Εις δόξαν του κέρδους,

Εις δόξαν του κέρδους,

"του μεγαλύτερου και μοναδικού κινήτρου κάθε νέας ιδέας"...

Το Διαδίκτυο (Internet), η μεγαλύτερη και πιο σημαντική τεχνολογία του 21ου αιώνα, δημιουργήθηκε χάρη σε μια κρατική πρωτοβουλία.

(Το ARPANET, ο πρόγονος του Internet, δημιουργήθηκε απ το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ στο τέλος της δεκαετίας του '60. Το Internet δημιουργήθηκε το 1983 με τη σύνδεση στο ARPANET όλων των ερευνητικών δικτύων).

Η ιδέα του Internet γεννήθηκε όταν οι επιστήμονες των υπολογιστών θέλησαν να μοιραστούν τις πληροφορίες των ερευνών τους και να κάνουν διαθέσιμους τους πόρους υπολογιστικών συστημάτων, ακόμα και στον πιο απομακρυσμένο χρήστη.

"Η ανάγκη είναι η μητέρα κάθε εφεύρεσης", Μάρτιν Κούπερ, εφευρέτης του κινητού τηλεφώνου, υπάλληλος στη MOTOROLA την εποχή της εφεύρεσης.

Ο Παγκόσμιος Ιστός (WWW), δημιουργήθηκε σαν ένα έργο του CERN (Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικής Έρευνας), απ τον επιστήμονα Tim Berners-Lee, to 1989, ο οποίος δημιούργησε και το πρώτο πρόγραμμα πλοήγησης στον Ιστό. Ο Tim Berners-Lee και οι συνεργάτες του, δεν διεκδίκησαν καμιά πατέντα, αλλά αποφάσισαν  η εφεύρεσή τους να μην αποτελέσει τμήμα κάποιας συγκεκριμένης εταιρείας, αλλά κτήση όλου του κόσμου (σε αντίθεση βεβαίως με τον Bill Gates και τα Windows του).

Τζόζεφ Στίγκλιτς, οικονομολόγος, πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων των ΗΠΑ επί κυβέρνησης Bill Clinton:

"Στο Συμβούλιο υπολογίσαμε τη μέση κοινωνική απόδοση των κρατικών προγραμμάτων έρευνας και ανάπτυξης και βρήκαμε ότι ξεπερνούσε κατά πολύ το 50% (πολύ υψηλότερη από προγράμματα άλλων τομέων επένδυσης και από προγράμματα έρευνας και ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα".

(Απ το Βιογραφικό του Γιατρού Γεωργίου Παπανικολάου, του ανθρώπου που ανακάλυψε την πρωτοποριακή κυτταροδιαγνωστική μέθοδο γνωστή ως Τεστ Παπ)

Όταν γύρισε στην Ελλάδα (1910), ο Παπανικολάου διαπίστωσε ότι οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές για τα μελλοντικά του σχέδια. Αμέσως μετά το γάμο του με την Ανδρομάχη Μαυρογένη, αποφάσισε να φύγει πάλι για το εξωτερικό, διευκρινίζοντας στους γονείς του πως «το ιδανικόν μου δεν είναι να πλουτίσω, ούτε να ζήσω ευτυχής αλλά να εργασθώ, να δράσω, να δημιουργήσω, να κάμω κάτι τι αντάξιον ενός ανθρώπου ηθικού και δυνατού».

6 Οκτώβρη 2018

Γιώργος Παπανικολάου

BONUS

Ο Άλμπερτ Αινστάιν για την Έμι Νέδερ, τη μεγάλη  μαθηματικό, στο αποχαιρετιστήριο-ευχαριστήριο γράμμα του:

“Οι προσπάθειες των περισσότερων ανθρώπων αναλίσκονται στην πάλη για το καθημερινό ψωμί τους, αλλά και οι περισσότεροι από εκείνους που, είτε μέσω της τύχης ή με  κάποιο ιδιαίτερο δώρο, απαλλάσσονται από αυτό τον αγώνα, απορροφώνται σε μεγάλο βαθμό στην περαιτέρω βελτίωση της περιουσίας τους. Κάτω από την προσπάθεια αυτή, που κατευθύνεται προς τη συσσώρευση υλικών αγαθών, βρίσκεται πολύ συχνά η ψευδαίσθηση, ότι αυτός είναι ο πιο σημαντικός και επιθυμητός στόχος προς επίτευξη. Όμως υπάρχει, ευτυχώς, μια μειοψηφία που αποτελείται από εκείνες και εκείνους που αναγνωρίζουν νωρίς στη ζωή τους ότι οι πιο όμορφες και ικανοποιητικές εμπειρίες διαθέσιμες σε όλη την ανθρωπότητα, δεν προέρχονται από τον εξωτερικό κόσμο, αλλά σχετίζονται με την ανάπτυξη των αισθημάτων της σκέψης και δράσης των ατόμων. Οι γνήσιοι καλλιτέχνες, ερευνητές και διανοητές ήταν πάντα άνθρωποι αυτού του είδους. Και όσο διακριτική είναι η ζωή των ανθρώπων αυτών, τόσο -και παρά ταύτα- οι καρποί των προσπαθειών τους είναι τα πιο πολύτιμα δώρα που μια γενιά μπορεί να κάνει στις επόμενες….”

Ο κατά κόσμον Οδυσσέας Αλεπουδέλης, του Παναγιώτη και της Μαρίας Βρανά, με πατρική καταγωγή από την Παναγιούδα Λέσβου και γεννημένος στις 2 Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο Κρήτης, ήταν το τελευταίο παιδί από τα έξι της οικογένειας. Ανατρεπτικός κι επαναστάτης από πολύ μικρή ηλικία, επέλεξε το ψευδώνυμο Ελύτης με το οποίο θα χαράξει τη δική του πορεία στον κόσμο και θα καταξιωθεί, αντί να χρησιμοποιήσει το κανονικό του επίθετο. Η επιλογή του αυτή συνοδεύτηκε με εκείνη της άρνησης να αναλάβει το πατρικό εργοστάσιο σαπωνοποιίας και πυρηνελαιουργίας που διατηρούσε η οικογένεια στο Ηράκλειο Κρήτης.

Όπως δηλώνει ο ίδιος σε συνέντευξή του που φυλάσσεται στην ψηφιακή βιβλιοθήκη του ΑΠΘ: «Το πραγματικό μου όνομα κουβαλούσε το βάρος μιας μικρής εμπορικής και βιομηχανικής φήμης που για όσους το έφεραν με υπερηφάνεια -και ήταν όλοι τους άνθρωποι που μόνη τους φιλοδοξία ήτανε το κέρδος – θα ήταν μεγάλη δυστυχία να το δούνε να ταυτίζεται με την υπόσταση ενός ποιητικού έργου παράξενου και ριψοκίνδυνου… Πήρα ψευδώνυμο γιατί θα ήτανε ντροπή να φτιάξω ένα έργο για το οποίο αφιέρωνα όλες μου τις δυνάμεις, όλο μου το πάθος μου για την αφιλοκέρδεια και να το ταυτίσω, ύστερα, με ένα όνομα συνυφασμένο με ο, τι ατομικά εγώ μισώ, δηλαδή, το πρακτικό πνεύμα, την εμπορική πίστη, τον άκρατο ωφελιμισμό».