Η σημασία της κρίσης της
επιδημίας του κορωνοϊού.
Τι πρέπει να κάνει η
ανθρωπότητα
ενάντια στους θεσμούς και
τις ηγεσίες που αποφασίζουν.
Ο Bill Gates (ο πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη), σε
ομιλία που έκανε το 2015, προφητικά (ή εντελώς προβλεπτικά) εντόπιζε τον
μεγαλύτερο κίνδυνο μιας παγκόσμιας καταστροφής, στην πιθανότητα να χτυπηθεί η
ανθρωπότητα από έναν ιδιαίτερα μολυσματικό ιό, παρά σε έναν πόλεμο.
Μια απ τις αιτίες γι αυτό, θεωρούσε τα τεράστια
ποσά που επενδύθηκαν για την πυρηνική αποτροπή και την έλλειψη επενδύσεων σ ένα
σύστημα αποτροπής μιας πανδημίας.
Μιλούσε για ένα παγκόσμιο σύστημα υγείας, κάτι
ανάλογο με τα συστήματα πολέμου, όπως έλεγε. ("Οι ιοί δεν γνωρίζουν σύνορα
και κράτη. Ή θα υπάρξει παγκόσμιος μηχανισμός ή δεν θα υπάρξει πραγματική
αποτροπή", B.G.). Πλήρους απασχόλησης
"στρατιώτες", έτοιμους για αποστολή με κινητές μονάδες, έφεδρους σε
μεγάλους αριθμούς, έτοιμους ν αναλάβουν αποστολή σε κάθε στιγμή. Πρώτ απ όλα,
ανάπτυξη δυνατών συστημάτων υγείας στις φτωχές χώρες. Πολύ προχωρημένη έρευνα
και ανάπτυξη στα πεδία του εμβολιασμού και της διαγνωστικής.
Εκτιμούσε, πολύ σωστά, ότι ο προϋπολογισμός μιας
τέτοιας προετοιμασίας, θα είναι πολύ μικρός, συγκριτικά με την πιθανή βλάβη.
Προειδοποιούσε ότι πρέπει να ξεκινήσουμε άμεσα, γιατί ο χρόνος δεν είναι με το
μέρος μας. Η επιδημία του Έμπολα θεωρούσε ότι ήταν μια πρώϊμη προειδοποίηση για
να ετοιμαστούμε.
Ανάλογες εκτιμήσεις και προειδοποιήσεις για τον
κίνδυνο που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, περιέχονται και στις εκθέσεις ειδικών
του Π.Ο.Υ. και του Ο.Η.Ε. που
συντάχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια.
Η επιδημία του κορωνοϊού έρχεται να τις
επιβεβαιώσει και να δείξει ότι οι συνάδελφοι του Bill Gates, οι σημερινοί παγκόσμιοι ηγέτες και οι θεσμοί που αποφασίζουν, έγραψαν
αυτόν και τις εκθέσεις των επιστημόνων, στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.
Η επιδημία του COVID-19 δεν είναι τυχαία, ούτε μεμονωμένο γεγονός.
Η βίαιη επέμβαση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στο
περιβάλλον, το υποβιβάζει και προκαλεί την κλιματική αλλαγή και φαινόμενα
ανεξέλεγκτα.
Σε 7 χρόνια (2011-2018) ο Π.Ο.Υ. αντιμετώπισε 1483
επιδημίες. Υπήρξε επιδείνωση των οικονομικών επιπτώσεων αυτών των επιδημιών.
Η πυκνότητα του πληθυσμού αυξάνει τη
μεταδοτικότητα μολυσματικών ασθενειών. Αυξάνει ο αριθμός ανθρώπων που ζουν σε
υποβαθμισμένες συνθήκες υγιεινής (μόνο στις ΗΠΑ, εκατομμύρια άστεγοι και
ανασφάλιστοι, στοιβάζονται σε σκηνουπόλεις, δίπλα ή μέσα σε μεγάλες πόλεις και
παραμένουν άφαντοι για τα ΜΜΕ).
Χωρίς νερό και σαπούνι ζουν 3 δισεκατομμύρια
άνθρωποι στον κόσμο. Το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν μπορούν να πλύνουν τα
χέρια στο σπίτι τους.
Μπορούμε ήδη να διακρίνουμε 2 είδη σκέψης πάνω στα
προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα.
Το ένα βρίσκει τη "λύση" διασπώντας την
ανθρωπότητα, αποκόπτοντας και θυσιάζοντας τμήματα "μη παραγωγικά",
"υποδεέστερα", "καθυστερημένα", "τεμπέλικα", αναδεικνύοντας
"δικτατορικά καθεστώτα" (που υπονομεύουν τα κέρδη τους), θεωρώντας
λογικές τις "παράπλευρες απώλειες" (σε πεδία δοκιμών των οπλικών
συστημάτων τους), δημιουργώντας χώρες ανάσχεσης/στρατόπεδα συγκέντρωσης των
προσφύγων που φεύγουν απ τα πεδία δοκιμών κλπ κλπ.
Σ αυτή τη λογική εντάσσονται και τα προγράμματα
λιτότητας, η μείωση των πόρων για τα συστήματα υγείας, παιδείας κλπ, που
πλήττουν ειδικά τους πιο αδύναμους.
"Η παρούσα αναπτυξιακή πολιτική της Ε.Ε.
υπονομεύει το δικαίωμα κάθε πολίτη στη ζωή, την υγεία, την πρόσβαση σε τροφή
και στέγη και ένα επαρκές βιοτικό επίπεδο" (έκθεση του Ευρωπαϊκού
Οργανισμού Περιβάλλοντος).
Αυτή η λογική, προεκτεινόμενη και
"αναβαθμιζόμενη", σε εποχές κρίσης όπως η σημερινή, φτάνει και σε
λύσεις ευγονικής, όπως εκφράστηκε απ τον νομικό και αναλυτή στις ΗΠΑ, Σκοτ
ΜακΜίλλαν: "Το δομικό πρόβλημα είναι, εάν θ αποφασίσουμε να διαλύσουμε
ολόκληρη την οικονομία για να σώσουμε το 2,5% του πληθυσμού, που πρώτον, είναι
γενικά ακριβό να συντηρηθεί, και δεύτερον, δεν είναι παραγωγικό".
Φυσικά αυτή η λογική "της αραίωσης του
πληθυσμού" δεν έχει καμιά πιθανότητα επιτυχίας. Γιατί το σημερινό σύστημα
δημιουργεί διαρκώς νέους "απόβλητους".
Η άλλη λογική προτείνει μια πολιτική που
αντιμετωπίζει την ανθρωπότητα ενιαία, ισότιμα, που μειώνει την ανισότητα, που
αναγνωρίζει την αλληλεξάρτηση και σχέση όλων των πλευρών και τομέων της
σημερινής κοινωνίας. Η επιδημία του κορωνοϊού αναδεικνύει την κρισιμότητα της ενότητας
και της συνεργασίας όλης της ανθρωπότητας.
Προτάσεις σ αυτή τη λογική (ενάντια στις σημερινές
ηγεσίες και τους θεσμούς που αποφασίζουν):
Ενιαίο παγκόσμιο σύστημα υγείας, εκσυγχρονισμός
κατά προτεραιότητα των συστημάτων υγείας των αδύναμων χωρών.
Αποπυρηνικοποίηση (δηλ εξάλειψη ενός δυναμικού που
δεσμεύει τεράστιους πόρους που αλλιώς θα ήταν χρήσιμοι στην κοινωνία και ικανό
να καταστρέψει πολλές φορές τον πλανήτη, στα χέρια ηγετών ανίκανων ν
αντιληφθούν τους σημερινούς κινδύνους και προτεραιότητες, που επανειλημμένα στο
παρά ένα δεν έσπειρε έναν πυρηνικό όλεθρο στον πλανήτη και που ο μόνος λόγος
ύπαρξής του- σύμφωνα με τα λόγια των κατόχων πυρηνικών- είναι "ο φόβος
πυρηνικής αποτροπής").
[Σύμφωνα με μελέτη, τα 35 δις δολ που δαπάνησαν οι
ΗΠΑ το 2019 για πυρηνικά όπλα, αντιστοιχούν σε 300.000 κλίνες εντατικής
θεραπείας, 35.000 αναπνευστήρες, μισθοδοσία 150.000 νοσηλευτών και 75.000
γιατρών, δηλ σ ένα δυναμικό ικανό για
την αντιμετώπιση της επιδημίας του κορωνοϊού].
Ενιαίο παγκόσμιο σύστημα χρηματοδότησης (διάφανο
και υπό δημόσιο έλεγχο).
Διεθνές σύστημα διαφάνειας και δημοκρατίας (όχι
βέβαια μια "επιτροπή", αλλά κάτι ανάλογο του παγκόσμιου συστήματος
υγείας, που θα μεριμνήσει για το σταμάτημα των πειραμάτων βιολογικού πολέμου,
το θέμα των ΜΜΕ κλπ).
Άνοιγμα της συζήτησης: Ποιο είναι το σημαντικότερο
στοιχείο στην κοινωνία; Είναι η οικονομία; Πως συνδέονται οι τομείς της
κοινωνίας; Η οικονομία εξαρτάται από άλλους τομείς και πως;
Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μας. Ένας νέος ιός,
πιο θανατηφόρος, μπορεί να βρίσκεται ήδη σε πορεία δημιουργίας. Η κινητοποίηση
πρέπει ν αρχίσει από σήμερα, ενάντια στις σημερινές ηγεσίες και τους θεσμούς
που αποφασίζουν...
25 Μάρτη 2020
Γιώργος Παπανικολάου
Το άρθρο υπογράφει η Έλενα Μολινάρι, Νέα Υόρκη την Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020
Μακάρι να μην είναι αλήθεια...
"Δεν υπάρχουν αναπνευστήρες για άτομα με ειδικές ανάγκες" Περισσότερες από 10 πολιτείες επιλέγουν ποιος θα ζήσει
Οι ΗΠΑ, όπου όσοι δεν έχουν ιδιωτική ασφάλιση αφήνονται στη μοίρα τους, έχουν ήδη αποφασίσει ποιοι θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν, αντιμετωπίζοντας το πρώτο κύμα της επιδημίας του κορωνοιού. Τα κριτήρια περιλαμβάνουν διανοητικές ή σωματικές ενστάσεις προς τα άτομα με αναπηρίες. Η Αλαμπάμα, χωρίς κανένα δισταγμό ή ντροπή, δηλώνει ότι «οι άνθρωποι με νοητική υστέρηση είναι απίθανοι υποψήφιοι για υποστήριξη αναπνοής», ενώ το Maryland ή η Πενσιλβάνια βάζουν στο στόχαστρο όσους πάσχουν από "σοβαρές νευρολογικές διαταραχές". Με τα ίδια σχεδόν κριτήρια το Τενεσί αποφασίζει ποιοι θα "αποκλειστούν" από την εντατική φροντίδα. Ο κατάλογος είναι μακρύς και τρομακτικός, διότι, στην πραγματικότητα, αποκλείουν τα άτομα με αναπηρίες από την πρόσβαση σε θεραπείες, θεωρώντας τα λιγότερο σημαντικά από τα άλλα. Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες απαιτεί από τα προσχωρούντα Κράτη να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να διασφαλίσουν την πλήρη άσκηση των δικαιωμάτων τους, αποτρέποντας την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των διακρίσεων. Είναι τρομακτικό αυτό που συμβαίνει και μας φέρνει πίσω στις πιο σκοτεινές στιγμές της ιστορίας της ανθρωπότητας που νομίζαμε ότι είχαμε αφήσει οριστικά πίσω μας. Και το κάνουμε προς τους ανθρώπους, οι οποίοι υποφέρουν περισσότερο από άλλους σε αυτή τη δραματική κρίση επειδή είναι πιο εύθραυστοι και ευάλωτοι.
Η κρίση του Κορωνοϊού: η υγεία πρέπει να είναι ένα οικουμενικό δικαίωμα πάνω από τα κέρδη
Η τραγική προειδοποίηση που αγνοήθηκε: «Θέμα χρόνου
μια πανδημία και ο κόσμος είναι απροετοίμαστος»
Υπάρχει παγκόσμιο σχέδιο για τις πανδημίες αλλά δεν
εφαρμόζεται
Ομάδα επιστημόνων: Γιατί γνωρίζαμε ότι έρχεται
πανδημία
Από πού έρχονται οι κορωνοϊοί;
Πυρηνικές δαπάνες έναντι δαπανών για την υγεία
Τα συστήματα υγείας , συνεχίζει, «στις ανεπτυγμένες χώρες
είναι στην ουσία συστήματα ιατρικής περίθαλψης. Δηλαδή βασίζονται στην
μονοτεχνική προσέγγιση της ατομιστικής θεραπευτικής ιατρικής και αποσκοπούν
στην ίαση και την ανακούφιση των ασθενών. Όμως η υγεία είναι διαφορετικό πράγμα
από την ιατρική περίθαλψη και έχει επενδυτικό και πολυπαραγοντικό χαρακτήρα.
Δημόσια υγεία ενιαία και παγκόσμια για τον «αιώνα των
ιών» - Τι έφταιξε και χάνονται τόσες ζωές
«Eυκταίο να ευδοκιμήσουν οι
ιδέες που θέλουν τη δημόσια υγεία 'ενιαία' και 'παγκόσμια'», τονίζει
χαρακτηριστικά ο ομότιμος καθηγητής Οικονομικών της Υγείας της Εθνικής
Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ), Γιάννης Κυριόπουλος
Γιώργος Παπανικολάου: η ανοικτότητα μας προστατεύει από την κακής ποιότητας επιστήμη
«Ευρώπη δεν σημαίνει μόνο οικονομία, στην Ευρώπη ανήκει
και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου»
Προειδοποιεί για διάλυση της Ευρώπης ο Ιταλός πρωθυπουργός
Μπιλ Γκέιτς (Μάρτιος 2015): Μια επιδημία θα θέσει σε κίνδυνο τις ζωές
εκατομμυρίων ανθρώπων
Έχει αξία να θυμηθούμε τι έγραφε κάποιος πριν 150
περίπου χρόνια, και αναφέρονταν στην ουσία αυτών που ζούμε σήμερα.
Φρ. Ένγκελς, "Διαλεκτική της Φύσης":
"Το ζώο απλώς χρησιμοποιεί την εξωτερική φύση
και προκαλεί μεταβολές σ αυτή μόνο με την παρουσία του, ενώ ο άνθρωπος με τις
μεταβολές του, την κάνει να υπηρετεί τους σκοπούς του, την υποτάσσει.
...Για κάθε μια τέτοια νίκη μας, η φύση μας
εκδικείται. Η κάθε μια απ αυτές, στην πρώτη φάση της, έχει πραγματικά τις
συνέπειες που υπολογίσαμε, αλλά στη 2η και 3η φάση, έχει τελείως διαφορετικές,
απρόβλεπτες συνέπειες, που πάρα πολύ συχνά, εκμηδενίζουν τις πρώτες.
...Με κανένα τρόπο δεν κυριαρχούμε πάνω στη φύση
όπως κάποιος κατακτητής κυριαρχεί πάνω σ ένα ξένο λαό, όπως κι ένας που θα
έστεκε έξω απ τη φύση. Αλλά εμείς, με τη σάρκα και το αίμα και τον εγκέφαλό
μας, ανήκουμε σ αυτή και βρισκόμαστε μέσα της, και όλη η κυριαρχία μας πάνω της
συνίσταται στο ότι διαθέτουμε απέναντι σ όλα τ άλλα δημιουργήματα της φύσης, το
πλεονέκτημα ότι μπορούμε να διακρίνουμε και να εφαρμόζουμε σωστά τους νόμους
της.
...Οι ενέργειές μας στη φύση, έχουν φυσικές και
κοινωνικές συνέπειες.
Όλοι οι τρόποι παραγωγής μέχρι σήμερα, έβαζαν σαν
σκοπό τους, την πραγματοποίηση του πιο άμεσου, του πιο κοντινού χρήσιμου
αποτελέσματος της εργασίας. Οι παραπέρα συνέπειες που μόνο αργότερα
εμφανίζονται, παραβλέπονταν ολότελα.
...Η κοινωνική επιστήμη της αστικής τάξης, η
κλασική πολιτική οικονομία, ασχολείται πρωταρχικά μόνο με τα αμέσως
επιδιωκόμενα κοινωνικά αποτελέσματα των ανθρώπινων ενεργειών.
...Όσο πιο πολύ τα ανθρώπινα όντα απομακρύνονται
απ τα ζώα, με τη στενή έννοια της λέξης, τόσο πιο πολύ δημιουργούν μόνα τους
την ιστορία τους συνειδητά, τόσο πιο πολύ εξασθενίζουν οι επιδράσεις των
απρόβλεπτων αποτελεσμάτων και των ανεξέλεγκτων δυνάμεων πάνω σ αυτή την ιστορία
και με τόση περισσότερη ακρίβεια το ιστορικό αποτέλεσμα αντιστοιχεί προς τον
προδιαγεγραμμένο σκοπό.
...Στην ανθρώπινη ιστορία υπάρχει ακόμη μια
κολοσσιαία δυσαναλογία ανάμεσα στους προδιαγεγραμμένους σκοπούς και στα
πραγματοποιηθέντα αποτελέσματα: πως τα απρόβλεπτα αποτελέσματα προεξάρχουν
(κυριαρχούν).
Και δεν θα μπορούσε να συμβαίνει διαφορετικά, εφ
όσον η σημαντικότερη ιστορική δράση των ανθρώπων, αυτή που τους ανέβασε απ τη
ζωώδη στην ανθρώπινη κατάσταση και που αποτελεί την υλική βάση κάθε άλλης
δράσης τους, δηλ η παραγωγή των απαιτούμενων για τη ζωή τους αγαθών, η σημερινή
κοινωνική παραγωγή, βρίσκεται υποταγμένη κατά κύριο λόγο, στην αυθαίρετη
εξουσία απρόβλεπτων επιδράσεων που προκαλούνται από ανεξέλεγκτες δυνάμεις.
...Μόνο η συνειδητή οργάνωση της κοινωνικής
παραγωγής, όπου η παραγωγή και η διανομή γίνονται με σχεδιασμένο τρόπο, μπορεί
να ανεβάσει τον άνθρωπο πάνω από τον υπόλοιπο ζωϊκό κόσμο και από κοινωνική
επίσης άποψη, κατά τον ίδιο τρόπο που η παραγωγή γενικά, τον ανέβασε από άποψη
είδους.
Η ιστορική εξέλιξη κάνει από μέρα σε μέρα, μια
τέτοια οργάνωση περισσότερο απαραίτητη, συγχρόνως όμως, και περισσότερο
πραγματοποιήσιμη".
