Η νέα αστική
τάξη και
το νέο
εργατικό κίνημα.
Οι νέες τεχνολογίες με τη ραγδαία εξέλιξή τους απαιτούν και δημιουργούν
μια νέα αστική τάξη (που αδυνατεί να ενσωματώσει η παλιά), που διεκδικεί
τα δικαιώματά της (ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ) απέναντι στην παλιά αστική τάξη
(στην οποία έχει ενσωματωθεί ένα μέρος της νέας), που αναγεννά
τερατωδίες του παρελθόντος (φεουδαρχικούς θεσμούς, ανάκληση
δικαιωμάτων κ.α.) (με νέες βεβαίως-βεβαίως, όπως διεθνές οργανωμένο
έγκλημα και ενσωμάτωσή του στη λειτουργία του συστήματος).
Αυτή η νέα αστική τάξη στο ξεκίνημά της παρουσιάζει κοινά στοιχεία με τη
νέα εργατική τάξη (ανεργία, καινοτομία, έλξη στις νέες τεχνολογίες, χρήση
του διαδικτύου, επιδίωξη δημοκρατίας, δικαιώματα, άνοιγμα στην κοινωνία
κ.α.).
Στην Ιταλία αυτό το κίνημα (της νέας αστικής τάξης με ενσωματωμένα
στοιχεία εργατικού κινήματος) έγινε μαζικότατο και ολοφάνερο.
Στην Ελλάδα ένα τέτοιο φαινόμενο παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά
παραλλαγές του και διαβαθμίσεις αποτελούν και τα πολλά κινήματα για νέο
σύνταγμα, δικαιώματα, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες κ.α.
Εμείς πρέπει να στηρίζουμε τα κινήματα της νέας αστικής τάξης στα σημεία
που μας συμφέρουν και προωθούν την εξέλιξη του καπιταλισμού και να
πολεμάμε τις θηριωδίες της παλιάς αστικής τάξης.
Ο καπιταλισμός είναι εδώ, θηριώδης, δυνατός, απρόσμενος, επαναστατικός
και αντιφατικός. Εμπρός να παρέμβουμε στην εξέλιξη του καπιταλισμού!
Σ όποιον σπεύσει να με κατηγορήσει για «αντεπαναστατικότητα» του
προτείνω απλώς να κοιτάξει γύρω του: η αδυναμία και η σύγχυση της
εργατικής τάξης σήμερα είναι ολοφάνερη σ όποιον βλέπει την
πραγματικότητα.
Όποιοι μένουν προσκολλημένοι στο γράμμα (και στο πνεύμα πολλές
φορές) της θεωρίας του προηγούμενου αιώνα, απωθούν τις μάζες και το
όνομα «αριστερός» κινδυνεύει να δημιουργεί αντανακλαστικά αναγούλας,
ακόμη και μεταξύ μας
Γιώργος Παπανικολάου
6 Μάρτη 2013
Οι νέες τεχνολογίες με τη ραγδαία εξέλιξή τους απαιτούν και δημιουργούν
μια νέα αστική τάξη (που αδυνατεί να ενσωματώσει η παλιά), που διεκδικεί
τα δικαιώματά της (ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ) απέναντι στην παλιά αστική τάξη
(στην οποία έχει ενσωματωθεί ένα μέρος της νέας), που αναγεννά
τερατωδίες του παρελθόντος (φεουδαρχικούς θεσμούς, ανάκληση
δικαιωμάτων κ.α.) (με νέες βεβαίως-βεβαίως, όπως διεθνές οργανωμένο
έγκλημα και ενσωμάτωσή του στη λειτουργία του συστήματος).
Αυτή η νέα αστική τάξη στο ξεκίνημά της παρουσιάζει κοινά στοιχεία με τη
νέα εργατική τάξη (ανεργία, καινοτομία, έλξη στις νέες τεχνολογίες, χρήση
του διαδικτύου, επιδίωξη δημοκρατίας, δικαιώματα, άνοιγμα στην κοινωνία
κ.α.).
Στην Ιταλία αυτό το κίνημα (της νέας αστικής τάξης με ενσωματωμένα
στοιχεία εργατικού κινήματος) έγινε μαζικότατο και ολοφάνερο.
Στην Ελλάδα ένα τέτοιο φαινόμενο παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά
παραλλαγές του και διαβαθμίσεις αποτελούν και τα πολλά κινήματα για νέο
σύνταγμα, δικαιώματα, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες κ.α.
Εμείς πρέπει να στηρίζουμε τα κινήματα της νέας αστικής τάξης στα σημεία
που μας συμφέρουν και προωθούν την εξέλιξη του καπιταλισμού και να
πολεμάμε τις θηριωδίες της παλιάς αστικής τάξης.
Ο καπιταλισμός είναι εδώ, θηριώδης, δυνατός, απρόσμενος, επαναστατικός
και αντιφατικός. Εμπρός να παρέμβουμε στην εξέλιξη του καπιταλισμού!
Σ όποιον σπεύσει να με κατηγορήσει για «αντεπαναστατικότητα» του
προτείνω απλώς να κοιτάξει γύρω του: η αδυναμία και η σύγχυση της
εργατικής τάξης σήμερα είναι ολοφάνερη σ όποιον βλέπει την
πραγματικότητα.
Όποιοι μένουν προσκολλημένοι στο γράμμα (και στο πνεύμα πολλές
φορές) της θεωρίας του προηγούμενου αιώνα, απωθούν τις μάζες και το
όνομα «αριστερός» κινδυνεύει να δημιουργεί αντανακλαστικά αναγούλας,
ακόμη και μεταξύ μας
Γιώργος Παπανικολάου
6 Μάρτη 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου