Το φαινόμενο λοιπόν
της παλινόρθωσης
Γκορμπατσώφ-Γιέλτσιν Της ΠΕΡΙΌΔΟΥ 1985-1992 πρέπει κατά την γνώμη
μου να
ερμηνευθεί ως μία μεγαλειώδης κοινωνική
και ταξική
αντεπανάσταση των νέων μεσαίων σοβιετικών
στρωμάτων ενάντια σε ένα κοινωνικό
σύστημα κυριαρχούμενο
από τις
εργατικές και αγροτικές τάξεις, η
κυριαρχία των οποίων, προφανώς, δεν
μπορούσε να
εγγυηθεί παρά
από έναν
διεφθαρμένο γραφειοκρατικό μηχανισμό,
δοθείσης της
ολοσχερούς συνολικής κοινωνικής ανικανότητας αυτών
των τάξεων
να εξασφαλίσουν
απευθείας την κυριαρχία τους μέσω
μιας πολιτικής
συμβουλιακής αυτοκυβέρνησης και μιας οικονομικής
αυτοδιαχείρισης χωρίς παρασιτικές μεσολαβήσεις.
Αντιλαμβάνομαι πως παραβιάζω
με αισχρό
τρόπο το
Αριστερό Πολιτικά
Ορθό. Παρόλα
αυτά η
παραβίαση αυτή είναι απαραίτητη, αν
θέλουμε πραγματικά,
όπως έγραψε
στην εποχή
του ο
Αλτουσέρ, να σταματήσουμε να παραμυθιαζόμαστε.
(6) Τα οικονομικά αποτελέσματα της ταξικής κοινωνικής αντεπανάστασης των νέων σοβιετικών μεσαίων τάξεων είχαν ανάγκη την διατήρηση της κυριαρχίας του ίδιου του σοβιετικού κράτους, έτσι ώστε αυτές οι μεσαίες τάξεις να μπορέσουν να απολαύσουν τους καρπούς της αντεπανάστασής τους. Αυτό ήταν (ίσως) το σχέδιο του Γκορμπατσώφ, που χρειάστηκε να περιμένει σχεδόν δέκα πέντε χρόνια με την άνοδο στην εξουσία των Πούτιν-Μεντβέντεφ και το κυνήγι του διεφθαρμένου μεθύστακα Γιέλτσιν. Και στην ουσία αυτό συνέβη στην Κίνα, όπου η πλήρης διατήρηση της πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής κυριαρχίας εκ μέρους του κόμματος-κράτους επέτρεψε πραγματικά στις μεσαίες κινέζικες τάξεις να πάρουν την εξουσία χωρίς την μεσολάβηση μαφιόζικων εγκληματικών συμμοριών. Στην διάλυση όμως της ΕΣΣΔ αυτό αποδείχτηκε αδύνατον. Οι αντεπαναστατικές μεσαίες σοβιετικές τάξεις που γκρέμισαν το σοσιαλιστικό σύστημα, δεν μπόρεσαν να πάρουν την εξουσία και υποχρεώθηκαν να την αφήσουν στους αποκαλούμενους «νέους ρώσους», μία μαφιόζικη και εγκληματική κοινωνική ομάδα που σήμερα μόλις αρχίζει να τίθεται με αργούς ρυθμούς υπό έλεγχο, ακόμη όμως είναι ισχυρότατη, χάρη στην εξωτερική χρηματοδότηση των δυτικών και των σιονιστών.
(6) Τα οικονομικά αποτελέσματα της ταξικής κοινωνικής αντεπανάστασης των νέων σοβιετικών μεσαίων τάξεων είχαν ανάγκη την διατήρηση της κυριαρχίας του ίδιου του σοβιετικού κράτους, έτσι ώστε αυτές οι μεσαίες τάξεις να μπορέσουν να απολαύσουν τους καρπούς της αντεπανάστασής τους. Αυτό ήταν (ίσως) το σχέδιο του Γκορμπατσώφ, που χρειάστηκε να περιμένει σχεδόν δέκα πέντε χρόνια με την άνοδο στην εξουσία των Πούτιν-Μεντβέντεφ και το κυνήγι του διεφθαρμένου μεθύστακα Γιέλτσιν. Και στην ουσία αυτό συνέβη στην Κίνα, όπου η πλήρης διατήρηση της πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής κυριαρχίας εκ μέρους του κόμματος-κράτους επέτρεψε πραγματικά στις μεσαίες κινέζικες τάξεις να πάρουν την εξουσία χωρίς την μεσολάβηση μαφιόζικων εγκληματικών συμμοριών. Στην διάλυση όμως της ΕΣΣΔ αυτό αποδείχτηκε αδύνατον. Οι αντεπαναστατικές μεσαίες σοβιετικές τάξεις που γκρέμισαν το σοσιαλιστικό σύστημα, δεν μπόρεσαν να πάρουν την εξουσία και υποχρεώθηκαν να την αφήσουν στους αποκαλούμενους «νέους ρώσους», μία μαφιόζικη και εγκληματική κοινωνική ομάδα που σήμερα μόλις αρχίζει να τίθεται με αργούς ρυθμούς υπό έλεγχο, ακόμη όμως είναι ισχυρότατη, χάρη στην εξωτερική χρηματοδότηση των δυτικών και των σιονιστών.
Του Κοστάντσο Πρέβε)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου