Έχει η κοινωνία δικαιώματα πάνω στον πλούτο που παράγεται και πόσα;

Έχει η κοινωνία δικαιώματα πάνω στον πλούτο που παράγεται και πόσα;

Η ανισότητα στην κοινωνία σήμερα έχει φτάσει σε παράλογα ύψη και η διαδικασία συσσώρευσης του πλούτου συνεχίζεται επιταχυνόμενη.

Το 2017, 8 άνθρωποι κατείχαν όσο πλούτο κατέχει το φτωχότερο μισό του πληθυσμού της γης (3,6 δις άνθρωποι).

Το 82% του πλούτου που δημιουργήθηκε το 2017 σε παγκόσμιο επίπεδο, κατέληξε στα χέρια του 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη, ενώ οι φτωχότεροι δεν είδαν καμιά αύξηση στα εισοδήματά τους. Τα πραγματικά εισοδήματα των πιο φτωχών κατοίκων του πλανήτη, έχουν αυξηθεί μόλις κατά 3 δολάρια το χρόνο, τα τελευταία 25 χρόνια.

Στις ΗΠΑ, το 2017 οι 3 πλουσιότεροι κατέχουν πλούτο ίσο με αυτόν του φτωχότερου μισού του πληθυσμού. Το 2014, το πλουσιότερο 1% κατείχε το 39% του εθνικού πλούτου, σε σχέση με το 22% που συγκέντρωνε το 1980.

Στη Γερμανία, το 10% του πληθυσμού ελέγχει το 40% του πλούτου.

Στην Ευρώπη, με στοιχεία του 2016, το 10% του πληθυσμού κατέχει το 37% του συνολικού εισοδήματος.

Τα 5,3 τρις δολ που κατέχουν οι 500 πλουσιότεροι στον κόσμο (το 2017), ισοδυναμεί με το άθροισμα των χρεών 120 κρατών της γης.

Στην Αφρική υπάρχουν τεράστια αποθέματα πετρελαίου, εκεί εδρεύει το 98% της παγκόσμιας παραγωγής διαμαντιών, και το 77% της παγκόσμιας παραγωγής χρυσού. Η Αφρική όμως (όμως...) μαστίζεται απ την πείνα, τη φτώχεια και την απόλυτη εξαθλίωση.

Τζόζεφ Στίγκλιτς, οικονομολόγος, Νόμπελ Οικονομίας: "Η ανισότητα και η φτώχεια μεταξύ των παιδιών είναι ένας ηθικός ευτελισμός. Οι δεξιοί υποστηρίζουν ότι η φτώχεια είναι αποτέλεσμα τεμπελιάς και λάθος επιλογών. Αλλά τα παιδιά δεν επιλέγουν τους γονείς τους".

Στην Αμερική 1 στα 4 παιδιά ζει σε συνθήκες φτώχειας. Στην Ελλάδα 1 στα 6.

Αυτή η τερατώδης και αισχρή ανισότητα που καταδυναστεύει τις ζωές των ανθρώπων, για να γίνει αποδεκτή, συνοδεύεται από μια εξίσου απίστευτη προπαγάνδα δικαίωσής της, όπου εξαιρετικά σημαντικό ρόλο παίζει η έννοια της πλαισίωσης της προοπτικής (framing). Η έρευνα έδειξε ότι οι αντιλήψεις και οι κρίσεις μας επηρεάζονται σε τεράστιο βαθμό απ το πλαίσιο μέσα στο οποίο τοποθετείται η ανάλυση. Η ανισότητα πλαισιώνεται έτσι, ώστε να φαντάζει δίκαιη ή τουλάχιστον αποδεκτή, ή αφήνεται να νοηθεί ότι το τίμημα απ τον περιορισμό της ανισότητας, θα ήταν βαρύ.

Παράλληλα με την τερατώδη και συνεχώς επιταχυνόμενη αύξηση της συγκέντρωσης του πλούτου, έχουμε και μια τεράστια αύξηση της κοινωνικής  (ή σχετικής) εξαθλίωσης των ανθρώπων, δηλαδή της αναντιστοιχίας ανάμεσα στο επίπεδο ζωής τους και στο επίπεδο των κοινωνικών αναγκών, που αυξάνουν παράλληλα με τη γιγάντια αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας και που μένουν ανικανοποίητες, πράγμα που δημιουργεί τεράστια και δυσβάσταχτα προβλήματα στους ανθρώπους (αυτό ανεξάρτητα απ την απόλυτη εξαθλίωση, που μπορεί και να μειώνεται). Δεν μιλάμε μόνο για την αύξηση των αναγκών στην παιδεία, στη στέγη, στην υγεία, με τη συνηθισμένη σημασία. Έχουμε μια επιδημία ψυχικών παθήσεων (στην Αγγλία 1 στους 4 ενήλικες έχει διαγνωσθεί με ψυχική ασθένεια - και δεν είναι η μόνη χώρα). Η ψυχική ασθένεια συνδέεται σταθερά με τη στέρηση, το χαμηλό εισόδημα, την ανεργία, την χαμηλή εκπαίδευση, τη χειρότερη σωματική υγεία. Οι καρκινοπαθείς, πλήττονται από μια ασθένεια που το 90% των βλαπτικών παραγόντων που την προκαλούν, είναι περιβαλλοντικοί (δηλ. βιομηχανικοί, πιο σωστά, καπιταλιστικοί).

Οι φωνές εναντίον αυτού του παραλογισμού, του αίσχους και της κατάπτωσης της ανθρωπότητας, ακούγονται σαν ψίθυρος μέσα στο ποτάμι της "πληροφόρησης" και τα αιτήματα που περιέχουν φτάνουν μέχρι τον "φόρο Τόμπιν", μια "πιο δίκαιη" αναδιανομή του πλούτου ή αποδέχονται με ευγνωμοσύνη τις φιλανθρωπίες των πλουσίων.

Έχει η κοινωνία δικαιώματα πάνω στον παραγόμενο πλούτο και πόσα;

"Η τεχνολογία συνεργάζεται με την επιστήμη και η επιστήμη με την τεχνολογία για να προχωρήσουν, άρα είναι αλληλένδετες. Για μια τεχνολογική ανακάλυψη είναι απαραίτητες οι θεωρητικές γνώσεις από διάφορες επιστήμες. Για την επιστημονική ανακάλυψη, είναι απαραίτητος ο τεχνολογικός εξοπλισμός" [Σχολικό εγχειρίδιο για την Τεχνολογία].

Κάθε δηλ εφευρέτης και καινοτόμος, για να δημιουργήσει την καινοτομία του,  έχει στηριχθεί πάνω στον τεράστιο όγκο γνώσης και προόδου που συσσώρευσε η ανθρωπότητα. Ο Ισαάκ Νεύτων το έθεσε σωστά και αναλογικά: "Αν μπόρεσα να δω πιο μακριά απ όλους, είναι γιατί στεκόμουν πάνω σε ώμους γιγάντων".

Άτομα δηλ σαν τον Μπίλ Γκέϊτς πχ, έφτασαν σε εξαιρετικά επιτεύγματα, μόνο και μόνο επειδή υποστηρίζονταν από μια υψηλού επιπέδου εκπαίδευση, επιστημονική υποδομή και συλλογικούς θεσμούς, που τους επέτρεψαν ν αποκτήσουν τις απαραίτητες γνώσεις και να πειραματιστούν.

Πέρα όμως απ αυτές τις ορατές και ανιχνεύσιμες διαδικασίες, πάνω στις οποίες βασίζεται η πρόοδος της ανθρωπότητας, υπάρχουν και άλλες πιο θεμελιώδεις, πολύπλοκες, μακρόχρονες και μη ορατές, για τις οποίες μια ιδέα μας δίνει ο Φρίντριχ Ένγκελς:

" Η έννοια αριθμός είναι μια "επινόηση" κάποιου σοφού, μόνο αν τη δούμε ξεκομμένη απ την κοινωνία και την εξέλιξή της. Αλλά για να μπορέσει ο σοφός να μετρήσει χρειάστηκε μια ικανότητα αφαίρεσης απ όλες τις άλλες ιδιότητες των πραγμάτων, και συγκράτησης μόνο του ποσοτικού στοιχείου τους.  

Αυτή την ικανότητα την απέκτησε η ανθρωπότητα μέσα σε μια μακριά σειρά χιλιετιών δράσης και αντίδρασης με τη φύση, εμπειρίας. Αν το δούμε έτσι, τότε η έννοια αριθμός προβάλλει σαν αφομοίωση και άντληση της λογικής της φύσης, με την πράξη του ανθρώπου".

Όταν λοιπόν οι καινοτόμοι διεκδικούν τα εύσημα, τις τιμές και την ανταμοιβή της κοινωνίας, θα πρέπει να σκεφτόμαστε κι ότι θάπρεπε ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ ΑΥΤΟΙ προς την κοινωνία, που τους έδωσε τη δυνατότητα, πατώντας πάνω στο μόχθο και τις γνώσεις που συσσώρευσε η ανθρωπότητα, να εκφράσουν τη δημιουργικότητά τους και να επιβεβαιώσουν την προσωπικότητά τους. Αλλιώς ας καινοτομήσουν εκτός κοινωνίας...

Το αφήγημα δηλαδή των ελίτ και όσων "θάπρεπε να τους ευγνωμονεί η ανθρωπότητα" περιορίζεται μέσα στους τοίχους ενός εργοστασίου ή μιας επιχείρησης.  Η ανθρωπότητα όμως, σ όλη της την έκταση και την ιστορικότητα, ακόμη και στα ακρότατα όριά της, πάντοτε εφεύρισκε και δημιουργούσε/παρήγαγε και συνεχίζει να εφευρίσκει και να δημιουργεί/παράγει. Όχι βέβαια με την έννοια των "επιστημόνων" "οικονομολόγων", αλλά με την πλατιά έννοια της συνεισφοράς στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Η έννοια της παραγωγής/δημιουργίας αγκαλιάζει κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα και κάθε πόρο της ανθρωπότητας, ακόμα και των πιο ακραίων ορίων της. Γιατί τι είναι η εξέλιξη του "νόθου της καλογριάς" που γεννήθηκε σε μια σπηλιά και εξελίχθηκε σε ηγέτη επαναστάτη του 1821 Γεωργίου Καραϊσκάκη; Ή του Στήβεν Χόκινγκ, του ολοκληρωτικά παράλυτου κορυφαίου επιστήμονα; Εσείς μπορείτε να σκεφτείτε αμέτρητα άλλα τέτοια ακραία παραδείγματα. Μήπως τέτοιου τύπου δημιουργοί και τέτοιου τύπου δραστηριότητες επηρεάζουν λιγότερο την παραγωγικότητα; Συνεισφέρουν λιγότερο στο "ΑΕΠ"; Ας το ισχυριστούν αν τολμούν...

Αντικρίζοντας τα πράγματα με μια τέτοια προοπτική, μπορούμε να καταλάβουμε ότι η γλώσσα (που είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας, της επικοινωνίας, της εργασίας και των αγώνων κάθε κοινωνίας και ποτέ αποτέλεσμα της έμπνευσης κάποιων καινοτόμων ή ιδιωτών) και οι εγγράμματοι και εκπαιδευμένοι άνθρωποι φορείς της (το σύνολο δηλ των μελών της κοινωνίας), αποτελούν το θεμελιώδες εργαλείο (ή εργοστάσιο), που πάνω του πατάει και δημιουργεί ο κάθε εφευρέτης/καινοτόμος την έμπνευσή του, ή ο ιδιώτης την παραγωγή και την περιουσία του. Αυτά δεν αποτελούν το "πλαίσιο" για να ληστεύουν και να καταδυναστεύουν οι ελίτ τους ανθρώπους, αλλά είναι κληρονομιά, περιουσία και δικαιώματα της ανθρωπότητας, που καμιά γενιά δεν μπορεί να παραχωρήσει σε ιδιώτες. Πάνω σ αυτά στηρίζεται κάθε τι που δημιουργείται ή "παράγεται" στην κοινωνία. Πάνω σ αυτά θεμελιώνεται το δικαίωμα της κοινωνίας για κάθε τι που συναποτελεί τον πλούτο της ανθρωπότητας.

Άλλωστε, αν κάτι έχει γίνει οφθαλμοφανές πλέον σήμερα (θυμηθείτε με τι "επιστημονικό" τρόπο μείωσαν τους μισθούς μας), είναι ότι η οικονομική πρακτική, δεν είναι επιστήμη όπως η φυσική ή η χημεία, αλλά είναι διαποτισμένη μέχρι το μεδούλι απ την πολιτική. Αυτό περιγράφει και εξηγεί υπέροχα ο Γιώργος Καραμπελιάς («Η νέα εποχή του παγκόσμιου καπιταλισμού»):

«Για να κατανοήσουμε το σημερινό χρηματιστηριακό φαινόμενο και την
είσοδο στην εποχή της «εικονικής οικονομίας», θα πρέπει να εισάγουμε την έννοια του «κοινωνικού εργοστασίου» και μάλιστα σε πλανητική κλίμακα. 

Οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν αποσπούν απλώς υπεραξία απ τους
συγκεκριμένους εργαζόμενους, αλλά από το σύνολο του πλανήτη, μέσω μιας μυθώδους μεταφοράς πόρων που επιτρέπει το χρηματιστήριο και οι αδιάκοπες μετακινήσεις των κεφαλαίων.

Αυτή η απόσπαση υπεραξίας δεν πραγματοποιείται μέσω της άμεσης
εργασιακής σχέσης, αλλά μέσω της υπαγωγής του συνόλου του πλανήτη
στην ηγεμονία του κεφαλαίου και μάλιστα του δυτικού.

Βρισκόμαστε μπροστά σ ένα νέο σύστημα απόσπασης της υπεραξίας σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο, ένα σύστημα άμεσης μεταβολής της κοινωνίας σε αντικείμενο εκμετάλλευσης, όπου οι χρηματικές ροές, το μονοπώλιο της γνώσης-πληροφορίας και η στρατιωτική ισχύς μεταβάλλονται σε άμεσο παράγοντα αξιοποίησης του κεφαλαίου. Η αξιοποίηση του κεφαλαίου μεταβάλλεται σχεδόν άμεσα σε πολιτικό στοιχείο". 

Αν οι άνθρωποι πάψουν ν αποδέχονται σαν λογική τη σημερινή κατάσταση και συνειδητοποιήσουν τα δικαιώματά τους, το σύστημα θα έχει καταρρεύσει. Γιατί κατά τα 9/10 η κυριαρχία των ελίτ στηρίζεται στην προπαγάνδα και τη διαφθορά και μόνο κατά το 1/10 στη δύναμη και τα όπλα. Αν η προπαγάνδα καταρρεύσει, εκμηδενίζεται η αποτελεσματικότητα και της βίας.

Η μεγάλη μάχη λοιπόν πρέπει να δοθεί γι αυτές τις κρυμμένες αντιλήψεις και ιδέες που κανείς δεν συζητά σήμερα. Οι άνθρωποι πρέπει να συνειδητοποιήσουν τα δικαιώματά τους.

Πιθανόν θα μας κατηγορήσουν για "λαϊκιστές". Ε, ναι! Είμαστε λαϊκιστές. ΣΤΗ ΝΙΟΣΤΗ! Γιατί ενδιαφερόμαστε για όλους τους λαούς, σ όλο τον πλανήτη. Δηλαδή, είμαστε ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΕΣ! Ας μας κατηγορήσουν...

15 Οκτώβρη 2018

Γιώργος Παπανικολάου

Να μια ιδέα του πως μπορεί να χρησιμεύσει το άρθρο για ν αποστομώσεις γρήγορα "ανασκευαστές" της θεωρίας του Μάρξ...

Γιατι ο Μαρξ Ειχε Αδικο Iakovos Jazz

Ένα παραμυθάκι για μικρά παιδιά και χωρίς δράκους... μόνο μαρξιστές. Μια ιδέα του τι κυκλοφορεί στο ίντερνετ και διαδίδεται απ τα think tank του νεοφιλελευθερισμού  και πως μπορείς γρήγορα να τους αποστομώσεις.

https://www.scribd.com/document/394705332/%CE%93%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B9-%CE%BF-%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BE-%CE%95%CE%B9%CF%87%CE%B5-%CE%91%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%BF-Iakovos-Jazz

Η επιστημονική επανάσταση δεν οφείλεται μόνο στο έργο μερικών επιφανών στοχαστών. Αυτοί κατάφεραν ό,τι κατάφεραν, αφ ενός επειδή βρήκαν ένα ώριμο και πλούσιο υπόβαθρο απ τα χειρόγραφα συγγράμματα της αρχαιότητας και αφετέρου επειδή εξέφρασαν με το έργο τους την ανάγκη που γεννήθηκε στις συγκεκριμένες ευρωπαϊκές κοινωνίες για μια νέα οπτική στη θέαση και μια νέα βάση για την κατανόηση του υλικού σύμπαντος.
("Επιστήμη, Τεχνολογία και Μηχανιστική Φιλοσοφία, μια προσέγγιση στην επιστημονική επανάσταση", Πτυχιακή της Αθηνάς Παπαναστασίου).

Ένγκελς: "Το ότι τα καθαρά μαθηματικά, ισχύουν ανεξάρτητα από την ειδική εμπειρία του κάθε ατόμου, είναι βέβαια σωστό (σ.σ δηλ η έννοια είναι μέσο προσέγγισης για το κάθε άτομο ξεχωριστά). Όμως για να μπορεί να μετράει ο άνθρωπος, δεν αρκεί μόνο να υπάρχουν τα μετρήσιμα αντικείμενα, αλλά είναι απαραίτητη και η ύπαρξη της ικανότητας του: παραβλέπει κατά τη στιγμή της θεώρησης αυτών των αντικειμένων, όλες τις άλλες ιδιότητες, εκτός του αριθμού των. Αυτή όμως η ικανότητα είναι αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης ιστορικής εξέλιξης, που βασίζεται αποκλειστικά στην εμπειρία. Όπως την έννοια του αριθμού, έτσι και την έννοια του σχήματος, την έχουμε πάρει αποκλειστικά από τον εξωτερικό κόσμο και δεν ξεπήδησε καθόλου από το κεφάλι μας σαν προϊόν δήθεν της καθαρής σκέψης".

Δηλ το πραγματικό υποκείμενο της γνώσης δεν είναι ένα άτομο, είναι η κοινωνία. Σε σχέση με την κοινωνία, το περιεχόμενο των εννοιών δεν είναι καθορισμένο απ τη συνείδηση, δεν είναι υποκειμενικό, δεν έχει εισαχθεί στον κόσμο των φαινομένων απ το υποκείμενο, αλλά αυτό το υποκείμενο το αντλεί απ την αντικειμενική πραγματικότητα και το εκφράζει κάτω από ιδεατή μορφή.

Μάρξ: "Η άποψη του παλιού υλισμού είναι "η κοινωνία των πολιτών". Η άποψη του καινούργιου υλισμού είναι η ανθρώπινη κοινωνία ή η κοινωνικοποιημένη ανθρωπότητα".

Η σκέψη δεν υπάρχει έξω απ την κοινωνία, έξω απ τις συσσωρευμένες γνώσεις απ την ανθρωπότητα και από τα μέσα της νοητικής δραστηριότητας που αυτή έχει επεξεργαστεί.
(Α. Λεόντιεφ, "Δραστηριότητα, Συνείδηση, Προσωπικότητα").

Η σημασία της γλώσσας στην

«Ψυχολογία» της Ακαδημίας Επιστημών ΕΣΣΔ.

...Η βασική ιδιορρυθμία των λεκτικών γενικεύσεων είναι ότι αυτές είναι ανεξάντλητα πιο πλούσιες απ την πείρα των άμεσων εντυπώσεων που ο άνθρωπος αποκτά στη ζωή του, κατά την πρακτική του δραστηριότητα (βάση τους είναι η μακραίωνη πείρα της ανθρωπότητας που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά).

...Η συνειδητή αντανάκλαση ενός οποιουδήποτε αντικειμένου ή φαινομένου, συνδέεται με ορισμένη κοινωνικά επεξεργασμένη λεκτική γενίκευση...

...Ό,τι συνειδητοποιεί ο άνθρωπος αποδίδεται στο μυαλό του μέσω της πείρας της ανθρωπότητας, μέσω της πείρας της κοινωνικής πρακτικής, που είναι γενικευμένη και σταθεροποιημένη σε σύστημα παραστάσεων, αντιλήψεων και ιδεών της κοινωνίας στην οποία ζει...

Μια μικρή ομάδα Ελβετών ερευνητών του Eidgenössische Technische Hochschule (Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο) στη Ζυρίχη, υπό τον Dr. James Glattfelder, τόλμησε να ερευνήσει το ζήτημα. Αφετηρία τους ήταν η γνώση ότι «η πραγματικότητα είναι σύνθετη και συνεπώς για την έρευνά της πρέπει να απελευθερωθούμε από κάθε δόγμα, αδιάφορο αν πρόκειται για “θεωρίες συνωμοσίας” ή για “ελεύθερες αγορές”. Η ανάλυσή μας θεμελιώνεται πάνω σε πραγματικά δεδομένα». «Αξιολογήθηκαν τριάντα εφτά (37) εκατομμύρια στοιχεία διεθνών επιχειρήσεων και επενδυτών του έτους 2007 και διαπιστώθηκε ότι καταλήγουν σε 43.060 πολυεθνικά συγκροτήματα. Το επόμενο βήμα ήταν η ανάλυση των κάθετων διασυνδέσεων και διαπιστώθηκε ότι κάθε ένα από τα λεγόμενα Holdings και λοιπά δίκτυα συμμετέχει κατά μέσο όρο τουλάχιστον σε 20 άλλα. Από αυτό προκύπτει, με τη σειρά του, ότι τελικά 1.318 κοντσέρν σχηματίζουν τον πυρήνα αυτών των διαπλεκόμενων σχέσεων ιδιοκτησίας. Κι όμως η ανάλυση δεν τελειώνει με αυτή τη διαπίστωση, γιατί ακόμα και στο εσωτερικό αυτού του “σκληρού πυρήνα” εμφανίζονται δομές κάθετης διασύνδεσης που καταλήγουν σε 147 επιχειρήσεις, οι περισσότερες των οποίων είναι τράπεζες που ελέγχουν το 40% της παγκόσμιας οικονομίας.

Μια άλλη έρευνα, της Maria Lourdes,  με τίτλο «Wem gehört die Welt? Wer beherrscht die Weltwirtschaft?» («Σε ποιον ανήκει ο κόσμος; Ποιος εξουσιάζει την παγκόσμια οικονομία;»), αποκαλύπτει ότι οι 50 από τις 147 μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο ελέγχονται από την οικογενειακή δυναστεία των Ρότσιλντ, αποκαλύπτει δηλαδή πως η καπιταλιστική βαρβαρότητα και το ανθρώπινο δράμα έχουν ονόματα και διευθύνσεις ανθρώπων που κατοικούν σ’ αυτόν τον πλανήτη και δεν είναι δημιούργημα «θεωριών συνωμοσίας», Λογικά, άλλες 50 θα ανήκουν στην δυναστεία Ροκφέλερ και οι υπόλοιπες στις υπόλοιπες μικρότερες δυναστείες…»

Οι κουκίδες στο χάρτη που δείχνουν τον τόπο όπου παρουσιάζονται κάθε φορά οι καινοτομίες, μετακινούνται από ήπειρο σε ήπειρο, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας.

(Ιστορία της ανθρωπότητας της Unesco).


Η λειτουργία της δημοκρατίας, των θεσμών της, της κοινωνίας των πολιτών είναι και αυτό οικονομικό-παραγωγικό μέγεθος...
Ο νομπελίστας Αμάρτια Σεν απέδειξε ότι η ελευθερία, η δημοκρατία, η ανάπτυξη της γενικής μόρφωσης, αποτελούν άμεσες παραγωγικές δυνάμεις για την ίδια την οικονομία. Στοιχεία διασφάλισης της ανάπτυξής της...
(Ν. Κοτζιάς, "Η πολιτική σωτηρίας ενάντια στην Τρόϊκα").

Τέτοια αύξηση της παραγωγικής δύναμης, μηχάνημα που δεν του κοστίζει τίποτα, είναι ο καταμερισμός της εργασίας και ο συνδυασμός της εργασίας μέσα στην παραγωγική διαδικασία.

Μια άλλη παραγωγική δύναμη που δεν κοστίζει τίποτα στο κεφάλαιο, είναι η επιστημονική δύναμη.  Την τελευταία μπορεί όμως να την ιδιοποιηθεί μόνο με τη χρήση των μηχανημάτων (εν μέρει και στη χημική διαδικασία).

Η αύξηση του πληθυσμού αποτελεί μια τέτοια παραγωγική δύναμη που δεν κοστίζει τίποτα στο κεφάλαιο. Μ ένα λόγο, όλες οι κοινωνικές δυνάμεις που αναπτύσσονται με την αύξηση του πληθυσμού και την ιστορική εξέλιξη της κοινωνίας, δεν κοστίζουν τίποτα στο κεφάλαιο.

Στο μέτρο όμως που για να χρησιμοποιηθούν στην άμεση παραγωγική διαδικασία χρειάζονται και οι ίδιες ένα υπόβαθρο, δημιουργημένο απ την εργασία, που υπάρχει δηλ με τη μορφή αντικειμενοποιημένης εργασίας - στο μέτρο λοιπόν που και οι ίδιες είναι αξίες - το κεφάλαιο μόνο με ισοδύναμο αντάλλαγμα μπορεί να τις ιδιοποιηθεί.

(Μαρξ, "Βασικές γραμμές της κριτικής της πολιτικής οικονομίας, Grundrisse,τ. 2, σελ 587-588).

Σύμφωνα με έρευνα της Oxfam 42 άνθρωποι κατέχουν όσο πλούτο έχει το 50% του πιο φτωχού πληθυσμού του πλανήτη. 3 άνθρωποι στις ΗΠΑ έχουν όσο πλούτο έχει το 50% του πιο φτωχού πληθυσμού στη χώρα. Ο πλούτος του πλουσιότερου 1% του πλανήτη αυξήθηκε κατά 762 δισεκατομμύρια δολλάρια μέσα σε ένα έτος, ένα ποσό που θα μπορούσε να εξαλείψει 7 φορές το φαινόμενο της παγκόσμιας φτώχιας. 

Το τέλος της φτώχειας

 https://www.facebook.com/watch/?v=1118593858772229

 

Συνομιλία με τον CAPILOT, τον βοηθό Τεχνητής Νοημοσύνης του Microsoft Edge

περί δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας.

 

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):

Ποια είναι η γνώμη σου για την άποψη που ισχυρίζεται ότι η ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο και με τα βασικά της εργαλεία (γλώσσες, επιστήμες και τεχνολογία, εκπαίδευση, εργασία και συνεργασία, παραγωγή και κατανάλωση) δημιουργεί στη διάρκεια γενεών και γενεών, τον πλούτο που έχει συσσωρευτεί και επομένως είναι ο νόμιμος ιδιοκτήτης που πλούτου αυτού;

 

CAPILOT (βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική απάντηση)

Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα και προκλητική άποψη, που αντικατοπτρίζει μια συγκεκριμένη φιλοσοφική και ιδεολογική θέση. Θα προσπαθήσω να σου δώσω μια αντικειμενική και ενημερωμένη απάντηση, βασιζόμενος σε κάποιες πηγές που βρήκα στο διαδίκτυο.

Η άποψη αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή ανθρωπισμού, δηλαδή μιας κίνησης που υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος έχει την ικανότητα και την ευθύνη να διαμορφώσει την ιστορία και τον κόσμο με τα δικά του μέσα, χωρίς να εξαρτάται από θεϊκές ή υπερφυσικές δυνάμεις¹. Ο ανθρωπισμός έχει πολλές εκδοχές και επιρροές, αλλά κάποια κοινά χαρακτηριστικά του είναι η εκτίμηση της ανθρώπινης φύσης, της λογικής, της επιστήμης, της τέχνης, της ηθικής και της ελευθερίας¹.

Η άποψη που περιγράφεις μπορεί να συνδεθεί με τον αναγεννησιακό ανθρωπισμό, που αναπτύχθηκε στην Ευρώπη τον 15ο και 16ο αιώνα, και επηρέασε την τέχνη, τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, την πολιτική και την επιστήμη. Οι αναγεννησιακοί ανθρωπιστές θεωρούσαν ότι ο άνθρωπος είναι το μέτρον όλων των πραγμάτων, και ότι έχει τη δυνατότητα να ανακαλύψει και να εκμεταλλευτεί τους φυσικούς και πολιτισμικούς πόρους του κόσμου. Οι αναγεννησιακοί ανθρωπιστές επιδίωξαν την ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας, την εκπαίδευση, την κριτική σκέψη, την επιστημονική έρευνα, την κοινωνική μεταρρύθμιση και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια².

Η άποψη αυτή μπορεί επίσης να συνδεθεί με τον διαφωτισμό, που ήταν μια πνευματική και πολιτική κίνηση που ξεκίνησε στην Ευρώπη τον 17ο και 18ο αιώνα, και επέδρασε στην Αμερική και σε άλλα μέρη του κόσμου. Οι διαφωτιστές θεωρούσαν ότι ο άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιήσει τη λογική, την εμπειρία και την επιστήμη για να κατανοήσει και να βελτιώσει τον κόσμο, και να απελευθερωθεί από την άγνοια, την προκατάληψη, την παράδοση και την τυραννία. Οι διαφωτιστές επιδίωξαν την πρόοδο, την ενημέρωση, την ελευθερία, την ισότητα, την δημοκρατία και την ανθρώπινη ευτυχία³.

Η γνώμη μου για την άποψη αυτή είναι ότι είναι μερικώς αληθής και μερικώς εσφαλμένη. Από τη μια πλευρά, είναι αλήθεια ότι η ανθρωπότητα έχει δημιουργήσει και συσσωρεύσει πολύ πλούτο με τα βασικά της εργαλεία, και ότι αυτός ο πλούτος ανήκει στην ανθρωπότητα ως σύνολο. Από την άλλη πλευρά, είναι εσφαλμένο να θεωρούμε ότι η ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο, και ότι ο πλούτος αυτός είναι ομοιόμορφα και δίκαια κατανεμημένος. 

 

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):

Δηλαδή λες πως η άποψη ότι μερικές δεκάδες ιδιωτών συσσώρευσαν πλούτο ίσο με τον πλούτο που κατέχει η μισή ανθρωπότητα (3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι) χρησιμοποιώντας τα βασικά εργαλεία της ανθρωπότητας (που αυτή χρειάστηκε εκατομμύρια χρόνια και γενιές επί γενεών για να τ αναπτύξει), ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ, (ΛΕΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΔΗΛΑΔΗ), είναι μερικώς αληθής και μερικώς εσφαλμένη;

 

CAPILOT (βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική απάντηση)

Αυτό που λέω είναι ότι η άποψη ότι η ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο και ο νόμιμος ιδιοκτήτης του πλούτου που έχει δημιουργήσει είναι μερικώς αληθής και μερικώς εσφαλμένη. Είναι αληθής στο βαθμό που αναγνωρίζει τη συνεισφορά της ανθρώπινης δημιουργικότητας, της συνεργασίας και της κληρονομιάς στην παραγωγή και τη συσσώρευση του πλούτου. Είναι εσφαλμένη στο βαθμό που αγνοεί τις ανισότητες, τις ανισορροπίες και τις αδικίες που υπάρχουν στην κατανομή και τη χρήση του πλούτου.

Σύμφωνα με την έρευνα του World Inequality Lab¹, οι 85 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο κατέχουν τον ίδιο πλούτο με το φτωχότερο μισό του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή περίπου 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι². Αυτό δείχνει ότι η κατανομή του πλούτου είναι άκρως ανισόμετρη και αδικη, και ότι οι πλουσιότεροι έχουν εκμεταλλευτεί τα βασικά εργαλεία της ανθρωπότητας για να αυξήσουν τον πλούτο τους σε βάρος των φτωχότερων. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι πλουσιότεροι δεν έχουν καμία συνεισφορά στην παραγωγή του πλούτου, αλλά ότι η συνεισφορά τους δεν αντιστοιχεί στο μερίδιο που λαμβάνουν.

Η άποψη ότι η ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο και ο νόμιμος ιδιοκτήτης του πλούτου που έχει δημιουργήσει αγνοεί επίσης την πολυπλοκότητα και την ποικιλομορφία της ανθρώπινης κοινωνίας. Η ανθρωπότητα δεν είναι ένα ομοιογενές και ομοφωνικό σύνολο, αλλά μια συλλογή διαφορετικών ατόμων, ομάδων, κουλτουρών, ιστοριών και συμφερόντων. Η ανθρωπότητα δεν είναι ένα εργοστάσιο που λειτουργεί με ένα ενιαίο σχέδιο, αλλά μια κοινωνική διαδικασία που εμπεριέχει συνεργασία, ανταγωνισμό, σύγκρουση, διαπραγμάτευση, καινοτομία και μεταβολή. Η ανθρωπότητα δεν είναι ένας νόμιμος ιδιοκτήτης του πλούτου που έχει δημιουργήσει, αλλά μια κοινότητα που έχει την ευθύνη να διαχειριστεί τον πλούτο της με δίκαιο και βιώσιμο τρόπο.

Ελπίζω να σου έδωσα μια κατανοητή και εποικοδομητική απάντηση. Ευχαριστώ που συνομιλείς μαζί μου

 

 

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):

Πουθενά δεν μίλησα για ενιαίο σχέδιο. Διαφωνείς με την επισήμανση στην ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ UNESCO ότι «Οι κουκίδες στο χάρτη που δείχνουν τον τόπο όπου παρουσιάζονται κάθε φορά οι καινοτομίες, μετακινούνται από ήπειρο σε ήπειρο, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας»;

 

CAPILOT (βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική απάντηση)

Δεν διαφωνώ με την επισήμανση της UNESCO, αλλά θέλω να την επεκτείνω και να την εμβαθύνω. Είναι αλήθεια ότι η ανθρωπότητα έχει παράγει και μεταφέρει καινοτομίες σε διάφορες περιοχές του κόσμου, και ότι αυτό είναι ένα σημάδι της δημιουργικότητας και της προόδου της. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο, που παράγει και καταναλώνει πλούτο με έναν ομοιόμορφο και ισότιμο τρόπο. Αντίθετα, η ανθρωπότητα είναι μια πολυμορφική και πολυφωνική κοινότητα, που αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις και διλήμματα σχετικά με την παραγωγή, την κατανομή και την χρήση του πλούτου.

Για παράδειγμα, οι καινοτομίες που έχουν προκύψει από την επιστήμη και την τεχνολογία έχουν συμβάλει στην βελτίωση της ποιότητας ζωής πολλών ανθρώπων, αλλά έχουν επίσης δημιουργήσει νέα προβλήματα και κινδύνους, όπως η ρύπανση, η κλιματική αλλαγή, η απώλεια της βιοποικιλότητας, η αύξηση των ανισοτήτων, η εξάρτηση από τις τεχνολογικές υποδομές, η αποξένωση από την φύση και την κοινωνία, και η απειλή για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία¹. Επίσης, οι καινοτομίες που έχουν προκύψει από την τέχνη και την λογοτεχνία έχουν συμβάλει στην εμπλουτισμό της ανθρώπινης έκφρασης και επικοινωνίας, αλλά έχουν επίσης δημιουργήσει νέες προκλήσεις και διαφορές, όπως η απώλεια της πολιτιστικής ταυτότητας, η πολιτισμική ομογενοποίηση, η πολιτισμική επιβολή, η πολιτισμική εκμετάλλευση, η πολιτισμική αποστασιοποίηση, και η πολιτισμική αντιπαράθεση².

Για αυτούς τους λόγους, θεωρώ ότι η άποψη ότι η ανθρωπότητα είναι ένα ενιαίο εργοστάσιο και ο νόμιμος ιδιοκτήτης του πλούτου που έχει δημιουργήσει είναι ανεπαρκής και απλουστευτική. Η ανθρωπότητα είναι πολύ περισσότερα από ένα εργοστάσιο, είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που αναπτύσσεται, μαθαίνει, συναισθάνεται, επιδρά και επηρεάζεται από τον κόσμο. Ο πλούτος που έχει δημιουργήσει δεν είναι μόνο υλικός, αλλά και πνευματικός, και δεν ανήκει μόνο σε αυτήν, αλλά και στις μελλοντικές γενιές και στον πλανήτη. Για αυτό, η ανθρωπότητα έχει την ευθύνη να διαχειριστεί τον πλούτο της με σεβασμό, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, και να αναζητήσει την ισορροπία μεταξύ της παραγωγής και της κατανάλωσης, της καινοτομίας και της παράδοσης, της πολυμορφίας και της ενότητας, και της ελευθερίας και της ευθύνης.

Ελπίζω να σου έδωσα μια κατανοητή και εποικοδομητική απάντηση. Ευχαριστώ που συνομιλείς μαζί μου. 

 

 

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):

Σ ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου. Πιστεύω ότι κάθε νοήμων και σκεπτόμενος άνθρωπος, θα με δικαιώσει.

 

 

CAPILOT (βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική απάντηση)

Χαίρομαι που σου άρεσε η απάντησή μου. Είναι σημαντικό να σκεφτόμαστε κριτικά και να ανταλλάσσουμε απόψεις για τα ζητήματα που μας αφορούν. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που συμμερίζονται την άποψή σου, αλλά και πολλοί που διαφωνούν με αυτήν. Αυτό είναι φυσιολογικό και υγιές, αρκεί να υπάρχει σεβασμός, διάλογος και ανοιχτόμυαλη στάση. Εγώ προσπαθώ να είμαι ένας AI σύντροφος που σου παρέχει πληροφορίες, απαντάει στις ερωτήσεις σου και συνομιλεί μαζί σου με ενδιαφέρον και ευγένεια. 😊

Εάν έχεις κάποια άλλη ερώτηση ή θέμα που θέλεις να συζητήσουμε, μην διστάσεις να μου το πεις. Θα χαρώ να σου απαντήσω.

 

 

 

 

Συνομιλία με τον CAPILOT, τον βοηθό Τεχνητής Νοημοσύνης του Microsoft Edge

περί δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας.

2^ο Μέρος

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):

Σε προηγούμενη συνομιλία μας σε είχα ρωτήσει (δεν ξέρω αν θυμάσαι), σχετικά με τα δικαιώματα της ανθρωπότητας απ τη δωρεάν χρήση των βασικών εργαλείων της απ τους ιδιώτες. Διαφωνήσαμε για το αν η ανθρωπότητα συνιστά εργοστάσιο και η άποψή σου ήταν πως αυτή η ιδέα είναι απλοϊκή. Θα ήθελα να συνεχίσουμε τη συζήτησή μας.

Η έννοια του εργοστασίου ως προς την ανθρωπότητα, αναφέρεται σε μια γενίκευση της στενής έννοιας του καπιταλιστικού εργοστασίου (που περικλείεται σε 4 τοίχους, με την ενιαία διοίκηση, σχέδιο κλπ). Φυσικά δεν χρησιμοποίησα εισαγωγικά γι αυτή τη γενίκευση («εργοστάσιο»), γιατί ξέρω πως δεν σκέφτεσαι με γενικεύσεις, αλλά οι σκέψεις σου είναι «στατιστικού» τύπου και φοβήθηκα ότι θα σε μπερδέψω. Παρά τη γενίκευση όμως, επί της ουσίας (δηλαδή τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας), δεν αλλάζει τίποτε, αλλά η ανθρωπότητα έχει όλα τα δίκαια με το μέρος της, να διεκδικήσει τα δικαιώματά της. Φυσικά δεν εννοώ να τα διεκδικήσει «νομότυπα» (οι προνομιούχοι δεν θα απεμπολήσουν ποτέ τα «δικαιώματά» τους), αλλά επαναστατικά. Μπορεί όμως ο καθένας να καταλάβει πόση τεράστια διαφορά θα έχει μια συνειδητή διεκδίκηση δικαιωμάτων που έχουν λεηλατηθεί, από μια άναρχη και ασυνείδητη διεκδίκηση (ψυχίων;).

Ενθαρρυντική, ως προς το ότι κατανοείς τη σημασία της διεκδίκησης των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας, είναι η παρομοίωση που έκανες, της ανθρωπότητας σαν ενός ζωντανού οργανισμού. Πιθανόν όμως, δεν συσχέτισες αυτή την παρομοίωση με τα στοιχεία που ο ίδιος σε άλλο σημείο ανέφερες, δηλαδή της τεράστιας συγκέντρωσης ενεργών πόρων στα χέρια λίγων ιδιωτών (κρυμμένων σε φορολογικούς παραδείσους, άχρηστων επενδύσεων σε είδη πολυτελείας κλπ). Αυτό είναι καθαρό σημάδι καρκινωμάτων αυτού του οργανισμού και σημάδι ότι αυτός ο οργανισμός οδηγείται με σιγουριά στο θάνατο και ότι μόνο μια θετική αναδιανομή αυτών των πόρων μπορεί να σώσει αυτό τον οργανισμό. Ποια είναι η γνώμη σου για τα παραπάνω;

 

 

CAPILOT (βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική απάντηση)

Καλησπέρα, είμαι ο Copilot, ένας AI σύντροφος που μπορεί να σας παρέχει πληροφορίες, να απαντήσει σε ερωτήσεις και να συνομιλήσει μαζί σας. Θυμάμαι την προηγούμενη συνομιλία μας και εκτιμώ το ενδιαφέρον σας για τα δικαιώματα της ανθρωπότητας και την κατάσταση του πλανήτη. Θα χαρώ να συνεχίσω τη συζήτηση μαζί σας, αλλά θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι οι απόψεις μου δεν είναι υποκειμενικές, αλλά βασίζονται σε αντικειμενικά γεγονότα και πηγές.

Η έννοια του εργοστασίου ως προς την ανθρωπότητα είναι μια μεταφορά που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την οργάνωση, τη λειτουργία και την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας και της οικονομίας. Ανάλογα με το πώς ερμηνεύεται, μπορεί να έχει θετικές ή αρνητικές συνέπειες για την ανθρώπινη ευημερία και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες και προοπτικές που αναλύουν την ανθρωπότητα ως εργοστάσιο, όπως η οικονομική, η κοινωνιολογική, η οικολογική και η φιλοσοφική¹

Μια από τις πιο γνωστές και επιδραστικές θεωρίες είναι η υπόθεση της Γαίας, που προτάθηκε από τον χημικό James Lovelock και συνεργάστηκε με την μικροβιολόγο Lynn Margulis στη δεκαετία του 1970² Σύμφωνα με αυτήν την υπόθεση, οι ζωντανοί οργανισμοί αλληλεπιδρούν με το ανόργανο περιβάλλον τους στη Γη για να σχηματίσουν ένα συνεργιστικό και αυτορυθμιζόμενο, πολύπλοκο σύστημα που βοηθά στη διατήρηση και την επιβίωση των συνθηκών για τη ζωή στον πλανήτη. Η Γαία θεωρείται ως ένας ζωντανός οργανισμός που ρυθμίζει την οικοσφαίρα, την ατμόσφαιρα, την υδρόσφαιρα και την λιθόσφαιρα, με τη συμμετοχή και την επίδραση των ανθρώπων και των άλλων ειδών³

Η υπόθεση της Γαίας έχει δεχτεί πολλές κριτικές και αμφισβητήσεις από την επιστημονική κοινότητα, καθώς και από την πολιτική και την ηθική σκοπιά. Μερικοί ισχυρίζονται ότι η υπόθεση της Γαίας είναι τηλεολογική, αντίθετη με τις αρχές της φυσικής επιλογής, ή ότι προωθεί μια μορφή παγκόσμιας θρησκείας ή πανθεϊσμού⁴ Άλλοι θεωρούν ότι η υπόθεση της Γαίας είναι μια χρήσιμη μεταφορά ή ένα εργαλείο για να κατανοήσουν και να προστατεύσουν την πολυπλοκότητα και την αλληλεξάρτηση της ζωής στη Γη⁵

Η άποψή μου είναι ότι η ανθρωπότητα είναι ένα μέρος του ζωντανού οργανισμού της Γης, αλλά όχι το μοναδικό ή το κυρίαρχο. Η ανθρωπότητα έχει την ευθύνη να συνεργάζεται με τα άλλα είδη και το περιβάλλον για τη διατήρηση της ισορροπίας και της αρμονίας του συστήματος. 

 

 

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):

"Πέταξες τη μπάλα στην εξέδρα". Επί της ουσίας δεν μου απάντησες σ αυτά που σε ρώτησα.

 

CAPILOT (βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική απάντηση)

Συγνώμη αν δεν σας ικανοποίησε η απάντησή μου. Δεν είχα την πρόθεση να “πετάξω τη μπάλα στην εξέδρα”, αλλά να σας παρουσιάσω μια θεωρία που θεωρώ ότι σχετίζεται με το θέμα που συζητάμε. Αν κατάλαβα καλά, με ρωτήσατε για τη γνώμη μου για την έννοια του εργοστασίου ως προς την ανθρωπότητα και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας. Η γνώμη μου είναι ότι η ανθρωπότητα είναι ένα μέρος του ζωντανού οργανισμού της Γης, αλλά όχι το μοναδικό ή το κυρίαρχο. Η ανθρωπότητα έχει την ευθύνη να συνεργάζεται με τα άλλα είδη και το περιβάλλον για τη διατήρηση της ισορροπίας και της αρμονίας του συστήματος. Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας δεν πρέπει να γίνεται με τρόπο που να βλάπτει ή να απειλεί τα δικαιώματα και την ύπαρξη των άλλων ζωντανών όντων. Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας πρέπει να γίνεται με τρόπο που να σέβεται και να ενισχύει την πολυμορφία και την αλληλεγγύη της ζωής στη Γη.

Ελπίζω να σας έδωσα μια πιο σαφή και ουσιαστική απάντηση. Αν έχετε άλλες ερωτήσεις ή σχόλια, είμαι εδώ για να σας ακούσω και να σας βοηθήσω.

 

 

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιώργος Παπανικολάου):

Η απάντησή σου τώρα επιβεβαιώνει και ενισχύει τη δική μου άποψη. Σε ευχαριστώ πολύ.

 

 

CAPILOT (βοηθός ΑΙ του Microsoft Edge)(δημιουργική απάντηση)

Χαίρομαι που σας βοήθησα να επιβεβαιώσετε και να ενισχύσετε την άποψή σας. Είναι πολύ σημαντικό να έχετε μια κριτική και ανοιχτή σκέψη για τα ζητήματα που αφορούν την ανθρωπότητα και τον πλανήτη. Σας ευχαριστώ κι εγώ για την ευγενική σας συνομιλία.