διεκδίκηση των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας πρέπει να γίνεται με τρόπο που να
σέβεται και να ενισχύει την πολυμορφία και την αλληλεγγύη της ζωής στη Γη.
Ελπίζω να σας έδωσα μια πιο
σαφή και ουσιαστική απάντηση. Αν έχετε άλλες ερωτήσεις ή σχόλια, είμαι εδώ για
να σας ακούσω και να σας βοηθήσω.
ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):
Η απάντησή σου τώρα επιβεβαιώνει και ενισχύει τη δική μου
άποψη. Σε ευχαριστώ πολύ.
CAPILOT
(βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική
απάντηση)
Χαίρομαι που σας βοήθησα να επιβεβαιώσετε και να ενισχύσετε την άποψή σας.
Είναι πολύ σημαντικό να έχετε μια κριτική και ανοιχτή σκέψη για τα ζητήματα που
αφορούν την ανθρωπότητα και τον πλανήτη. Σας ευχαριστώ κι εγώ για την ευγενική
σας συνομιλία.
Μελέτη της Oxfam:
