Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016
ΟΜΙΛΙΑ ΝΙΚΟΥ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΣΕΕ 15.1.2016
ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ
ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ
Ε.Μ.Ε.Ι.Σ.
ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΣΕΕ
15.1.2016
ΟΙ
ΗΓΕΣΙΕΣ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΚΑΙ
ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ
Συνάδελφοι,
Αφήνω στην άκρη τις ανούσιες εισαγωγές
που ακούγονται κάθε φορά για το πόσο κρίσιμο και σημαντικό είναι αυτό το γενικό
συμβούλιο και μπαίνω κατευθείαν στην ουσία ΚΑΙ η ουσία εδώ
σ’ αυτό το σώμα των μελών του Γενικού
Συμβουλίου της ΓΣΕΕ δεν είναι να αναλύσουμε το πόσο καταστροφικό είναι το
νομοσχέδιο για να πειστούμε να απεργήσουμε. Αυτό έλειπε να χρειάζεται τέτοια συζήτηση
μεταξύ μας.
Η ουσίαμιας και όλοι μιλάμε για
αγώνεςείναι
ΤΟ ΠΩΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ
ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΙΚΗ
Αυτή
είναι η ουσία.
Βλέπω ότι κάποιοι που το προηγούμενο
διάστημα ήταν πολύ χαλαροί και απόντες (τους ψάχναμε στην πλατεία Συντάγματοςτο
καλοκαίρι)στις 16 Ιουλίου που πέρναγε ο Ν. 4334, στις 23 Ιουλίου που πέρναγε ο
Ν. 4335, στις 14 Αυγούστου όταν ψηφίζονταν το 3ο μνημόνιο,
στις 18 Οκτώβρη όταν περνούσαν τα πρώτα
προαπαιτούμενα, ξαφνικά σήμερα θυμήθηκαν ότι πρέπει να αγωνιστούμε.
Έστω και καθυστερημένα τους
καλωσορίζουμε στο δρόμο του αγώνα.
Να
τους θυμίσω μόνο ότι για να δώσεις αγώνα πρέπει
να έχεις και στρατό και μάλλον δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι με τη δική τους
ευθύνη (γιατί αυτοί ήταν ηγεσία) στρατός πλέον δεν υπάρχει.
Συνάδελφοι,
Αν λοιπόν ειλικρινά έστω και τώρα
αποφασίσατε να αλλάξετε ρότα και να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων το πρώτο
πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να το δείξετε με πράξεις και όχι με λόγια.
Μια από αυτές είναι η
αυτοκριτική
Αλλά δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται κάποιοι
εδώ μέσα την αγνοείται παντελώς.
Έχετε πάρει διαζύγιο μαζί της…
Όμως ας πάμε στο σήμερα.
Καλείται τον κόσμο να κατέβει σε αγώνα.
Σωστά
πολύ σωστά. Επιβάλλεται, γιατί τα μέτρα της κυβέρνησης είναι άδικα, αδιέξοδα
και ισοπεδωτικά.
Αλλά
γιατί να σας ακολουθήσει;
Τον
οδηγήσατε έστω σε μια νίκη;
Καταφέρατε
να αποτρέψετε έστω μια επίθεση;
Καμία!
Εκ
του αποτελέσματος κύριοι αποτύχατε.
Και
παρ’ ότι αποτύχατε
δεν
αισθάνεστε την ανάγκη να πείτε κάτι γι’ αυτό.
Καλείτε τον κόσμο να κατέβει σε απεργία
για να μην περάσει το ασφαλιστικό.
Μα το ασφαλιστικό που βλέπουμε δεν είναι
γέννημα του 3ουμνημονίου;
Γιατί
δεν τον καλέσατε και το καλοκαίρι όταν ψηφίζονταν το 3ο μνημόνιο να
απεργήσει;
Δεν
ξέρατε ότι αυτά θα ακολουθούσαν;
Πως όμως να τον καλέσετε όταν στο
δημοψήφισμα ήσασταν με το ΝΑΙ ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των εργατών ήταν με
το όχι…
Συνάδελφοι της ηγεσίας,
Αν θέλετε να δώσουμε αγώνα για να νικήσουμε και όχι για να έχουμε
να λέμε ότι δήθεν κάτι κάναμε,
αν θέλετε να αναστήσουμε το
συνδικαλιστικό κίνημα (γιατί το πεθάναμε) πρέπει να μιλήσουμε με ειλικρίνεια.
Πρέπει να δούμε την αλήθεια κατάματα.
Να βγάλουμε σωστά συμπεράσματα από αυτή
την αλήθεια και να χαράξουμε μια νέα
πορεία εντελώς διαφορετική απ’ αυτή που είχαμε μέχρι τώρα.
ΑΝ
ΘΕΣ ΝΑ ΠΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΣ ΠΟΤΕ ΑΝ ΔΕΝ ΔΕΙΣ ΤΙ ΣΕ ΚΡΑΤΑΕΙ ΠΙΣΩ
Ποια είναι λοιπόν η αλήθεια μιας και
μιλάμε για αγώνες;
Η αλήθεια είναι ότι:
Α. Τα
ποσοστά συμμετοχής στις απεργίες εδώ και τρία χρόνια είναι ελάχιστα.
Β.
Οι πλατείες των συγκεντρώσεων άδειασαν
και
Γ.Ο
κόσμος (η συντριπτική πλειοψηφία που εκεί κρύβεται η δύναμη, γι’ αυτούς μιλάμε)δεν
συμμετέχει.
Και το ερώτημα είναι :
Γιατί
δεν συμμετέχει ο κόσμος;
·
Μήπως γιατί είναι
ασυνείδητος; Για εμάς ΟΧΙ
·
Μήπως γιατί είναι βολεμένος;
Επίσης ΟΧΙ
·
Μήπως γιατί φταίει η
ανεργία;Ως ένα σημείο ΝΑΙ
ΟΜΩΣ
Κατά την ταπεινή μας άποψη οι κυριότεροι
λόγοι που δεν συμμετέχει ο κόσμος είναι άλλοι.
Κατά τη δική μας άποψη ο πραγματικός
λόγος για τη μη συμμετοχή του κόσμου εδράζεται στις εξής αιτίες:
·
Πρώτον
έχει χαθεί η εκτίμηση και η εμπιστοσύνη του κόσμου της εργασίας προς εμάς που τον
εκπροσωπούμε.
·
Δεύτερον
έχει περάσει στο υποσυνείδητο της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων η
καταστροφική αντίληψη της αναποτελεσματικότητας των αγώνων.
·
Τρίτον
έχει πιάσει τόπο η μαύρη προπαγάνδα του συστήματος ότι δεν υπάρχει άλλη
πολιτική και ότι αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος και
·
Τέταρτον
στον αντίποδα του ότι έχει πιάσει τόπο η προπαγάνδα του συστήματος περί
μονόδρομων και ότι δεν υπάρχει άλλη πολιτική,
εμείς (η ηγεσία του Σ.Κ.) δεν αναδείξαμε
επαρκώς την άλλη πολιτική, τον άλλο δρόμο.
Με
λίγα λόγια δεν δώσαμε όραμα, προοπτική και ελπίδα.
Ειδικά
το τελευταίο, χωρίς να υποτιμώ την αξία όλων των άλλων, είναι κομβικής αξίας
ζήτημα και παίζει καθοριστικό ρόλο στην κινητοποίηση των πλατιών μαζών του
εργατικού – λαϊκού κινήματος.
Αυτές
κατά την άποψη μου είναι οι βασικές αίτιες για τη μη συμμετοχή των πλατιών
μαζών.
Γι αυτό,
εάν δεν θέλουμε να συνεχιστεί η ίδια
κατάσταση,
εάν θέλουμε να βάλουμε φρένο και να
σταματήσουμε αυτές τις βάρβαρες, αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές εκείνο
που πρέπει να κάνουμε άμεσα είναι
να εξαλείψουμε τις αιτίες που κρατούν τα
εκατομμύρια του κόσμου της εργασίας μακριά
από τα συνδικάτα, τις απεργίες και τα
συλλαλητήρια
με
πρώτη και κυριότερη την άποψη περί της αναποτελεσματικότητας των αγώνων.
Όμως για να εξαλείψεις την οποιαδήποτε
αιτία πρώτα πρέπει να έχεις κατανοήσει τι την δημιούργησε.
Σε αυτή μας την προσπάθεια της
κατανόησης του πως παγιώθηκε η αντίληψη περί αναποτελεσματικότητας των αγώνων,
η απάντηση που εμείς δίνουμε εδράζεται στον εγκληματικό τρόπο (και συνειδητά χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη, γιατί
όντως ήταν εγκληματικό αυτό που έγινε και συνεχίζεται τέσσερα χρόνια τώρα),
που η ηγεσία της ΓΣΕΕ επέλεξε να «αντιμετωπίσει»
τον οδοστρωτήρα των μνημονίων, της ΤΡΟΪΚΑΣ και των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων που μόνο ως απλή διαμαρτυρία μπορεί να
χαρακτηριστεί και
που
δεν είχε και δεν έχει (γιατί εξακολουθεί την ίδια στάση) καμία απολύτως σχέση
με αυτό που ονομάζουμε αντίσταση και αγώνα και που ως ήταν αναμενόμενο είχε ως
αποτέλεσμα να μην νικήσουμε αλλά να ηττηθούμε.
Λέω ότι ήταν αναμενόμενο γιατί όντως πώς
να νικήσεις χωρίς ουσιαστικό αγώνα;
v Πώς
να νικήσει ο κόσμος της εργασίας όταν η ηγεσία της ΓΣΕΕ στην ουσία αποδεχόταν
τα μνημόνια και δεν έκανε καμία ουσιαστική προσπάθεια ιδεολογικής αποδόμησής
τους;
Ο αγώνας πρώτα απ’ όλα, για
να έχεις σοβαρές πιθανότητες νίκης πριν αναμετρηθείς στο πεδίο των δρόμων,
πρέπει να δίνεται ιδεολογικά.
v Πώς
να νικήσει ο κόσμος της εργασίας όταν η ηγεσία δεν έκανε καμία προσπάθεια
απόκρουσης της μαύρης προπαγάνδας του συστήματος περί μονόδρομων και ανυπαρξίας
άλλων πολιτικών;
v Πώς
να νικήσει ο κόσμος της εργασίας όταν δεν του δείχνεις τον άλλο δρόμο και δεν
του δίνεις όραμα, προοπτική και ελπίδα;
v Πώς
να νικήσει ο κόσμος της εργασίας όταν τον καλείς σε «αγώνα» χωρίς σοβαρό σχέδιο
αντίστασης, χωρίς συντονισμό των δυνάμεων του και με αποσπασματικές κινήσεις;
v πώς
να νικήσει ο κόσμος της εργασίας όταν αφήνεις τον κάθε κλάδο να αγωνίζεται και
να χτυπιέται μόνος του;
v Πώς
να νικήσει το εργατικό κίνημα με τις 24ωρες απεργίες εθιμοτυπικού χαρακτήρα που
εξαγγέλλονταν την τελευταία στιγμή λίγες ημέρες πριν ψηφιστούν τα όποια μέτρα ή
νομοσχέδια και που η υλοποίηση τους ήταν για την ημέρα που θα ψηφίζονταν;
v Πώς
να νικήσει το εργατικό κίνημα με τις 24ωρες απεργίες που εξαγγέλλονταν με τον
τρόπο που ανέφερα πιο πάνω και που από την ημέρα που εξαγγέλλονταν μέχρι την
ημέρα πραγματοποίησης τους δεν γίνονταν
καμία απολύτως προσπάθεια προετοιμασίας τους;
Υπερηφανεύονται κάποιοι ότι κάναμε λέει
42 24ωρες. Ε και;
Για ποιό πράγμα υπερηφανεύονται;
Για το ότι με την επιλογή των 24ωρων
ηττηθήκαμε;
Συνάδελφοι,
Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει στη
φαρέτρα του δεκάδες «όπλα»από την
στάση εργασίας μέχρι την Γενική
απεργία διαρκείας.
·
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟ
ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΟΠΛΟ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΠΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ
·
ΕΔΩ ΣΕ ΕΜΑΣ ΤΙ ΑΛΛΟ ΕΠΡΕΠΕ
ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΜΒΕΙ, ΤΙ ΑΛΛΟ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΤΗΣ
ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ, ΤΩΝ ΑΠΟΜΑΧΩΝ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΤΙ ΑΛΛΟ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΣΤΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ
ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΠΛΟ;
Συνάδελφοι της ηγεσίας,
Αν
αντί να κάναμε τις 24ωρες της τελευταίας στιγμής που
εκτός των άλλων ήταν και απροετοίμαστες τότε
που υπήρχε κλίμα δίναμε διάρκεια λίγων ημερών στον αγώνα μας μήπως είχαμε
νικήσει;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑΙ.
Η απάντηση είναι ΝΑΙ γιατί εμείς είμαστε
οι δυνατοί!
Πότε όμως αυτή η δύναμη φαίνεται και
φέρνει αποτέλεσμα;
ΟΤΑΝ ΚΙΝΟΥΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙΜΕ ΣΧΕΔΙΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΑ ΚΑΙ Η ΠΙΕΣΗ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΔΙΑΡΚΕΙΑ.
Αν αντί για τις 24ωρες ντουφεκιές που
σηματοδοτούσαν μια απλή διαμαρτυρία και ΟΧΙ αγώνα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ με στόχο ΤΟ ΜΗ
ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ συντονίζαμε τον αγώνα των εργαζομένων και για 1-
2-3-4 μέρες
δεν
σηκωνόταν κανένα ρολό σε καμία τράπεζα
έτσι ώστε να μη γίνει καμία συναλλαγή,
δεν
σηκωνόταν κανένα ρολό σε καμιά εφορία να μη γίνει καμία
είσπραξη,
δεν
έβγαινε κανένα λεωφορείο στους δρόμους όλων των πόλεωντης χώρας,
δεν
λειτουργούσε μετρό, ηλεκτρικός, τραμ,
δεν
έλυνε κάβους κανένα πλοίο από κανένα λιμάνι της χώρας,
δεν
πετούσε κανένα αεροπλάνο από κανένα αεροδρόμιο της χώρας,
ποιος
θα νικούσε;Αυτοί ή εμείς;
Η
απάντηση είναι δεδομένη.
Εμείς.
Ναι εμείς,γιατί χωρίς εμάς τίποτα δεν κινείται.
Ναι εμείς γιατί,εμείς είμαστε οι δυνατοί.
Και είμαστε δυνατοί γιατί είμαστε
πολλοί.
Όλοι εμείς που συνθλιβόμαστε από τις
πολιτικές τους είμαστε χιλιάδες, είμαστε δεκάδες χιλιάδες, είμαστε εκατομμύρια.
Εκεί είναι η δύναμή μας, στη μάζα.
Ξαναεπαναλαμβάνω μήπως και το
κατανοήσετε.
Πότε αυτή η δύναμη φαίνεται και φέρνει
αποτέλεσμα;
Όταν κινούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ αποφασισμένοι
ταυτόχρονα, συντονισμένα, με σχέδιο και
η πίεση μας έχει διάρκεια.
Τότε ναι. Όχι μόνο οι κυβερνήσεις και το
πιο σκληρό σίδερο και το ατσάλι λιώνει.
Αρκεί όλα τα σφυριά να βαρέσουν
ταυτόχρονα στο ίδιο αμόνι.
Εσείς αυτό ποτέ δεν τολμήσατε να το
κάνετε.
Είστε μια ηγεσία που δεν έχει πίστη στη
δύναμη του εργατικού κινήματος, αδύναμη και φοβισμένη.
Με τι ηθικό να δώσει τη μάχη ο «κόσμος
της εργασίας» όταν η ηγεσία του κρύβεται
και στην ουσία δεν κάνει τίποτα για να νικήσουμε;
Πως λοιπόν να μην περάσουν αυτές οι
πολιτικές;
Πως να μην παγιωθεί στις ψυχές, τη
συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων η καταστροφική αντίληψη
της αναποτελεσματικότητας των αγώνων;
Γι
αυτό ο κόσμος πλέον δεν συμμετέχει.
Δεν
συμμετέχει:
Ø γιατί
συνειδητά τον κάνατε να αισθάνεται ανήμπορος και αδύναμος
Ø γιατί
δεν βλέπει σοβαρή προσπάθεια αντίστασης
Ø και κυρίως γιατί
δεν του δώσαμε όραμα, προοπτική και ελπίδα
Συνάδελφοι,
Κατά την άποψή μας, για όλα αυτά,
για όσα πέρασαν και για το ότι ο κόσμος
αισθάνεται ανήμπορος να αντισταθεί, κύριος υπεύθυνος είναι η ηγεσία της ΓΣΕΕ
και για όποιον πιθανά πει ότι αυτή η φράσηείναι
πολύ βαριά θα του απαντήσουμε ότι εκείνο που είναι
βαρύ
και αβάσταχτο είναι το ότι εξαιτίας και της στάσης της
ΓΣΕΕ σήμερα 1.500.000 συνάνθρωποι μας,
σα να είναι μπάζα και σκουπίδια, είναι σπρωγμένοι και πεταγμένοι στο
περιθώριο και τα αζήτητα της ζωής.
Βαρύ και απαράδεκτο δεν είναι η φράση
που χρησιμοποίησα εγώ και την οποία (και χειρότερες ακόμα), χρησιμοποιεί η
συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου τις εργασίας.
Το
βαρύ και απαράδεκτο είναι το γεγονός του ότι 4 χρόνια τώρα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ
έχει εξαφανιστεί από τους εργασιακούς χώρους !!
Βαρύ
και απαράδεκτο είναι το γεγονός του ότι τρία χρόνια τώρα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ
δεν βρήκε μισή ώρα να πάει ως το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ αλλά και σε κανένα άλλο
χώρο έτσι να πει δυο κουβέντες… ηθικής στήριξης στους απολυμένους εργαζόμενους.
Κύριοι της ηγεσίας,
Αυτές είναι οι αλήθειες είτε σας αρέσουν
είτε όχι και αναφέρομαι σε όλους όσους
συνειδητά στηρίζουν αυτή την συμβιβασμένη και παραδομένη ηγεσία, που μέσα σε όλα παρέδωσε και το
δικαίωμα (άφησε να της το πάρουν μέσα από τα χέρια) υπογραφής της ΕΓΣΣΕ!
ΚΑΙ
ΤΩΡΑ;
Όμως το κύριοζητούμενοτώρα δεν είναι να εξαντλήσουμε
τη συζήτηση στο τι δεν έγινεσωστά.
Γι αυτό και σταματώ εδώ την κριτική η
οποία βεβαίως είναι απαραίτητη για να βγάλουμε συμπεράσματα και να αλλάξουμε
την πορεία μας.
Το κύριοζητούμενο είναι το πώς θα αλλάξουμε
το αρνητικόκλίμα.
Το κύριο ζητούμενο είναι το πώς θα φέρουμε
τον κόσμοπιο κοντά μας και κυρίως
το πώς θα σβήσουμε από τη ψυχή και το
μυαλό του την καταστροφική αντίληψη της αναποτελεσματικότητας των αγώνων και
την πεποίθηση (που δυστυχώς η κυβέρνηση
του Σύριζα με την κωλοτούμπα που έκανε βοήθησε να εδραιωθεί) ότι τελικά δεν
γινόταν αλλιώς και δεν υπάρχει άλλη πολιτική.
·
Εδώ
είναι λοιπόν που πρέπει να σταθούμε.
·
Εδώ
είναι που πρέπει να επικεντρώσουμε με πρώτο και σημαντικότερο στόχο να
αντικρούσουμε τη μαύρη προπαγάνδα του συστήματος ότι «δε γινόταν αλλιώς» και
ότι «αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος» και ταυτοχρόνως
Να
αναδείξουμε την άλλη πολιτική, να δείξουμε τον άλλο δρόμο.
·
Μόνο έτσι θα δώσουμε όραμα και προοπτική στον κόσμο της
εργασίας.
·
Μόνο έτσι, όταν του
δείξουμε ότι γινόταν και αλλιώς
και ότι
δεν ήταν υποχρεωτικό για να σωθεί η οικονομία και η χώρα
να
κλέψουν το μισθό του,
να
κλέψουν τη σύνταξή του και
να τον
καταδικάσουν στη φτώχεια και την ανέχεια, θα μπορέσουμε να τον σηκώσουμε από
τον καναπέ.
Οι
εργαζόμενοι θα σηκωθούν από τον καναπέ και θα βγουν στους δρόμους
· Όταν
μιλήσεις στην ψυχή τους
· Όταν
μιλήσεις στην καρδιά τους
· Όταν
σε δουν πρώτος να βγαίνεις στο ξέφωτο και όχι να κρύβεσαι
· Όταν
σε δουν να ηγείσαι των αγώνων τους και ΚΥΡΙΩΣ
· Όταν
του δείξεις ότι γινόταν και αλλιώς και ότι όλα αυτά που έγιναν σε βάρος του
μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί.
Ταυτόχρονα με αυτό πρέπει να πάμε σ’ όλους τους χώρους δουλειάς να βρούμε τον κάθε
εργαζόμενο και να του μιλήσουμε για το
πόσο μοναδικός είναι, για το πόσο σημαντικός και δυνατός είναι.
Πρέπει να σβήσουμε από την ψυχήτου την
αντίληψη που του εμπέδωσαν ότι είναι ανήμπορος και αδύναμος και ότι θέλουν οι
άλλοι σε βάρος του πάντα θα το πετυχαίνουν.
· Πρέπει
να τον πείσουμε ότι εμείς είμαστε οι δυνατοί.
· Πρέπει
να τον πείσουμε ότι όλοι μαζί είμαστε παντοδύναμοι.
· Πρέπει
να τον πείσουμε ότι μπορούμε να σταματήσουμε αυτές τις πολιτικές.
· Πρέπει
να τον πείσουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας.
· Πρέπει
να τον πείσουμε ότι το σύνθημα να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας μπορεί να
γίνει πράξη.
Για
να πείσουμε όμως τους εργαζόμενους να πιστέψουν στη δύναμή τους και να
συμμετάσχουν μαζικά, πρέπει να τους οδηγήσουμε επιτέλους σε μια νίκη. Έστω και
μικρή.
Αυτή
θα είναι η καλύτερη ένεση στο ηθικό τους και η βάση για να έρθουν και οι
μεγαλύτερες.
Καμία
όμως νίκη δε θα έρθει εάν δεν εγκαταλείψουμε την στρατηγική της διαμαρτυρίας
και δεν την αντικαταστήσουμε με την επιλογή της αντίστασης και της ανατροπής.
Με λίγα λόγια, εκείνο που πρέπει να
κάνουμε μαζί με τα όσα ήδη ανέφερα, είναι επιτέλους
να αποφασίσουμε να προετοιμάζουμε διαφορετικά τους αγώνες μας, να αντιδρούμε
έγκαιρα, συντονισμένα και με σχέδιο.
Σχέδιο
που θα περιλαμβάνει κινήσεις σκληρής σύγκρουσης για να μην περάσουν οι όποιες
αντεργατικές-αντιλαϊκές πολιτικές και
όχι
κινήσεις απλά διαμαρτυρίας για αυτό που έτσι κι αλλιώς θα περάσει.
Για εμάς, ο κάθε αγώνας πρέπει να
σχεδιάζεται και να δίνεται με στόχο να μην περάσουν οι όποιες αντεργατικές
πολιτικές. Και αυτό δεν γίνεται μόνο με 24ωρες απεργίες την τελευταία στιγμή.
Κανένας εργαζόμενος δεν είναι αφελής.
Όλοι αντιλαμβάνονται πότε ένας αγώνας είναι σχεδιασμένος ως διαμαρτυρία και
πότε ως αντίσταση.
Και για όσους ανησυχούν για το
μεροκάματα του κόσμου, τους λέω πως ο κάθε εργαζόμενος όταν βλέπει σοβαρή
προσπάθεια, θυσιάζει το μεροκάματό του στον αγώνα. Όταν όμως βλέπει
ψευτο-ντουφεκιές μία ημέρα πριν ψηφιστεί ή την ημέρα που ψηφίζεται το
νομοσχέδιο, ε όχι δε θα το θυσιάσει για κανέναν από εμάς.
Με βάση
τα παραπάνω και στη βάση των παραπάνω,
ΕΜΕΙΣ
ΔΕΣΜΕΥΟΜΑΣΤΕ
Χωρίς να
φοβόμαστε να βγούμε στο ξέφωτο
Χωρίς να
κρυβόμαστε
Χωρίς να
υπολογίζουμε το κόστος
Ότι από την πρώτη γραμμή των συγκεντρώσεων, των
πορειών και των συλλαλητηρίων και όχι από το γραφείο, θα παλέψουμε για να
σταματήσουμε και να τσακίσουμε αυτές τις νεοφιλελεύθερες βάρβαρες και
αντεργατικές πολιτικές.
Το
σύνθημά μας εξακολουθεί να είναι
Ή ΑΥΤΟΙ Ή ΕΜΕΙΣ
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ
ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ
ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ
ΤΟ 62% του ΟΧΙ του περήφανου ελληνικού λαού
αυτό έδειξε.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΙ
ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ
ΠΟΛΛΟΙ
ΑΡΚΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΦΥΡΙΑ ΝΑ ΒΑΡΕΣΟΥΝ ΜΑΖΙ-ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ
ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΑΜΟΝΙ
Το Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. σε αυτή την κατεύθυνση θα
εργαστεί.
Στην κατεύθυνση
του συντονισμού των αγώνων του εργατικού κινήματος.
Στην κατεύθυνση του χτισίματος ενός λαϊκού
μπλοκ με τους άνεργους, με τους εργαζόμενους, με τους μικροεπαγγελματίες, με τη
νέα γενιά και τους απόμαχους της δουλειάς.
Με θέσεις και προτάσεις που ενώνουν και δε διαιρούν.
Σε αυτή
την κατεύθυνση θα συνεργαστούμε με κάθε δημοκρατική, προοδευτική παράταξη, με
κάθε ασυμβίβαστο συνδικαλιστή για το χτίσιμο ενός μπλοκ ταξικής λαϊκής
ενότητας.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ
Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016
ΓΝΩΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ (Α. ΛΟΥΡΙΑ). Σημειώσεις Γ. Παπανικολάου
ΓΝΩΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ (Α.
ΛΟΥΡΙΑ).
Σημειώσεις Γ. Παπανικολάου
Οι νοητικές διεργασίες δεν
θεωρούνται πλέον αυτόνομες οντότητες, αλλά συστατικά ενός οργανωμένου όλου, του
νου, ο οποίος λειτουργεί και αναπτύσσεται μέσα σε ορισμένο κονωνικο-πολιτισμικό
περιβάλλον, ιστορικά προσδιορισμένο.
Το κοινωνικο-πολιτισμικό
περιβάλλον διαμεσολαβεί και προσδιορίζει τον τρόπο αντίληψης και σκέψης του
ατόμου.
Η κοινωνική μεσολάβηση περνά
μέσα απ τη γλώσσα και τις έννοιες που αυτή κωδικοποιεί και μέσα από τους
καθιερωμένους τρόπους δράσης.
Η δράση, όπως και ο λόγος
(που υπερβαίνει τη γλώσσα γιατί είναι σκόπιμη επικοινωνιακή δράση), είναι
σκόπιμες ακολουθίες ενεργειών, που προσδιορίζονται όχι μόνο απ τον ατομικό
στόχο, αλλά και απ τα εργαλεία που διαθέτει η κοινωνία σε μια δεδομένη στιγμή.
Στην πραγματικότητα, αυτό
που υποδηλώνει η σύγχρονη έρευνα είναι ότι η εκπαίδευση έχει αποτελέσματα, αλλά
μόνο στον πολύ περιορισμένο τομέα όπου εκπαιδεύεται κανείς, χωρίς μεταβίβαση
στους υπόλοιπους τομείς σκέψης και δραστηριότητας.
Οι ανώτερες γνωστικές
διεργασίες παραμένουν κοινωνικο-ιστορικές στη φύση τους και η δομή της νοητικής
δραστηριότητας -όχι μόνο το συγκεκριμένο περιεχόμενο, αλλά και οι γενικές
μορφές που είναι βασικές για όλες τις γνωστικές λειτουργίες- μεταβάλλονται
ανάλογα με την ιστορική εξέλιξη.
Η συνείδηση είναι η ανώτερη
μορφή αντανάκλασης της πραγματικότητας, δεν θεωρείται εκ των προτέρων δεδομένη,
αμετάβλητη και παθητική, αλλά σχηματίζεται απ τη δραστηριότητα και
χρησιμοποιείται απ τους ανθρώπους με σκοπό τον προσανατολισμό τους στο
περιβάλλον, όχι μόνο με προσαρμογή στις συνθήκες, αλλά και με τον ανασχηματισμό
τους.
Οι νοητικές διεργασίες
εξαρτώνται απ τις μορφές των ενεργών δραστηριοτήτων στο κατάλληλο περιβάλλον.
Οι άνθρωποι λειτουργούν και
με "απόντα" αντικείμενα, συνεπώς με "αντίγραφο" του κόσμου,
μέσω των λέξεων, που διατηρούν τα νοήματα ακόμη και όταν το άτομο δεν έχει
άμεση εμπειρία των αντικειμένων στα οποία αυτές αναφέρονται.
Οι άνθρωποι έχουν στη
διάθεσή τους ένα ισχυρό αντικειμενικό εργαλείο που τους επιτρέπει ν
αναπαριστούν τα αντικείμενα και τις καταστάσεις, αλλά και να δημιουργούν
αντικειμενικούς λογικούς κώδικες. Οι κώδικες αυτοί οδηγούν τον άνθρωπο πέρα απ
την άμεση εμπειρία, στη συναγωγή συμπερασμάτων, εξίσου αντικειμενικών με τις
άμεσες αντικειμενικές εμπειρίες. Η κοινωνική ιστορία καθιέρωσε τη γλώσσα και
τους λογικούς κώδικες, που επιτρέπουν στον άνθρωπο να μεταπηδά απ την αίσθηση
στον ορθό λόγο. Αυτή η μετάβαση ήταν τόσο σημαντική, όσο ήταν η μετάβαση απ την
άψυχη στην έμψυχη ύλη.
Ορισμένες νοητικές
διαδικασίες δεν αναπτύσσονται χωρίς τις κατάλληλες μορφές της κοινωνικής ζωής.
Οι άμεσες εντυπώσεις που
κυριαρχούν στη νόηση της παιδικής ηλικίας, υποχωρούν κατά την εφηβεία με την
εμφάνιση των αφηρημένων εννοιών και γενικεύσεων του εξωτερικού και εσωτερικού
λόγου.
Ενώ το μικρό παιδί σκέπτεται
μέσω της μνήμης, ο έφηβος θυμάται μέσω της σκέψης.
"Καταγραφική-λειτουργική"
είναι η δραστηριότητα που καθοδηγείται απ τα φυσικά χαρακτηριστικά των
αντικειμένων που χρησιμοποιεί το άτομο στην καθημερινή πρακτική.
Η αντίληψη του ατόμου για
τον εαυτό του απορρέει απ την αντίληψή του για τους άλλους. Η διαδικασία της
αντίληψης του εαυτού σχηματίζεται απ την κοινωνική δραστηριότητα, η οποία
προϋποθέτει συνεργασία με άλλους ανθρώπους και ανάλυση της συμπεριφοράς τους.
Η αντίληψη είναι μια
πολύπλοκη διαδικασία, που περιέχει σύνθετες ενέργειες προσανατολισμού,
πιθανολογική δομή, ανάλυση και σύνθεση των χαρακτηριστικών που γίνονται
αντιληπτά και διεργασίες λήψης αποφάσεων.
Η αντίληψη είναι μια σύνθετη
διαδικασία, παρόμοια στη δομή της με τις διαδικασίες των πλέον σύνθετων
γνωστικών δραστηριοτήτων.
Είναι μια σύνθετη, αλλά και
ενεργητική δραστηριότητα ταξινόμησης των εισαγώμενων πληροφοριών σε γνωστές
κατηγορίες, ένα φαινόμενο στενά συνδεδεμένο με τις λειτουργίες αφαίρεσης και
γενίκευσης της γλώσσας.
Το ανθρώπινο μάτι μπορεί να
διακρίνει έως και 2-3 εκατομμύρια διαφορετικές αποχρώσεις, αλλά ο άνθρωπος
γνωρίζει μόνο 20-25 ονόματα χρωμάτων. Το ίδιο ισχύει και για την αντίληψη των
γεωμετρικών σχημάτων, που σπάνια ταυτίζονται με το γεωμετρικό πρωτότυπο.
Η αντίληψη χρησιμοποιεί
βοηθητικά μέσα και περιλαμβάνει την ενεργητική συμμετοχή της γλώσσας.
Δομικά, η αντίληψη εξαρτάται
από ιστορικά καθιερωμένες ανθρώπινες πρακτικές, που μπορούν να τροποποιήσουν το
σύστημα κωδίκων που χρησιμοποιείται για την επεξεργασία της εισαγώμενης
πληροφορίας, και να επηρεάσουν την απόφαση για την ταξινόμηση των αντικειμένων
στις κατάλληλες κατηγορίες.
Η ιστορική προσέγγιση μας
υποχρεώνει ν αμφισβητήσουμε το "αμετάβλητο" των νόμων για την
αντίληψη χρωμάτων και σχημάτων. Οι νόμοι αυτοί είναι περιορισμένης ιστορικής
φύσης.
Υπάρχουν τεράστιες δομικές
διαφορές στο λεξιλόγιο των χρωμάτων στις διάφορες γλώσσες και αυτές οι διαφορές
επιδρούν στη δομή των γνωστικών διαδικασιών.
Στις διάφορες γλώσσες
διακρίνονται ορισμένες χρωματικές διαφορές, ενώ αγνοούνται άλλες. Έτσι έχουμε
διαφορετικές ομαδοποιήσεις. Όταν μια γλώσσα έχει κοινό όνομα για το μπλε και το
πράσινο, τα χρώματα αυτά συνήθως συγχέονται.
Ο πλούτος των εκφράσεων για
ορισμένα χρώματα και η γλωσσική φτώχεια για άλλα, οφείλεται στη διαφορετική
πρακτική σημασία που ορισμένα χρώματα έχουν στις διάφορες κοινωνίες (πχ δεκάδες
ονομάτων για τις αποχρώσεις του άσπρου στις αρκτικές περιοχές, απουσία
αποχρώσεων του κόκκινου και του πράσινου).
Σε κάποιες πρωτόγονες
κοινωνίες δεν υπάρχουν κατηγορίες χρωμάτων. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν
μεταφορικά ονόματα, συσχετίζοντας τα χρώματα με συγκεκριμένες καταστάσεις
πρακτικής σημασίας.
Τα ονόματα των χρωμάτων
έχουν σχέση με την πρακτική και επηρεάζουν την αντίληψη.
Αντιλαμβάνονταν τα σχήματα
σαν αντικείμενα.
Η οπτική αντίληψη είναι μια
πολύπλοκη σημασιολογική δομή, βασισμένη σε κάποιο σύστημα που μεταβάλλεται με
την ιστορική εξέλιξη. Περιέχει διάφορα είδη επεξεργασίας της οπτικής
πληροφορίας, όπως επεξεργασία της άμεσης εντύπωσης, επεξεργασία της στα πλαίσια
της πρακτικής εμπειρίας και διαμέσου της γλώσσας και των μορφών ανάλυσης και
σύνθεσης της πληροφορίας.
Οι οπτικές πλάνες εξαρτώνται
απ τις ιστορικές συνθήκες. Όσες σχετίζονται με γεωμετρικά σχήματα είναι
συχνότερες στους κατοίκους των πόλεων.
Στην αφαιρετική ή
κατηγοριακή ταξινόμηση, τα άτομα σχηματίζουν μια κατηγορία επιλέγοντας
αντικείμενα που αντιστοιχούν σε μια αφηρημένη έννοια (πλεούμενα, εργαλεία, ζώα,
φυτά), ανεξάρτητυα απ το κατά πόσο τα περιεχόμενα της κάθε κατηγορίας
συναντώνται μαζί.
Τόσο ο τρόπος παρουσίασης,
όσο και το χρώμα, το μέγεθος ή το υλικό, δεν παίζουν ρόλο.
Η κατηγοριακή σκέψη είναι
αρκετά ευέλικτη. Τα άτομα εύκολα μεταπηδούν απ το ένα χαρακτηριστικό στο άλλο
για να σχηματίσουν κατηγορίες (ταξινομούν ανά είδος, υλικό, μέγεθος, χρώμα). Η
ικανότητα μετάβασης απ τη μια κατηγορία στην άλλη είναι ένα απ τα κύρια
χαρακτηριστικά της αφαιρετικής σκέψης.
Στη συγκεκριμένη ή
περιστασιακή σκέψη, τα άτομα δεν ομαδοποιούν τ αντικείμενα σε λογικές
κατηγορίες, αλλά τα ενσωματώνουν σε καταγραφικές-λειτουργικές καταστάσεις,
προερχόμενες απ τη ζωή τους, με τη βοήθεια της μνήμης.
Αυτή η σκέψη είναι άκαμπτη.
Τα άτομα που τη χρησιμοποιούν έχουν μεγάλη δυσκολία να χειριστούν την οπτική
σκέψη και να μεταπηδήσουν σε άλλο κριτήριο ταξινόμησης.
Ο Βιγκότσκι πίστευε ότι η
γλώσσα είναι το πιο αποφασιστικό στοιχείο στη συστηματοποίηση της αντίληψης. Η
διαδικασία σχηματισμού των εννοιών έχει τις ρίζες της στη χρήση των λέξεων, που
αποκτούν διαφορετική σημασία στα διάφορα στάδια της εξέλιξης. Η σημασία των
λέξεων εξελίσσεται ανάλογα με τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες).
Στα πρώτα στάδια της
ανάπτυξης του παιδιού οι λέξεις δεν αποτελούν παράγοντα οργάνωσης. Δεν
αποτελούν ακόμη ανεξάρτητα μέσα ταξινόμησης.
Η ομάδα που προκύπτει δεν
αντανακλά μια ενιαία έννοια, αλλά μια απλή συγκέντρωση αντικειμένων. Αυτό το
είδος ομαδοποίησης εμφανίζεται όταν τα αντικείμενα ενσωματώνονται σε μια
περίσταση, στην οποία το καθένα συμμετέχει σε ατομική βάση.
Στην εφηβεία, το παιδί δεν
γενικεύει πλέον απλώς με βάση τις άμεσες εντυπώσεις του, αλλά απομονώνει ορισμένα
εξέχοντα χαρακτηριστικά των αντικειμένων και σ αυτό βασίζει την κατηγοριοποίησή
του (συσχετίζει το κάθε αντικείμενο με μια αφηρημένη έννοια). Μετά αναπτύσσει
ένα σύστημα ιεράρχησης εννοιών που εκφράζει όλο και περισσότερο τους
"βαθμούς κοινότητας". Τότε επικεντρώνεται στις κατηγοριακές σχέσεις
των αντικειμένων και όχι στο συγκεκριμένο τρόπο που επιδρά το ένα στο άλλο.
Η καταγραφική μέθοδος
γενίκευσης βασίζεται στην πρακτική εμπειρία του ατόμου, σε αντίθεση με την
κατηγοριοποιητική ή εννοιολογική σκέψη που αποτελεί κοινή εμπειρία της
κοινωνίας και μεταδίδεται μέσω του γλωσσικού συστήματος.
Η μετάβαση απ την
περιστασιακή στην κατηγοριακή σκέψη έχει σχέση με το είδος της δραστηριότητας
του ατόμου.
Η μετάβαση απ την οπτική
στην εννοιολογική σκέψη είναι εξίσου σημαντική και δεν επιδρά μόνο στο ρόλο που
αναλαμβάνουν οι λέξεις σε μια διαδικασία κωδικοποίησης, αλλά μεταβάλλει επίσης
την ίδια τη φύση των λέξεων. Το μήνυμα που περιέχουν.
Ενώ τα συναισθήματα και οι
συγκεκριμένες ιδέες χρωματίζουν το νόημα των λέξεων στα αρχικά στάδια της
ανάπτυξης, με τον ίδιο τρόπο στα επόμενα στάδια ένα ιστορικά αναπτυσσόμενο
σημασιολογικό σύστημα διέπει το νόημα των λέξεων.
Διαφορετικά κοινωνικά
συστήματα παράγουν διαφορετικά είδη γενικεύσεων.
Τα αντικείμενα σφυρί,
πριόνι, κούτσουρο και τσεκούρι μπορούν να ταξινομηθούν σύμφωνα με την αφηρημένη
κατηγορία "εργαλεία" ή σύμφωνα με τη συμμετοχή τους στην καθημερινή
ζωή (κόψιμο ξύλων). Το δεύτερο κριτήριο περιλαμβάνει τα αντικείμενα που
συμμετέχουν στην πράξη, δηλ στο κόψιμο των ξύλων (πριόνι, κούτσουρο, τσεκούρι).
Αντί να επιλέγουν παρόμοια
αντικείμενα, επέλεγαν αντικείμενα κατάλληλα για κάποιο σκοπό. Αντικατέστησαν
δηλ ένα θεωρητικό έργο με ένα πρακτικό. Αναπαρήγαγαν την πρακτική σχέση μέσα
στα αντικείμενα.
Δεν χειρίστηκαν τις λέξεις
σαν σύμβολα των αφηρημένων κατηγοριών για την ταξινόμηση των αντικειμένων. Αυτό
που τους ενδιέφερε ήταν οι συγκεκριμένες ιδέες για πρακτικά σχήματα, μέσα στα
οποία ενσωμάτωναν τα αντικείμενα.
Η τάση αναπαραγωγής
λειτουργιών της πρακτικής ζωής ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για τα
ανεκπαίδευτα, αναλφάβητα άτομα.
Όσοι είχαν παρακολουθήσει
κάποια μαθήματα χρησιμοποιούσαν και τους δυο τρόπους γενίκευσης, τον πρακτικό
και τον θεωρητικό, με τον πρώτο να είναι ο κυρίαρχος.
Κατά κανόνα σκέφτονταν με
βάση την πρακτική χρησιμότητα. Όταν αναφερόμασταν στον όρο που προσδιόριζε αυτή
την ομάδα αντικειμένων, αδιαφορούσαν για την πληροφορία ή την θεωρούσαν
άχρηστη.
Αντιλαμβάνεται την έννοια
"βάζω μαζί" με πρακτικό τρόπο, που σημαίνει "βάζω
δίπλα-δίπλα".
Αδιαφόρησαν για το γεγονός
ότι τα αντικείμενα είχαν παρόμοια χαρακτηριστικά και συνεχώς σχημάτιζαν μια
συγκεκριμένη περίσταση στην οποία συμμετείχαν τα αντικείμενα.
Ερμήνευαν την οδηγία
"ομαδοποιήστε τα παρόμοια αντικείμενα" σαν "επιλέξτε τα
κατάλληλα ή απαραίτητα αντικείμενα".
Η συγκεκριμένη σκέψη δεν
είναι ούτε εγγενής ούτε γενετικά καθορισμένη. Είναι αποτέλεσμα του
αναλφαβητισμού και των απλοϊκών δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής των
ανθρώπων αυτών.
Ένα άτομο μπορεί να
παρατηρήσει τις διαφορές των αντικειμένων πολύ πριν προσδιορίσει τη βάση της
ομοιότητάς τους.
Το άτομο προκειμένου ν
αποφασίσει σε τι διαφέρουν δύο αντικείμενα πρέπει απλά να περιγράψει τα φυσικά
τους χαρακτηριστικά (αυτό αφορά τις άμεσες εντυπώσεις της οπτικής μνήμης).
Η διαδικασία προσδιορισμού
της ομοιότητας περιέχει αναπόφευκτα κάποιους λεκτικούς και λογικούς παράγοντες
στο βαθμό που προϋποθέτει την ικανότητα απομόνωσης και σύγκρισης
χαρακτηριστικών.
Η αρχική λειτουργία της
γλώσσας δεν είναι ο σχηματισμός αφαιρέσεων και γενικεύσεων για τις κατηγοριακές
σχέσεις, αλλά η αναβίωση κατάλληλων καταγραφικών και πρακτικών περιστάσεων.
Μια λέξη διατηρεί το
πρωταρχικό νόημά της, έχει όμως παράλληλα μία ευρεία δευτερεύουσα σημασία, που
αφορά όχι μόνο στη συγκεκριμένη ομάδα αντικειμένων, αλλά και σε όσα σχετίζονται
πρακτικά μαζί τους.
Οι λέξεις έχουν τελείως
διαφορετικές λειτουργίες από αυτές που έχουν σ ένα σύστημα αφαιρετικής σκέψης.
Δεν χρησιμοποιούνται για να κωδικοποιήσουν τα αντικείμενα σε εννοιολογικά
σχήματα, αλλά για ν αναδείξουν την πρακτική σχέση αυτών των αντικειμένων.
Ένα άτομο που έχει την
ικανότητα της αφαιρετικής σκέψης αντανακλά τον εξωτερικό κόσμο με μεγαλύτερο
βάθος και περισσότερο ολοκληρωμένα και βγάζει συμπεράσματα από τα φαινόμενα που
αντιλαμβάνεται βασιζόμενο όχι μόνο στις προσωπικές του εμπειρίες, αλλά και στα
σχήματα της λογικής σκέψης.
Μετάβαση απ την αισθητηριακή
στην λογική συνείδηση, ένα φαινόμενο που οι κλασσικοί του μαρξισμού θεώρησαν
σαν το πιο σπουδαίο στην ιστορία.
Η παρουσία γενικών εννοιών,
στις οποίες υποτάσσονται άλλες ιεραρχικά κατώτερες, δημιουργεί ένα λογικό
σύστημα κωδίκων, που καθώς η θεωρητική σκέψη αναπτύσσεται, γίνεται όλο και πιο
σύνθετο.
Γενετική λογική: η ιδέα πως
οι λογικές κατηγορίες ισχύουν για όλους και παραμένουν σταθερές είναι
λανθασμένη. Τα λογικά σχήματα είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα μιας
πολύπλοκης ψυχολογικής ανάπτυξης.
Το υποκείμενο
επαναλαμβάνοντας τις προκείμενες, δεν έδινε σ αυτές το χαρακτήρα καθολικών
ισχυρισμών, αλλά μετέτρεπε την κάθε μια σε ένα συγκεκριμένο ισχυρισμό, ασύνδετο
λογικά με τον άλλο, και άχρηστο για τη συναγωγή οποιουδήποτε λογικού
συμπεράσματος.
Οι πιο χαρακτηριστικές
απαντήσεις των υποκειμένων αποτελούσαν μια πλήρη άρνηση της δυνατότητας
συναγωγής συμπεράσματος από προτάσεις για πράγματα για τα οποία δεν είχαν
προσωπική εμπειρία, καθώς και επιφύλαξη για οποιαδήποτε λογική λειτουργία
θεωρητικής φύσης, παρόλο που αναγνώριζαν τη δυνατότητα συναγωγής συμπερασμάτων
απ την πρακτική εμπειρία του καθενός.
Για τα αναλφάβητα υποκείμενα
3 είναι οι παράγοντες που περιορίζουν την ικανότητά τους για θεωρητική, λεκτική
και λογική σκέψη.
Ο πρώτος είναι η αμφισβήτηση
της αρχικής προκείμενης, η οποία δεν αντιπροσωπεύει προσωπική εμπειρία.
Ο 2ος παράγοντας είναι ότι
τα υποκείμενα δεν θεωρούσαν τις προκείμενες του συλλογισμού καθολικές.
Ο 3ος παράγοντας αφορά τη
διάσπαση του συλλογισμού σε 3 ανεξάρτητες και μεμονωμένες προτάσεις χωρίς
ενιαία λογική και επομένως χωρίς προοπτική καθοδήγησης της σκέψης.
Τα υποκείμενα χρησιμοποιούσαν τις λογικές
σχέσεις αρκετά αντικειμενικά όταν βασίζονταν στην προσωπική τους εμπειρία.
Η βασική δυσκολία βρισκόταν
στην αφαίρεση των συνθηκών του προβλήματος απ την πρακτική εμπειρία, στη
διαλογιστική στα πλαίσια ενός κλειστού λογικού συστήματος.
Όταν το πρόβλημα
τοποθετείται σε αφηρημένο επίπεδο, τα υποκείμενα αδυνατούν να σκεφτούν λογικά
για συνθήκες που είναι ξεκομμένες απ την πρακτική τους εμπειρία. Μόνο όταν η
εμπειρία αυτή εξειδικεύεται μπορούν να εκτελέσουν τους κατάλληλους
υπολογισμούς.
Η σημασία του σχολείου δεν
βρίσκεται μόνο στην απόκτηση γνώσης, αλλά και στη δημιουργία νέων κινήτρων και
τρόπων λεκτικής και λογικής σκέψης, ξεκομμένων απ την άμεση πρακτική εμπειρία.
Η αναπαραγωγική διαφέρει απ
τη δημιουργική φαντασία. Η φαντασία μπορεί να συνδέεται με την πρακτική
εμπειρία ή ν ανήκει σ ένα σύστημα λεκτικής και λογικής σκέψης.
Η φαντασία αποκτά τα
χαρακτηριστικά μιας σύνθετης επιδιωκόμενης δραστηριότητας σε προχωρημένο
αναπτυξιακό στάδιο.
Στην αρχή ο άνθρωπος έβλεπε
τον εαυτό του όπως μέσα από καθρέφτη, μόνο που τον έβλεπε σαν έναν άλλο
άνθρωπο. Μόνο σχετιζόμενος με τον Παύλο σαν κάποιο σαν τον εαυτό του, αρχίζει ο
Πέτρος να σχετίζεται με τον εαυτό του σαν άτομο.
Οι άνθρωποι πρώτα
σχηματίζουν κρίσεις για τους άλλους και αντιλαμβάνονται τις κρίσεις των άλλων
γι αυτούς και κατόπιν υπό την επίδραση αυτών των κρίσεων, μπορούν να
σχηματίσουν κρίσεις για τον εαυτό τους.
Αξιοσημείωτα ήταν τα
γεγονότα που έδειχναν τον αποφασιστικό ρόλο που παίζουν οι συλλογικές
δραστηριότητες στην ανάπτυξη της αυτογνωσίας.
Σταδιακά αποκτούν μια εικόνα
του "ιδανικού εαυτού" που αρχίζει να παίζει αποφασιστικό ρόλο στην
παραπέρα ανάπτυξη της συνείδησής τους.
Η δομή της γνωστικής δραστηριότητας
δεν παραμένει αναλλοίωτη στα διάφορα στάδια της ιστορικής εξέλιξης. Οι ουσιαστικές
μορφές των νοητικών διεργασιών, η αντίληψη, η γενίκευση, η παραγωγική και
επαγωγική λογική σκέψη, η φαντασία και η αυτοανάλυση, μεταβάλλονται σύμφωνα με
τις συνθήκες της κοινωνικής ζωής και την απόκτηση στοιχειωδών γνώσεων.
Οι αλλαγές στην ανθρώπινη
πνευματική δραστηριότητα δεν περιορίζονται απλά στη διεύρυνση του ορίζοντα των
ατόμων, αλλά οδηγούν στη δημιουργία νέων κινήτρων για δράση και επηρεάζουν
ουσιαστικά τη δομή των γνωστικών διεργασιών.
Ο ρόλος των
καταγραφικών-λειτουργικών εμπειριών αλλάζει ριζικά.
Δημιουργούνται νέα κίνητρα
που ξεπερνούν τη συγκεκριμένη πρακτική δραστηριότητα. Αρχίζουν να εμφανίζονται
ενδιαφέροντα που ξεπερνούν τις άμεσες εντυπώσεις.
Η ανθρώπινη γνωστική
δραστηριότητα γίνεται μέρος ενός πιο εκτεταμένου συστήματος γενικής ανθρώπινης
εμπειρίας, όπως αυτό καθιερώνεται στην πορεία της ιστορίας και κωδικοποιείται
στη γλώσσα.
Ο γενικευμένος τρόπος
αντανάκλασης της πραγματικότητας αναδομείται ριζικά.
Καινούργιες θεωρητικές
λειτουργίες σκέψης προκύπτουν.
Οι διαδικασίες της σκέψης
περιέχουν όλο και περισσότερο την αφαίρεση και τη γενίκευση.
Η διαλογιστική που ξεπερνά
την άμεση εμπειρία αναδομείται ριζικά.
Εμφανίζεται η ολοκληρωμένη
σκέψη, της οποίας τα συμπεράσματα είναι εξίσου υποχρεωτικά με αυτά της
προσωπικής εμπειρίας.
Εκτός απ την προσωπική
εμπειρία εμφανίζεται και η αφηρημένη εμπειρία. Σχηματίζεται η σφαίρα της
δημιουργικής φαντασίας, η οποία με τη σειρά της διευρύνει τον αντικειμενικό
κόσμο του ανθρώπου.
Οι βασικές κατηγορίες της
ανθρώπινης πνευματικής ζωής, σαν προϊόντα της κοινωνικής ιστορίας, είναι απ τη
φύση τους κοινωνικές.
Η ψυχολογία είναι κυρίως η
επιστήμη του κοινωνικο-ιστορικού σχηματισμού της πνευματικής δραστηριότητας και
των δομών των νοητικών διεργασιών, που εξαρτώνται άμεσα απ τις βασικές μορφές
της κοινωνικής πρακτικής και τα στάδια της ιστορικής εξέλιξης της κοινωνίας.
Αφηρημένη εμπειρία
1. Όχι προσωπική εμπειρία.
2. Κύρια σημασία στην
κοινωνική εμπειρία.
3. Βάση στα συμπεράσματα της
λογικής των ορθολογικών κανόνων (που επικρατούν στη συγκεκριμένη κοινωνία).
4. Καθοδήγηση απ το
"ιδανικό".
Το πείραμα του Νεγρεπόντε:
Σ ένα απομονωμένο χωριό της
Αιθιοπίας (τη χώρα με τον μεγαλύτερο αναλφαβητισμό στον κόσμο) έριξαν 10 πακέτα
με λάπτοπ των 100 δολαρίων χωρίς οδηγίες και μ ένα μικροτσίπ που κατέγραφε
τον τρόπο χρήσης τους και τα οποία έπεσαν στα χέρια αναλφάβητων παιδιών.
Σε 4΄ ένας βρήκε το κουμπί on/off και
το έδειξε και στους άλλους.
Σε 5 μέρες όλοι
χρησιμοποιούσαν γύρω στις 50 εφαρμογές του Android.
Σε 2 βδομάδες τραγουδούσαν
και αναγνώριζαν την αγγλική αλφάβητο. Σε 5 μήνες χάκαραν το Android (συγκεκριμένα
ξεκλείδωσαν την κάμερα και τακτοποίησαν την επιφάνεια εργασίας σύμφωνα με το
γούστο του καθενός).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)